POSTĘP DUSZY
CZYLI
WZROST W ŚWIĘTOŚCI
O. FRYDERYK WILLIAM FABER
"Quin etiam iuniores, quanquam theologicis litteris imbuti, talem debent reverentiam senioribus iis, quorum vita cum scientia concordat, ut vix propter aliquas novas suasiones quantumcumque apparentes pertinax unquam feratur cito contra determinationes eorum assertio. Virtus quippe, qualem habebant genitam ex multis experientiis longe certius arte judicat et operatur.
Per paucam instructionem intellectus, in scientiis praesertim divinis, causantur nonnumquam errores, in eis, qui se totos devotioni tradiderunt, dum voluerunt plus sapere, quam sibi satis erat".
Gerson.
"Consultius nihil fieri a nobis potest, quam ut nostras semper opiniones et voluntates, linguas pennasque aptemus ei disciplinae, quae in universali viget Ecclesia eo aevo, quo nos summi providentia numinis collocavit".
Thomassinus.
"Noli eos imitari, qui nullum legendi ordinem servant; sed quod forte occurrerit, quodque casu repererint, legere gaudent; quibus nihil sapit, nisi quod novum est, et inauditum. Consulta enim, et vetera omnia, quantum libet utilia, fastidiunt. Tanta instabilitas procul a te sit: ipsa enim non promovet sed dispergit spiritum; et periculose laborat, qui hoc morbo vitiatus est".
Dacrianus.
"Owszem, młodzi, nawet po ukończeniu studiów teologicznych, taki szacunek winni starszym, których życie idzie w parze z nauką, by nie przeciwstawiali się ich zdaniu zbyt pochopnie i uparcie, chociażby nawet mieli za sobą jakieś pozorne racje. Cnota bowiem, którą starsi zdobyli w wielu doświadczeniach, znacznie sprawniej rozsądza i działa, niż wiedza książkowa.
Umysł niedouczony, zwłaszcza w rzeczach boskich, popada niekiedy w błędy, szczególnie gdy chodzi o ludzi oddanych całkowicie pobożności, skoro zechcą mędrkować ponad miarę".
Gerson.
"Nic słuszniejszego nie uczynimy nad to, że nasze sądy i chcenia, mowy i pisma dostosujemy do tej nauki, która jest przyjęta w całym Kościele za czasów, w których nas umieściła opatrzność Najwyższej Istoty".
Thomassinus.
"Nie wstępuj w ślady tych, co w czytaniu żadnego nie zachowują porządku; lecz chciwie rzucają się na wszystko, co w ręce im wpadnie lub przypadkiem do nich zabłądzi; którym smakuje tylko to, co nowe i niesłychane. Wszystko bowiem, co zasługuje na zalecenie i przetrwało próbę czasu, budzi w nich odrazę. Strzeż się takiej płochości: ona bowiem nie kształci ducha, ale rozprasza; kto nią zarażony, ten niebezpieczną dotknięty chorobą".
Dacrianus.
O. Fryderyk William Faber, Postęp duszy, czyli wzrost w świętości. Z oryginału angielskiego przełożył ks. Wacław Zajączkowski SI, Kraków 1935, ss. 15-16.
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2006
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: