Kościół katolicki obchodzi w tym roku 1700 rocznicę Soboru Nicejskiego (1)
BP MARK A. PIVARUNAS CMRI
––––––
Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy,
W tym nowym 2025 roku, przypada 1700 rocznica zwołania Anno Domini 325 Soboru Nicejskiego. Za pontyfikatu papieża św. Sylwestra sobór potępił heretyka Ariusza, który zaprzeczał Bóstwu Chrystusa; zadekretował również, że święta Wielkanocy będą powszechnie obchodzone – tak jak miało to miejsce w Rzymie – w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni księżyca po równonocy wiosennej. Na tym soborze był obecny św. Atanazy, aby energicznie bronić świętego dogmatu Bóstwa Chrystusa.
Podczas Soboru Nicejskiego sformułowano bardziej szczegółowe wyznanie wiary, aby podkreślić Bóstwo Chrystusa: "...i w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony; współistotny Ojcu". W każdą niedzielę podczas Najświętszej Ofiary Mszy Świętej recytowane jest Credo Nicejskie, tak jak to miało miejsce przez 1700 lat!
W tym samym wyznaniu wiary modlimy się również: "Wierzę w Jeden, Święty, Katolicki i Apostolski Kościół" ("Credo in Unam, Sanctam, Catholicam et Apostolicam Ecclesiam"). Na długo przed schizmą grecką, która miała miejsce w 1054 roku, Kościół Chrystusowy był utożsamiany z Kościołem katolickim. Kiedy Kościół grecki oddzielił się od Kościoła katolickiego, przyjął nową nazwę "prawosławny". Na długo przed pojawieniem się terminu "protestantyzm" lub "luteranizm" wraz z oderwaniem się Marcina Lutra od Kościoła w 1517 roku, jedyny prawdziwy Kościół Chrystusowy był utożsamiany z Kościołem katolickim.
Historia wyraźnie pokazuje nam, że istnieje tylko jeden Kościół, którego początki sięgają do Chrystusa – Kościół katolicki. W Webster's New Explorer Dictionary of Word Origins (w świeckim słowniku) znajduje się interesujący fragment dotyczący definicji słowa "katolicki": "W języku greckim słowa kata «dotyczący» i holou, forma holos «całość», zostały połączone, tworząc katholou «ogólnie»; co dało początek katholikos «uniwersalny». Ten grecki przymiotnik był zwykle tłumaczony jako universalis w języku łacińskim, ale pisarze wczesnochrześcijańscy zaczęli używać catholicus, łacińskiej formy greckiego słowa «uniwersalny». Na przykład listy Jakuba, Piotra, Judy i Jana, które były adresowane do całego Kościoła, a nie do poszczególnych wspólnot lokalnych, zostały nazwane «Listami katolickimi». Około 110 roku św. Ignacy, biskup Antiochii, użył terminu katholike ekklesia «Kościół katolicki». W 325 roku Sobór Nicejski włączył ten termin do sformułowania Nicejskiego Wyznania Wiary. W walce z różnymi herezjami Kościół podkreślał swoją powszechność i uniwersalność, a jego przydomek katolicki nabrał konotacji «jedynego i prawdziwego» lub «prawowiernego»".
To bardzo interesujące, że w świeckiej książce można znaleźć dowody z historii! I nigdy nie zapominajmy, że Chrystus obiecał być ze swoim Kościołem "po wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt. 28, 20). Obecność Chrystusa i Ducha Świętego w Kościele uchroniła go przed wszelkim błędem. To dlatego na przestrzeni wieków znajdujemy pełną spójność i harmonię w nauczaniu papieży i soborów powszechnych. I właśnie z tego powodu musimy odrzucić fałszywe nauki o indyferentyzmie religijnym, fałszywym ekumenizmie i wolności religijnej, które zostały ogłoszone przez Vaticanum II i które zapoczątkowały Wielką Apostazję (II Tes. 2, 3). Błędy te zostały wcześniej potępione przez papieża Piusa IX w Syllabusie Błędów (1864); papieża Piusa XI w Mortalium animos (1928); i papieża Piusa XII w Mystici Corporis (1943).
W tych czasach moralnej dekadencji, duchowego zamętu i ciemności posłuchajmy słów św. Piotra z jego pierwszego listu: "Trzeźwi bądźcie i czuwajcie, bo przeciwnik wasz diabeł jak lew ryczący krąży, szukając, kogo by pożarł. Sprzeciwiajcie mu się mocni w wierze, wiedząc, że to samo utrapienie spotyka braci waszych na świecie" (I Piotr. 5, 8).
Z modlitwą i błogosławieństwem,
Bp Mark A. Pivarunas CMRI
Artykuł z czasopisma "Adsum", February 2025 ( www.materdeiseminary.org ) (2)
Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1) Tytuł artykułu i ilustracje od red. Ultra montes.
(2) Por. 1) Bp Mark A. Pivarunas CMRI, a) Kościół katolicki i jurysdykcja. b) Sedewakantyzm. c) Odpowiedzi na zarzuty wobec stanowiska sedewakantystycznego. d) Vaticanum II "w świetle Tradycji"? e) O Przysiędze antymodernistycznej. f) Czasy ostateczne a fałszywy ekumenizm. g) Sede vacante. Rocznica śmierci papieża Piusa XII. h) Ocena spotkań w Asyżu w 1986 i 2011. i) Różnica między gorliwością misyjną świętego Patryka a duchem Vaticanum II. j) Błędy doktrynalne "Dignitatis humanae". k) Wizyta antypapieża Franciszka w USA i "Synod o rodzinie" (2015). l) Długotrwały wakans Stolicy Apostolskiej. List do Ks. Peek odnośnie stanowiska teologicznego Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI). m) Papiestwo. n) Nieomylność katolickiego Kościoła. o) Franciszek-Bergoglio jest kacerzem, który nigdy nie został kanonicznie wybrany na papieża. p) Duch Święty i katolicki Kościół. q) Misja tradycyjnych katolickich biskupów w czasach modernistycznej apostazji. r) Misja katolickiego Kościoła w świecie współczesnym. s) Posoborowi pseudopapieże narzędziami komunistów i masonów. – Papieże przeciwko komunizmowi i socjalizmowi.
2) "The Reign of Mary", a) Stanowisko Teologiczne Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI). b) Modernistyczny Kościół: Nawracanie żydów niekonieczne.
3) Ks. Benedict Hughes CMRI, a) Kult człowieka. b) Neopapież – fałszywy papież. c) Zaniechanie potępienia: Bergoglio zaniedbuje obowiązek potępienia zła. d) Sedewakantyzm: jedyny logiczny wniosek. e) Farsa Vaticanum II. Rzetelna ocena soboru po pięćdziesięciu latach. f) Nowa praktyka "dialogu". Duch apostolski zniszczony przez Vaticanum II. g) Pożegnalne słowa do swoich kapłanów. O spuściźnie Benedykta XVI. h) New Age, Nowa Religia. i) A on znowu swoje! Bergoglio wywołuje zgorszenie wśród katolików nonszalanckim podejściem do małżeństwa. j) Franciszek-Bergoglio znowu atakuje! Pokaz dwulicowości Vaticanum II. k) Największa ozdoba katolickiego kapłaństwa. l) Cała i nieskalana. Musimy zachować integralność wiary katolickiej. m) Korzenie problemów: Vigano dotyka źródła posoborowych błędów. n) Kult Czternastu Świętych Wspomożycieli. o) Moralne bankructwo modernistycznego neokościoła. p) Nieuniknione podziały na widoku publicznym. "Dobrzy funkcjonariusze" kontra "źli funkcjonariusze" w soborowym kościele. q) Religia islamu: zagrożenie dla zachodniej cywilizacji. r) Okupowany przez modernistów Watykan kończy z tolerancją wobec prawdziwej Mszy. Refleksje nad tzw. motu proprio "Traditionis custodes". s) Neomaltuzjanie: Forsowanie mitu przeludnienia.
4) Ks. Noël Barbara, a) Papieska nieomylność a dzisiejszy kryzys w Kościele. b) Uderzające podobieństwo reform Pawła VI do reformy anglikańskiej 1549 roku. c) Katolicka Msza święta a Novus Ordo Missae. Czy NOM jest ważną mszą?
5) Ks. Johannes Heyne, a) Wolność zatracenia: Sprzeczność nauczania Vaticanum II z prawdziwą katolicką nauką. b) Ruch ekumeniczny: Czy Pius XII przyzwolił na ekumenizm? c) Gorliwość religijna.
6) Ks. Anthony Cekada, a) Tradycjonaliści, nieomylność i Papież. b) Czy ekskomunikowany kardynał może zostać wybrany na papieża? c) Bergoglio nie ma nic do stracenia... zatem sedewakantystyczna argumentacja musi się zmienić.
7) Kodeks Prawa Kanonicznego, Papież Pius IV, Wyznanie Wiary katolickiej (Professio Catholicae Fidei).
8) Św. Pius X Papież, a) Przysięga antymodernistyczna (Iusiurandum contra errores modernismi). b) Encyklika Pascendi dominici gregis o zasadach modernistów. c) Przemowa do kardynałów przeciw neoreformizmowi religijnemu.
9) Ks. Dr Henryk Maria Pezzani, Kodeks Świętego Katolickiego Kościoła Rzymskiego. Kanon 26. Zakazany jest wybór na Papieża tego, kto odstąpił od wiary katolickiej, heretyka, lub schizmatyka; jeśli ktoś taki zostanie wybrany, wybór jest nieważny (Codex Sanctae Catholicae Romanae Ecclesiae. Can. 26. Devius a fide catholica, haereticus, vel schismaticus eligi prohibetur in Romanum Pontificem; si eligatur nulla est electio).
10) Ks. Piotr Semenenko CR, a) O Wierze. b) O nieomylności Kościoła. c) O gorszeniu się z prawdy Bożej. d) Poza Kościołem nie ma zbawienia. e) Skład Kościoła. f) O Chrystusie w Kościele. g) Męka i śmierć Jezusa Chrystusa Pana naszego. Chrystus zelżony w Kościele. h) Papież zawsze ten sam jest formalnie, co i materialnie (Papa semper idem sit formaliter qui et materialiter).
11) Akta i dekrety świętego powszechnego Soboru Watykańskiego (1870), Pierwszy projekt Konstytucji dogmatycznej o Kościele Chrystusowym przedłożony Ojcom do rozpatrzenia.
12) a) Mały katechizm o Syllabusie. b) Mały katechizm o Nieomylności Najwyższego Pasterza.
13) Ks. Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna. b) Zarys dogmatyki katolickiej. c) System modernistów. d) Modernistyczny Neokościół.
14) Abp Walenty Zubizarreta OCD, O modernizmie (De modernismo).
15) Ks. Jacek Tylka SI, a) Dogmatyka katolicka. b) Traktat o Kościele Chrystusowym. c) O obojętności, czyli indyferentyzmie w rzeczach religii. d) O własnościach religii. e) O cnotach heroicznych.
16) Uchwały i wyroki Świętego Soboru Watykańskiego za Piusa IX 1869-1870 zebranego krótko wyjaśnione, wraz z obszernym a prostym wykładem artykułu Wiary "O nieomylnym nauczycielstwie Rzymskiego Papieża" przez X. Dra Józefa Krukowskiego, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego.
17) O. Maurycy Meschler SI, a) Dar Zielonych Świąt. Rozmyślania o Duchu Świętym. 1. Modlitwa. 2. Urząd Nauczycielski w Kościele. b) Trzy podstawy życia duchownego.
18) Henryk Edward kard. Manning, Arcybiskup Westminster, O sprawach Ducha Świętego działającego w duszy człowieka.
19) Ks. Włodzimierz Piątkiewicz SI, Mistyczne Ciało Chrystusa a charaktery sakramentalne. Studium dogmatyczne.
20) Papież Pius XI, Encyklika Mortalium animos. O popieraniu prawdziwej jedności religii.
21) Papież Pius XII, a) Encyklika "Mystici Corporis Christi". O Mistycznym Ciele Chrystusa (Litterae encyclicae "Mystici Corporis Christi"). b) Encyklika "Sacra Virginitas" o Świętym Dziewictwie (Litterae encyclicae "Sacra virginitas" de sacra virginitate).
22) Bp Władysław Krynicki, a) Dzieje Kościoła powszechnego. b) Sobór Watykański. c) Zasady modernizmu. d) Pelagianizm i semipelagianizm.
23) Ks. John Okerulu, O obecnym stanie katolickiego Kościoła Chrystusowego. Obrona sedewakantystycznego stanowiska teologicznego.
(Przypisy od red. Ultra montes).
( PDF )
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXXV, Kraków 2025
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: