Pro defensione papatus et infallibilitatis
Ecclesiae Romanae
TRADITIO CONTRA HAERESES | VITA CHRISTIANA | HISTORIA, LITTERATURA, PHILOSOPHIA | NOVITATES | INDEX GENERALIS
ARTICULI ET LIBRI IN FORMATO PDF | LIBRI IN FORMATO DJVU | VERBA CITATA ULTRA MONTES
* * * * * * * * * * * * Habentes ergo pontificem magnum, qui penetravit caelos, Iesum Filium Dei, teneamus confessionem. (Hebr. IV, 14)  "Fiducia christianorum resurrectio
mortuorum".
(Tertullianus) NOVITATES (13 XI, 28 IX, 9 VIII, 29 VI, 31 V, 30, 18 IV, 7 III, 6 II, 19 I 2024, 16 XII, 17 VII, 28 VI, 5 IV, 27 III, 9 II, 31, 5 I 2023, 21, 14 XII, 17 IX, 16 VI, 30, 23 IV, 4 II, 7 I 2022, 1 XII, 31 VIII, 20 I 2021) Ioannes Antonius Manser, Abbatiscellensis Helvetus. Positiones ex universa Theologia dogmatico-scholastica selectae. ( PDF ) (5. DEUS unus et trinus colendus est cultu non solum interno, sed etiam externo. Contra quosdam Novatores. 6. Datur ergo vera aliqua Religio in mundo. Contra Atheos. 7. Eaque non solum naturalis, sed etiam positive revelata. Contra Deistas, omnesque Religionis revelatae hostes. 8. Potest autem DEUS revelare mysteria etiam quae sunt supra rationem. Contra eosdem. 9. Increduli vero, qui talia mysteria a DEO revelata credere renuunt, manifeste peccant in ipsam rationem. Contra eosdem. 10. Porro ex omnibus Religionibus actu existentibus unica tantum est a DEO revelata; 11. Nimirum Religio Christiana. Contra Paganos, Judaeos, Mahumetanos, etc. 12. Haec enim sola est evidenter credibilis; 13. Reliquae vero omnes sunt evidenter incredibiles. Contra eosdem. 14. Atque haec vera Christi Religio perpetuo durare debet. 15. Et quidem in Ecclesia visibili. Contra Protestantes. 16. Necesse igitur est, ut vera Christi Ecclesia certis quibusdam notis insignita sit, ex quibus agnosci, et a falsis Christianorum sectis discerni possit. 17. Tales autem notae sunt praecipue hae quatuor, quod vera Christi Ecclesia sit Una, Sancta, Catholica, et Apostolica. 18. Cum hae notae omnes Ecclesiae Romano-Catholicae conveniant, 19. Et nulla earum ulli alteri sectae Christianae propria sit; 20. Evidenter credibile est, quod Ecclesia Romano-Catholica veram Christi fidem teneat, 21. Et evidenter incredibile, quod ulla alia Christianorum secta eamdem teneat. Contra eosdem. 22. Nec solum evidenter credibilis, sed etiam evidenter amplectenda est fides Ecclesiae Romano-Catholicae, sine qua nemo salvari potest. Contra eosdem, item contra Indifferentistas tam laxiores quam strictiores, etc.) (novtas) Divi Thomae Aquinatis, Doctoris Angelici, totius Summae Theologicae Conclusiones
(suppletum) Divi Thomae Aquinatis totius Summae Theologicae Conclusiones. De potestate legis humanae. (6. – Utrum ei qui subditur legi liceat praeter verba legis agere. Co. – Semper ei qui legi subditur verba legis servanda sunt, nisi adsit periculum publici boni; quod si subitum sit, non patiens tantam moram ut ad superiorem recurri possit, praeter verba legis agere licet) (novitas) Sac. Georgius Reinhold, Professor Universitatis Viennensis. Praelectiones de Theologia fundamentali. Appendix de essentia christianismi. ( PDF ) (Essentia christianismi, de qua ultimis his temporibus tantopere declamatum est, exacte et breviter describitur a S. Paulo: "Nos autem praedicamus Christum Dei virtutem et Dei sapientiam" (I. Cor. 1, 24). Essentia christianae religionis primario consistit in opere, secundario in doctrina: in opere scilicet incarnationis et redemptionis ac in institutione mediorum, quibus redemptio omnibus potest applicari, deinde in revelatione divina omnium illarum veritatum, quae ad opus redemptionis praesupponuntur et quae partim ad ordinem naturalem, partim ad supernaturalem pertinent) (novitas) P. D. Mézard OP. Medulla S. Thomae Aquinatis per omnes anni liturgici dies distributa seu Meditationes ex operibus S. Thomae depromptae (suppletum) P. D. Mézard OP. Medulla S. Thomae Aquinatis... De jugo Christi. (1° Tollite jugum meum super vos et discite a me quia mitis sum et humilis corde (Matth. 11, 29). Tollite jugum meum, scilicet documenta evangelica. Tota vero lex nova consistit in duobus: in mansuetudine et humilitate. Per mansuetudinem homo ordinatur ad proximum. Per humilitatem ordinatur ad se et ad Deum. Isa. 66, 2: Super quem requiescet spiritus meus nisi super quietum et humilem? Unde humilitas facit hominem capacem Dei. 2° De utilitate portandi jugum dixerat: Venite ad me et ego reficiam vos (Matth. 11, 28). Quae est ista refectio? Invenietis requiem animabus vestris. Corpus enim non reficitur quamdiu afficitur; et quando ulterius non afficitur, tunc dicitur refectum. Et sicut fames in corpore, sic desiderium in mente; unde impletio desideriorum est refectio. Ps. 102, 5: Qui replet in bonis desiderium tuum. Et haec requies animae. Eccli. 51, 35: Modicum laboravi, et inveni multam requiem. Sic in mundo mansueti non quietantur: unde invenietis requiem, sempiternam, scilicet impletionem desideriorum) (novitas) Sac. F. H. Reinerding, Doctor Theologiae. Num haereticus ex natura criminis, an ex lege ecclesiastica ad Ecclesiam non pertineat? ( PDF ) (His praemissis jam ad eam quaestionem transeamus, quid haereticos, quos ex constanti Ecclesiae praxi ad Ecclesiam non pertinere constat, ab Ecclesia separet, num ipsa haeresis, an auctoritas Ecclesiae excommunicatione eos percellentis. Quaestio haec non de eo est, num auctoritas Ecclesiae requiratur, ut haeretici speciali Ecclesiae doctrinae in re fidei obluctantes ad eam non pertinere cognoscantur, sed de eo, num in hypothesi, quod nulla Ecclesiastica lex eos excommunicaret, ipso tamen facto excommunicati forent. Solutio hujus quaestionis a constitutione dependet, quam Ecclesia Divinitus accepit; quae constitutio, si Ecclesiae in re fidei pertinaciter resistentem ad eam pertinere non patitur, omnino postulat, ut haeretici Ecclesiae in re fidei obluctantes ipso facto excommunicati sint, et leges ecclesiasticae excommunicationis poenam in haereticos sancientes legem Divinam in Ecclesiae constitutione datam applicare dicendae sunt) (novitas) R. P. Franciscus Antonius Foebeo SI. De Regulis Juris Canonici Liber Unicus. Regulae Juris in Sexto Decretalium. ( PDF ) (1. Beneficium Ecclesiasticum non potest licite sine institutione Canonica obtineri. 2. Possessor malae fidei ullo tempore non praescribit. 3. Sine possessione praescriptio non procedit. 4. Peccatum non dimittitur, nisi restituatur ablatum. 5. Peccati venia non datur, nisi correctio. 6. Nemo potest ad impossibilia obligari. 7. Privilegium personale personam sequitur, et extinguitur cum persona. 8. Semel malus semper praesumitur esse malus. 9. Ratum quis habere non potest, quod ipsius nomine non est gestum. 10. Ratihabitionem retrotrahi, et mandato non est dubium comparari. 11. Cum sunt Partium Jura obscura, Reo favendum est potius, quam Actori. 12. In Judiciis non est acceptio personarum habenda. 13. Ignorantia facti, non Juris excusat. 14. Cum quis in Jus succedit alterius, justam ignorantiae causam censetur habere. 15. Odia restringi, et favores convenit ampliari. 16. Decet concessum a Principe beneficium esse mansurum. 17. Indultum a Jure beneficium, non est alicui auferendum. 18. Non firmatur tractu temporis, quod de Jure ab initio non subsistit. 19. Non est sine culpa, qui rei, quae ad eum non pertinet, se immiscet. 20. Nullus pluribus uti defensionibus prohibetur. 21. Quod semel placuit, amplius displicere non potest. 22. Non debet aliquis alterius odio praegravari) (novitas) R. P. Wilhelmus Nakateni SI. Commonitorium breve de Ecclesia, seu scutum Fidei catholicae contra profanas haereticorum novitates. ( PDF ) (Ecclesiae SANCTITAS non in uno Scripturae loco celebratur. Christus seipsum tradidit pro ea, ut illam sanctificaret. Ephes. 5. Elegit nos Deus, et vocavit nos in societatem Filii sui Domini nostri Jesu Christi. I. Cor. 1. ut essemus sancti et immaculati, cives sanctorum et domestici Dei, genus electum et gens sancta. Eph. 1. 2. et I. Petr. 2. Hinc Ecclesia saepe vocatur templum et domus Dei, corpus et sponsa Christi, instituta ad consummationem sanctorum, etc. Sanctitas autem ea provenit ex ratione Fundatoris et Capitis invisibilis; ex ratione doctrinae, cultus et mediorum quae ad sanctitatem informant et ducunt; ex ratione fidelium, qui ad sanctimoniam ex vocatione sua tendunt omnes, quum saltem plurimi eo perveniant. – Quam Christus fundavit societatem, est essentialiter UNA. Est Ecclesia corpus unum, sicut unus est Dominus, una fides, unum baptisma. Ephes. 4. Eam vocat multoties Salvator singulari numero regnum suum, domum suam, Ecclesiam suam, unum ovile sub uno pastore. Haec proprietas exsurgit ex unitate fidei et charitatis seu communionis, qua fit ut omnes qui membra sunt Corporis Christi, easdem veritates revelatas credere et eamdem tenere communionem debeant. In ultima coena Jesus Patrem orat, ut utraque unitas in Ecclesia perpetuo remaneat: Non pro eis (Apostolis) rogo tantum, sed et pro eis, qui credituri sunt per verbum eorum in me, ut omnes unum sint, sicut tu, Pater, in me, et ego in te; ut et ipsi in nobis unum sint. Joan. 17. Et Paulus praecipit, ut simus solliciti servare unitatem spiritus in vinculo pacis; unum corpus et unus spiritus, donec occurramus omnes in unitatem fidei. Eph. 4. Nomine autem charitatis hic intelligimus charitatem specialem, totius populi Christiani propriam, qua cuncti fideles adhaerent Ecclesiae praefectis, cum eadem fide et eadem communione, ad unum idemque corpus constituendum. Quoniam vero Salvator unitatem praecepit, Ecclesiam debuit mediis instruere necessariis ad utramque unitatem jugiter asservandam; adeoque illa societas quae mediis illis sit destituta, spectari debet ut synagoga Satanae (Apoc. 3); et nequaquam ut vera civitas Dei, de qua dicta sunt gloriosa. Nam, dicente S. Cypriano: Deus unus est, et Christus unus, et una Ecclesia ejus, et plebs in solidam corporis unitatem concordiae glutino copulata. Quodnam vero sit in Ecclesia principium unitatis, et certissima revelatae veritatis anchora ex sequentibus fiet manifestum) (novitas) Sac. Stanislaus Frankl. Cardinalis Joannis Turrecrematae doctrina de notis Ecclesiae. ( PDF ) (Si realis definitio inspiciatur "Ecclesia est – ut dicit Turrecremata – catholicorum collectio sive universitas fidelium" tum praedestinatorum, tum reprobatorum, dummodo "unius veri Dei cultu, unius fidei professione" conveniant "et pastoris sui censura ab Ecclesia non sint praescisi". Verumtamen cum haec Ecclesia unicum sit medium ad veram fidem acquirendam, fides autem necessitate absoluta ad salutem requiratur, sequitur extra Ecclesiam nullam esse salutem. Ex necessitate Ecclesiae liquet eius visibilitas et cognoscibilitas, quae ulterius resolvitur in certis signis externis. Haec signa vel notae Ecclesiae in operibus Turrecrematae "conditiones et proprietates" vocantur. – In ipsa notarum enumeratione sequitur Cardinalis ordinem in Concilio Constantinopolitano I-о recepto, licet ipse putet hoc esse Concilium Nicaenum, nempe: "una, sancta, catholica et apostolica"... Ad Ecclesiae unitatem demonstrandam considerat eam Turrecremata tum prout est in voluntate Christi, tum prout empirice cognoscitur. Familiaris praesertim apud Patres latinos relative ad Ecclesiae unitatem textus ex Cant. cant. 6, 8 assumptus et idea corporis Christi mystici in epistolis Paulinis evoluta, adhibentur ad primam demonstrationis partem. Pars magis empirica probatur ex unitate doctrinae, quae eandem in omnibus producit fidem, spem et caritatem in eundem Deum et Christum, caput simulque fundamentum totius Ecclesiae, necnon eundem finem omnium credentium. Haec unitas observatur insuper in iisdem sacramentis, quae producunt in iustificatis habitationem eiusdem Spiritus Sancti, qui, prout sit una anima, vivificat totum corpus, tribuens singulis eius membris "divisiones" variarum charismatum, et dirigit totum corpus ad eandem vitam aeternam obtinendam. Quamvis Christus supremum sit caput invisibile suae Ecclesiae, instituit tamen unum pastorem visibilem, qui vice sui tamquam supremus Gubernator Ecclesiam regat, eiusque unitatem externe manifestissime ostendat... In tertiae notae Ecclesiae explicatione totam vim argumentationis ponit Turrecremata in Ecclesiae universalismo. Caute tamen procedens distinguit inter catholicitatem facti et iuris et ulterius inter tempus Apostolorum et statum Ecclesiae coaetaneum. Generatim Ecclesia dicitur catholica, sive universalis, quia est toto orbe diffundenda (quaestio iuris) aut diffusa (quaestio facti), ad omne tempus valitura, ad omnes gentes et conditiones applicabilis, universam doctrinam revelatam continens, pro omnibus hominum indigentiis salutaria praebens remedia. Notam autem catholicitatis, quam contra coaetaneos heterodoxos inculcat in eo praesertim videt, quod Ecclesia Romana eandem doctrinam temporum decursu retinet, cum alii religiosi coetus mutationibus subsint) (novitas) Religiosus Catholicus. Alphabetum Religiosorum. ( PDF ) (Alphabetum istud scribe, o Religiose, in corde tuo quasi in libro vitae et per singulos dies chartulam tuam inspice, bonos mores assuesce, pauca sunt verba, sed multa mysteria. A contemptu sui incipit vita boni Religiosi et pervenit usque ad fruitionem et contemplationem Dei. Audi ergo o homo Dei. A. – Ama nesciri et pro nihilo reputari: hoc tibi utilius et salubrius erit quam laudari et exaltari ab hominibus. B. – Benivolus esto bonis et malis et plenus charitate ad proximos, et nulli sis onerosus. C. – Custodi cor tuum ab evagatione et crucem Christi libenter amplectere toto tempore vitae tuae hilariter portandam. D. – Dilige silentium et solitudinem, quia silentium est pater orationis, solitudo est mater. E. – Elige paupertatem et simplicitatem christianam, et paucis minimisque contentum eris. F. – Fuge homines et saeculi rumores, quia non potes esse satis Deo et hominibus. G. – Gratias age semper Deo et Beatissimae Virgini corde et ore qualitercumque res prospere tibi vel adverse succedant. H. – Humilia te in omnibus in veritate et diabolus fugiet a te propter virtutem humilitatis valde sibi contrariam. I. – In omnibus operibus tuis memorare inevitabilis mortis tuae, quia in paradiso vel in inferno erit sempiterna habitatio tua. K. – Karissime reputa amicos qui te verbis et opere persequuntur, si vis Iesu Christo Magistro tuo assimilari) (novitas) P. Zacharias Laselve OFM. Quis sit Spiritus Sanctus in sinu Ecclesiae. ( PDF ) (Alia ergo regna mirabili suo incremento superat Ecclesia; ea etiam superat legibus suis: aliorum enim regnorum leges ad reipublicae pacem, conservationem, augmentum et terrenam prosperitatem procurandam solummodo spectant; et ideo in eorum legibus aliqua nonnumquam absurda et iniqua permiscentur. At Ecclesiae leges peccata omnia vitare jubent, omnem injustitiam cavent; omne malum prohibent; omnem sanctimoniam, innocentiam, castitatem et perfectionem praescribunt, et Dei cultum imprimis urgent. Nec mirum, si tam sanctae sint Ecclesiae leges, cum illius regni rex sit ipse Spiritus Sanctus, qui invisibiliter illi praeest, illudque regit et gubernat) (novitas) Innocentius III Pontifex Romanus. Sermo in solemnitate S. Joannis Baptistae. ( PDF ) (Quid dicam de gula? quid referam de luxuria? Quam difficile sit gulosae abstinentiae freno restringi, quam grave luxurioso abstinentiae cingulo coarctari, cum sine multo molimine non valeat carnalem consuetudinem immutare: familiaris est hostis, et ideo facilius vitatur hujusmodi, non procul, sed prope; non extra, sed intra. Nam virtus est in lumbis ejus (Job. XL, 11), et fortitudo ejus adversus hunc hostem opus est nova pugna, quia, cum fugitur, tunc fugatur. Qui ergo propter regnum coelorum sobrietatem complectitur, et castitatem sectatur ab epulis abstinens, et continens ab illecebris; hic profecto vehementem sibi vim facit, gravem pugnam inducit, cum "caro concupiscat adversus spiritum, et spiritus adversus carnem" (Gal. V, 17). Et ubi major est lucta, ibi pretiosior est corona; et ubi gravior est conflictus, ibi gloriosior est triumphus. Talis fuit Joannes, qui contempsit delicias, sprevit epulas, et illecebras evitavit; castus, sobrius et modestus. Scriptum est quippe de illo, quod "habebat vestimentum de pilis camelorum, et zonam pelliceam circa lumbos ejus. Esca autem ejus erant locustae et mel silvestre" (Matth. III, 4), unde manifeste meruit veritatis testimonium: Quid, inquit, existis in desertum videre? hominem mollibus vestitum? Ecce qui mollibus vestiuntur, in domibus regum sunt. Sed quid existis videre? prophetam? Etiam dico vobis, plus quam prophetam: quoniam inter natos mulierum non surrexit major Joanne Baptista (Matth. XI, 8-11). Et ideo recte dicitur, quod a diebus Joannis Baptistae regnum coelorum vim patitur, et violenti rapiunt illud; quoniam, ut hoc fieret, Joannes Baptista perspicuum in se monstravit exemplum. O quam difficile prohibetur inveteratam consuetudinem immutare, praesertim de dulcibus ad amara, de placidis ad molestia, de prosperis ad adversa transire? Quantam vim facit profecto sibi quis, ubi transit de epulis ad jejunium, de soporibus ad vigilias, de otiis ad molestias, de deliciis ad miserias, de requie ad laborem, de gaudio ad lamentum, de libertate ad servitutem, experto crede magistro) (novitas) S. Bernardus Claraevallensis. Epistola XVIII, ad Petrum Diaconum Cardinalem. ( PDF ) (Opinionem sanctitatis a se amoliri nititur, et promittit se quos scripserat libellos communicaturum. – "Ex hac ergo caecitate descendit, quod plerumque pro eo quod est, amamus vel approbamus quod non est: quoniam dum sumus in hoc corpore, peregrinamur ab eo qui summe est. Et quid est homo, o Deus, nisi quod innotuisti ei? Itaque si notitia Dei causa est ut homo aliquid sit, ignorantia facit ut nihil sit. Sed qui vocat ea quae non sunt, tanquam ea quae sunt, miseratus quodammodo redactos in nihil; manna illud absconditum (de quo Apostolus, Et vita, inquit, vestra abscondita est cum Christo in Deo (Coloss. III, 3)), quia necdum possumus contemplari per speciem, vel plene amplecti per amorem, dedit interim nobis et sapere per fidem, et quaerere per desiderium: per quae utique duo ad esse de non esse secundo reducti, fieri incipiamus initium aliquod creaturae ejus, transituri quandoque in virum perfectum, in mensuram aetatis plenitudinis Christi. Quod procul dubio erit, cum justitia convertetur in judicium, hoc est, fides in intellectum, justitia videlicet quae ex fide est, in judicium plenae cognitionis, et item desiderium peregrinationis in plenitudinem commutabitur dilectionis. Si enim adhuc absentes initiat fides, et desiderium, praesentes profecto consummat intellectus et amor. Sicut autem fides ducit ad plenam cognitionem, sic desiderium ad perfectam dilectionem. Et sicut dicitur: Nisi credideritis, non intelligetis (Isai. VII, 9, sec. LXX): sic dici aeque non absurde potest, Si non desideraveritis, non perfecte amabitis. Intellectus igitur est fructus fidei, perfecta charitas desiderii. Interim justus ex fide vivit (Habac. II, 4); nam beatus ex intellectu. Interim justus desiderat ad Deum sicut cervus ad fontes aquarum: nam beatus haurit jam in gaudio de fontibus Salvatoris, hoc est, delectatur in plenitudine charitatis") (novitas) S. Bernardus Claraevallensis. Epistola CLXXXIX, ad Dominum Papam Innocentium, contra Petrum Abelardum. ( PDF ) (Animi dolorem indicat ob errores Abaelardi post schisma statim exsurgentes, quibus Pontificem occurrere monet. – "Innovatus est dolor, non exterminatus; lacrymae inundaverunt, quia invaluerunt mala; et expertis pruinam, irruit super eos nix. Ante faciem frigoris hujus quis sustinebit! Hoc frigore refrigescit charitas, ut abundet iniquitas. Leonem evasimus, sed incidimus in draconem, qui non minus forsan noceat sedens in insidiis, quam ille rugiens de excelso. Quanquam non jam in insidiis; cujus virulenta folia utinam adhuc laterent in scriniis, et non in triviis legerentur. Volant libri: et qui oderant lucem, quoniam mali sunt, impegerunt in lucem, putantes lucem tenebras. Urbibus et castellis ingeruntur pro luce tenebrae; pro melle, vel potius in melle venenum passim omnibus propinatur. Transierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum. Novum cuditur populis et gentibus Evangelium, nova proponitur fides, fundamentum aliud ponitur praeter id quod positum est. De virtutibus et vitiis non moraliter, de Sacramentis Ecclesiae non fideliter, de arcano sanctae Trinitatis non simpliciter nec sobrie disputatur: sed cuncta nobis in perversum, cuncta praeter solitum, et praeterquam accepimus, ministrantur. Procedit Golias procero corpore, nobili illo suo bellico apparatu circummunitus antecedente quoque ipsum ejus armigero Arnaldo de Brixia. Squama squamae conjungitur, et nec spiraculum incedit per eas. Siquidem sibilavit apis quae erat in Francia, api de Italia: et venerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum ejus. Intenderunt arcum, paraverunt sagittas suas in pharetra, ut sagittent in obscuro rectos corde. In victu autem et habitu habentes formam pietatis, sed virtutem ejus abnegantes, eo decipiunt plures, quo transfigurant se in angelos lucis, cum sint Satanae. Stans ergo Golias una cum armigero suo inter utrasque acies, clamat adversus phalangas Israel, exprobratque agminibus sanctorum, eo nimirum audacius, quo sentit David non adesse. Denique in suggilationem doctorum Ecclesiae, magnis effert laudibus philosophos; ad inventiones illorum et suas novitates catholicorum Patrum doctrinae et fidei praefert: et cum omnes fugiant a facie ejus, me omnium minimum expetit ad singulare certamen") (novitas) S. Thomas Aquinas, Doctor Angelicus. Summa de veritate catholicae Fidei contra Gentiles. Liber quartus. Caput LXXVI. De episcopali dignitate, et quod in ea unus sit summus. ( PDF ) (Ad unitatem Ecclesiae requiritur quod omnes fideles in fide conveniant. Circa vero ea quae fidei sunt, contingit quaestiones moveri; per diversitatem autem sententiarum divideretur Ecclesia, nisi in unitate per unius sententiam conservaretur. Exigitur ergo ad unitatem Ecclesiae conservandam, quod sit unus qui toti Ecclesiae praesit. Manifestum est autem quod Christus Ecclesiae in necessariis non deficit, quam dilexit, et pro ea sanguinem suum fudit, cum et de synagoga dicatur per Dominum (Isa. V, 4): Quid ultra debui facere vineae meae, et non feci? Non est igitur dubitandum quin ex ordinatione Christi unus toti Ecclesiae praesit. Adhuc: nulli dubium esse debet quin Ecclesiae regimen sit optime ordinatum, utpote per eum dispositum per quem reges regnant, et legum conditores justa decernunt (Prov. VIII, 15). Optimum autem regimen multitudinis est ut regatur per unum: quod patet ex fine regiminis, qui est pax: pax enim, et unitas subditorum est finis regentis. Unitatis autem congruentior causa est unus quam multi. Manifestum est igitur regimen Ecclesiae sic esse dispositum ut unus toti Ecclesiae praesit) (novitas) S. Thomas Aquinas, Doctor Angelicus. Symboli Apostolorum Expositio. De Ecclesia. ( PDF ) (Sanctam Ecclesiam catholicam. – Sicut videmus quod in uno homine est una anima et unum corpus, et tamen sunt diversa membra ipsius; ita Ecclesia catholica est unum corpus, et habet diversa membra. Anima autem quae hoc corpus vivificat, est Spiritus Sanctus. Et ideo post fidem de Spiritu Sancto, jubemur credere sanctam Ecclesiam catholicam; unde additur in Symbolo: Sanctam Ecclesiam catholicam. Circa quod sciendum est, quod Ecclesia est idem quod congregatio. Unde Ecclesia sancta idem est quod congregatio fidelium; et quilibet Christianus est sicut membrum ipsius Ecclesiae, de qua dicitur Eccli., ult., 31: Appropiate ad me indocti, et congregate vos in domum disciplinae. Haec autem Ecclesia sancta habet quatuor conditiones: quia est una, quia est sancta, quia est catholica, id est universalis, et quia est fortis et firma. Quantum ad primum sciendum est, quod licet diversi haeretici diversas sectas adinvenerint, non tamen pertinent ad Ecclesiam, quia sunt divisi in partes; sed Ecclesia est una. Cant., VI, 8: Una est columba mea, perfecta mea. Causatur autem unitas Ecclesiae ex tribus. Primo ex unitate fidei: omnes enim Christiani qui sunt de corpore Ecclesiae, idem credunt. I Cor., I, 10: Idipsum dicatis omnes, et non sint in vobis schismata; et Ephes., IV, 5: Unus Deus, una fides, unum baptisma. Secundo ex unitate spei, quia omnes firmati sunt in una spe perveniendi ad vitam aeternam; et ideo dicit Apostolus, Ephes., IV, 4: Unum corpus et unus spiritus, sicut vocati estis in una spe vocationis vestrae. Tertio ex unitate caritatis, quia omnes connectuntur in amore Dei, et ad invicem in amore mutuo. Joan., XVII, 22: Claritatem quam dedisti mihi, dedi eis, ut sint unum, sicut et nos unum sumus. Manifestatur autem hujusmodi amor si verus est, quando membra pro se invicem sunt sollicita, et quando invicem compatiuntur. I Cor., XII, 25, 26: Non sit schisma in corpore; sed idipsum invicem sollicita sint membra: et si quid patitur unum, etc.; quia quilibet de gratia sibi collata a Deo debet proximo servire: unde nullus debet contemnere, nec pati ab ista Ecclesia abjici et expelli; quia non est nisi una Ecclesia in qua homines salventur, sicut extra arcam Noe nullus salvari potuit) (novitas) Concilium Nationale Albanum II. De Romano Pontifice. ( PDF ) (Multifariam multisque modis locutus olim Deus patribus in prophetis, novissime locutus fuit in Filio, per quem soluto medio pariete maceriae, quo Iudaei segregabantur a gentibus, fecit utraque unum (Hebr. 1. – Eph. 2.). Scilicet unicam Christus Iesus fundavit Ecclesiam ex Iudaeis gentibusque collectam, a qua et Spiritum suum et verba sua numquam recessura pollicitus, eam fecit columnam ac firmamentum veritatis (Is. 59. 1 Tim. 3.), aeternum videlicet infallibilemque mansuram. Huic Christi Ecclesiae regendae una cum ceteris fidelium Pastoribus uti omnium Pastor et Princeps praesidet Romanus Pontifex Petri successor; in eaque supernaturalis Dei revelatio sive scripta sive tradita ab omni errorum coeno servatur immunis, populisque in dies veluti per manus illa traditur catholica fides, quae utpote coeli filia, divinaque auctoritate ac virtute suffulta, coelestiumque divitiarum ditata thesauris, universum orbem uno crucis vexillo pervasit, ac in medias ignorantiae tenebras et umbras mortis veritatis lumen et aeternae vitae aquam effudit. Haec itaque fides, quam Sancta Romana profitetur Ecclesia, et sine qua impossibile est placere Deo (Hebr. 11.), mente et corde firmiter omnibus tenenda, eique attendendum perpetuo quasi lucernae lucenti in caliginoso loco (2 Petr. 1.). At quoniam corde quidem creditur ad iustitiam, ore autem, suffragantibus operibus, confessio fit ad salutem (Rom. 10.), hinc in eius etiam externa professione usque ad sanguinis effusionem, si opus fuerit, permanentes gloriemur, eandemque una omnium confessione ad formam ab infallibili Romani Pontificis magisterio praescriptam colamus) (novitas) P. D. Mézard OP. Medulla S. Thomae Aquinatis per omnes anni liturgici dies distributa seu Meditationes ex operibus S. Thomae depromptae ("Sic Deus dilexit mundum ut Filium suum unigenitum daret, ut omnis qui credit in eum habeat vitam aeternam. Joan., 3. Omnium bonorum nostrorum causa est Dominus et divinus amor. Amare enim proprie est velle alicui bonum. Cum ergo voluntas Dei sit causa rerum, ex hoc provenit nobis bonum quia Deus amat nos. Et quidem amor Dei est causa boni naturae. Item est causa boni gratiae. Jer. 31. In caritate perpetua dilexi te, ideo attraxi te, scilicet per gratiam... In hoc quod dicit habeat vitam aeternam indicatur divini amoris immensitas; nam dando vitam aeternam dat seipsum. Vita enim aeterna nihil aliud est quam frui Deo. Dare autem seipsum magni amoris est indicium" – Tomus I, pp. 3-5) (novitas, djvu) S. Joannes a Cruce, Doctor Ecclesiae. Cautelae spirituales a veris Religiosis observandae adversus animae hostes. ( PDF ) (RELIGIOSUS brevi tempore desiderans pervenire ad sanctam recollectionem, spirituale silentium, nuditatem et paupertatem spiritus, ubi pacificum refrigerium, et Spiritus Sancti delectabilis aura percipitur, ubi etiam anima unitur Deo, ac se ipsam extricat universis creaturarum obstaculis, daemonisque astutias et deceptiones declinat, nec non seipsam, a seipsa expedit; subjectis se documentis exerceat, oportet... Ut omnino devites damna, quae tibi mundus inferre potest, tribus hisce cautelis utaris oportet... Tertia cautela summopere tibi necessaria est ad hoc, ut in monasterio cavere scias universa damna circa Religiosos occurrentia. Quam quod plerique non adhibuerint, non solum animae suae pacem, ac bonum amiserunt, sed etiam in multa inciderunt, et in dies incidunt mala et peccata. Haec igitur sit cautela, ut nimirum caveas omni studio cogitare, et multo magis loqui de his, quae Religiosum aliquem nominatim concernunt, non de illius indole, non de conversatione, non denique de illius rebus, etiam gravioribus, nec sub praetextu zeli, aut emendationis aliquid dicas alteri, quam ei, cui suo tempore id dicere expedit. Nunquam etiam scandalum patiaris, aut mireris, quidquid demum videas audiasve: sed animam tuam in oblivione omnium istorum immunem serva. Licet enim vivas inter Angelos, dum alios curiose attendis, multa tibi videbuntur non bona, eo quod illorum substantiam non percipias. Quapropter statue tibi exemplum uxoris Loth, quae quod in Sodomitarum excidio conturbata retrospexerit, quidnam ageretur contemplatura, punitione divina, in statuam et petram salis conversa fuit: ut ex eo intelligas, Dei voluntatem esse, quod licet inter daemones vivas, ita tamen te inter illos vivere vult, ut ne quidem ad ipsorum facta cogitationis caput retrovertas, sed ea, tanquam ad te minime pertinentia, omnino relinquas, hoc solum spectando ut animam tuam puram coram Deo conserves, absque eo quod vel minima cogitatio hujus vel illius rei idipsum impediat. Atque adeo illud pro certo habeas, quod nunquam in Conventibus et Communitatibus Religiosis deerit offendiculum aliquod, cum daemones nunquam desint, satagentes deturbare Sanctos: quod et Deus ipse ad illorum exercitium et experimentum permittit. Tu vero nisi, prout dictum est, prospexeris tibi, non secus, ac si non esses in monasterio, quantumvis allabores, Religiosus esse non poteris, neque ad sanctam nuditatem et introversionem pervenire, neque inibi latentia damna subterfugere. Si enim aliter te gesseris, quantumvis optimo fine ac zelo ducaris, sive in uno sive in alio a daemone deprehenderis, et sane satis multum ab illo deprehensus es, quoties praebes aditum animae circa aliquid hujusmodi sese distrahendi. Memento, quid dicat S. Jacobus Apostolus: Si quis putat, (inquit), se religiosum esse, non refraenans linguam suam, hujus vana est religio (Jacob. 1, 26). Quod non minus de interiori, quam etiam de exteriori lingua intelligendum est) (novitas) Sac. Petrus Ludovicus Danes. Institutiones Doctrinae Christianae, sive Catechismus ad usum seminariorum (suppletum) Sac. Petrus Ludovicus Danes. Institutiones Doctrinae Christianae... Pars I. Sectio II. Caput XII. De Absolutione et Satisfactione. (QUAESTIO. 1. Quis sacramenti poenitentiae minister est? R. Fide catholica certum est, non quosvis fideles indifferenter atque promiscue, sed solos episcopos et sacerdotes, institutos a Christo esse hujus sacramenti ministros; qui etsi mali fuerint et perversi, absolvendi tamen potestatem nullo modo amittunt... Q. 4. Quod confessarii munus est, et qualis deligendus? R. Cum partes hic sustineat et judicis et medici, prior muneris ejus pars est, ut gravium leviumque delictorum differentias, eorumque causas et effectus perspecta habeat: possitque praeterea eos, qui absolutionis beneficio idonei sunt, ab inidoneis internoscere; ut juxta Christi instituentis voluntatem peccata vel remittat vel retineat. Altera officii ejus pars est, ut congruas singulis poenas injungat, et opportuna contra tentationes remedia praescribat, justumque peccati horrorem ingeneret. Qui hac doctrina, prudentia et bonitate praeditus est confessarius, in directorem conscientiae prudenter eligitur. At qui tanti sui muneris aut ignarus, aut incurius est, vitia palpans potius quam emendans, et aliis inutilis et sibi ipsi noxius est. Caecus si caeco ducatum praestet, ambo in foveam cadunt (Matth. XV, 14)) (novitas)Sac. Cyriacus Michael Petroccia. Lux et Pax in Synthesy Dogmatica. Lectiones resumptae in Tractatus: De Deo Uno - De Deo Trino - De Deo creante et elevante - De Novissimis - De Verbo Incarnato - De Gratia Christi - De Virtutibus infusis et donis Spiritus Sancti. ("De Gratia Christi. Caput IV. De gratia in ordine ad agentem. 1. – Contra Novatores, qui, procedentes ex errore destructionis liberi arbitrii quoad res spirituales, a peccato originali peractae, consequenter docuerunt: hominem sub influxu gratiae nullam exercere libertatem sed necessario trahi; contra Iansenistas, qui ad eamdem conclusionem devenerunt asserentes: gratiam efficacem esse vehementem delectationem caelestem cui resisti non possit; contra quoslibet praedeterministas vel deterministas, qui nisi verbis, re profecto negant hominem sub influxu gratiae efficacis constitutum non posse non agere, quod idem est ac necessario agere; cum Conc. Trid. (Sess. VI can. 4) dicimus «Si quis dixerit liberum hominis arbitrium, a Deo motum et excitatum, nihil cooperari assentiendo Deo excitanti atque vocanti, quoad obtinendam iustificationis gratiam se disponat ac praeparet; neque posse dissentire si velit, sed veluti inanime quoddam nihil omnino agere, mereque passive se habere, anathema sit». Hic evidenter agitur de libertate hominis constituti sub influxu gratiae, in sensu composito cum ea «A Deo motum et excitatum» – et quidem gratiae efficacis, sub hac enim gratia libertatem negabant Novatores, contra quos Trid. decretum latum est; et praeterea constat ex verbis «cooperari assentiendo Deo» quod nonnisi de homine constituto sub influxu gratiae efficacis intelligi possunt. – Omnem autem dubii et discutiendi possibilitatem tollunt haec verba Eccl. (XXXI, 8-10). «Beatus vir qui inventus est sine macula, et qui post aurum non abiit, nec speravit in pecunia et thesauris... qui potuit transgredi, et non est transgressus, facere mala, et non fecit». Ubi agitur evidentissime de homine constituto sub influxu gratiae efficacis, qua sola fecit mirabilia in Ecclesia Sanctorum, ob quae laudatur ut beatus. Hic vir asseritur ita fecisse ut potuisset non facere, quod sine vero exercitio libertatis sub influxu gratiae efficacis nullimode intelligi potest; quemadmodum sine vero exercitio libertatis sub influxu gratiae nullimode intelliguntur «Ante hominem vita et mors, bonum et malum, quod placuerit ei, dabitur illi» (Eccl. XV, 18), et nullimode intelligitur ratio meriti vel demeriti in ordine salutis", – pp. 204-205) (novitas, djvu) S. Bonaventura Episcopus, Doctor Ecclesiae. Meditationes Vitae Christi (suppletum) S. Bonaventura Episcopus, Doctor Ecclesiae. Meditationes... Hora Completorii. (Post aliquam morulam, cum nox appropinquasset, rogat Joseph Dominam, ut permittat eum volvi linteaminibus, et sepeliri. Ipsa contendebat, dicens: Nolite, amici mei, tam cito filium meum accipere, vel mecum ipso sepelite. Flebat autem lacrymis irremediabilibus, aspiciebat vulnera manuum et lateris, modo unum, modo aliud; aspiciebat vultum ejus, et caput, et videbat spinarum puncturas, depilationem barbae, faciem et sputis et sanguine deturpatam, et caput tonsum; et de fletu et aspectu non poterat satiari. Legitur autem in quadam scriptura, quod Dominus devotae suae revelavit, quod ipse tonsus fuit capillis, et depilatus barba; sed Evangelistae non scripserunt omnia. Et quidem quod ipse fuit tonsatus, vel sicut est, nescio probare per scripturam, sed de depilatione barbae potest probari. Dicit enim Isaias in persona Domini (Isa. L, 6): Corpus meum dedi percutientibus, et genas meas vellentibus) (novitas) S. Bonaventura Episcopus, Doctor Ecclesiae. Meditationes... Meditatio post Completorium. (Volens autem Joseph redire in civitatem post officium sic completum, dicit Dominae: Domina mea, ego vos deprecor propter Deum, et propter amorem filii vestri et magistri mei, si placet, ut divertatis in domum meam; scio enim, quod domum propriam non habetis; utamini mea ut vestra, quia omnia mea vestra sunt. Similiter et Nicodemus. O qualis compassio! Regina coeli non habet ubi caput suum reclinet; et hos dies lugubres et viduitatis suae sub alieno tecto ducere oportebit. Vere dies viduitatis sunt isti, quia Dominus Jesus erat ei filius et sponsus, pater et mater, et omne bonum; et omnia simul, eo mortuo, perdidit. Vere vidua est et derelicta, et, quo divertat, non habet. Tunc ipsa se inclinans humiliter, et gratias agens, respondit se esse commissam Joanni. Quibus Joannes adhuc eam rogantibus, respondit, quod volebat eam ducere in montem Sion, in domum in qua magister coenavit heri sero cum discipulis, et ibidem stare cum ea volebat. Illi vero inclinantes se Dominae, et adorantes sepulchrum, abierunt; et isti, ut Evangelium dicit (Matth. XXVII, 61), remanserunt sedentes contra sepulcrum. Appropinquante autem nocte, dicit Joannes Dominae: Non est honestum hic nimis morari, vel de nocte in civitatem redire. Et ideo, si vobis placet, Domina, recedamus. Tunc Domina surgens et genuflectens sepulcrum amplexatur, benedicensque sepulcrum, dicit: Fili mi, non possum amplius stare tecum; ego recommendo te Patri tuo. Sublevatis etiam oculis in coelum, dicit cum lacrymis et affectu magno: Pater aeterne, recommendo vobis filium, et meam animam, quam dimitto. Et recedere tunc coeperunt. Cum autem venerunt ad crucem, ibi genuflexit ipsa et adoravit crucem, dicens: Hic requievit filius meus, et hic est pretiosissimus sanguis ejus. Similiter et omnes fecerunt. Cogitare namque potes, quod ipsa prima fuit, quae crucem adoravit) (novitas) S. Bonaventura Episcopus, Doctor Ecclesiae. Meditationes... Meditatio de Domina et sociabus; de sabbato. (Mane autem sabbati, stant in domo, januis clausis, Domina et aliae sociae una cum Joanne afflicte et dolorosae, tanquam orphanae et plenae moerore, non loquentes, sed memorantes sedebant simul, aspicientes se mutuo raptim, sicut contingere consuevit magna pressura et calamitate gravatis. Pulsatum autem fuit ad ostium, et timebant, quia omnia timuerunt; securitas enim eorum discesserat. Tamen Joannes ibat ad ostium, et aspiciens cognovit Petrum, et dixit: Petrus est. Et Domina: Aperias ei. Ingreditur igitur Petrus verecunde cum singultibus magnis, et fletibus; et tunc omnes plorare coeperunt, nec verbum loqui poterant prae moerore. Postea veniunt successim et alii discipuli etiam plorantes. Tandem cessantes a fletu, incipiunt de Domino suo loqui. Dicit ergo Petrus: Ego verecundor in meipso, nec deberem in conspectu vestro loqui, vel hominibus apparere, quia Dominum meum, qui me tantum diligebat, sic reliqui et negavi. Similiter et alii cum percussione palmarum, lacrymarumque effusione, seipsos redarguebant, quia Dominum suum dulcissimum sic reliquerant. Tunc dicit Domina: Magister bonus et pastor fidelis recessit a nobis, et nos remanemus velut orphani; sed spero firmiter, quod cito rehabebimus ipsum: et vos scitis, quia benignus est filius meus, et vos multum diligebat. Non dubitetis, quia bene reconciliabitur, et libenter remittet omnem offensam, sive culpam. Tantus autem fuit, permissione Patris, furor contra eum, et ita praevaluit malorum audacia, quod non potuissetis eum juvare, etiam existentes cum eo: et ideo nolite turbari) (novitas) P. Anselmus Stolz OSB. Manuale Theologiae Dogmaticae. - De Ecclesia. Caput V. De civitate Dei. 1. De Ecclesiae catholicitate. 2. De Ecclesiae ad societatem civilem relationibus. ( PDF ) (Catholicitatem Ecclesiae intelligunt auctores moderniores multi de universalitate propagationis ad omnes populos. Ecclesia est catholica, "quoniam in omni gente, populo, natione, sexu, condicione longe lateque patet". De hac nota iam antiqui auctores egerunt, probantes contra haereticos (praesertim S. Augustinus contra Donatistas) Ecclesiam Christi debere esse universalem, cum apostoli ad omnes gentes missi sint; unde pars haeretica Donati – sic S. Augustinus – non potest esse vera Christi Ecclesia, cum in Africa tantum exsistat. Quomodo tamen catholicitas Ecclesiae salvaretur, si maior pars fidelium ab ea deficeret, immo si Ecclesia (quod absurdum forsitan non est) ad unam provinciam restringeretur? Respondet M. Cano (De locis theologicis, 4, 6, ad 13): "Satis est Ecclesiam semel in toto mundo esse fusam, ut etiam tum vere catholica dicatur. Nempe eadem Ecclesia est, eandemque fidem tenet, quam apostoli in universa terra vulgarunt". Similiter S. Robertus Bellarminus (De notis Ecclesiae, 4, 7). Alii respondent, hypothesim fidem christianam tali modo decrescere esse impossibilem. Alii loquuntur de universalitate spirituali Ecclesiae seu de universalitate iuris, quae nunquam deerit, et ex qua resultat universalitas extensionis, quae tamen deficere posset. Ad quaestionem solvendam recurrendum est ad significationem originalem vocis καθολικόϛ. Ad rem est textus S. Irenaei (Adversus haeraeses, 3, 11, 8): "Quoniam enim quattuor regiones mundi sunt, in quo sumus, et quattuor principales spiritus (καθολικα πνεύματα) et disseminata est Ecclesia super omnem terram, columna autem et firmamentum Ecclesiae est Evangelium et Spiritus vitae, consequens est, quattuor eam habere columnas undique flantes incorruptibilitatem et vivificantes homines.... Et propter hoc quattuor data sunt testamenta catholica (καθολικαι διαθηκαι) humano generi". Catholicus videtur hic significare id, quod totam speciem replet; praeter id, quod catholicum nominatur, aliud huius speciei non datur. Notio composita "Ecclesia catholica" prima vice adhibetur a S. Ignatio in Ep. ad Smyrnenses (8, 2): "Ubi comparuerit episcopus, ibi et multitudo sit, quemadmodum ubi fuerit Christus Jesus, ibi catholica est Ecclesia". Cf. inscriptionem Martyrii S. Polycarpi: "... omnibus ubique terrarum sanctae et catholicae Ecclesiae paroeciis". Terminus "Ecclesia catholica" primarie videtur hic significare Ecclesiam unice veram, unicam, quae omnibus patet. Unde significatio originalis sic explicari potest: Ecclesia catholica est Ecclesia, quae pro omnibus ut unica societas salutis exsistit; praeter eam alia non datur, et omnes homines eam sequi tenentur... Ecclesia universalis et visibilis, monarchice gubernata, relationem ad societatem civilem necessario habet; multa enim Ecclesiae praecepta vitam socialem et practicam tangunt. Intendens omnes homines ad unitatem regni Dei colligere, Ecclesia plurimum impeditur per maximas diversitates nationum et populorum, quae unitati hominum obsunt. Constitutio imperii alicuius universalis, in quo perfecta unitas generis humani, per peccatum amissa, restitueretur, est impossibilis et contra Dei voluntatem. Est impossibilis, quia exigeret destrui proprietates nationales multarum gentium; est contra Dei voluntatem, quia Deus hanc unitatem ut gratiam specialem regni Dei hominibus est collaturus. Haec gratia in unitate Ecclesiae quodammodo iam possidetur. Unde genus humanum in duas dividitur civitates: Dei nempe et mundi huius, quarum prima fideles, altera infideles omnium temporum continet. Ex dictis relationes Ecclesiae, in qua unitas generis humani quodammodo iam reparatur et homines ad civitatem Dei coguntur, ad societatem civilem diiudicari debent. Recentiores Romani Pontifices (imprimis Leo XIII in Litteris encyclicis "Immortale Dei") relationes inter Ecclesiam et societatem civilem sequenti modo magis determinant: 1. Ecclesia et societas civilis non sunt separandae; "constat quippe, pertimesci ab impudentissimae libertatis amatoribus concordiam illam, quae semper rei et sacrae et civili fausta exstitit et salutaris" (Dz 1867). Unde maxime in rebus mixti iuris concordia est appetenda (Dz 1870)) (novitas) P. Fr. Carolus Thil OESA. Exercitatio theologica de locis, seu fontibus Theologiae Christianae. De Ecclesia Christi. De summa Catholicae Doctrinae circa veram Christi Ecclesiam. ( PDF ) (Ex his autem intelligitur primo, quomodo in particulari statuta et definitiones Conciliorum generalium vocantur statuta et definitiones Ecclesiae, tametsi, revera non procedant, nisi a Pastoribus Ecclesiarum particularium, idest ab Episcopis: nempe quia isti cum Romano Pontifice simul in Concilium congregati Ecclesiam universam repraesentant. Intelligitur secundo, quomodo ipsa singularia decreta de fide, et moribus Romanorum Pontificum dicuntur decreta Ecclesiae: nam cum Romano Pontifici in persona Petri, cujus ille successor est, a Christo singulariter collata fuerit potestas pascendi agnos et oves suas (Joan. cap. 21, vers. 15-17) et impositum onus generale confirmandi fratres (Lucae cap. 22, v. 32) propterea Romanus Pontifex repraesentat per se totam Ecclesiam, et potest sensu non malo etiam absolute Ecclesia nominari, ita quidem, ut quaecunque in scholis tradi solent de Ecclesia universim, singulari hoc titulo, nimirum propter plenitudinem potestatis Apostolicae, possint et debeant suo quaequae modo, etiam enuntiari de Romano Pontifice. Intelligitur tertio, quomodo Summus Pontifex, et reliqui inferiores Ecclesiarum Rectores universim vocantur, et vocandi sint Ministri Ecclesiae; nimirum ita vocantur non utique, quia sacramenta administrant, et reliqua perficiunt officia singulis propria, nomine, et auctoritate accepta ab Ecclesia, quatenus haec est societas fidelium, ut quidam falso arbitrantur, sed quia hanc ipsam fidelium societatem, sive Christi Ecclesiam docent, regunt, atque gubernant, nomine, et auctoritate accepta a Christo ipso, unusquisque in gradu suo, secundum propriam vocationem et ordinem, quem in Hierarchia Ecclesiastica tenet, et occupat. Quia autem diversae sunt sectae, et societates, quae se Christianas nominare amant: sicuti sunt primo haereticorum omnium v. g. Lutherana in Germania, Calvinistica in Helvetia, Protestantica in Anglia, Arminiana in Hollandia, et aliae alibi. Et secundo etiam illae Schismaticorum, ut Moscovitica, Rutena, et Graeca etc., hinc, ut vera Christi Ecclesia a societatibus istis discernatur, de fide tenendum est ex Concilio generali Constantinopolitano I cujus auctoritatem permulti etiam Pseudochristiani admittunt, quod nulla societas possit esse vera Ecclesia Christi, nisi fuerit una, Sancta, catholica, et Apostolica. Deinde de vera ista una, Sancta, catholica, et Apostolica Ecclesia de fide quoque tenendum est, quod extra illam salus aeterna obtineri nullo modo possit: unde S. P. Augustinus in sermone de gestis cum Emerito inquit: Salutem nemo habere potest nisi in Ecclesia catholica; extra Ecclesiam totum potest, praeter salutem; potest habere honorem, potest habere Sacramentum, potest cantare alleluja, potest respondere amen; potest Evangelium tenere; potest in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti fidem habere, et praedicare, sed nusquam nisi in Ecclesia catholica potest salutem invenire. Praeterea de eadem Ecclesia credendum est, quod in fide et morum doctrina errare non possit, et quod usque ad mundi finem visibilis existere, et perdurare debeat... Tertio neque haeretici publici, neque schismatici manifesti, neque Apostatae a fide, sunt membra verae Ecclesiae Christi: nam de haereticis publicis ait Paulus in Epist. ad Titum cap. 3, v. 10: Haereticum hominem post unam, et secundam correptionem devita, sciens quia subversus est, qui ejusmodi est, et delinquit, cum sit proprio judicio condemnatus. Profecto autem vitandus ab Ecclesiae membris nullam potest habere cum illis communem societatem: ergo haeretici publici non sunt membra verae Ecclesiae: idem patet de schismaticis manifestis: siquidem manifesti dici non possunt, nisi quia in aperto charitatem scindunt, et detrectant legitimis Pastoribus debitam obedientiam: ex quo fit, quod hoc ipso ab Ecclesia separati existant; unde tam de istis, quam de haereticis S. P. Augustinus in lib. de Fide, et Symbolo cap. 10 pronuntiat dicens, Quapropter nec haeretici pertinent ad Ecclesiam catholicam, quae diligit Deum, nec schismatici, quoniam diligit proximum. Apostatae autem ejurant sua sponte, et abjiciunt ex animo deliberato, sicuti fidem, ita etiam omne vinculum Religionis, ac proinde ad Ecclesiam Christi, quae religionem nutrit, et fovet, tanquam membra ejus, pertinere amplius non possunt) (nowość) P. Fr. Carolus Thil OESA. Exercitatio theologica de locis, seu fontibus Theologiae Christianae. De Ecclesia Christi. De Notis verae Ecclesiae Christi. Propositio IV. Nota quarta distinctiva verae Ecclesiae, est, quod sit Apostolica primo ratione doctrinae, et secundo ratione suae originis, id est in perpetua, et non interrupta Pastorum suorum successione ab Apostolis. ( PDF ) (Deinde nihil notius est, quam quod populis occidentalibus omnibus, sicuti Christus, ita etiam Evangelium ipsius, et cum Evangelio omnia Christianae fidei mysteria, cujusmodi sunt praesertim Missae sacrificium, et sacramenta, non in alia lingua primitus innotuerint, et annuntiata sint, quam in latina, ac propterea quod usus linguae latinae in illis celebrandis, et in Orationibus publicis universim absolvendis, in tota occidentali Ecclesia antiquissimus sit, et jam ab ipsis Apostolis atque ab immediatis illorum successoribus solemniter consecratus; ex quo manifeste consequitur, quod usus linguae vernaculae in Psalmodia, in Missa, in administratione Sacramentorum, et in publica oratione universim, non tam veram, quam falsam potius, ab Apostolis minime institutam, et propterea abortivam Christi Ecclesiam denotare videatur, eo ipso, quia in celebratione mysteriorum Ecclesiae, non antiquam, et a primitiva Ecclesia ex Apostolorum institutione derivatam, Sanctis Ecclesiae Patribus probatam, observantiam, sed novam, et primis Christianis non usitatam in Ecclesiam introducere convincitur: ac proinde adversus haereticos, qui usum istum in Ecclesiam, praesertim in Missae celebratione introducere pertentant, merito prorsus Concilium Tridentinum Sess. 22 definivit: Non esse conveniens, ut Missa lingua vernacula celebretur; quanquam etiam istud hic praetermittendum non est, quod lingua vernacula in celebratione mysteriorum potest esse aeque communis apud sectas omnes, quae falso verae Ecclesiae Christi nomine gloriantur; ut per se patet, ergo nota ista a Luthero excogitata est etiam indifferens ad quamvis Ecclesiam significandam, ut adeo non possit veram a falsis discernere. Itaque generatim notae caracteristicae, quae scilicet, et notiores sunt, quam Ecclesia, omnibus obviae, et manifestae, et a Christo ipso institutae, et quae propterea simul sumptae veram Christi Ecclesiam ab omni alia palam secernunt, aliae non sunt, quam illae superiori capite jam memoratae, nimirum quod vera Christi Ecclesia debeat esse simul, una, Sancta, Catholica, et Apostolica, et quidem eo sensu, quem mox declarabimus. Dictum est autem simul sumptae: nam licet nulla ex praedictis notis, maxime eo sensu, quo mox explicabimus, alicui ex falsis christianorum sectis vere, et proprie conveniat, ac proinde etiam quaelibet ex illis seorsim spectata, capax quoque sit veram Christi Ecclesiam certo quodam modo manifestare, eamque a falsis secernere, nihilominus ut eadem evidenter discernatur, necesse est, ut omnes simul concurrant; neque satis est ad concludendum, quod societas aliqua sit vera Christi Ecclesia, si ostendatur, v. g. quod sit una, sed requiritur, ut ostendatur etiam, quod simul sit Sancta, Catholica, et Apostolica... Quod vera Christi Ecclesia debeat esse Apostolica primo ratione suae doctrinae, evidens est, et consentiunt etiam haeretici: nam vera Christi Ecclesia stare non potest sine sincera doctrina Christi; atqui sincera doctrina Christi alia non est, neque esse potest quam illa, quae tradita fuit ab Apostolis, quibus munus docendi a Christo commissum fuit, dum eis dixit: docete omnes gentes (Math. cap. 28, v. 19); deinde quod debeat esse Apostolica ratione originis suae, idest in continuata, et non interrupta successione Pastorum suorum ab Apostolis manifestissimum est: nam vera Christi Ecclesia debet utique originem suam habere ab illis, quibus commissum, ac attributum fuit jus fundandi, et instituendi Ecclesias: atqui jus istud commissum, et attributum fuit solis Apostolis, nam illis solis dixit Christus: euntes in mundum universum praedicate Evangelium omni creaturae (Marci cap. 16, v. 15). Praeterea Christus Dominus ita instituit Ecclesiam suam, ut voluerit, quod eadem regeretur, et gubernaretur a Pastoribus, quos ipse constituerat usque ad consumationem saeculi: etenim ut ait Paulus in Epistola ad Ephes. cap. 4, v. 11, Christus, quosdam quidem dedit Apostolos... quosdam Pastores, et Doctores, ad consummationem sanctorum in opus ministerii, in aedificationem corporis sui, donec occurramus omnes in unitatem fidei, et agnitionis Filii Dei: quod autem in doctrina Apostolica, et in successione Pastorum non interrupta ab Apostolis collocari debeat ratio verae notae, seu signi distinctivi, quo vera Christi Ecclesia a falsis omnibus Christianorum sectis discerni valeat, evidentissimum est ex eodem Apostolo, nam loco modo laudato vers. 14 affirmat a Christo praeter Apostolos, et Prophetas atque Evangelistas datos esse Pastores, et Doctores, ut jam non simus parvuli fluctuantes, et circumferamur omni vento doctrinae in nequitia hominum, in astutia ad circumventionem erroris. Profecto enim si haec postrema Apostoli verba jungantur cum illis, quae supra protulimus, clare videbitur, Pastores, et Doctores datos a Christo, sicut Apostolos, Prophetas, et Evangelistas in opus ministerii, in aedificationem corporis Christi, et quidem eousque, donec occurramus omnes in unitatem fidei, quae manifeste ostendunt, et commendant non solum doctrinam Apostolicam, sed etiam continuatam successionem Pastorum in eo quod ait, donec occurramus omnes, et praeterea quoque rationem signi distinctivi in eo, quod inquit: ut jam non simus parvuli fluctuantes... deinde quod pertinet ad Lutherum, Calvinum, Zuvinglium, et si qui alii sunt hujus generis haeretici, qui scilicet in Ecclesia baptizati, et legitime ordinati, ad munus aliquod Ecclesiasticum in sinu illius obeundum charactere aliquo insigniti fuerunt, utique isti omnes habuerunt originem ab Apostolis, a quibus sacra ordinatio, et missio apostolica universim suum habet principium: verum sicut ex vi ordinationis eorum non acceperunt aliam missionem, et successionem, quam praedicandi, et docendi doctrinam Ecclesiae Christi ab Apostolis ipsis acceptam, ita etiam dum novam doctrinam ab Ecclesia damnatam, scienter, et pervicaciter spargere ausi sunt, et propterea anathemate damnati, et ab Ecclesia juxta praeceptum Domini (Math. cap. 18, v. 17) inter ethnicos, et publicanos rejecti, ad eandem redire noluerunt, amiserunt hoc ipso originem, et missionem illam, quam in sacra ordinatione per successionem Apostolicam acceperant: atque per novam doctrinam ab Apostolis minime acceptam fabricaverunt sibi novam originem, quae ab ipsis suum sumpsit exordium, ita ut merito de singulis dici possit, quod de Novatiano pronuntiat S. Cyprianus in Epist. ad Magnum dicens: exiit Novatianus, in Ecclesia non est, et apostolica traditione contempta, nemini succedens, a seipso ortus est: ex quibus etiam istud intelligitur quod ad salvandam successionem non interruptam ab Apostolis satis non est habuisse originem Apostolicam, sed requiritur etiam ut successio ista conjuncta semper maneat cum apostolica doctrina, ad hoc ut origo Apostolica haberi merito, valeat pro nota distinctiva verae Ecclesiae Christi) (nowość) P. Anselmus Stolz OSB. Manuale Theologiae Dogmaticae. - De Ecclesia. ("Catholicitatem Ecclesiae intelligunt auctores moderniores multi de universalitate propagationis ad omnes populos. Ecclesia est catholica, «quoniam in omni gente, populo, natione, sexu, condicione longe lateque patet». De hac nota iam antiqui auctores egerunt, probantes contra haereticos (praesertim S. Augustinus contra Donatistas) Ecclesiam Christi debere esse universalem, cum apostoli ad omnes gentes missi sint; unde pars haeretica Donati – sic S. Augustinus – non potest esse vera Christi Ecclesia, cum in Africa tantum exsistat. Quomodo tamen catholicitas Ecclesiae salvaretur, si maior pars fidelium ab ea deficeret, immo si Ecclesia (quod absurdum forsitan non est) ad unam provinciam restringeretur? Respondet M. Cano (De locis theologicis, 4, 6, ad 13): «Satis est Ecclesiam semel in toto mundo esse fusam, ut etiam tum vere catholica dicatur. Nempe eadem Ecclesia est, eandemque fidem tenet, quam apostoli in universa terra vulgarunt". Similiter S. Robertus Bellarminus (De notis Ecclesiae, 4, 7)", – pp. 55-56) (novitas, djvu) P. Giovanni Battista Lemius OMI. Catechismo sul modernismo secondo l'Enciclica "Pascendi Dominici gregis" di Sua Santità Pio X. ("D. Qual'è il primo dovere assegnato da N. S. al Sovrano Pontefice? R. S. S. Pio X ci risponde: «L'officio divinamente commessoci di pascere il gregge del Signore fra i primi doveri, imposti da Cristo, ha quello di custodire con ogni vigilanza il deposito della fede trasmesso ai santi, ripudiando le profane novita di parole e le opposizioni di una scienza di falso nome». D. Questa provvidenza fu sempre necessaria in ogni tempo? R. «Questa provvidenza del Supremo Pastore non vi fu tempo che non fosse necessaria alla Chiesa cattolica: stanteché, per opera del nemico dell'uman genere, mai non mancarono uomini di perverso parlare (Act. XX, 30), cianciatori di vanità e seduttori (Tit. I, 10), erranti e consiglieri agli altri di errore (II Tim. III, 13)»", – p. 13) (novitas, djvu) * * * * * * * * * * * *
Sac. J.-B. Raulx (ed.). Divi Thomae Aquinatis, Doctoris Angelici, Sermones et Opuscula concionatoria (27 VI 2019)
Dr Franciscus Egger, Episcopus Brixinensis et Princeps. Papa et Episcopi. An duo vel unum subiectum infallibilitatis et supremae potestatis sit in Ecclesia ( PDF ) (6 V 2019) Doctorum: Angelici, Seraphici, Melliflui, Extatici in Orationem Dominicam et Salutationem Angelicam expositiones. Collegit ediditque Fr. I. C. Card. Vives OFMCap. (19 XI 2018) Ioannes Hieronymus Cardinalis Albanus. Libri de potestate Papae et Concilii. Recapitulatio de Papa dubio, non legitime electo et haeretico (PDF) (30 X 2018) Ecclesiae Magisterium. Pius Papa IX. Bulla convocationis "Aeterni Patris" (29 VI 1868). Litterae Apostolicae quibus indicitur Oecumenicum Concilium Romae habendum et die Immaculatae Conceptioni Deiparae Virginis Sacro an. 1869 incipiendum (PDF) (9 X 2018) Ecclesiae Magisterium. Pius Papa XII. Litterae encyclicae "Mystici Corporis Christi". De Mystico Iesu Christi Corpore deque nostra in eo cum Christo coniunctione (2 X 2018) P. Timotheus Zapelena SI. De Ecclesia Christi. Pars apologetica. Thesis IX. E Christi ipsius institutione Petrus habebit successores in primatu ad finem usque saeculorum ( PDF ) (10 IX 2018) P. Vincentius Buczyński SI. Institutiones doctrinae religionis, in quibus principia philosophica ad veritates religionis applicantur (24 VIII 2018) P. Joannes Crasset SI. Manuductio ad Coelum, per quinquaginta duas selectas Considerationes desumptas ex nova forma meditationum (31 VII 2018) Joannes Cardinalis Bona OCist. Manuductio ad coelum, continens medullam Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum ( PDF ) (27 VII 2018) Dr. Antonius Weiss. Lites anthropologicae. I. Pelagianismus. - Doctrina S. Augustini. II. Semipelagianismus ( PDF ) (15 VII 2018) TRADITIONIS TESTIMONIA CONTRA HAERESES MODERNAS Codex Iuris Canonici. Pius Papa IV. Professio Catholicae Fidei ( PDF ) Ecclesiae Magisterium. S. Pius Papa X. Iusiurandum contra errores modernismi ( PDF ) Ecclesiae Magisterium. Urbanus Papa VIII, Benedictus Papa XIV. Professio Fidei Orientalibus praescripta ( PDF ) Ecclesiae Magisterium. Pius Papa IX. Bulla convocationis "Aeterni Patris" (29 VI 1868). Litterae Apostolicae quibus indicitur Oecumenicum Concilium Romae habendum et die Immaculatae Conceptioni Deiparae Virginis Sacro an. 1869 incipiendum ( PDF ) Ecclesiae Magisterium. Pius Papa XII. Litterae encyclicae "Mystici Corporis Christi". De Mystico Iesu Christi Corpore deque nostra in eo cum Christo coniunctione Ecclesiae Magisterium. Pius Papa XII. Litterae Encyclicae "Sacra Virginitas" de Sacra Virginitate ( PDF ) S. Pius Papa V. Catechismus Romanus ex decreto Concilii Tridentini Canones et decreta sacrosancti oecumenici et generalis Concilii Tridentini sub Paulo III, Iulio III, et Pio IV Pontificibus Maximis S. Thomas Aquinas, Doctor Angelicus. Summa de veritate catholicae Fidei contra Gentiles. Liber quartus. Caput LXXVI. De episcopali dignitate, et quod in ea unus sit summus ( PDF ) S. Thomas Aquinas, Doctor Angelicus. Symboli Apostolorum Expositio. De Ecclesia ( PDF ) P. Anselmus Stolz OSB. Manuale Theologiae Dogmaticae. - De Ecclesia. P. Anselmus Stolz OSB. Manuale Theologiae Dogmaticae. - De Ecclesia. Caput V. De civitate Dei. 1. De Ecclesiae catholicitate. 2. De Ecclesiae ad societatem civilem relationibus ( PDF ) Albertus Nègre, Sacrae Theologiae Doctor, Archiepiscopus Turonensis. Cursus Theologiae Dogmaticae. De Romani Pontificis infallibili magisterio ( PDF ) Concilium Nationale Albanum II. De Romano Pontifice ( PDF ) R. P. Wilhelmus Nakateni SI. Commonitorium breve de Ecclesia, seu scutum Fidei catholicae contra profanas haereticorum novitates ( PDF ) Sac. Georgius Reinhold, Professor Universitatis Viennensis. Praelectiones de Theologia fundamentali. Appendix de essentia christianismi ( PDF ) Ioannes Antonius Manser, Abbatiscellensis Helvetus. Positiones ex universa Theologia dogmatico-scholastica selectae ( PDF ) R. P. Franciscus Antonius Foebeo SI. De Regulis Juris Canonici Liber Unicus. Regulae Juris in Sexto Decretalium ( PDF ) Sac. Stanislaus Frankl. Cardinalis Joannis Turrecrematae doctrina de notis Ecclesiae ( PDF ) P. Zacharias Laselve OFM. Quis sit Spiritus Sanctus in sinu Ecclesiae ( PDF ) S. Robertus Cardinalis Bellarminus SI, Ecclesiae Doctor. Compendium Doctrinae Christianae. Ex Italico idiomate in Latinum transtulit Martinus Szyszkowski, Episcopus Cracoviensis ( PDF ) S. Robertus Cardinalis Bellarminus SI, Doctor Ecclesiae. Catechismus, seu: Explicatio doctrinae christianae La Dottrina Cristiana composta per ordine della santa memoria di Papa Clemente VIII dal ven. Cardinale Roberto Bellarmino S. Petrus Canisius SI, Doctor Ecclesiae. Catechismus maior seu Summa doctrinae christianae S. Petrus Canisius SI, Doctor Ecclesiae. Catechismi Latini et Germanici Sac. Augustinus Hunnaeus. Divi Thomae Aquinatis, Doctoris Angelici, totius Summae Theologicae Conclusiones P. D. Mézard OP. Medulla S. Thomae Aquinatis per omnes anni liturgici dies distributa seu Meditationes ex operibus S. Thomae depromptae Sac. J.-B. Raulx (ed.). Divi Thomae Aquinatis, Doctoris Angelici, Sermones et Opuscula concionatoria P. Vincentius Buczyński SI. Institutiones doctrinae religionis, in quibus principia philosophica ad veritates religionis applicantur. Sac. Cyriacus Michael Petroccia. Lux et Pax in Synthesy Dogmatica. Lectiones resumptae in Tractatus: De Deo Uno - De Deo Trino - De Deo creante et elevante - De Novissimis - De Verbo Incarnato - De Gratia Christi - De Virtutibus infusis et donis Spiritus Sancti "Manuale Precum in usum Theologorum". Meditationes Sac. Petrus Ludovicus Danes. Institutiones Doctrinae Christianae, sive Catechismus ad usum seminariorum Fr. Thomas Maria Zigliara OP, S. R. E. Cardinalis. Propaedeutica ad sacram Theologiam in usum scholarum, seu tractatus de ordine supernaturali S. Thomas Aquinas, Doctor Angelicus. Summa de veritate catholicae Fidei contra Gentiles P. Franciscus Suarez SI. Defensio Fidei catholicae et apostolicae adversus Anglicanae sectae errores P. Franciscus Suarez SI. Defensio Fidei catholicae adversus Anglicanae sectae errores. - Liceatne Catholicis Anglis templa haereticorum adire, et cum eis in ritibus communicare sine intentione cultus vel cooperationis cum illis, solum propter temporalem poenas vitandas? ( PDF ) Sac. Nicolaus Pauwels. Theologiae practicae de Fide et Symbolo. An haeretici sint in Ecclesia? ( PDF ) Sac. F. H. Reinerding, Doctor Theologiae. Num haereticus ex natura criminis, an ex lege ecclesiastica ad Ecclesiam non pertineat? ( PDF ) Jacobus Benignus Bossuet, Episcopus Meldensis. Doctrinae catholicae, de iis argumentis, de quibus controversiae sunt, expositio P. Joannes Baptista Lohmann SI, P. Victor Cathrein SI. Vita Domini Nostri Jesu Christi e quatuor Evangeliis ipsis ss. librorum verbis concinnata S. Alphonsus Maria de Ligorio, Ecclesiae Doctor. Opera dogmatica. (Ex italico sermone in latinum transtulit, ad antiquas editiones castigavit notisque auxit Aloysius Walter CSsR) Valentinus Zubizarreta OCD, Archiepiscopus. De modernismo ( PDF ) P. Parthenius Minges OFM. Falsa systemata de relatione inter fidem et rationem. ModernismusP. Christianus Pesch SI. Modernismus P. Giovanni Battista Lemius OMI. Catechismo sul modernismo secondo l'Enciclica "Pascendi Dominici gregis" di Sua Santità Pio X. Petrus Cardinalis Gasparri. Catechismus catholicus Gregorius Papa XIII. Martyrologium Romanum Novum Testamentum latine. Vulgatae versionis Clementinae. Textui breves capitulorum inscriptiones et locos parallelos uberiores addidit Fridericus Brandscheid P. Jacobus Tirinus SI. In universam Sacram Scripturam commentarius. Tom. IV. Novum Testamentum P. Henricus Marcellius SI. Theologia Scripturae divinae P. J. Berthier MS. Sententiae et exempla biblica ex Vetere et Novo Testamento excerpta et ordinata Psalterium Davidis cum brevi ac succincta paraphrasi ex Bellarmini Commentario deprompta P. Germanus Cartier OSB. Psalmodiae ecclesiasticae dilucidatio Sac. Ach. Vander Heeren. Psalmi et Cantica explicata in ordine ad recitationem Breviarii P. Ferdinandus Cavallera SI. Thesaurus doctrinae catholicae ex documentis Magisterii ecclesiastici Acta et decreta sacrosancti oecumenici Concilii Vaticani (1870). Primum Schema Constitutionis dogmaticae de Ecclesia Christi Patrum examini propositum ( PDF ) P. Christianus Pesch SI. Compendium Theologiae dogmaticae Sac. Antonius Martinet. Institutiones Theologicae ad usum seminariorum P. Parthenius Minges OFM. Compendium Theologiae dogmaticae generalis P. Parthenius Minges OFM. Compendium Theologiae dogmaticae specialis Ernestus Müller, Episcopus Linciensis. Theologia moralis P. Dominicus M. Prümmer OP. Manuale iuris canonici in usum scholarum Codicis Iuris Canonici Fontes. Paulus Papa IV. Constitutio "Cum ex apostolatus" ( PDF ) Sac. Iosephus Papp-Szilágyi de Illyésfalva. De electione Romani Pontificis D. Henricus Maria Pezzani. Codex Sanctae Catholicae Romanae Ecclesiae. Can. 26. Devius a fide catholica, haereticus, vel schismaticus eligi prohibetur in Romanum Pontificem; si eligatur nulla est electio S. Antoninus Archiepiscopus Florentinus, Ordinis Praedicatorum. Summa Theologica. Num Papa mortuo remaneat ejus potestas. - Ad quos electio Summi Pontificis pertinet ( PDF ) Ioannes Hieronymus Cardinalis Albanus. Libri de potestate Papae et Concilii. Recapitulatio de Papa dubio, non legitime electo et haeretico ( PDF ) S. Robertus Cardinalis Bellarminus SI, Doctor Ecclesiae. Disputationes de controversiis Christianae Fidei adversus hujus temporis Haereticos. Ad quos electio summi Pontificis pertinet, si Cardinales nulli essent etc. ( PDF ) Dr Franciscus Egger, Episcopus Brixinensis et Princeps. Papa et Episcopi. An duo vel unum subiectum infallibilitatis et supremae potestatis sit in Ecclesia ( PDF ) Pius II, Papa. Epistola ad Mahometem, Turcorum imperatorem ( PDF ) (Hortatur Mahometem Pontifex ad amplectendam Fidem Christianam et ad respuendum Alcorani foedam insanamque doctrinam) S. Pius Papa V. Bulla "Regnans in excelsis". Damnatio et excommunicatio Elisabeth reginae Angliae eiusque adhaerentium ( PDF ) (S. Pius V. Elisabetham Angliae reginam ob persecutiones contra Fidem Catholicam suscitatas excommunicat a. 1570) Pius Papa IX. Epistula ad sac. Eduardum Podolski, Editoris ephemeridis cui titulus: Przegląd Lwowski P. Eduardus Hugon OP. De vi doctrinali Litterarum Encyclicarum Pii Papae XI Tertulliani Liber de praescriptionibus adversus haereticos et S. Vincentii Lirinensis Commonitorium S. Vincentius Lirinensis. Commonitorium adversus haereses. Tractatus Peregrini pro catholicae fidei antiquitate et universitate adversus profanas omnium haereticorum novitates S. Cyprianus Episcopus Carthaginensis. De catholicae Ecclesiae unitate ( PDF ) S. Aurelius Augustinus Hipponensis Episcopus, Doctor Ecclesiae. Enchiridion ad Laurentium sive de fide, spe et caritate liber S. Fulgentius Episcopus Ruspensis. De fide seu de regula verae fidei ad Petrum liberSac. F. H. Reinerding. De necessitate Ecclesiae ad salutem P. Petrus Skarga SI. De Sancta Ecclesiae Dei Monarchia et de Pastoribus et Ovibus. Concio pro Dominica secunda post Pascha ( PDF ) P. Fr. Carolus Thil OESA. Exercitatio theologica de locis, seu fontibus Theologiae Christianae. De Ecclesia Christi. De summa Catholicae Doctrinae circa veram Christi Ecclesiam ( PDF ) P. Fr. Carolus Thil OESA. Exercitatio theologica de locis, seu fontibus Theologiae Christianae. De Ecclesia Christi. De Notis verae Ecclesiae Christi. Propositio IV. Nota quarta distinctiva verae Ecclesiae, est, quod sit Apostolica primo ratione doctrinae, et secundo ratione suae originis, id est in perpetua, et non interrupta Pastorum suorum successione ab Apostolis ( PDF ) P. Timotheus Zapelena SI. De Ecclesia Christi. Pars apologetica. Thesis IX. E Christi ipsius institutione Petrus habebit successores in primatu ad finem usque saeculorum. ( PDF ) P. Joannes Dirckinck SI. Semita perfectionis. Fides Joannes Card. Bona OCist. Actus Fidei ( PDF ) S. Franciscus Xaverius. Oratio pro conversione Infidelium Oratio ad Beatissimam Virginem Mariam pro conversione haereticorum Symbolum Fidei Catholicae S. Athanasio adscriptum. Quicumque S. Franciscus Xaverius. Uberrima Symboli declaratio ( PDF ) Sac. Franciscus Veronius. Professio Fidei Catholicae ex Sacra Scriptura et antiquitate illustrata atque contra haereses adversas vindicata P. Hermannus Lange SI. De gratia. Tractatus theologicus. Index thesium Sac. Bernardus Jungmann. Institutiones Theologiae dogmaticae specialis. Tractatus de Gratia Sac. Bernardus Jungmann. Institutiones Theologiae dogmaticae specialis. Tractatus de Verbo incarnato Josephus Sebastianus Pelczar, Episcopus Premisliensis Latinorum. Statuta synodi dioecesanae Premisliensis. Titulus I. De fide Dr. Leo Wałęga, Episcopus Tarnoviensis. De hominis elevatione per gratiam sanctificantem dissertatio P. Christianus Pesch SI. De efficacia gratiae actualis ( PDF ) "Manuale Precum in usum Theologorum". Pro vera fide precatio "Manuale Precum in usum Theologorum". Pro vera spe oratio "Manuale Precum in usum Theologorum". Oratio pro caritate consequenda"Manuale Precum in usum Theologorum". Oratio S. Thomae Aquinatis pro obtinendis virtutibus S. Robertus Card. Bellarminus Episcopus, Doctor Ecclesiae. De prima parte portae domus Dei, quae est fidesP. Constantinus de Schaezler SI. Introductio in S. Theologiam dogmaticam ad mentem D. Thomae Aquinatis P. Constantinus de Schaezler SI. Introductio... De essentia magisterii Ecclesiae P. Constantinus de Schaezler SI. Introductio... De infallibili Ecclesiae magisterio spectato in subjecto ejusP. Constantinus de Schaezler SI. Introductio... De objecto magisterii Ecclesiae Sac. Constantinus Schaezler. Divus Thomas, Doctor Angelicus, contra liberalismum invictus veritatis catholicae assertor. De doctrinae S. Thomae ad exstirpandos huius aetatis errores vi et efficacia commentarius in sexto centenario Angelici Praeceptoris Divi Thomae Aquinatis, Doctoris Angelici, totius Summae Theologicae Conclusiones Fr. Josephus Calasanctius Card. Vives OFMCap. Summula Summae Theologicae Angelici Doctoris S. Thomae Aquinatis S. Bonaventura Episcopus, Doctor Ecclesiae. Declaratio Terminorum theologicorum S. Bonaventura Episcopus, Doctor Ecclesiae. Breviloquium. (Summatim ac breviter Theologiae instituta ac praecepta exponit) P. Leonardus Lessius SI. De perfectionibus moribusque divinisSac. Constantinus Joannes Vidmar. Compendium repetitorium Theologiae dogmaticae tum generalis cum specialis. Editio quarta Sac. Constantinus Joannes Vidmar. Compendium repetitorium Theologiae dogmaticae tum generalis cum specialis. Editio altera Sac. Mathias Novotni. Assertiones ex universa Theologia P. Armandus Plessis SMM. Manuale Mariologiae Dogmaticae P. Herminius Borzi CSsR. Maria hominum Coredemptrix P. Christianus Pesch SI. Quo sensu beata virgo Maria sit mediatrix inter Deum et homines Dr. Franciscus Egger, Episcopus Brixinensis et Princeps. De opere Christi. Indoles religionis christianae ( PDF ) P. Parthenius Minges OFM. De excellentia religionis christianae ( PDF ) P. Albertus a Bulsano OFMCap. De Tolerantismo religioso ( PDF ) P. Petrus Skarga SI. De haeretica zizania et diabolica libertate religiosa ( PDF ) P. Georgius Patiss SI. Judaei a Deo rejecti sunt ( PDF ) P. Hieronymus Savonarola OP. Triumphus Crucis, sive De veritate Fidei. IV. 7. Mahumetanorum sectam omni ratione carere ( PDF ) Fra. Girolamo Savonarola OP. Il Trionfo della Croce. IV. 7. Che la setta de' Maomettani è tutta irrazionabile ( PDF ) Fr. Jérôme Savonarole OP. Le Triomphe de la Croix. IV. 7. Que la secte des mahométans est toute déraisonnable ( PDF ) Fra. Girolamo Savonarola OP. The Triumph of the Cross. IV. 7. The Utter Irrationality of the Mahometan Religion ( PDF ) Dr. Franciscus Egger, Episcopus Brixinensis et Princeps. De proprietatibus religionis Dr. Franciscus Egger, Episcopus Brixinensis et Princeps. De indefectibilitate Ecclesiae Dr. Franciscus Egger, Episcopus Brixinensis et Princeps. De necessitate Ecclesiae Dr. Franciscus Egger, Episcopus Brixinensis et Princeps. Infideles et haeretici publici certe non sunt membra Ecclesiae ( PDF ) Themata dogmatica Concilii Vaticani. Votum P. Ioannis Perrone e Societate Iesu. De Ecclesia eiusque iuribus P. Christianus Pesch SI. Iesus Christus docuit integram suam doctrinam omnibus hominibus necessario amplectendam esse P. Christianus Pesch SI. De membris Ecclesiae P. Augustinus Deneffe SI. Ecclesia catholica se profitetur unice veram ecclesiam a Deo fundatam P. Augustinus Deneffe SI. De eximia sanctitate P. Parthenius Minges OFM. Ecclesia est infallibilis P. Sanctus Schiffini SI. De veris membris Ecclesiae ( PDF ) P. Sanctus Schiffini SI. De distinctione inter Sedem et Sedentem quoad Romanum Pontificem ( PDF ) P. Sanctus Schiffini SI. Undenam fluit ordinaria potestas Episcoporum in greges sibi subditos ( PDF ) P. Sanctus Schiffini SI. Num suprema potestas quae est in coetu Episcoporum in coniunctione cum Romano Pontifice sit distincta a potestate suprema quae in uno Romano Pontifice est ( PDF ) P. Christianus Pesch SI. Praelectiones dogmaticae. De ecclesia, corpore Christi mystico P. Christianus Pesch SI. De differentia fidei in catholicis et in asseclis sectarum P. Christianus Pesch SI. Compendium Theologiae Dogmaticae. De praescriptione theologica P. Christianus Pesch SI. Christus voluit, ut ecclesia a se fundata usque ad finem mundi permaneret P. Christianus Pesch SI. Praelectiones dogmaticae. Ecclesia est infallibilis in canonizatione sanctorum P. Christianus Pesch SI. Praelectiones dogmaticae. De distinctione inter sedem et sedentem P. Christianus Pesch SI. Praelectiones dogmaticae. De papa dubio Sac. Petrus Semenenko CR. Papa semper idem sit formaliter qui et materialiter ( PDF ) Sac. Franciscus Amatus Pouget. Institutiones catholicae in modum catecheseos. Cain et Abel, civitas terrena et Civitas Dei, Judaei et Jesus ChristusS. Joannes Chrysostomus Archiepiscopus Constantinopolitanus, Doctor Ecclesiae. Adversus Judaeos orationes. Oratio prima. Synagoga Judaeorum diversorium daemonum S. Franciscus Salesius Episcopus et Princeps Genevensis, Doctor Ecclesiae. Tractatus Amoris Divini. Deus reprobavit Judaicum populum P. Parthenius Minges OFM. De religione iudaica postchristiana Sac. Andreas Pohl. De religione mahumedana P. Cornelius a Lapide SI. Una fides S. Fulgentius Ruspensis Episcopus. De fide ad Petrum, seu de regula verae fidei. Extra Ecclesiam non est salusP. Ludovicus Blosius OSB. De sorte haereticorum et schismaticorum ( PDF ) Catechismus Romanus. Quo modo daemon homines tentet S. Joannes Damascenus, Doctor Ecclesiae. Expositio accurata fidei orthodoxae. De Antichristo Sac. F. H. Reinerding. Theologiae fundamentalis tractatus duo. Tractatus prior. Demonstratio christiano-catholica contra adversarios generatim omnes. De iis, qui auctoritati Ecclesiae obluctantur Sac. Franciscus Amatus Pouget. Institutiones catholicae in modum catecheseos... Haeretici, schismatici, apostatae Quintus Septimius Florens Tertullianus. De haereticorum disciplina et moribus P. Christianus Pesch SI. Praelectiones dogmaticae. Num possint esse atheiP. Christianus Pesch SI. De certitudine providentiae divinae P. Leonardus Lessius SI. De perfectionibus moribusque divinis. Liber XIII. De iustitia et ira Dei. Caput XIII. De subtractione auxilii externi P. Leonardus Lessius SI. De perfectionibus moribusque divinis. Liber XIII. De iustitia et ira Dei. Caput XIV. De excaecatione et obduratione P. Nicolaus Lancicius SI. De variis Antichristis Spiritualibus P. Ioannes Herrmann CSsR. De Antichristo Venerabilis Bartholomaeus Holzhauser. Sede vacante Venerabilis Bartholomaeus Holzhauser. De turpissimo et scelestissimo idolo, antipapa, qui lacerabit Ecclesiam occidentalem et adorare faciet bestiam primam VITA CHRISTIANA S. Alphonsus Maria de Ligorio, Episcopus et Ecclesiae Doctor. De magno orationis medio ad aeternam salutem et quamlibet a Deo gratiam consequendam. (Cum duabus appendicibus: 1. De oratione. Tractatus asceticus auctore V. P. Alphonso Rodriguez SI. 2. Epistola S. Athanasii ad Marcellinum in interpretationem psalmorum) S. Cyprianus Episcopus Carthaginensis et Martyr. Liber de oratione dominica ( PDF ) Doctorum: Angelici, Seraphici, Melliflui, Extatici in Orationem Dominicam et Salutationem Angelicam expositiones. Collegit ediditque Fr. I. C. Card. Vives OFMCap. P. Jacobus Illsung SI. Verba vitae aeternae. Ex quatuor Evangelistis deprompta atque in argumenta quotidianae meditationis digesta Sanctus Bonaventura Episcopus, Doctor Ecclesiae. Meditationes Vitae Christi. (Parisiis 1868) S. Bonaventura Episcopus, Doctor Ecclesiae. Meditationes Vitae Christi S. Bonaventura Episcopus, Doctor Ecclesiae. Collatio de contemptu saeculi ( PDF ) Innocentius III Pontifex Romanus. Sermo in solemnitate S. Joannis Baptistae ( PDF ) Thomas a Kempis. De imitatione Christi. Considerationes ad cuiusque libri singula capita Thomas a Kempis. De imitatione Mariae. (Ex operibus Thomae a Kempis) P. Nicolaus Avancinus SI. Vita et doctrina Jesu Christi ex quatuor Evangelistis collecta et in meditationum materiam ad singulos totius anni dies distributa P. Joannes Crasset SI. Manuductio ad Coelum, per quinquaginta duas selectas Considerationes desumptas ex nova forma meditationum P. Coelestinus Leuthner OSB. Coelum christianum: in quo vita, doctrina, passio D. N. Jesu Christi, nonnulla Deiparae Virginis festa, SS. Apostolorum et Evangelistarum gesta etc. pia meditatione expensa proponuntur S. Joannes a Cruce, Doctor Ecclesiae. Cautelae spirituales a veris Religiosis observandae adversus animae hostes ( PDF ) P. Georgius Patiss SI. Materiae meditationum et concionum ex Evangeliis et Epistolis Dominicarum In orationem dominicam, Tertulliani, S. Cypriani et S. Thomae Aquinatis commentaria ( PDF ) Joannes Cardinalis Bona OCist. Manuductio ad coelum, continens medullam Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum ( PDF ) S. Franciscus Assisiensis. Oratio ante Crucifixum dicta ( PDF ) S. Franciscus Assisiensis. Epistola ad fideles ( PDF ) S. Franciscus Assisiensis. Canticum fratris Solis vel Laudes creaturarum ( PDF ) Thomas a Kempis. Alphabetum monachi ( PDF ) Religiosus Catholicus. Alphabetum Religiosorum ( PDF ) P. Guilielmus Nakateni SI. Coeleste Palmetum. Lectissimis pietatis exercitiis ornatum Sac. Josephus Drozd. Liber precum in usum litterarum studiosae iuventutis V. P. Nicolaus Lancicius SI (Mikołaj Łęczycki SI). De praxi Divinae praesentiae et orationum iaculatoriarum ac variis orandi Deumque pie colendi modis P. Nicolaus Lancicius SI. Opusculum spirituale. De piis erga Deum et coelites affectibus P. J. Petitdidier SI. Exercitia spiritualia juxta normam sancti Ignatii Loyole P. Guilielmus Stanihurstus SI. Dei immortalis in corpore mortali patientis historia, moralis doctrinae placitis et commentationibus illustrata P. Franciscus Naval CMF. Theologiae asceticae et mysticae cursus P. Ludovicus Blosius OSB. Manuale vitae spiritualis continens opera spiritualia selecta Joannes Card. Bona OCist. Opuscula ascetica selecta S. Augustinus, Episcopus Hipponensis. Confessiones. S. Thomas de Aquino. Orationes P. Vitus a Bussum OFMCap. De spiritualitate franciscana. Aliqua capita fundamentalia P. Michael Godinez SI. Praxis Theologiae mysticae Dionysius Carthusianus, Doctor Ecstaticus. Commentaria in Psalmos omnes Davidicos. Expositio psalmi quinquagesimi: Miserere mei, Deus, secundum, etc. Sac. Claudius Arvisenet. Sapientia Christiana. (Mechliniae 1933) Sac. Claudius Arvisenet. Sapientia Christiana S. Alphonsus a Ligorio, Doctor Ecclesiae. De Mariae gloriis. (Versio latina operis "Le glorie di Maria" per Victorium Bartoccetti) Fr. Josephus Calasanctius Card. Vives OFMCap. Manuale devotorum Beatae Mariae Virginis P. Ludovicus I. Fanfani OP. De Rosario Beatae Mariae Virginis. Historia - Legislatio - Exercitia. Manuale practicum Directoribus Confraternitatum ipsisque SS. Rosarii sodalibus maxime utile et accomodatum Sac. Paulus Maria Quarti. Tractatus in laudem Sacratissimi Rosarii ( PDF ) P. Ludovicus I. Fanfani OP. De Rosario Beatae Mariae Virginis. De Rosarii recitatione P. Ludolphus de Saxonia. Partes Judaeorum et Gentilium in Passione ChristiP. Nicolaus Lancicius SI. Meditatio de Judae proditione Sac. Claudius Arvisenet. Memoriale vitae sacerdotalis. De zelo animarumSac. Claudius Arvisenet. Memoriale vitae sacerdotalis. De oboedientia episcopo praestanda Joannes Maria Odin, Episcopus. De zelo animarum Sac. Vincentius Smoczyński. Manuale quotidianum continens preces ante et post Missae Sacrificium atque alias preces ad usum Sacerdotum P. Emm. Bottalla SI. Meditationes de Jesu Christo ejusque Ss. Corde. Christus in Eucharistia est Cor Ecclesiae unitatem producens P. Joannes Stephanus Grosez SI. Diarium Sanctorum. S. Vincentius Ferrerius S. Vincentius Ferrerius OP. Tractatus de vita spirituali ( PDF ) P. fr. Hieronymus Savonarola OP. Regulae quaedam brevissimae P. Michael Godinez SI. Praxis Theologiae mysticae. Aphorismi, qui pertinent ad proficientes in vita spiritualiP. Joannes Stephanus Grosez SI. Diarium Sanctorum. S. Franciscus Xaverius P. Gabriel Hevenesi SI. Scintillae Ignatianae sive S. Ignatii de Loyola Sententiae et effata sacra. Cum Appendice continente Sententias S. Philippi Nerii S. Ignatius de Loyola. Summa et scopus nostrarum Constitutionum P. Nicolaus Avancinus SI. Vita et doctrina Domini Nostri Iesu Christi. Meditatio 1. De aeterna Verbi generatione Ludolphus de Saxonia. Vita Jesu Christi, Domini ac Salvatoris nostri. De divina et aeterna Christi generatione. (Joannis cap. 1) P. Zacharias Laselve. De Dei voluntate circa hominum salutem P. Peregrinus de Opole OP. Sermones de tempore et de sanctis. Sermo in Epiphania Domini P. Nicolaus Lancicius SI. De verbis Simeonis et Annae Prophetissae de Christo P. Nicolaus Lancicius SI. Meditationes. Alleluja S. Franciscus Assisiensis. Laudes S. Franciscus Assisiensis. Salutatio Beatae Virginis S. Franciscus Assisiensis. De vera et perfecta laetitia S. Petrus Canisius SI, Doctor Ecclesiae. Exhortationes domesticae. De Adventu Domini S. Petrus Canisius SI, Doctor Ecclesiae. Exhortationes domesticae. De Natali Domini S. Petrus Canisius SI, Doctor Ecclesiae. Exhortationes domesticae. De Pentecoste S. Petrus Canisius SI, Doctor Ecclesiae. Exhortationes domesticae. Quid faciendum nostris in hoc gravis et publicae calamitatis tempore? P. Joannes Dirckinck SI. Exhortationes domesticae. In festo Pentecostes. De praeparatione ad Spiritum Sanctum qui lux est HISTORIA, LITTERATURA, PHILOSOPHIA S. Pius Papa X. Epitome historiae divinae Revelationis ( PDF ) P. Joannes Berthier MS. Compendium Theologiae dogmaticae et moralis. Introductio philosophica ( PDF ) P. Marinus de Boylesve SI, Philosophiae Professor. Cursus philosophiae complectens logicam, metaphysicam, ethicam. Accedit Compendiosa religionis demonstratio et Historia philosophiae Sac. Franciscus Zeibert. Compendium historiae ecclesiasticae Sac. Andreas Retke. Patrologiae Compendium scholis accomodatum Sac. Andreas Retke. Patrologiae Compendium. Tertullianus S. Cyprianus, Episcopus Carthaginensis et Martyr. Liber de mortalitate ( PDF ) S. Caecilii Cypriani opuscula de Mortalitate, de Opere et Eleemosyna, de Patientia. Quinti Septimii Florentii Tertulliani liber de Patientia et exhortatio ad Martyres Sac. Andreas Retke. Patrologiae Compendium. S. Cyprianus Josephus Fessler, Episcopus. Institutiones Patrologiae. Character et doctrina S. Cypriani Acta Martyrum. Acta Proconsularia Sancti Cypriani Episcopi et Martyris S.
Augustinus Episcopus, Doctor Ecclesiae. De Civitate Dei. XVIII. 51. Quod etiam per
haereticorum dissensiones fides catholica roboretur Sac. Andreas Retke. Patrologiae Compendium. S. Augustinus Dr. Antonius Weiss. Lites anthropologicae. I. Pelagianismus. - Doctrina S. Augustini. II. Semipelagianismus ( PDF ) Sac. Andreas Retke. Patrologiae Compendium. S. Fulgentius Ruspensis Episcopus S. Bernardus Claraevallensis. Epistola XVIII, ad Petrum Diaconum Cardinalem ( PDF ) S. Bernardus Claraevallensis. Epistola CLXXXIX, ad Dominum Papam Innocentium, contra Petrum Abelardum ( PDF ) P. Clarus Vascotti OFM. Institutiones historiae ecclesiasticae Novi Foederis. Bonifacius VIII (1294-1303). - Philippus Pulcher rex FranciaeSac. Bernardus Jungmann. De Joanne XXII Romano Pontifice (1316-1334) R. P. D. Hieronymus Ragasonus, Venetus, Episcopus Nazianzenus, et Coadiutor Famaugustanus. Oratio habita in ultima sessione Concilii Tridentini ( PDF ) Ioannes Baptista Palma. De Martino Luthero, et haeresi ab eodem inducta Sac. Matthias Hiptmair. Antiinffallibilistae seu Neohaeretici P. Christianus Pesch SI. De usu rationis humanae in theologia Sac. J. Peemans. Synopsis theoriae philosophicae ex SS. Patribus
* * * * * * * * * * * * Ultra montes (www.ultramontes.pl) poczta@ultramontes.pl © Omnia iura reservantur. Cracovia MMIV-MMXXIV
Omnia ad honorem Omnipotentis Dei et Ecclesiae Romanae!
|
