Pseudopapież Bergoglio przeciw prawu Bożemu! (1)
––––––––
"Jak najmocniej się tego trzymaj i bynajmniej nie wątp, iż nie wszyscy, którzy w Kościele katolickim
są ochrzczeni, otrzymają życie wieczne, lecz ci, którzy po otrzymaniu chrztu żyją należycie, tj. ci,
którzy się wstrzymują od występków i pożądliwości ciała. Jak królestwa niebieskiego nie będą mieli
niewierni, heretycy i schizmatycy, tak też występni katolicy posiadać go nie mogą".
(Św. Fulgencjusz Biskup w Ruspe, O wierze czyli o regule prawdziwej wiary do Piotra. Rozdz. 40).
––––––
Jedynie słuszna interpretacja adhortacji "Amoris laetitia"
Otrzymaliśmy ją w końcu "z pierwszej ręki" – od autora dokumentu. W mającej się ukazać we Francji książce – opisywanej jako "niepublikowany wywiad" – zacytowano wypowiedź Bergoglio, odnoszącą się do tych, którzy żyją w konkubinacie:
"W rzeczywistości, jest tak, że słyszymy, jak ludzie mówią: «Oni nie mogą przyjmować komunii», «Nie mogą robić tego, czy tamtego» – pokusa Kościoła, oto czym to jest. Nie, nie i jeszcze raz nie! Ten rodzaj zakazów widzieliśmy w dramacie Jezusa z faryzeuszami. To samo!".
Według Bergoglio starożytna dyscyplina Kościoła nieudzielania Komunii Świętej publicznym grzesznikom jest faryzejska albo chce powiedzieć, że osoby żyjące w cudzołóstwie nie są publicznymi grzesznikami! W obu przypadkach, w jednym akapicie, dokonał zniszczenia katolickiej moralności. Jeśli bowiem daje się Komunię Świętą tym, którzy żyją w grzechu cudzołóstwa, to dlaczego nie dawać jej rozpustnikom, dlaczego nie dawać aborcjonistom, mordercom, wszelkiego rodzaju przestępcom, jawnym mafiozom? Jeżeli możemy powiedzieć, że cudzołóstwo jest zgodne z prawem Bożym – niezależnie od Szóstego Przykazania – to jakież inne prawo moralne zdoła się ostać?
"Homo apostata vir inutilis dicitur, qui a fidei veritate aversus, ad perfidiae falsitatem convertitur".
"Człowiekiem odstępcą, mężem nieużytecznym jest nazywany ten, kto odwróciwszy się od prawdy wiary,
zwraca się do fałszu wiarołomstwa". (Św. Bonawentura).
Czy jesteśmy zaskoczeni szczerością wypowiedzi Bergoglio? Oczywiście, że nie. Jest to bowiem jedyna logiczna i prawdziwa interpretacja, ponieważ wynika z samego dokumentu Amoris laetitia. Zwróciłem na to uwagę, kiedy pojawił się dokument. Istotą tego okropnego dokumentu jest to, iż indywidualnemu sumieniu przyznaje się wyższość nad prawem moralnym. Prawo moralne zostaje zredukowane do "ideału" – jakiego, co najwyżej najgorliwsi mogą przestrzegać – dopuszczającego jednakże wyjątki, kiedy to jakieś dobro może wymagać uchylenia tego ideału.
W dokumencie posunięto się aż do stwierdzenia, iż po to, aby utrzymać w całości rodzinę dopuszczanie się cudzołóstwa w fałszywym małżeństwie może być zgodne z wolą Bożą.
Takie stwierdzenie jest storpedowaniem moralności katolickiej. Kościół katolicki jest bowiem strażnikiem prawa naturalnego. Jeśli coś dotyczy prawa naturalnego, to Kościół katolicki tego naucza. Jedność i nierozerwalność małżeństwa przynależą wszakże do prawa naturalnego i z tego powodu cudzołóstwo jest zawsze złem. To prawo naturalne zostało potwierdzone przez Boga Wszechmogącego w Dekalogu, w którym potępia się nie tylko cudzołóstwo, ale też kradzież, kłamstwo, oszczerstwo, morderstwo, a nawet wewnętrzne grzechy pożądania.
Prawo naturalne – opierające się na naturze – pochodzące od Boga Stwórcy nie może nigdy dopuszczać wyjątku, nawet w najbardziej ekstremalnych okolicznościach, nawet wtedy, gdy można osiągnąć jakieś wielkie dobro. Prawo naturalne jest odbiciem odwiecznego prawa Bożego. Odwiecznym prawem Bożym jest nic innego jak Jego Boska Opatrzność, Jego kierowanie wszechświatem, mające aspekt prawny. Ponieważ Boski zamysł nie tworzy nic w czasie, lecz zawsze w wieczności, to wynika z tego, że istnieje prawo wieczne.
Wszystkie rzeczy uczestniczą w odwiecznym prawie w takiej mierze, że posiadają skłonność do działań zgodnych z doskonaleniem ich natury. Ta skłonność jest spowodowana odciśnięciem w nich przez Boga odwiecznego prawa. Z tego powodu skały, rośliny i zwierzęta – wszystko działa w sposób, który jest zgodny z prawem odciśniętym w nich przez Boga. U ludzi to prawo jest zapisane w naszych sercach, jak mówi św. Paweł (Rzym. II, 15). To nic innego niż odciśnięcie w nas Boskiego światła, ponieważ jest to zasada, dzięki której możemy odróżnić dobro od zła. A zatem prawo naturalne jest jedynie uczestnictwem w odwiecznym prawie Bożym w nas.
Bp Donald J. Sanborn
Artykuł z: "Most Holy Trinity Seminary Newsletter", September 2017. (2)
Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1) Początkowy tytuł artykułu i cytat oraz ilustracja w tekście od red. Ultra montes. Oryginalny tytuł brzmi: "The correct interpretation of Amoris Laetitia".
(2) Por. 1) Bp Donald J. Sanborn, a) Przebłyski rozsądku w modernistycznym Neokościele, czy gra pozorów? Wątpliwości czterech "kardynałów" co do "nauczania" Bergoglio. b) Czterej kardynałowie Novus Ordo i cztery herezje Bergoglio. c) Podsumowanie modernistycznego "Synodu o rodzinie" (2015). d) Ohyda spustoszenia! Bergoglio wspiera przestępców, komunistów i zboczeńców. e) Kolejne herezje Bergoglio potwierdzają niekatolicki charakter modernistycznego Neokościoła. f) "Sobór Watykański II" – największa katastrofa w historii świata. g) Ekumenizm – przygotowanie drogi dla Antychrysta. h) Asyż III – obrzydliwość spustoszenia w miejscu świętym. i) Bergoglio o (nie)istnieniu Boga. j) Amoralny synod modernistycznych biskupów (2014) – produkt doktrynalnego liberalizmu Vaticanum II. k) Pierwszy krok Bergoglio do wprowadzenia "kapłaństwa kobiet" w modernistycznym Neokościele. l) Bergoglio reklamuje apostazję. m) Heretycki uzurpator Bergoglio niszczy katolickie małżeństwo. n) Sedewakantyzm: w obronie autorytetu Kościoła katolickiego i papiestwa. o) Błędy doktrynalne omylników z antyinfallibilistycznego "ruchu oporu" i popieranie cudzołóstwa przez "kardynała" modernistycznego Neokościoła. p) Bergoglio peroruje o niewolnictwie, karze śmierci i usprawiedliwia cudzołóstwo. q) "Kardynał" Raymond Burke zapowiada "formalną korektę" niemoralnego nauczania pseudopapieża Bergoglio.
2) Ks. dr Antoni Borowski, a) Teologia moralna. Prawo Boże. b) Warunkowe szafarstwo sakramentalne.
3) Kardynał Gousset, Arcybiskup w Reims, Teologia moralna dla użytku plebanów i spowiedników.
4) Ernestus Müller, Episcopus Linciensis, Theologia moralis.
5) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór orzeczeń dogmatycznych Kościoła katolickiego i jego praw kanonicznych.
6) O. Artur Vermeersch SI, Katechizm małżeństwa chrześcijańskiego według encykliki "Casti connubii".
7) Praca zbiorowa Profesorów Uniwersytetu Lubelskiego, Małżeństwo w świetle nauki katolickiej.
8) Ks. Zygmunt Baranowski, Reformy małżeńskie Lutra.
9) a) Mały katechizm o Nieomylności Najwyższego Pasterza. b) Mały katechizm o Syllabusie.
10) Ks. dr Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna. b) Zarys dogmatyki katolickiej. c) System modernistów. d) Modernistyczny Neokościół. e) Problem istnienia Boga. f) Dogmatyka katolicka. Podręcznik szkolny. g) Główne zasady etyki Kanta a etyka chrześcijańska.
11) O. Mikołaj Łęczycki SI, Pobudki do unikania grzechu śmiertelnego i kilka innych rozważań pobożnych.
12) Ks. Kazimierz Naskręcki, a) Grzechy przeciwko wierze. b) Credo. Krótkie nauki o prawdach wiary katolickiej. c) Życie nadprzyrodzone. Krótkie nauki o Sakramentach świętych i modlitwie. d) Dekalog. Krótkie Nauki o Przykazaniach. e) Rozwody. f) Małżeństwa mieszane. g) Istotny cel małżeństwa.
(Przypisy od red. Ultra montes).
( PDF )
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXVII, Kraków 2017
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: