Misja katolickiego Kościoła w świecie współczesnym. Bp Mark A. Pivarunas CMRI. "Adsum".

Tiara papieska i Krzyż święty

Misja katolickiego Kościoła w świecie współczesnym (1)

BP MARK A. PIVARUNAS CMRI

––––––

Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy,

Po powrocie z bierzmowania w dwóch naszych kościołach w Oklahomie, skorzystałem z okazji, aby odwiedzić grób arcybiskupa Piotra Marcina Ngo-Din-Thuca. W październiku 1981 roku konsekrował on biskupa Moisesa Carmonę, który z kolei konsekrował mnie we wrześniu 1991 roku. Arcybiskup Thuc został mianowany legatem apostolskim przez papieża Piusa XI.

Arcybiskup Piotr Marcin Ngo-Dinh-Thuc

Ten sam Papież ustanowił w 1926 r. Niedzielę Misyjną, aby przypominać wiernym o Boskiej misji, jaką Chrystus powierzył swojemu Kościołowi, aby kontynuował Jego dzieło tutaj na ziemi. Nasz Boski Zbawiciel ustanowił św. Piotra Skałą, na której zbuduje swój Kościół i zagwarantował, że bramy piekielne go nie przemogą (Mt. 16, 18). Na przestrzeni wieków papieże, następcy św. Piotra konsekwentnie zachowywali prawdziwą wiarę wypełniając tę misję.

Mianowanie biskupa Thuca legatem apostolskim przez papieża Piusa XI

Miejsce ostatniego spoczynku arcybiskupa Thuca w Carthage, Missouri.

Miejsce ostatniego spoczynku arcybiskupa Thuca w Carthage, Missouri

W 1870 roku Sobór Watykański I pod przewodnictwem papieża Piusa IX, dobitnie nauczał:

"Albowiem Ojcowie IV Soboru Konstantynopolitańskiego, idąc śladem swych poprzedników, ogłosili następujące wyznanie wiary: «Pierwszym warunkiem zbawienia jest przestrzeganie zasad prawdziwej wiary. A przecież nie można pominąć postanowienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, który mówi: Ty jesteś Opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój (Mt. 16, 18) i słowa te znajdują potwierdzenie w faktach, gdyż wiara katolicka zawsze była zachowana nieskalana na Stolicy Apostolskiej i głoszona święta nauka… Wiedzieli doskonale, iż Stolica Piotrowa jest zawsze wolna od wszelkiego błędu, zgodnie z Boską obietnicą uczynioną przez naszego Pana i Zbawcę głowie Swoich Apostołów: «Ale Ja prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja; a ty kiedyś nawróciwszy się, utwierdzaj braci twoich» (Łk. 22, 32)".

Przed swoim wniebowstąpieniem Chrystus zlecił swoim Apostołom: "Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, ucząc je chować wszystko, comkolwiek wam przykazał. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata" (Mt. 28, 19-20). Co więcej, Pan Jezus oświadczył swoim Apostołom, że będą nauczać w Jego imieniu: "Kto was słucha, mnie słucha" (Łk. 10, 16) i powtórzył Apostołom: "Jako mię posłał Ojciec i ja was posyłam" (Jan 20, 21).

W ten sposób Chrystus ustanowił w swoim Kościele Magisterium, czyli autorytet nauczający chroniony atrybutem nieomylności. Papież Leon XIII w swojej encyklice Satis cognitum oświadczył:

"Gdyby (Żywe Magisterium) mogło być w jakikolwiek sposób fałszywe powodowałoby to ewidentną sprzeczność, gdyż w takim wypadku to sam Bóg byłby autorem błędu".

Wraz z nadejściem Vaticanum II (1962-1965) do Kościoła wprowadzono zmiany doktrynalne, które były radykalnie sprzeczne z tym, czego Kościół katolicki nauczał w przeszłości: wolność religijna i indyferentyzm religijny (potępione przez papieża Piusa IX w jego Syllabusie błędów); fałszywy ekumenizm (potępiony przez papieża Piusa XI w Mortalium animos); Novus Ordo Missae, Nowy Porządek Mszy (sprzeczny z nauczaniem Soboru Trydenckiego na temat Świętej Ofiary Mszy); nowy Kodeks Prawa Kanonicznego (1983), który zezwala na udzielanie Komunii niekatolikom (czego zakazuje kanon 731 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku). Jak powiedział nieżyjący już arcybiskup Lefebvre w swoich "Refleksjach na temat suspensy a divinis" z 29 czerwca 1976 roku: "Kościół, który zatwierdza takie błędy jest równocześnie schizmatycki i heretycki. Ten Soborowy Kościół nie jest zatem katolicki".

Jak możemy pogodzić nieomylność Magisterium Kościoła Chrystusowego z błędami, które wyłoniły się z Vaticanum II? Odpowiedź jest prosta: nie da się ich pogodzić! Współczesna hierarchia neokościoła soborowego nie reprezentuje Magisterium Kościoła. Duch Święty, który prowadzi Kościół i chroni go przed błędami, nie zawiódł Kościoła. To, co się wydarzyło, to nic innego jak Wielka Apostazja, przepowiedziana przez św. Pawła w Drugim Liście do Tesaloniczan: "…bo dzień ten nie nadejdzie, dopóki pierwej nie przyjdzie odstępstwo i nie ukaże się człowiek grzechu... albowiem tajemnica bezbożności już się dokonywa; tylko ten, co teraz powstrzymuje, niech powstrzymuje, aż będzie usunięty" (II Tes. 2, 3-7).

Gdzie jest dziś katolicki Kościół? W jaki sposób wypełnia się dziś obietnica Chrystusa dana Apostołom i ich następcom, że będzie z nimi po wszystkie dni aż do skończenia świata? Nakaz Chrystusa, aby nauczać wszystkie narody, nie ograniczał się tylko do Jego Apostołów, ponieważ Chrystus powiedział, że będzie z nimi "po wszystkie dni aż do skończenia świata". Sobór Watykański I nieomylnie nauczał, że zawsze będą nauczyciele i pasterze Kościoła aż do końca czasów (Denzinger 1821) i że tymi pasterzami i nauczycielami są biskupi, następcy Apostołów (Denzinger 1828). Prawdziwy Kościół można znaleźć wśród tradycyjnego katolickiego duchowieństwa, czyli tych ważnie wyświęconych kapłanów i konsekrowanych biskupów, którzy wyznają wiarę katolicką, ofiarują prawdziwą Mszę św. i sprawują sakramenty święte oraz odrzucają błędy modernistycznego neokościoła.

I to jest celem Seminarium Mater Dei – formowanie seminarzystów w tradycyjnej wierze katolickiej, aby byli prawdziwie drugimi Chrystusami (Sacerdos alter Christus), aby składali Świętą Ofiarę Mszy, udzielali Sakramentów i głosili prawdziwą Wiarę. Duchowieństwo i seminarzyści uczestniczący w misji Kościoła są bardzo wdzięczni za wasze modlitwy i wsparcie finansowe.

Z moimi modlitwami i błogosławieństwem,

Bp Mark A. Pivarunas CMRI

Uroczysta Msza św. w święto Bożego Macierzyństwa – święto tytularne seminarium Mater Dei.