ŻYWOTY

Żywoty Świętych Patronów polskich, napisał X. Piotr Pękalski Ś. T. Dr. Kan. Stróż Ś. Grobu Chrystusowego (1). Z ośmią rycinami. Kraków W DRUKARNI C. K. UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO 1862, str. 600. (2)

(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

Żywoty Świętych Patronów polskich przez WJ. Księdza Piotra Pękalskiego, św. T. Doktora, Kanonika św. Grobu Chrystusowego w sposób jasny i zajmujący napisane, nic w sobie nie mieszczą przeciwnego wierze św. i dobrym obyczajom; lecz owszem czytanie ich odświeżając w pamięci ojczyste przykłady rozlicznych cnót doskonałości chrześcijańskiej, silnie może pobudzić wiernych do naśladowania pobożnego i świątobliwego swoich rodaków życia, którym w ubiegłych wiekach tak pięknie jaśnieli; przeto niniejsze Żywoty druku godnymi być sądzę.

W Krakowie dnia 25 września 1860 roku.

F. GOŁASZEWSKI,

Kapł. Zgr. Miss., Cenz. ks. treści relig.

IMPRIMATUR

(L. S.)

MATTHAEUS GŁADYSZEWICZ,

U. J. D., Adm. Gnlis Dioec. Cracov.

m. p.

Żywoty Świętych Patronów polskich napisane przez Księdza Piotra Pękalskiego, św. T. Dra, Kanonika ś. Grobu Chrystusowego, nie zawierają w sobie nic przeciwnego wierze świętej katolickiej i dobrym obyczajom; ale owszem przedstawiają wzory prawdziwej pobożności, kwitnącej niegdyś na ziemi polskiej. Czytanie tych Żywotów może służyć ku zbudowaniu wiernych; dla tego uznaję za wielce pożyteczną rzecz, aby zostały ogłoszone drukiem.

Warszawa dnia 22 października 1861 r.

Ksiądz PIOTR STOJAKOWSKI,

Cenzor ksiąg treści religijnej Archidiecezji Warszaws.

N. 2391.

APPROBATUR

Datum Varsaviae die 24 Ms Octobris 1861.

Judex Surrogatus Canonicus Metrop. Varsav.

AUGUSTUS SIEKLUCKI.

B. CZAJEWICZ,

Regens Cancell.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przypisy:

(1) "Pękalski Franciszek Borgiasz Piotr, h. Odrowąż, ostatni z zakonu Miechowitów w Polsce. Ur. 10 października 1790 r. w Cieszynie, syn Jędrzeja marszałka dworu księcia Karola Radziwiłła «Panie Kochanku» i Katarzyny z Fabijańskich. Ukończywszy gimnazjum w Cieszynie kilka lat strawił na gospodarstwie wiejskim pod Kentami, a 1815 r. przybywszy do Krakowa, słuchał filozofii w Uniwersytecie Jagiellońskim poczym w rok później wstąpił w Miechowie do zakonu Kanoników regularnych Stróżów Grobu Chrystusowego (zob.). Już w r. 1819 przyjął z rąk Generała zakonu, Tomasza Nerwińskiego biskupa biblijskiego święcenia kapłańskie, poczym był prokuratorem zakonu. W r. 1821 przybył do Krakowa, by poświęcić się dalej studiom teologicznym, które zakończył doktoratem na podstawie rozprawy: De Petri Militis per S. Stanislaum Episcopum cracovien. resuscitatione, Kraków 1826. Zaraz też powołany został do wykładu języków wschodnich w wydziale teologicznym, a w 1830 został ich profesorem nadzwyczajnym aż do reorganizacji uniwersytetu w 1833, do zgonu zaś (30 marca 1874) był rządcą kościoła św. Barbary należącego do Miechowitów, po odebraniu im kościoła św. Jadwigi na Stradomiu. Należał do Akademii Umiejętności, jako członek nadzwyczajny, której też był dobrodziejem, jak i kilku instytucyj dobroczynnych krakowskich. Wydał: Żywoty Świętych Patronów polskich. Kraków 1862; Żywot św. Wojciecha biskupa i męczennika z uwagami nad podaniem Czechów, jakoby zwłoki jego w Pradze spoczywały. Kraków 1858; Ołtarz nowy czyli nabożeństwo na cześć Świętych Patronów polskich, zastosowane do nabożeństwa kościelnego. Kraków 1852; Historyczne podanie o Bractwach krakowskich, [w:] Pamiętniku jubileuszowym Towarzystwa Dobroczynności. 1868; Uwagi nad podaniem starodawnej pieśni Bogarodzica. Kraków 1871; przełożył na polski: Wiadomość historyczna o skutkach nowego medalu (cudownego). Kraków 1837; Wyznania św. Augustyna, Kraków 1847. Pozostawił w manuskrypcie: Wykład dwóch Ewangelij św. Mateusza i św. Jana. (Por. Hoszowski, Wspomnienia zasług x. Pękalskiego, [w:] LXII Roczniku krakowskim Towarzystwa Dobroczynności, Kraków 1881)". – Marian Bartynowski (artykuł w: "Podręczna Encyklopedia Kościelna" opr. pod red. ks. Zygmunta Chełmickiego, P., Tom XXXI–XXXII. Warszawa 1913, ss. 24-25).

(2) Por. 1) Ks. Piotr Skarga SI, Żywoty Świętych Starego i Nowego Zakonu na każdy dzień przez cały rok. 2) Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Żywoty Świętych, z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin.

(Przypisy od red. Ultra montes).

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: