Homilia na Epifanię

 

ŚW. CEZARY Z ARLES

 

––––––––

 

Uroczystość dzi­siejsza, którą obchodzimy, bracia, zowie się dlatego epifanią, tj. objawieniem się lub ukazaniem się, że święcimy pamiątkę: już ukazania się Chrystusa narodom za przewodnictwem gwiazdy, już objawienia się uroczystego żydom przy chrzcie Zbawiciela w Jordanie, już wreszcie wyświecenia mocy Boskiej w cudownej przemianie wody na wino.

 

 

Oby Odkupiciel nasz jak przez gwiazdę ukazał się narodom, tak przez niebie­skie pragnienia i święte chęci raczył się zawsze objawiać w sercach waszych; oby wam dopo­mógł Ten, który od sługi chrzest przyjąć raczył, abyście obietnice chrztu w cnocie pokory najlepiej wypełnić mogli. Oby cudowny Pan, zmieniający wodę na wino, zmienił w prawdzie rozumienia duchowną waszą ślepotę w rzeczach zbawiennych.

 

 

Podnieście, bracia, dusze wasze ku Bogu; przypatrzcie się sercom i myślom wa­szym, abyście za swoje dobre sprawy złożyli dzięki Panu, a wszelki zły uczynek precz odrzucili. Naśladujcie magów, udawajcie się do Boga z takim nabożeństwem i zapałem, z ja­kim oni pragnieniem przybyli z dalekich kra­jów dla uczczenia Chrystusa. Magowie złożyli kosztowne dary, złóżcie i wy dusze wasze; jeśli ukochacie wiarę, nadzieję i miłość, pokorę, czystość i pokutę, ofiarujecie najlepsze dary, tj. siebie samych: albowiem Pan Bóg więcej miłuje was jak wszystkie rzeczy wasze. Wielu daje jałmużny, a brnie coraz dalej w grzechach; tak swą własność ofiarują Bogu, a siebie czartowi. Między Bogiem a szatanem nie ma żadnego uczestnictwa; a przeto kradzież, rozpustę, nienawiść, pychę lub inne złe odpędźcie z Bożą pomocą daleko od siebie, aby was ca­łych Stworzyciel wasz posiadał.

 

Uważajcie, że Herod szukał Chrystusa, ale Go nie znalazł, bo szukał w złym celu; i wy szukacie źle Chry­stusa, jeśli szukanie ludzkiej chwały w dobrych waszych uczynkach. – Miejcie się na baczeniu, bo w ten sposób nie znajdziecie Chrystusa i zgubicie siebie.

 

Magowie wstąpiwszy do Heroda stracili gwiazdę, i wy jeśli grzesząc wstąpicie do szatana, postradacie światło duchowne na zawsze, chyba że wyjdziecie od niego przez pokutę spowiedzi, i na nowo odzyskacie z Bożą pomocą łaskę straconą, jak magowie po odejściu od Heroda znowu ujrzeli gwiazdę.

 

 

Ci trzej królowie, jak zowią magów, ofiarowali trzy dary, tj. złoto, kadzidło i mirrę, bo prawdziwego Boga, prawdziwego króla i prawdziwego człowieka zjawienie się w ciele nieśmiertelnym uznali. I wy, bracia! ofiarujcie Mu złoto nie­bieskiej mądrości, kadzidło czystej modlitwy i mirrę doskonałego umartwienia wszelkich namiętności. A jak ci królowie inną drogą powrócili do kraju swego, tak i wy, coście wyszli z raju przez pychę, nieposłuszeństwo i pożywanie owocu zakazanego, starajcie się tam wrócić inną całkiem drogą, tj. przez pokorę, posłuszeństwo i wstrzemięźliwość. Obecne życie jest pielgrzymowaniem, a raj jest waszą ojczyzną; tylko nieroztropni przenoszą wygna­nie nad rodzinną stronę. Nie przywiązujcie się tedy do obecnego życia, co tak jest nędzne i niepewne, abyście mogli dostać się od ziemi do nieba. Co niech wam udzieli Ten, którego panowanie i królestwo bez końca trwa na wieki wieków. Amen.

 

 

–––––––––––

 

 

Homiletyka przez ś. p. JWJX. Ignacego Hołowińskiego Arcybiskupa Mohilewskiego Metropolitę wszystkich rzymsko-katolickich kościołów w Rosyi, Rektora i Profesora rzymsko-katolickiej Duchownej Akademii w Petersburgu ułożona i Alumnom tejże Akademii wykładana w 1855 r., Kraków 1859, ss. 198-200. (1)

 

(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono; ilustracje od red. Ultra montes).

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Pozwolenie Władzy Duchownej:

 

Rękopism p. t. «Homiletyka» przez ś. p. Ignacego Hołowińskiego, Najprzewielebniejszego Arcybiskupa Mohylewskiego i Metropolitę wszystkich rzymsko-katolickich kościołów w cesarstwie rosyjskim sporządzony, z pilnością przeczytałem i nic w nim przeciwnego wierze świętej i dobrym obyczajom nie znalazłem; owszem zamieszczone w nim uczone nad pismami Ojców św. Kościoła katolickiego uwagi – jako też piękny przekład celniejszych wyjątków z dzieł tychże Ojców na język polski, a przy tym dołączona wiadomość o kaznodziejach ojczystych – czynią niniejszy rękopism ważnym nabytkiem w tym przedmiocie dla literatury polskiej, przeto sądzę być go druku godnym.

 

W Krakowie dnia 3. lutego 1859 r.

 

F. Gołaszewski kapł. Zgr. Miss.

Cenz. ks. treści relig. mp.

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Przypisy:

(1) Por. 1) Abp Ignacy Hołowiński, Mistrzowie słowa. Św. Cezary z Arles.

 

2) Ks. Dr Jan Czuj, a) Patrologia. b) "Extra Ecclesiam salus non est" w świetle nauki św. Augustyna. c) Walka św. Augustyna z herezją pelagianizmu. d) Apologety Tertuliana dowód z przedawnienia przeciw heretykom. e) Papież Grzegorz Wielki.

 

3) Św. Grzegorz Wielki, Papież, Doktor Kościoła, Księga Reguły Pasterskiej (Liber Regulae Pastoralis).

 

4) Św. Cyprian, Biskup Kartagiński, a) O modlitwie Pańskiej (Liber de oratione Dominica). b) O śmiertelności (Liber de mortalitate). c) O uczynkach miłosiernych i jałmużnie. d) O cierpliwości. e) O jedności Kościoła katolickiego (De Catholicae Ecclesiae unitate).

 

5) Św. Pius V, Papież, Katechizm Rzymski według uchwały świętego Soboru Trydenckiego (Catechismus Romanus ex decreto Concilii Tridentini).

 

6) Św. Robert kard. Bellarmin SI, a) Katechizm mniejszy czyli Nauka Chrześcijańska krótko zebrana. b) Wykład nauki chrześcijańskiej. (Katechizm większy) (Catechismus, seu: Explicatio doctrinae christianae).

 

7) Abp Szymon Marcin Kozłowski, Metropolita Mohylewski, a) O Wierze. b) O Łasce. c) O ofierze Mszy Świętej. d) Historia święta dla użytku młodzieży. Część pierwsza. Historia Starego Testamentu. Część druga. Historia Nowego Testamentu. e) Biblia Łacińsko-Polska, czyli Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, podług tekstu łacińskiego Wulgaty i przekładu polskiego X. Jakóba Wujka T. J. z komentarzem Menochiusza T. J. przełożonym na język polski. f) Kazanie na dzień Bożego Narodzenia. O Tajemnicy Bożego Narodzenia i nauce wypływającej z jej rozważania. g) Kazanie na dzień Obrzezania Pańskiego. O potrzebie umartwienia i o Imieniu Jezus. h) Kazanie na święto Trzech Królów. O obowiązku uczenia się Religii i zgubnych skutkach pochodzących z zaniedbania tej powinności.

 

8) Ks. Józef Kalasanty Mętlewicz, a) Kazanie na uroczystość Bożego Narodzenia. (U Sakramentek w Warszawie). b) Kazanie na uroczystość Nowego Roku. (U XX. Dominikanów w Warszawie). c) Kazanie na uroczystość Trzech Króli. (W Katedrze Warszawskiej).

 

9) Bp Karol Józef Fischer, Homilia na uroczystość świętych Trzech Króli.

 

10) O. Peregryn z Opola OP, Kazania de tempore i de sanctis. Sermo in Epiphania Domini. Kazanie na święto Objawienia Pańskiego.

 

11) "Przegląd Katolicki", Uroczystość Zjawienia Pańskiego czyli święto Trzech Króli.

 

12) Ks. Kazimierz Naskręcki, a) Credo. Krótkie nauki o prawdach wiary katolickiej. b) Dekalog. Krótkie Nauki o Przykazaniach. c) Życie nadprzyrodzone. Krótkie nauki o Sakramentach świętych i modlitwie.

 

13) Sac. Andreas Retke, Patrologiae Compendium scholis accomodatum.

 

(Przyp. red. Ultra montes).

 

 

( PDF )

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Cracovia MMXXIV, Kraków 2024

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: