Przewodnik do nieba
KARDYNAŁ JAN BONA OCIST.
Przełożył
Ks. Dr Jan Bernacki
––––––
Spis rzeczy
Rozdział I. O naszym celu ostatecznym
Rozdział II. O przymiotach duszkierownika i obowiązkach ucznia
Rozdział III. O oczyszczeniu się z grzechów
Rozdział IV. O zbytkach w jedzeniu i piciu
Rozdział V. O nieczystości
Rozdział VI. O chciwości i skąpstwie
Rozdział VII. O gniewie
Rozdział VIII. O zazdrości i lenistwie
Rozdział IX. O pysze, zarozumiałości i próżności
Rozdział X. O straży nad zmysłami zewnętrznymi
Rozdział XI. O straży nad językiem
Rozdział XII. O straży nad zmysłami wewnętrznymi
Rozdział XIII. O miłości
Rozdział XIV. O pragnieniach i wstrętach
Rozdział XV. O radości i smutku
Rozdział XVI. O nadziei i rozpaczy
Rozdział XVII. O bojaźni
Rozdział XVIII. O władzach duchowych
Rozdział XIX. O dążeniu do doskonałości
Rozdział XX. O pożytkach płynących z samotności
Rozdział XXI. O cnotach teologicznych
Rozdział XXII. O roztropności
Rozdział XXIII. O sprawiedliwości i pobożności
Rozdział XXIV. O posłuszeństwie względem rodziców
Rozdział XXV. O szczerości
Rozdział XXVI. O przyjaźni
Rozdział XXVII. O szczodrobliwości
Rozdział XXVIII. O męstwie
Rozdział XXIX. O wielkoduszności
Rozdział XXX. O cierpliwości
Rozdział XXXI. O wstrzemięźliwości
Rozdział XXXII. O łagodności i łaskawości
Rozdział XXXIII. O przyzwoitości i chęci do nauk
Rozdział XXXIV. O pokorze
Rozdział XXXV. O doskonałości
O. A. M. D. G.
–––––––––––
Kardynała Jana Bony Przewodnik do nieba. Przełożył ks. Dr. Jan Bernacki. Tarnów. NAKŁADEM TŁUMACZA. Drukiem Józefa Styrny w Tarnowie. 1900, str. 186. (1)
(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pozwolenie Władzy Duchownej:
N. 30/praesid.
IMPRIMATUR.
AB ORDINARIATU EPPLI.
Tarnoviae 22. Februarii 1900.
(L. S.)
† Ignatius Epps
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Przypisy:
(1) "Bona Jan, kardynał, urodził się 12 października 1609 r. w Mondovi w Piemoncie jako potomek starożytnej rodziny francuskiej. Ojciec przeznaczył go na żołnierza. On jednak, czując powołanie do życia duchownego wstąpił w piętnastym roku życia do kongregacji reformatów św. Bernarda (Bernardini), złożył 2 sierpnia 1627 śluby zakonne, i wybrany został po kolei przeorem, opatem i trzykrotnie generałem swego zakonu. Ofiarowane sobie przez księcia Sabaudii biskupstwo Asti odrzucił, natomiast oddawał Kościołowi za Aleksandra VII i Klemensa IX, jako członek Kongregacji indeksu, obrzędów, inkwizycji, odpustów i relikwij swą uczonością cenne usługi, za które Klemens IX mianował go 1669 r. kardynałem-kapłanem tituli S. Salvatoris in Lauro. Miejsce tego tytułu zajął za Klemensa X tytuł ówczesnego klasztoru reformatów S. Bernardi alle Terme. Tam rezydując umarł 28 października 1674 r. Jako pisarz historyczny cennych rozpraw do Spicilegium d'Archery'ego, do Acta Sanctorum i wydań rozmaitych Ojców Kościoła. Daleko większą sławę zdobył jednak sobie jako autor liturgiczny i ascetyczny. Główne jego prace liturgiczne są: Psallentis ecclesiae harmonia. Tractatus historicus, symbolicus, asceticus de divina psalmodia etc., Romae i Rerum liturgicarum libri II, Romae 1687. Jako autor ascetyczny Bona wsławił się przede wszystkim swymi dziełami: Via compendii ad Deum per motus anagogicos et preces jaculatorias, Romae 1687 i Principia et documenta vitae christianae". – Kazimierz Pufke. (Artykuł z: "Podręczna Encyklopedia Kościelna" opracowana pod kierunkiem ks. ks. Stan. Galla, Jana Niedzielskiego, Henr. Przezdzieckiego, Ant. Szlagowskiego, Ant. Tauera i redaktora ks. Zygmunta Chełmickiego. B-C. Tom V–VI. Warszawa 1905, ss. 44-45). (2)
(2) Por. 1) Jan kard. Bona OCist., a) Manuductio ad coelum, medullam continens Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum. b) Opuscula ascetica selecta. c) O rozpoznawaniu duchów. d) Strzeliste akty wiary. e) Feniks odrodzony, czyli Ćwiczenia duchowne.
2) Inne przekłady Manuductio ad coelum na język polski: a) Droga do nieba. Dzieło kardynała Bony, w rodzaju Tomasza à Kempis, tłumaczone z łacińskiego przez X. A. S. Krasińskiego Biskupa Wileńskiego, Ś. Teologii Doktora. Wydanie drugie. Wilno 1863. b) Przewodnik do nieba wyborniejsze zawierający zdania Ojców świętych Kościoła i filozofów dawnych, ułożony przez Jana Bona; tł. z jęz. łac. przez S. S. [Stanisław Snarski]. T. 1-2. Wilno 1844. c) Przewodnia do nieba prowadząca, drogę nieomylną przez skuteczny sposób do doyścia zbawienia otwierająca. Z francuskiego na polski język przez Damę przetłumaczona. Roku Pańskiego 1744. Do druku podana. W Lublinie w Drukarni Collegium Societatis Jesu 1745.
3) Św. Bonawentura Biskup, Doktor Kościoła, Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa w pobożnych rozmyślaniach zawarty.
4) O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia.
5) O. Jan Tauler OP, Ustawy duchowe. Dzieło z XIV wieku.
6) O. J. Petitdidier SI, Ćwiczenia duchowne według normy św. Ignacego Loyoli.
7) Św. Alfons Maria Liguori, Doktor Kościoła, O wielkim środku modlitwy do dostąpienia zbawienia i otrzymania od Boga wszystkich łask, jakich pragniemy.
8) Ks. Wawrzyniec Scupoli, Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej.
9) Bp Jan Piotr Camus, Duch świętego Franciszka Salezego, czyli wierny obraz myśli i uczuć tego Świętego.
10) Ks. Alfons Rodriguez SI, O doskonałości chrześcijańskiej.
11) Ks. Karol Żelazowski, Bądźcie doskonałymi. (Na podstawie dzieła Scaramelli'ego pod tytułem "Direttorio ascetico").
(Przypisy od red. Ultra montes).
( PDF )
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXV-MMXVIII, Kraków 2015-2018
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: