TEKSTY KLASYCZNE

 

O NATURZE ANIOŁÓW (1)

 

BP JAKUB BENIGNUS BOSSUET

 

Bóg będąc czystym duchem chciał stworzyć czyste duchy, które by tak jak On sam żyły rozumem i miłością; które by Go znały i kochały tak, jak On sam się zna i kocha; które by tak jak On były szczęśliwe znając i kochając pierwszą Istotę, która jest szczęśliwą znając i kochając siebie, i które by w ten sposób nosiły wyciśnięty w nowym wnętrzu charakter boski, przez który są uczynione na obraz i podobieństwo Boże.

 

Stworzenia te tak doskonałe dobyte są z nicości podobnie jak inne, stąd mimo doskonałości są z natury swej zdolne do grzechu. Albowiem ten tylko z natury swej niezdolny jest do grzechu, który jest sam ze siebie i który z istoty swej jest doskonały. Ale iż On jeden tylko jest doskonały, przeto wszystko inne jest ułomne prócz Niego: "I w aniołach swoich znalazł nieprawość" (Job IV, 18). A jednak to nie On ich znieprawił. Uchowaj Boże! Z ręki tak dobrej i potężnej nie wychodzi nic, co by nie było bardzo dobre; wszystkie duchy są czyste ze swego pochodzenia, wszystkie natury rozumne były święte w swym stworzeniu i Bóg w nich równocześnie stworzył naturę i rozlał łaskę.

 

Ze swych skarbów dobył Bóg duchy nieskończonych rodzajów. Z tych skarbów nieskończonych wyszli aniołowie; z tych samych nieskończonych skarbów wyszły dusze rozumne, z tą jednakże różnicą, że aniołowie nie są złączeni z ciałem i dlatego nazywa się ich duchami czystymi; dusze zaś rozumne zostały stworzone, by ożywiać ciała, a choć same w sobie są duchami czystymi i niecielesnymi, to jednak składają się na całość, która jest połączeniem pierwiastka cielesnego i duchowego: a tą całością jest człowiek.

 

Boże, bądź pochwalony na zawsze w cudownej rozmaitości Twoich dzieł! Ty, który jesteś duchem, stworzyłeś duchy i czyniąc co jest najdoskonalszego nie odmówiłeś bytu temu, co jest najniegodniejsze. Uczyniłeś więc zarówno i duchy i ciała; a jak uczyniłeś duchy oddzielone od ciał i ciała nie mające żadnego ducha, tak chciałeś także uczynić duchy, które by posiadały ciało – i to właśnie dało sposobność do stworzenia rodu ludzkiego.

 

Któżby wątpił, że możesz i rozdzielać i łączyć wszystko według Twego upodobania. Kto wątpi, że możesz stwarzać duchy bez ciała? Czyż potrzeba ciała, by rozumieć i kochać i być szczęśliwym? Ty, któryś jest duchem tak czystym, czyż nie jesteś niematerialny i niecielesny? Czyż rozum i miłość nie są działaniami duchowymi i niematerialnymi, które można wykonywać nie będąc złączonym z ciałem? Któżby więc wątpił, że możesz stworzyć rozumy tego rodzaju? Ty sam zaś objawiłeś, żeś je stworzył.

 

Objawiłeś nam, że te czyste stworzenia są niezliczone. Jeden z Twoich proroków, oświecony Twym światłem i jakby przeniesiony duchem między anioły Twoje, widział ich – jak "tysiąc tysięcy służyło Ci a dziesięć tysięcy razy sto tysięcy stało przed Twym obliczem" (Dan. VII, 10), nie czyniąc nic innego jak tylko uwielbiając i podziwiając Twoje wielkości. Nie należy sądzić, że mówiąc tak prorok chciał ich policzyć. To nadzwyczajne mnożenie dokonane w największych cyfrach oznacza tylko, że aniołowie są niezliczeni i że umysł ludzki gubi się w ich niezmiernym mnóstwie. Policz, jeśli możesz, piasek morski lub gwiazdy na niebie, tak te, które widać jak i te, których nie widać i pomyśl, żeś nie doszedł liczby aniołów. Boga nic nie kosztuje mnożyć rzeczy najświetniejsze, a tym, co jest najpiękniejsze szafuje, że się tak wyrażę, najhojniej.

 

O Boże mój! Będę Cię wielbił wobec świętych aniołów Twoich i będę opiewał dziwy Twoje; będę się łączył w duchu wiary i prawdy z nieprzeliczoną rzeszą mieszkańców świątnicy Twojej, z tymi, co Cię nieustannie wielbią w przybytku chwały Twojej.

 

Boże, któryś raczył nam objawić, żeś uczynił to tak wielkie mnóstwo aniołów, któryś raczył również pouczyć nas, żeś ich rozdzielił na dziewięć chórów; a Pismo Twoje, które nigdy nie kłamie i nic nie mówi nieużytecznego, wymieniło "aniołów, archaniołów, moce, państwa, księstwa, zwierzchności, potęgi, trony, cherubinów, serafinów". Któż się podejmie wytłumaczyć te dostojne imiona lub wypowiedzieć przymioty świetności tych pięknych stworzeń? Wystarczy, że ośmieliłem się wymienić je za Pismem Twoim zawsze prawdziwym, nie śmiem zatapiać się w rozważanie ich wzniosłych doskonałości, a zaznaczam jedynie, że najznakomitsi wśród tych duchów szczęśliwych: serafini, których stawiasz na czele wszystkich zastępów niebieskich najbliżej siebie, nie śmią podnieść oczu na Twe oblicze...

 

O Boże! Wielbię Cię z nimi, a nie mając odwagi złączyć moich warg nieczystych z tymi nieśmiertelnymi ustami, które rozgłaszają Twoją chwałę po całym niebie, czekam, by który z tych niebieskich duchów przyszedł mnie dotknąć żarem węgli palących się przed Twoim ołtarzem. Co za wielkość ukazujesz mi w tych duchach oczyszczających, a przecież ukazujesz mi, że te duchy mnie oczyszczające są tak małe przed Tobą!

 

Bp Jakub Benignus Bossuet

 

(Tłum. M. Paciorkiewicz)

 

–––––––––––

 

 

 "Szkoła Chrystusowa". Czasopismo poświęcone zagadnieniom życia wewnętrznego, Rok IX. – Tom XVII. Lwów 1938. DRUKIEM I NAKŁADEM WYDAWNICTWA OO. DOMINIKANÓW, ss. 200-203. (Za pozwoleniem władzy duchownej). (a)

 

Przypisy:

(1) Bossuet: "Wzniesienie do Boga".

 

(a) Por. 1) Bp Jakub Benignus Bossuet, a) Kazanie o śmierci. b) Mowa pogrzebowa ku uczczeniu Anny z Gonzagów de Clèves, księżny palatyńskiej. c) O chorobach duszy. List do siostry Cornuau de Saint Bénigne. d) O znamionach wdowy chrześcijańskiej. e) Sposób w jaki panny, mężatki i wdowy mają czcić Kościół.

 

2) Św. Pius V, Papież, Katechizm Rzymski według uchwały świętego Soboru Trydenckiego.

 

3) Św. Robert Bellarmin SI, a) Katechizm mniejszy czyli Nauka Chrześcijańska krótko zebrana. b) Wykład nauki chrześcijańskiej (katechizm większy).

 

4) Ks. Józef Deharbe SI, Katechizm rzymsko-katolicki.

 

5) Ks. Michał Ignacy Wichert, Nauki katechizmowe o Składzie Apostolskim, Przykazaniach Boskich i Kościelnych, o Modlitwie Pańskiej i Sakramentach.

 

6) Piotr kardynał Gasparri, Katechizm katolicki.

 

7) Ks. Kazimierz Naskręcki, Credo. Krótkie nauki o prawdach wiary katolickiej.

 

8) Ks. Maciej Sieniatycki, Zarys dogmatyki katolickiej.

 

9) Ks. M. Dietz SI, Dogmat stworzenia wedle św. Tomasza z Akwinu.

 

10) "Przegląd Katolicki", Co to jest szatan?

 

11) O. Brunon Vercruysse SI, Przewodnik prawdziwej pobożności. Uroczystość świętych Aniołów Stróżów.

 

(Przyp. od red. Ultra montes).

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Cracovia MMXIV, Kraków 2014

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: