WYKŁAD

Wykład Nauki Chrześcijańskiej, ułożony z rozkazu Klemensa VIII Papieża, przez kardynała Roberta Bellarmina (1). Na polski język przetłumaczony i w Propagandzie wydany, w Rzymie 1844 (2). Ku większej chwale Bożej, i ku zbawieniu bliźnich przedrukowany, ss. 1-190; 258-268+[IV]. (3)

Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych. O. G. Lefebvre, Benedyktyn. Przekład polski opracowali mnisi opactwa w Tyńcu. Opactwo ŚŚ. Piotra i Pawła w Tyńcu – Polska. Opactwo Św. Andrzeja, Bruges – Belgia [1956], ss. 1746-1749; 1760-1764 (Litania o Najświętszym Imieniu Jezus, Litania Loretańska i Modlitwa św. Bernarda do Najświętszej Maryi Panny).

(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono; z Dodatku Tłumacza kilka rozdziałów pominięto).

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

NIHIL OBSTAT

Josephus Hube Rector Ecclesiae SS. Andreae et Claudii

Doctor S. Theologiae ac Censor Deputatus.

IMPRIMATUR

Fr. Dominicus Buttaoni O. P. S. P. A. M.

IMPRIMATUR

Joseph Canali Archiep. Colossen.

Vicesgerens.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przypisy:

(1) "Św. Robert Bellarmin (Robertus), Biskup, Wyznawca, Doktor Kościoła; – święto 13 maja. Syn Wincentego Bellarmino i Cyntii z Cervinich, siostry papieża Marcelego II, przyszedł na świat w r. 1542 w Montepulciano (Toskania). Rodzina ta szlachecka nie posiadała większego majątku, przy tym obarczona była dwanaściorgiem dzieci. Robert odznaczał się niezwykłymi zdolnościami, toteż chlubnie ukończył studia w kolegium jezuickim rodzinnego miasta i w r. 1560 wstąpił w Rzymie do nowicjatu tegoż zakonu. Teologii słuchał w Padwie i Lowanium, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie w r. 1570, po czym został kaznodzieją i profesorem uniwersytetu lowańskiego. W r. 1576 objął katedrę «kontrowersyj» w kolegium rzymskim, i tu przez 11 następnych lat wykładał wobec przedstawicieli różnych narodów obronę prawd wiary, zaczepianych przez protestantów. Jako przyboczny teolog, towarzyszył kardynałowi Gaetano w r. 1589-90 do Paryża. Powróciwszy, był ojcem duchownym kolegium rzymskiego i w tym czasie kierownikiem duchownym św. Alojzego [Gonzagi], którego też przygotował na drogę wieczności. Przez 3 lata zarządzał neapolitańską prowincją zakonną; odwołany z woli papieża, powrócił by pracować w kongregacjach rzymskich. W r. 1599 otrzymał kapelusz kardynalski, w r. 1602 stolicę arcybiskupią w Kapui. Po śmierci Klemensa VIII i Leona XI o mało nie został obrany papieżem. Z woli Pawła V zrezygnował z arcybiskupstwa, by cały czas poświęcić pracy w kongregacjach. Umarł 17 września r. 1621. Proces beatyfikacyjny ciągnął się głównie z powodu trudności natury politycznej przez blisko 300 lat, tak że beatyfikacja nastąpiła dopiero w r. 1923, kanonizacja w r. 1930, a w r. 1931 Bellarmin ogłoszony został Doktorem Kościoła. Zwłoki spoczywają w kościele Al Gesu w Rzymie. Święto jego obchodzi się 13 maja (rocznica beatyfikacji). Robert Bellarmin to jeden z wielkich uczonych Kościoła, umysł jasny, świetny wykładowca, znawca całej współczesnej literatury religijnej, zarówno katolickiej jak i protestanckiej. Jego «Dysputy i kontrowersje o spornych kwestiach wiary chrześcijańskiej», wydane w 4 wielkich tomach, tłumaczone na różne języki, są po dziś dzień najpełniejszą obroną nauki katolickiej. Dwa dalsze dzieła «Katechizm większy i mniejszy», wydawane wciąż jeszcze, tłumaczone na 60 języków, nie straciły nic na wartości. Ze słynnym jezuitą Salmeronem pracował nad wydaniem «Komentarza do Pisma świętego». Był też autorem wielu tomów kazań oraz znanych jeszcze dziś dzieł ascetycznych «O wiecznym szczęściu świętych», «O sztuce dobrego umierania», «O wstępowaniu duszy do Boga», «O wzdychaniu gołębicy», «O siedmiu słowach Chrystusa». Przy całej olbrzymiej wiedzy i powadze, jaką się cieszył, był zadziwiająco pokorny. Surowy i bezwzględny dla siebie, pełen miłości dla bliźnich, zwłaszcza ubogich, oddany całą duszą Chrystusowi i Kościołowi". – Biskup Karol Radoński, Święci i Błogosławieni Kościoła Katolickiego. Encyklopedia Hagiograficzna. Warszawa – Poznań – Lublin [1947], ss. 407-408.

(2) Tłumaczenia na język polski katechizmu kard. Bellarmina w obecnym wydaniu dokonał ks. Aleksander Jełowicki na polecenie papieża Grzegorza XVI. Zob. Encyklopedia Kościelna podług teologicznej Encyklopedii Wetzera i Weltego z licznemi jej dopełnieniami przy współpracownictwie kilkunastu duchownych i świeckich osób wydana przez X. Michała Nowodworskiego. Tom X. Karaici. – Kongregacje dekanalne. Warszawa 1877, s. 219.

(3) Por. 1) Papież Pius XI, List apostolski mianujący św. Roberta Bellarmina Doktorem Kościoła Powszechnego.

2) La Dottrina Cristiana composta per ordine della s. m. di Papa Clemente VIII dal ven. Cardinale Roberto Bellarmino. Torino-Roma. Giacinto Marietti. 1899.

3) Św. Robert kard. Bellarmin SI, a) Catechismus, seu: Explicatio doctrinae christianae. b) Compendium Doctrinae Christianae. c) Katechizm mniejszy czyli Nauka Chrześcijańska krótko zebrana.

4) S. Petrus Canisius SI, Doctor Ecclesiae, a) Catechismus maior seu Summa doctrinae christianae. b) Catechismi Latini et Gemanici.

5) Św. Pius V, Papież, Katechizm Rzymski według uchwały świętego Soboru Trydenckiego (Catechismus Romanus ex decreto Concilii Tridentini).

6) Sac. Petrus Ludovicus Danes, Institutiones Doctrinae Christianae, sive Catechismus ad usum seminariorum.

7) Ks. Zygmunt Chełmicki, Ojców naszych Wiara Święta (mały katechizm).

8) Ks. Józef Deharbe SI, Katechizm rzymsko-katolicki.

9) Ks. Michał Ignacy Wichert, Nauki katechizmowe o Składzie Apostolskim, Przykazaniach Boskich i Kościelnych, o Modlitwie Pańskiej i Sakramentach.

10) O. Jan Jakub Scheffmacher SI, Katechizm polemiczny czyli Wykład nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi spokrewnionych, zaprzeczanych lub przekształcanych.

11) Św. Augustyn Biskup, Doktor Kościoła, Pisma katechetyczne.

12) Św. Jan Chrzciciel de la Salle, Obowiązki chrześcijanina względem Boga. (Katechizm).