Pięćdziesiąt lat "Nowej Mszy" w modernistycznym Neokościele (1)
BP MARK A. PIVARUNAS CMRI
––––––––
LIST REKTORA SEMINARIUM MATER DEI
Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy,
3 kwietnia 1969 r. została promulgowana przez Pawła VI Nowa Msza – Novus Ordo Missae. Ta nowa "Msza" była dziełem specjalnej komisji, w skład której wchodziło sześciu protestanckich teologów. Wkrótce po jej ogłoszeniu, powstało krytyczne studium nowego porządku Mszy (The Ottaviani Intervention) autorstwa grupy rzymskich teologów, w skład której wchodzili dwaj kardynałowie, Alfredo kard. Ottaviani i Antonio kard. Bacci. Ci dwaj hierarchowie ostrzegali, że "Novus Ordo tak w całości, jak w szczegółach, stanowi zdecydowane odstępstwo od katolickiej teologii Mszy św., sformułowanej na XXII Sesji Soboru Trydenckiego".
Teraz, po 50 latach, byłoby dobrze, gdybyśmy krótko przestudiowali kilka krytycznych aspektów tej nowej "Mszy". Zacznijmy od tego, że w przedmowie do Novus Ordo Missae, czyli we Wprowadzeniu ogólnym do Mszału Rzymskiego (artykuł 7) natrafiamy na błędną definicję Mszy, którą równie dobrze mógłby podać heretyk Marcin Luter:
"Wieczerza Pańska albo Msza to święte zgromadzenie ludu Bożego pod przewodnictwem kapłana w celu sprawowania pamiątki Pańskiej. Stąd też obietnica Chrystusa doskonale odnosi się do tego lokalnego zgromadzenia Kościoła: «Gdzie są dwaj albo trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich»".
Nigdzie w tej definicji nie znajdujemy słowa ofiara, którą w rzeczywistości jest Msza; ponadto rola kapłana sprowadza się do zwykłego przewodniczenia, a sama duchowa obecność Chrystusa jest wynikiem zgromadzenia się "ludu Bożego". W istocie to Luter stwierdził, że: "Msza nie jest ofiarą… nazwijcie to błogosławieństwem, Eucharystią, Stołem Pańskim, Wieczerzą Pańską, Pamiątką Pańską lub jakkolwiek chcecie, jeśli tylko nie skalacie jej mianem ofiary… Msza nie jest ofiarą. To nie jest akt składającego ofiarę kapłana".
Paweł VI pozuje z sześcioma luterańskimi teologami zasiadającymi w specjalnej komisji mającej zmienić Mszę
Nikogo nie powinno dziwić, że protestanci uznali Novus Ordo Missae za akceptowalne i wielu luteranów, anglikanów i innych heretyckich sekt faktycznie zreformowało swoje obrzędy, aby dostosować się do tej nowej tak zwanej Mszy. W ten sposób zweryfikowane zostały przewidywania zawarte w Ottaviani Intervention:
"Status kapłana i ludu jest zafałszowany, a celebrans wydaje się być nikim więcej niż protestanckim pastorem… Poprzez serię dwuznaczności obsesyjnie kładzie się nacisk na «wieczerzę» i «pamiątkę» zamiast na bezkrwawe odnowienie Ofiary Kalwarii… Rzeczywista obecność Chrystusa nigdy nie jest wspomniana, a wiara w nią jest niejawnie odrzucana… [Nowa Msza] może w zupełności usatysfakcjonować najbardziej modernistycznych protestantów".
Jakże niezwykłe są podobieństwa między aberracjami liturgicznymi zainicjowanymi przez Marcina Lutra w Niemczech oraz Cranmera w Anglii a reformatorami liturgicznymi Vaticanum II!
Św. Alfons Liguori przepowiedział w swym dziele O godności i obowiązkach kapłańskich:
"…te wściekłe usiłowania szatana do zniesienia ofiary Mszy św. za pośrednictwem heretyków; są oni poprzednikami Antychrysta, który przede wszystkim będzie próbował znieść i w istocie zniesie tę świętą ofiarę, a to nastąpi wskutek grzechów ludzkich, według przepowiedni Daniela: «I dano mu moc przeciw ustawicznej ofierze» (Dan. 8, 12)".
W swojej książce Mistyczne Ciało Chrystusa i reorganizacja społeczeństwa ks. Denis Fahey przestrzegał:
"Cała przerażająca energia nienawiści Szatana jest szczególnie skierowana przeciwko Świętej Ofierze Mszy. Istnieje sprzymierzona z nim i ożywiana tą samą nienawiścią armia niewidzialnych satelitów tej samej natury. Wszystkie ich wysiłki nakierowane są na uniemożliwienie jej odprawiania poprzez eksterminację stanu kapłańskiego i ograniczanie działalności kapłańskiej. Jeśli Szatanowi nie uda się całkowicie zlikwidować jedynego dopuszczalnego aktu kultu, będzie on dążył do ograniczenia go do dusz i serc tak niewielu jednostek, jak to tylko możliwe".
Wielki jest nasz przywilej uczestniczenia w Świętej Ofierze Mszy w tych dniach apostazji. Tu, w seminarium i akademii Mater Dei nasi seminarzyści i studenci rozpoczynają dzień Mszą Świętą zanim udadzą się na swe zajęcia. Czy jest lepszy sposób na wypełnione łaskami przeżycie okresu Wielkiego Postu niż uczestniczenie w bezkrwawym odnowieniu Ofiary Kalwarii!
Z modlitwą i błogosławieństwem,
Bp Mark A. Pivarunas CMRI
Z czasopisma "Adsum", March 2019. (2)
Z języka angielskiego tłumaczył Mirosław Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1) Tytuł artykułu i początkowa ilustracja od red. Ultra montes.
(2) Por. 1) Bp Mark A. Pivarunas CMRI, a) Sede vacante. Rocznica śmierci papieża Piusa XII. b) Sedewakantyzm. c) Odpowiedzi na zarzuty wobec stanowiska sedewakantystycznego. d) Vaticanum II "w świetle Tradycji"? e) O Przysiędze antymodernistycznej. f) Czasy ostateczne a fałszywy ekumenizm. g) Ocena spotkań w Asyżu w 1986 i 2011. h) Różnica między gorliwością misyjną świętego Patryka a duchem Vaticanum II. i) Błędy doktrynalne "Dignitatis humanae". j) Wizyta antypapieża Franciszka w USA i "Synod o rodzinie" (2015). k) Długotrwały wakans Stolicy Apostolskiej. List do Ks. Peek odnośnie stanowiska teologicznego Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI). l) Papiestwo. m) Kościół katolicki i jurysdykcja. n) Nieomylne nauczanie papieża Piusa XII i Jego świątobliwych poprzedników potępia błędy i herezje Vaticanum II.
2) "The Reign of Mary", a) Stanowisko Teologiczne Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI). b) Modernistyczny Kościół: Nawracanie żydów niekonieczne.
3) Ks. Benedict Hughes CMRI, a) Kult człowieka. b) Neopapież – fałszywy papież. c) Zaniechanie potępienia: Bergoglio zaniedbuje obowiązek potępienia zła. d) Sedewakantyzm: jedyny logiczny wniosek. e) Farsa Vaticanum II. Rzetelna ocena soboru po pięćdziesięciu latach. f) Nowa praktyka "dialogu". Duch apostolski zniszczony przez Vaticanum II. g) Pożegnalne słowa do swoich kapłanów. O spuściźnie Benedykta XVI. h) New Age, Nowa Religia. i) A on znowu swoje! Bergoglio wywołuje zgorszenie wśród katolików nonszalanckim podejściem do małżeństwa. j) Papież Pius XII – w pięćdziesiątą rocznicę śmierci.
4) Ks. Noël Barbara, a) Papieska nieomylność a dzisiejszy kryzys w Kościele. b) Uderzające podobieństwo reform Pawła VI do reformy anglikańskiej 1549 roku. c) Katolicka Msza święta a Novus Ordo Missae. Czy NOM jest ważną mszą?
5) Ks. Kevin Vaillancourt, a) Świętowanie błędu w "Roku Wiary". b) Modernistyczny program ukryty za tzw. "Rokiem Eucharystii". c) Nabożeństwo do św. Józefa poważnie nadszarpnięte przez Vaticanum II. d) Współczesna liturgia: nowa forma kultu dla nowego pokolenia. e) Zmiany w przepisach wielkopostnych prowadzą do utraty ducha pokutnego. f) Dlaczego moderniści przesunęli Święto Chrystusa Króla? g) Czy Summorum Pontificum rzeczywiście jest wyrazem Tradycji katolickiej? h) Obalanie mitu. Novus Ordo to nie to samo, co Msza Trydencka. (Część I). i) Obalanie mitu. Novus Ordo to nie to samo, co Msza Trydencka. (Część II).
6) Abp Stanisław Karnkowski, Prymas Polski, a) Kazania o Chwalebnej Eucharystii. b) Odezwa do Duchowieństwa całej Prowincji Gnieźnieńskiej. c) O wieczerzy Zborów Luterskich, Pikardskich, Zwingliańskich, Kalwińskich i Nowochrzczeńskich.
7) S. Leonia, Niepokalanka, Czym jest Msza św. dla dusz naszych.
8) O. G. Lefebvre, Benedyktyn, Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych (1956 r.).
9) Ks. Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna. b) Zarys dogmatyki katolickiej. c) System modernistów. d) Modernistyczny Neokościół. e) Główne zasady etyki Kanta a etyka chrześcijańska. f) Modernizm w książce polskiej.
10) Abp Walenty Zubizarreta OCD, O modernizmie (De modernismo).
11) Ks. Jacek Tylka SI, a) Dogmatyka katolicka. b) Traktat o Kościele Chrystusowym. c) O obojętności, czyli indyferentyzmie w rzeczach religii. d) O własnościach religii. e) O cnotach heroicznych.
(Przyp. red. Ultra montes).
( PDF )
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXIX, Kraków 2019
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: