Ks. Daniel A. Perez Gómez. Homilia z konsekracji biskupiej Jego Ekscelencji Martina Dávila Gandara.

Homilia z konsekracji biskupiej Jego Ekscelencji Martina Dávila Gandara

(11 maja 1999 r.)

KS. DANIEL A. PEREZ GÓMEZ

––––––

Wasze Ekscelencje, wielebni Księża, drodzy Bracia,

Zwracam się do wszystkich tu obecnych i jak również naszych nieobecnych braci, którzy nie mogli tutaj przybyć – Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Najświętsza Maryja Panna. Minęło prawie dwadzieścia lat od czasu, gdy ten kościół przyjął z ogromną radością wielkiego biskupa, który nie tylko miał być dla nas przykładem, ale również nadzieją w walce o wytrwanie w wierności tradycji: Jego Ekscelencję Moisesa Carmonę.

Minęło prawie osiem lat, odkąd ten sam kościół pogrążył się w żałobie, ponieważ życie naszego sławnego Biskupa dobiegło końca. Ileż nadziei wydawało się być zawiedzionych! Jakże szczęśliwi byli nasi wrogowie, wrogowie Boga i Jego Kościoła. Nie powstrzymali się od obwieszczenia swego zwycięstwa, ale to nie ich zwycięstwo i nie do nich będzie należeć; jest zarezerwowane dla tych, którzy kochają Boga, dla tych, którzy zachowują wiarę naszego Pana Jezusa Chrystusa. Zwycięstwo jest zapewnione Jego prawdziwemu Kościołowi.

Odejście biskupa Carmony z tego padołu łez nie poszło na marne. Zasiał on ziarno, urodzajne ziarno, jakie Bóg mu powierzył. Zdawało się nic nie znaczącym – kilku ubogich kapłanów – ale w opatrznościowy sposób przekazał on pełnię kapłaństwa, biskupią godność temu, który miał szlachetnie i wiernie nas wspomagać i być dla nas kimś więcej niż przyjacielem, Jego Ekscelencji Markowi Pivarunasowi.

Niemało już lat upłynęło i oto jesteśmy tu pełni radości, radości jakiej doznaje Kościół mając wśród nas przewodnika i pasterza dla swoich wiernych, biskupa w Meksyku, który zapewni ciągłość sakramentów, źródło łaski i nadprzyrodzonego życia dla swych dzieci – Jego Ekscelencję Martina Dávilę.

Wiemy, że naszego nowego Biskupa czeka wiele ciężkich prób, ale wiemy także, że on nigdy nie stronił od pracy. Błagamy Boga i jesteśmy pewni, że udzieli mu Swej łaski. Ponieważ Bóg powołał go by był jednym z Jego prawdziwych biskupów, którzy nie nazywają światła ciemnością, nie mówią, że błąd jest czymś właściwym, ani zło dobrem – co stało się wśród biskupów naszych czasów haniebnym procederem.

Tak, ponieważ ciemność, niejasność i błąd przynależne są temu piekielnemu duchowi, wiecznemu wrogowi naszego Pana Jezusa Chrystusa, który to czartowski duch wyrządził naszemu Kościołowi bardzo poważne szkody. Przeciwnie, nasz nowy biskup będzie musiał – z pomocą Bożej łaski – oświecać, objaśniać, uzbroić się w odwagę i być nieugiętym, podążając za słowami i przykładem świętego Pawła: "Argue obsecra... karć z wszelką cierpliwością i nauką".

Dziękujmy Bogu za udzielenie nam tego wielkiego błogosławieństwa, bo skoro kapłaństwo jest sakramentem czyli niezbędnym środkiem i bez niego Kościół nie może osiągnąć swego celu, to w sposób uzasadniony, możemy to powiedzieć także o biskupstwie, albowiem Boska Mądrość głosi: "Uderzą w pasterza, a rozproszą się owce".

Uważamy, że postąpiliśmy zgodnie z nakazami Boskiej Opatrzności; uważamy, że naszym działaniem nie kierował kaprys czy ambicja; sądzimy, że naszym obowiązkiem jest przywrócenie Kościołowi hierarchii, oczywiście nie z pomocą jakichś desperackich, nieroztropnych albo złudnych metod. Niech to wydarzenie będzie również świadectwem naszej dobrej woli i pragnienia podporządkowania się tym, którzy muszą być naszymi przewodnikami, i wyrazem pragnienia przywrócenia ładu i harmonii w naszym Kościele.

Niechaj Bóg raczy przyjąć nasze niegodne modły wdzięczności i nasze mocne przekonanie, że nie chcemy być jak ci, którym świat przyklaskuje; nie chcemy być podobni do tych, których świat wynosi jako idolów; nie chcemy być w szeregu tych, którzy zdradzają naszego Pana Jezusa Chrystusa albo są letni – co Pan Bóg potępił – ale raczej pragniemy zaliczać się do tych, których świat nienawidzi i prześladuje, albowiem to oni, jak powiedział Jezus Chrystus, będą z Nim. Niech Bóg błogosławi naszych biskupów i zachowa na wiele lat.

Ks. Daniel A. Perez Gómez

Homilia zamieszczona w: "The Reign of Mary", nr 163, Winter 2017 ( www.cmri.org ) (1)

Z języka angielskiego tłumaczył Mirosław Salawa

–––––––––––