HISTORIA ŚWIĘTA
STAREGO I NOWEGO
TESTAMENTU
WEDŁUG NAUKI
KOŚCIOŁA ŚWIĘTEGO RZYMSKOKATOLICKIEGO
––––––––
Ustanowienie widzialnej Głowy Kościoła
Z Betsaidy Pan Jezus (wraz z Apostołami) przybył w tę stronę, gdzie było miasto nazwane Cezarea Filipowa. – Tam będąc, zapytał Zbawiciel Apostołów, co ludzie o Nim myśleli? jak mówili o Nim, kto On jest? – I odpowiedzieli Mu Apostołowie, że jedni sądzili, iż On jest Jan Chrzciciel, który był ściętym z rozkazu Heroda, ale zmartwychwstał; – że drudzy sądzili, iż On jest Eliasz Prorok; – że inni sądzili, iż On jest Jeremiasz Prorok, który umarł, ale zmartwychwstał; albo że On jest inny jaki dawniejszy Prorok zmartwychwstały (1).
Tedy Pan Jezus zapytał ich znowu, co oni sami rozumieli o Nim? – Na to święty Piotr, odpowiadając Panu Jezusowi, rzekł tak: "Ty jesteś Chrystus Syn Boga Żywego" (2).
Po takim wyznaniu prawdziwej wiary o Chrystusie Panu, Chrystus Pan rzekł do świętego Piotra te słowa: "Błogosławionyś jest Szymonie Bar-Jona: bo ciało i krew nie objawiła tobie, ale Ojciec Mój który jest w Niebiesiech" (3).
Aby zrozumieć te słowa Pana Jezusa, trzeba wiedzieć, że ten wyraz Bar, w języku chaldejskim znaczy Syn; a ten wyraz Jona, jest to imię, i jest toż samo co Jan. A tak, Bar-Jona znaczy Syn Jana. Albowiem ojciec świętego Piotra miał imię Jan; i dlatego to, Pan Jezus tak mówił do niego: Szymonie Synu Jana! – Te zaś słowa ciało i krew, oznaczają człowieka. Gdy więc Pan Jezus powiedział, że ciało i krew nie objawiły świętemu Piotrowi tego, co on wyznał; znaczy to, że mu tego nie objawili ludzie. (4)
Tu, Chrystus Pan nadał świętemu Piotrowi najwyższą władzę w całym Kościele Swoim: to jest, uczynił go Najwyższym Pasterzem wszystkich Swoich Wiernych.
Kościół święty czyli Zgromadzenie wszystkich Prawowiernych Katolików, składa się z Biskupów, Kapłanów, Diakonów i niższych Duchownych, z osób Zakonnych, i ludzi świeckich obojej płci. – Całe to Zgromadzenie Prawowiernych Katolików, Chrystus Pan przyrównał do zbudowanego Kościoła: a świętego Piotra przyrównał do Opoki czyli do Skały. (5) I powiedział, że na tej Skale zbuduje Swój Kościół: to jest, że na najwyższej władzy Piotra świętego, będzie oparte całe Zgromadzenie Prawowiernych Katolików. – A jak dom, nie może być zbudowanym bez fundamentu, tak Zgromadzenie Wiernych Chrystusowych, nie może być bez najwyższej władzy takiej, jaką Chrystus Pan dał świętemu Piotrowi. – Tak chciał, tak postanowił Chrystus Pan: i wyraził to, mówiąc do świętego Piotra te słowa: "Ja tobie powiadam, iżeś ty jest Opoka: a na tej Opoce zbuduję Kościół Mój: a bramy piekielne nie zwyciężą go. I tobie dam klucze Królestwa Niebieskiego" (6).
Mówiło się już wyżej, że Chrystus Pan wszystkich Apostołów uczynił Pasterzami Kościoła Swojego. Ale gdy mówił do świętego Piotra, te słowa teraz przywiedzione, wówczas to jednego tylko tego Apostoła uczynił Pasterzem Najwyższym i Głową wszystkich. – Do niego tylko jednego wyrzekł te słowa: "ty jesteś Opoka: a na tej Opoce zbuduję Kościół Mój". – Wszystkim Apostołom Pan Jezus dał władzę nauczania i rządzenia Wiernymi, aby ich prowadzili do Nieba; ale najwyższą w tym władzę, dał jednemu tylko świętemu Piotrowi. Do niego tylko jednego wyrzekł te słowa: "tobie dam Klucze Królestwa Niebieskiego".
Chrystus Pan ustanawia świętego Piotra Głową Kościoła Swojego
A jak Pan Jezus postanowił Swój Kościół, na wszystkie czasy aż do końca świata; jak postanowił, aby zawsze byli Biskupi, aż do końca świata; tak też postanowił, aby jeden tylko Najwyższy Biskup był zawsze aż do końca świata. – I przeto najwyższą władzę w Kościele Swoim, dał świętemu Piotrowi Apostołowi, i wszystkim następcom jego, którzy mieli być aż do końca świata.
Ponieważ tedy święty Piotr założył Stolicę swoją w mieście Rzymie, i tam (śmiercią męczeńską) umarł, przeto każdy Biskup Rzymski jest jego następcą: i dlatego, jest Najwyższym Pasterzem całego Kościoła Chrystusowego, tak jak i święty Piotr. – Tego to Biskupa Rzymskiego czyli Następcę świętego Piotra, nazywamy Ojcem Świętym albo Papieżem.
A tak każdy Papież (tak jak i święty Piotr) jest Namiestnikiem samego Chrystusa Pana, i jest Głową wszystkich Katolików.
Uważmy tu jeszcze, że Chrystus Pan wyrzekł, iż Kościół Jego nigdy nie ustanie. Powiedział bowiem, że "bramy piekielne nie zwyciężą go". (7) – Bramy piekielne, oznaczają siły, oręże, i usiłowania czartów. Walczyli oni ciągle przeciwko Kościołowi Chrystusowemu. Pobudzali oni Żydów niewiernych i bałwochwalców do prześladowania Prawowiernych Katolików. Pobudzali oni i samych Katolików do odstępowania od Wiary Świętej: i wielu było takich, którzy Wiary Świętej odstąpili, i nowe religie powymyślali. – I stąd powstali Schizmatycy, i różni Heretycy.
Schizmatycy, heretycy, Żydzi niewierni, bałwochwalcy, usiłowali zniszczyć Kościół prawdziwy Chrystusowy. W różnych czasach, pisali i teraz piszą rzeczy fałszywe, przeciwne prawdziwej Religii. Usiłowali przywieść Katolików do odstąpienia Wiary Świętej różnymi sposobami, to obietnicami, to groźbami: wydzierali im majątki, wyganiali ich z kraju, wtrącali do więzień, zadawali różne męczarnie, okrutnie zabijali. Wymordowali niezmierną mnogość Katolików obojej płci (a nawet starców i dzieci), Kapłanów, Biskupów, i Papieżów.
Tak to walczyły bramy piekielne przeciwko Kościołowi. – Ale już tysiąc kilkaset lat ten Kościół trwa, i zawsze zachowuje tęż samą Naukę, którą ogłosili święci Apostołowie; zawsze ma też same Siedem Świętych Sakramentów, które Chrystus Pan postanowił; zawsze ma Papieża, Biskupów, Kapłanów, i Diakonów. – Tak tedy ten Kościół trwa, i trwać będzie aż do końca świata: bo to jest Kościół Chrystusowy, i dlatego "bramy piekielne nie zwyciężą go" (8).
Schizmatycy, Luteranie, Kalwiniści, Zwinglianie, Anglikanie, i inni różni heretycy, wzięli początek od tych ludzi, którzy poodłączali się od Kościoła prawdziwego Chrystusowego: a jednak nazywają siebie wyznawcami prawdziwej Religii. Schizmatycy nazywają siebie prawowiernymi; Luteranie nazywają siebie ewangelikami, niby to trzymającymi się samej tylko Ewangelii; podobnie i inne Sekty uważają siebie za wyznawców prawdziwej Religii. – Ale ani Schizmatycy, ani Luteranie, ani inne Sekty, nie są Kościołem Chrystusowym: bo nie są zbudowane na Opoce, którą to Opoką jest święty Piotr i każdy jego następca czyli Papież. Zgromadzenia ich, są to kościoły bez fundamentu postawione na piasku: i dlatego siły piekielne rozciągają nad nimi swoje panowanie.
–––––––––––
Historyja święta Starego i Nowego Testamentu według nauki Kościoła Świętego Rzymsko-Katolickiego. Za approbaciją Zwierzchności Duchownej. W Krakowie. NAKŁADEM KSIĘGARNI WYDAWNICTWA DZIEŁ KATOLICKICH, NAUKOWYCH I ROLNICZYCH. CZCIONKAMI KAROLA BUDWEISERA. 1861, ss. 224-227. (a)
(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono; większość ilustracji od red. Ultra montes).
Przypisy:
(1) Matth. Cap. XVI, v. 14. Cornelius a Lapide, Commentar. in Matth. Cap. XVI, v. 14.
(2) Matth. Cap. XVI, v. 16.
(3) Matth. Cap. XVI, v. 17.
(4) Calmet, Commentar. Lit. in Matth. Cap. XVI, v. 17. Cornelius a Lapide, Commentar. in Matth. Cap. XVI, v. 17.
(5) Calmet, Commentar. Lit. in Matth. Cap. XVI, v. 18.
(6) Matth. Cap. XVI, v. 18 et 19.
(7) Matth. Cap. XVI, v. 18. Calmet, Commentar. Lit. in Matth. Cap. XVI, v. 18.
(8) Matth. Cap. XVI, v. 18.
(a) Por. 1) Uchwały i wyroki Świętego Soboru Watykańskiego za Piusa IX 1869-1870 zebranego krótko wyjaśnione, wraz z obszernym a prostym wykładem artykułu Wiary "O nieomylnym nauczycielstwie Rzymskiego Papieża" przez X. Dra Józefa Krukowskiego, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego.
2) Ks. Franciszek Hettinger, Nieomylność Papieża.
3) a) Mały katechizm o Nieomylności Najwyższego Pasterza. b) Mały katechizm o Syllabusie.
4) O. Jan Jakub Scheffmacher SI, Katechizm polemiczny czyli Wykład nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi spokrewnionych, zaprzeczanych lub przekształcanych.
5) Ks. dr Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna. b) Zarys dogmatyki katolickiej. c) System modernistów. d) Modernistyczny Neokościół. e) Problem istnienia Boga. f) Dogmatyka katolicka. Podręcznik szkolny. g) Główne zasady etyki Kanta a etyka chrześcijańska. h) Modernizm w książce polskiej.
6) Ks. Piotr Semenenko CR, a) O Wierze. b) O nieomylności Kościoła. c) O gorszeniu się z prawdy Bożej. d) Poza Kościołem nie ma zbawienia. e) Skład Kościoła. f) O Chrystusie w Kościele. g) Męka i śmierć Jezusa Chrystusa Pana naszego. Chrystus zelżony w Kościele. h) Papież zawsze ten sam jest formalnie, co i materialnie (Papa semper idem sit formaliter qui et materialiter).
7) Ks. Jacek Tylka SI, a) Dogmatyka katolicka. b) Traktat o Kościele Chrystusowym. c) O obojętności, czyli indyferentyzmie w rzeczach religii. d) O własnościach religii. e) O cnotach heroicznych.
8) P. Ferdinandus Cavallera SI, Thesaurus doctrinae catholicae ex documentis Magisterii ecclesiastici.
9) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór orzeczeń dogmatycznych Kościoła katolickiego i jego praw kanonicznych.
10) Akta i dekrety świętego powszechnego Soboru Watykańskiego (1870), Pierwszy projekt Konstytucji dogmatycznej o Kościele Chrystusowym przedłożony Ojcom do rozpatrzenia (Acta et decreta sacrosancti oecumenici Concilii Vaticani (1870), Primum Schema Constitutionis dogmaticae de Ecclesia Christi Patrum examini propositum).
11) Bp Michał Nowodworski, a) Papież Liberiusz. b) Honoriusz papież. c) Wiara i rozum. d) Liberalim.
12) Józef kard. Hergenröther, Rzekome błędy i sprzeczności Papieży.
13) Ks. Piotr Skarga SI, a) O świętej monarchii Kościoła Bożego i o pasterzach i owcach. Kazanie na wtórą Niedzielę po Wielkiejnocy. (De Sancta Ecclesiae Dei Monarchia et de Pastoribus et Ovibus. Concio pro Dominica secunda post Pascha). b) O kąkolu heretyckim i diabelskiej wolności religijnej (De haeretica zizania et diabolica libertate religiosa). c) O jedności Kościoła Bożego pod jednym pasterzem i o greckim i ruskim od tej jedności odstąpieniu, oraz Synod Brzeski i Obrona Synodu Brzeskiego.
14) Bp Władysław Krynicki, a) Dzieje Kościoła powszechnego. b) Sobór Watykański. c) Zasady modernizmu.
15) Ks. Zygmunt Golian, Moderantyzm a ultramontanizm.
16) Ks. Umberto Benigni, Ultramontanizm.
17) Ks. Antoni Tauer, Gallikanizm. (Gallikańskie swobody).
18) Ks. Augustyn Arndt SI, Ignacy Doellinger. (Ignaz von Döllinger. Eine Charakteristik von Dr. Emil Michael S. J.).
19) "Przegląd Lwowski", a) Kongres omylników w Monachium. b) Rozmowy kanclerza Bismarcka. c) Döllingeryzm w Krakowie. d) Wobec wypadków krakowskich. e) Sobór Watykański i nauka niemiecka.
20) "Tygodnik Soborowy", a) Biskupi wobec Soboru i Papieża. b) Zamiary masonerii co do Soboru. Matriarchinie Soboru. c) Nieomylność papieska i niemiecka teologia.
21) Ks. Antoni Krechowiecki, a) Nauki niedzielne. Skład Apostolski według Ewangelii i Ojców Kościoła. b) Skład Apostolski według Ewangelii i Ojców Kościoła. Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. – Cel i znaczenie Adwentu. – Walka na niebie. – Upadek Aniołów. – Rozliczne nazwy szataństwa, jego natura, działanie. – Wpływ szatana w świecie dzisiejszym. c) Errata historii co do Papiestwa w kolei wszystkich wieków. Studium krytyczne. d) Nieomylność papieska w stosunku do historii i państwa. e) Skład Apostolski według Ewangelii i Ojców Kościoła. "Święty Kościół Powszechny...". Czy być mogą i co znaczą nowe dogmaty w katolickim Kościele? – Nieomylność Kościoła i Apostolskiej Stolicy. – Wyrok powszechnego Watykańskiego Soboru. – Stwierdzenie Nieomylności Papieskiej: świadectwa Ewangelii, Ojców świętych, Soborów i całej katolickiej tradycji. – Fakt bezbłędności Papieży w rzeczach wiary. – Główne powody niechęci i wrzawy obudzonej orzeczeniem Nieomylności tej. – Faryzeizm jej nieprzyjaciół.
22) Papież Pius IX, Akt wiary w przywileje Maryi i nieomylność Papieża.
23) "Tygodnik Katolicki", a) Stanowisko episkopatu na Soborach powszechnych. b) Konstytucja "Pastor aeternus".
24) Kwintus Septymiusz Florens Tertulian, a) Preskrypcja przeciw heretykom. (Liber de praescriptionibus adversus haereticos) b) O dyscyplinie i obyczajach heretyków (De haereticorum disciplina et moribus).
25) Św. Wincenty z Lerynu, Pamiętnik (Commonitorium). Rozprawa Pielgrzyma o starożytności i powszechności wiary katolickiej przeciw niezbożnym nowościom wszystkich kacerzy. (Commonitorium adversus haereses. Tractatus Peregrini pro catholicae fidei antiquitate et universitate adversus profanas omnium haereticorum novitates).
26) Ks. Jules Didiot, a) Mały traktat o Kościele (wraz z odpowiedziami na zarzuty adwersarzy). b) Msza święta. c) Niepokalane Poczęcie. d) Męczeństwo. e) Dusza kobiety. f) Herezja.
27) Abp Szymon Kozłowski, Metropolita Mohylowski, Historia święta dla użytku młodzieży. Część pierwsza. Historia Starego Testamentu. Część druga. Historia Nowego Testamentu.
28) Wingolf, Czemu jestem katolikiem? Kilka słów o modernizmie.
(Przyp. red. Ultra montes).
( PDF )
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXXIII, Kraków 2023
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: