POSTĘP DUSZY

CZYLI

WZROST W ŚWIĘTOŚCI

O. FRYDERYK WILLIAM FABER

"Occurramus omnes in unitatem fidei, et agnitionis Filii Dei, in virum perfectum,
in mensuram aetatis plenitudinis Christi. Veritatem facientes in charitate,
crescamus in illo per omnia, qui est caput, Christus." – Paulus ad Ephesios.

"Ażbyśmy się wszyscy zeszli w jedność wiary i poznania Syna Bożego, w męża doskonałego,
w miarę wieku zupełności Chrystusowej. A czyniąc prawdę w miłości, żebyśmy rośli w nim
we wszystkim, który jest głowa, Chrystus." – Św. Paweł do Efezów.

Spis rzeczy

Przedmowa

Dedykacja

List Autora

Cytaty z Teologów

Rozdział I. Prawdziwe oznaki postępu w życiu duchownym

Rozdział II. Zarozumiałość i zniechęcenie

Rozdział III. Jak korzystać z uświadomienia sobie naszych postępów

Rozdział IV. Duch służby Bożej

Rozdział V. Przeszkody postępu

Rozdział VI. Postępowanie zewnętrzne

Rozdział VII. Panująca namiętność

Rozdział VIII. Nasz stan zwyczajny

Rozdział IX. Cierpliwość

Rozdział X. Wzgląd ludzki

Rozdział XI. Umartwienie naszą prawdziwą ostoją

Rozdział XII. Duch ludzki

Rozdział XIII. O przezwyciężaniu ludzkiego ducha

Rozdział XIV. Lenistwo duchowe

Rozdział XV. Modlitwa

Rozdział XVI. Pokusy

Rozdział XVII. Skrupuły

Rozdział XVIII. Zadanie kierownika duchownego

Rozdział XIX. Nieustanny żal za grzechy

Rozdział XX. Właściwy pogląd na nasze upadki

Rozdział XXI. Niezbożni i wybrani

Rozdział XXII. Prawdziwe pojęcie pobożności

Rozdział XXIII. Właściwy użytek darów duchownych

Rozdział XXIV. Roztargnienie i środki zaradcze

Rozdział XXV. Oziębłość

Rozdział XXVI. Gorliwość

Rozdział XXVII. Roztropność

Skorowidz imienny i rzeczowy

O. Fryderyk William Faber (1), Postęp duszy, czyli wzrost w świętości. Z oryginału angielskiego przełożył ks. Wacław Zajączkowski T. J., Kraków 1935. Wydawnictwo Księży Jezuitów. (BIBLIOTEKA ŻYCIA WEWNĘTRZNEGO. TOM XXXIX), str. 610. (Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono). (2)

--------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

Przypisy:

(1) Nota o autorze: "Faber Fryderyk, Wilhelm, oratorianin, pisarz ascetyczny, ur. 28 czerwca 1814 r. w Yorkshire. W r. 1827 posłany został do słynnego gimnazjum Harrow w Londynie, w r. zaś 1832 udał się do Oxfordu, gdzie studiował teologię. Tutaj zapoznał się z znakomitymi mężami jak Palmer i Gladstone. Powoli zyskiwał sobie na Fabera wpływ Newman, który kojąco oddziaływał na jego wątpliwości religijne. W r. 1839 przyjął święcenia anglikańskie i otrzymał probostwo Ambleside. Odbywszy podróż do Konstantynopola w r. 1842 napisał rozprawę Myśli o kościołach zagranicy. W r. 1843 Grzegorz XVI przyjmując go rzekł doń: «mój synu, masz dobre pragnienia, niech Bóg cię umacnia». Słowa te zrobiły potężne wrażenie i ostatecznie zdecydowały go do przyjęcia katolicyzmu. Jakoż 17 listopada 1845 r. złożył wyznanie wiary na ręce wikariusza apostolskiego biskupa Wareinga. W roku 1847 otrzymał od biskupa Wisemana z Oscott święcenia kapłańskie, a następnego roku pałając żądzą pracy dla dobra Kościoła, wstąpił do zgromadzenia Oratorianów. Przez lat 14 pracował w Londynie uwielbiany przez wiernych. Przez założenie bractw Krwi przenajświętszej i św. Patryka, przyczynił się wiele do rozbudzenia ducha pobożności. Pius IX w 1854 r. udzielił mu tytuł doktora teologii. Po zaborze państwa kościelnego, swoje przywiązanie do Stolicy Apostolskiej wyraził w piśmie Devotion to the Pope. Kardynał Manning podziwiał jego talent kaznodziejski, najwięcej wszakże rozpowszechniła się sława Fabera przez jego pisma ascetyczne, z których wyróżniały się szczególnie: Wszystko dla Jezusa, Londyn, 1853; Postęp duszy, tamże, 1854; Najświętszy Sakrament, tamże, 1856; Stopa krzyża, czyli cierpienia Maryi, tamże, 1858; Konferencje duchowne, tamże, 1859; Przenajdroższa Krew, tamże, 1860. Przepiękne są też jego pieśni i poezje. Faber † [zmarł] 25 września 1863 r. (Por. John Edw. Bowden, The Life and Lettres of Fred. Faber, Derby, 1869; Rosenthal, Conwertitenbilder, II, 348; J. W. Klein, Fried. Wil. Faber etc., Freiburg, 1879)". – Ks. Czesław Sokołowski (artykuł w "Podręcznej Encyklopedii Kościelnej" opr. pod red. ks. Zygmunta Chełmickiego, E.–F., Tom XI–XII. Warszawa – Kraków 1907, ss. 177-178).

(2) Por. 1) O. Fryderyk William Faber, Postęp duszy, czyli wzrost w świętości.

2) Tomasz à Kempis, De imitatione Christi. O naśladowaniu Jezusa Chrystusa.

3) O. J. Petitdidier SI, Ćwiczenia duchowne według normy św. Ignacego Loyoli (Exercitia spiritualia juxta normam sancti Ignatii Loyole).

4) Św. Alfons Maria Liguori, a) O wielkim środku modlitwy do dostąpienia zbawienia i otrzymania od Boga wszystkich łask, jakich pragniemy. b) Myśli pobożne. c) Uwielbienia Maryi (De Mariae gloriis). d) Doskonałość chrześcijańska według nauk i pism św. Teresy. e) Opera dogmatica.

5) O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia.

6) Abp Emil Guerry, Kodeks Akcji Katolickiej.

 7) Ks. Alfons Rodriguez SI, O doskonałości chrześcijańskiej.

8) O. Maurycy Meschler SI, a) Trzy podstawy życia duchowego. b) Dar Zielonych Świąt. Rozmyślania o Duchu Świętym.

9) Jan kard. Bona OCist., a) O rozpoznawaniu duchów. b) Przewodnik do nieba. c) Droga do nieba. d) Manuductio ad coelum, medullam continens Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum. e) Opuscula ascetica selecta. f) Strzeliste akty wiary. g) Feniks odrodzony czyli Ćwiczenia duchowne.

10) O. Jan Tauler OP, Ustawy duchowe. Dzieło z XIV wieku.

11) Ks. Wawrzyniec Scupoli, Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej.

12) O. Brunon Vercruysse SI, Przewodnik prawdziwej pobożności czyli nowe praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku o życiu Pana Naszego Jezusa Chrystusa.

13) OO. Redemptoryści, Książka Misyjna (modlitewnik).

 14) Ks. Courbon, Życie w obecności Bożej.

 15) Bp Karol Ludwik Gay, Sufragan Diecezji Poitiers, Wykład tajemnic Różańca świętego.

(Przypisy od red. Ultra montes).

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2005-2009