Wyrzeczenie się błędów neogallikanizmu (lefebryzmu) przez włoskich księży z "Sodalitium", byłych członków "Bractwa Św. Piusa X" (1987 r.) (1)
"SODALITIUM"
––––––––
W grudniu 1985 grupa pochodzących z Włoch kapłanów wiernych tradycyjnej Nauce Kościoła zerwała z Bractwem Św. Piusa X odrzucając doktrynalne aberracje Konfraterni abp. M. Lefebvre'a. Następstwem tego aktu stało się powołanie do życia Instytutu Matki Bożej Dobrej Rady (Institutum Mater Boni Consilii) z siedzibą w Verrua Savoia koło Turynu. Przywołana poniżej deklaracja ukazała się w maju 1987 w organie prasowym Instytutu "Sodalitium".
––––––
PUBLICZNE WYZNANIE WIN
Niżej podpisani ks. Franco Munari, ks. Francesco Ricossa, ks. Curzio Nitoglia, ks. Giuseppe Murro posłuszni katolickiej nauce moralnej, która poucza o konieczności publicznego odwołania jako skutku głoszonych uprzednio błędnych zapatrywań w kwestii wiary lub moralności, wyznają
- - - publicznie swoją winę - - -
polegającą na tym, że w okresie od 1982 do 1985, czyli w czasie ich przynależności do Bractwa Św. Piusa X, nauczali oni lub chociażby, w sposób dorozumiany, dopuszczali do wierzenia, iż zgodne z prawdą są następujące błędy:
1. Biskup Rzymski cieszy się przymiotem nieomylności jedynie wtedy, gdy naucza "ex cathedra" (to znaczy ogłasza dogmaty).
2. Zwyczajnemu i powszechnemu Magisterium Kościoła nie przysługuje przymiot nieomylności.
3. Sobór Watykański II jako sobór pasterski, a nie dogmatyczny, nie może być nieomylny.
4. Jest dozwoloną, a nawet należytą praktyką odmawiać posłuszeństwa zwyczajnemu nauczaniu prawowitego autorytetu (Papieża i [pozostającym w łączności z nim] biskupom) w dziedzinie doktryny, moralności i liturgii; uznając jednocześnie, iż ten sam autorytet wyposażony jest we wszelką władzę, zgodnie z boską konstytucją Kościoła.
5. Jest możliwym, że prawowita Władza (tj. Rzymski Papież) promulguje i wciela w życie obowiązujące dla całego Kościoła powszechnego prawa (ryty Mszy i Sakramentów, Kodeks Prawa Kanonicznego), które zawierają błędy i herezje, jakkolwiek szkodliwe dla dobra dusz.
6. Możliwe jest, że prawdziwy Biskup Rzymski, prawowity Namiestnik Chrystusa, byłby równocześnie schizmatykiem, apostatą, który zerwał z Tradycją, a wydane przez niego akty należałoby traktować jako niebyłe.
Przedmiotowe błędne twierdzenia ranią śmiertelnie katolicki dogmat o boskiej konstytucji Kościoła, o Jego Magisterium, o nieomylności Kościoła i Rzymskiego Biskupa.
Sygnatariusze niniejszego publicznego wyznania win proszą o przebaczenie i modlitwę każdego, który został zgorszony głoszonymi błędami, zapewniając, że z Bożą pomocą, nigdy więcej nie powtórzą podobnych błędów.
Oddani w wierze
Ks. Franco Munari
Ks. Franceso Ricossa
Ks. Curzio Nitoglia
Ks. Giuseppe Murro
Opr. i tłum. T. Niecikowski
na podst.: "Ammenda Publica", "Sodalitium" Anno IV, nr 13, Maggio 1987. (2)
––––––––––––
Przypisy:
(1) Tytuł art. od red. Ultra montes.
(2) Por. 1) Ks. Rama P. Coomaraswamy, a) Posoborowi "papieże". b) Problemy z nowymi sakramentami. c) Jurysdykcja. Część I. d) Jurysdykcja. Część II (dodatkowe uwagi). e) Vaticanum II. f) Posłuszeństwo. g) Autorzy Nowej Mszy. h) Czy te rzeczy zostały przepowiedziane? i) Obrona sedewakantyzmu. j) Ruch zielonoświątkowy: przejawem i uzewnętrznieniem "nowego kościoła". k) Katolicyzm laissez faire. l) Czy księża z Bractwa Św. Piotra są prawdziwymi kapłanami? m) Sedewakantyzm (polemika z duetem Gruner-Ferrara). n) Kilka refleksji z wizyty w Rzymie na temat Novus Ordo Missae oraz posłuszeństwa Janowi Pawłowi II. o) "Bractwo Piusa X", fałszywe rozwiązanie rzeczywistego problemu.
2) Ks. [Bp] Robert L. Neville, Błędy i sprzeczności FSSPX. Powody dla których opuściłem Bractwo Św. Piusa X. List do biskupa Bernarda Fellaya.
3) John Daly, a) Nieprawdopodobny kryzys. b) Długotrwały wakat Stolicy Apostolskiej w ujęciu księdza O'Reilly. c) Arcybiskup Lefebvre a sedewakantyzm.
4) Ks. Noël Barbara, a) Papieska nieomylność a dzisiejszy kryzys w Kościele. b) Ecône – koniec, kropka. c) List otwarty do członków Bractwa Św. Piusa X (FSSPX). d) Uderzające podobieństwo reform Pawła VI do reformy anglikańskiej 1549 roku. e) Katolicka Msza święta a Novus Ordo Missae. Czy NOM jest ważną mszą? f) Czy Jan Paweł II jest modernistą? g) Zdemaskowanie braku autorytetu władzy Neokościoła.
5) Ks. Benedict Hughes CMRI, a) A on znowu swoje! Bergoglio wywołuje zgorszenie wśród katolików nonszalanckim podejściem do małżeństwa. b) Zaniechanie potępienia: Bergoglio zaniedbuje obowiązek potępienia zła. c) Franciszek okazuje względy dla ruchu charyzmatycznego. d) Farsa Vaticanum II. Rzetelna ocena soboru po pięćdziesięciu latach. e) Neopapież – fałszywy papież. e) Ciężkie zaniedbanie: Całkowita porażka soborowej hierarchii w egzekwowaniu norm moralnych. f) Nowa encyklika: Bergoglio wykorzystuje koniunkturę na "zmiany klimatyczne". g) Nowa Religia Człowieka. Bergoglio propaguje naturalizm w "papieskich wideo-przesłaniach". h) "Papież" Franciszek kontra św. Franciszek. Haniebna karykatura Wielkiego Świętego. i) Milczenie pasterzy. j) Wielomówstwo. Dlaczego moderniści publikują takie rozwlekłe dokumenty? k) Papież Pius XII – w pięćdziesiątą rocznicę śmierci. l) Konieczność modlitwy o nawrócenie zbłąkanych dusz. m) Karmić dusze nauką prawdy.
6) O. Martin Stépanich OFM, a) Zarzut wobec sedewakantyzmu: "Wieczni Następcy" Piotra. b) Niepokalane Serce Maryi wkrótce zatriumfuje... List do ks. Mikołaja Grunera. c) List do Atila Sinke Guimaraesa. d) List do ks. Paula Kramera. e) Komentarz na temat antysedewakantystycznego stanowiska duetu Gruner-Ferrara.
7) Patrick Henry Omlor, a) Zbójecki Kościół. b) Jan Paweł II Apostata. c) Anna Katarzyna Emmerich o "nowym kościele".
8) John Kenneth Weiskittel, a) Jan Paweł II i voodoo. b) Trzecie oko Wojtyły. Pielgrzymka Jana Pawła II do Indii. c) Wolnomularze a kościół soborowy. d) Akta Bugniniego. Analiza przewrotu w Kościele.
9) Św. Pius X, Papież, a) Encyklika "Pascendi dominici gregis" o zasadach modernistów. b) Przysięga antymodernistyczna. c) Przemowa do kardynałów przeciw neoreformizmowi religijnemu. d) Encyklika "Acerbo nimis" o wykładzie nauki chrześcijańskiej.
10) Ks. Jacek Tylka SI, a) Dogmatyka katolicka. b) Traktat o Kościele Chrystusowym. c) O obojętności, czyli indyferentyzmie w rzeczach religii. d) O własnościach religii. e) O cnotach heroicznych.
11) Ks. Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna. b) Zarys dogmatyki katolickiej. c) System modernistów. d) Modernistyczny Neokościół. e) Problem istnienia Boga. f) Dogmatyka katolicka. Podręcznik szkolny. g) Główne zasady etyki Kanta a etyka chrześcijańska. h) Modernizm w książce polskiej.
12) Akta i dekrety świętego powszechnego Soboru Watykańskiego (1870), Pierwszy projekt Konstytucji dogmatycznej o Kościele Chrystusowym przedłożony Ojcom do rozpatrzenia.
13) Ks. Dr Henryk Maria Pezzani, Kodeks Świętego Katolickiego Kościoła Rzymskiego. Kanon 26. Zakazany jest wybór na Papieża tego, kto odstąpił od wiary katolickiej, heretyka lub schizmatyka; jeśli ktoś taki zostanie wybrany, wybór jest nieważny. (Codex Sanctae Catholicae Romanae Ecclesiae. Can. 26. Devius a fide catholica, haereticus, vel schismaticus eligi prohibetur in Romanum Pontificem; si eligatur nulla est electio).
14) Ks. Piotr Semenenko CR, a) O nieomylności Kościoła. b) O Wierze. c) O gorszeniu się z prawdy Bożej. d) Poza Kościołem nie ma zbawienia. e) Skład Kościoła. f) O miłości Ojczyzny. g) Męka i śmierć Jezusa Chrystusa Pana naszego. Chrystus zelżony w Kościele. h) Papież zawsze ten sam jest formalnie, co i materialnie (Papa semper idem sit formaliter qui et materialiter). i) O Chrystusie w Kościele.
15) S. Antoninus Archiepiscopus Florentinus, Ordinis Praedicatorum, Summa Theologica. Num Papa mortuo remaneat ejus potestas. – Ad quos electio Summi Pontificis pertinet.
16) Henryk Hello, a) Nowoczesne wolności w oświetleniu encyklik. Wolność sumienia – wolność wyznania – wolność prasy – wolność nauczania. b) Syllabus w wieku XX.
17) a) Mały katechizm o Syllabusie. b) Mały katechizm o Nieomylności Najwyższego Pasterza.
18) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór orzeczeń dogmatycznych Kościoła katolickiego i jego praw kanonicznych.
19) Ks. Antoni Tauer, Gallikanizm. (Gallikańskie swobody).
(Przypisy i ilustracje od redakcji Ultra montes).
( PDF )
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMV, MMXVIII, Kraków 2005, 2018
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: