Świętych Obcowanie. Communio Sanctorum.

WYKŁAD

NAUKI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ,

UŁOŻONY Z ROZKAZU

KLEMENSA VIII PAPIEŻA,

PRZEZ

ŚW. ROBERTA KARD. BELLARMINA SI

BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA

––––––––

Wykład Nauki Chrześcijańskiej (djvu, 28.3 Mb)

Program do otwierania plików djvu: DjVuBrowserPlugin.exe (exe, 15.4 Mb)

––––––

SPIS PRZEDMIOTÓW

Potwierdzenie Klemensa VIII Papieża . . . . str. 5

Modlitwa przed Nauką i po Nauce . . . . str. 6

ROZDZIAŁ I. O Nauce Chrześcijańskiej i głównych jej częściach . . . . str. 7

ROZDZIAŁ II. Wykład Znaku Krzyża Świętego . . . . str. 9

ROZDZIAŁ III. Wykład Składu Apostolskiego . . . . str. 13

Artykuł pierwszy . . . . str. 14

Artykuł drugi . . . . str. 18

Artykuł trzeci . . . . str. 20

Artykuł czwarty . . . . str. 23

Artykuł piąty . . . . str. 28

Artykuł szósty . . . . str. 32

Artykuł siódmy . . . . str. 35

Artykuł ósmy . . . . str. 37

Artykuł dziewiąty . . . . str. 40

Artykuł dziesiąty . . . . str. 45

Artykuł jedenasty . . . . str. 46

Artykuł dwunasty . . . . str. 49

ROZDZIAŁ IV. Wykład Modlitwy Pańskiej . . . . str. 52

ROZDZIAŁ V. Wykład Pozdrowienia Anielskiego . . . . str. 67

ROZDZIAŁ VI. Wykład Dziesięcioro Bożego Przykazania . . . . str. 74

Pierwsze Przykazanie . . . . str. 78

Drugie Przykazanie . . . . str. 85

Trzecie Przykazanie . . . . str. 91

Czwarte Przykazanie . . . . str. 95

Piąte Przykazanie . . . . str. 98

Szóste Przykazanie . . . . str. 100

Siódme Przykazanie . . . . str. 102

Ósme Przykazanie . . . . str. 104

Dziewiąte Przykazanie . . . . str. 107

Dziesiąte Przykazanie . . . . str. 109

ROZDZIAŁ VII. Wykład Przykazań Kościelnych . . . . str. 111

ROZDZIAŁ VIII. Wykład Rad Ewangelicznych . . . . str. 112

ROZDZIAŁ IX. Wykład Sakramentów . . . . str. 114

1. Chrzest . . . . str. 118

2. Bierzmowanie . . . . str. 122

3. Ciało i Krew Pańska . . . . str. 124

(Wykład Mszy Świętej) . . . . str. 130

4. Pokuta . . . . str. 132

(Odpust) . . . . str. 136

5. Ostatnie Namaszczenie . . . . str. 138

(Skrucha) . . . . str. 141

6. Kapłaństwo . . . . str. 145

7. Małżeństwo . . . . str. 146

ROZDZIAŁ X. O cnotach w ogólności . . . . str. 155

ROZDZIAŁ XI. O cnotach Teologicznych . . . . str. 157

Wiara . . . . str. 157

Nadzieja . . . . str. 157

Miłość . . . . str. 159

ROZDZIAŁ XII. O cnotach Kardynalnych czyli głównych . . . . str. 160

ROZDZIAŁ XIII. O siedmiu darach Ducha Świętego . . . . str. 164

ROZDZIAŁ XIV. O Ośmiu Błogosławieństwach . . . . str. 166

ROZDZIAŁ XV. O uczynkach Miłosiernych . . . . str. 168

ROZDZIAŁ XVI. O grzechach i nałogach w ogólności . . . . str. 170

ROZDZIAŁ XVII. O grzechu Pierworodnym . . . . str. 172

ROZDZIAŁ XVIII. O grzechu Uczynkowym Śmiertelnym i Powszednim . . . . str. 175

ROZDZIAŁ XIX. O siedmiu grzechach głównych . . . . str. 177

ROZDZIAŁ XX. O grzechach przeciwko Duchowi Świętemu . . . . str. 184

ROZDZIAŁ XXI. O grzechach wołających o pomstę do Nieba . . . . str. 185

ROZDZIAŁ XXII. O czterech Ostatnich rzeczach człowieka . . . . str. 186

DODATEK TŁUMACZA

ROZDZIAŁ I. Akty potrzebne do zbawienia . . . . str. 189

ROZDZIAŁ II. Porządek Spowiedzi . . . . str. 190

ROZDZIAŁ III. Porządek Komunii świętej . . . . str. 192

ROZDZIAŁ IV. Modlitwa dająca Odpust Zupełny . . . . str. 195

ROZDZIAŁ V. Porządek służenia do Mszy świętej . . . . str. 197

ROZDZIAŁ VI. Nabożeństwo Drogi Krzyżowej . . . . str. 208

Nauka o tej Drodze, i o jej Odpustach . . . . str. 209

Sposób uroczystego odbywania Drogi Krzyżowej . . . . str. 213

ROZDZIAŁ VII. Nabożeństwo Różańca świętego . . . . str. 230

Skład, początek i pożytki tego Nabożeństwa . . . . str. 230

Skład Koronki Różańcowej . . . . str. 230

Warunki Odpustów Różańca świętego . . . . str. 231

Uwagi o Rozmyślaniu i o Modlitwie . . . . str. 232

Odpusty Różańca świętego . . . . str. 234

O Koronce św. Brygidy . . . . str. 234

Jej Odpusty . . . . str. 235

Uwagi o niej . . . . str. 236

O Bractwie Różańcowym . . . . str. 237

O Tajemnicach Różańca świętego . . . . str. 238

Ich wyliczenie . . . . str. 238

Porządek odmawiania Różańca . . . . str. 240

Rozmyślania o Tajemnicach Różańca świętego . . . . str. 243

Litania do Najświętszej Maryi Panny . . . . str. 258

Modlitwa św. Bernarda do Najświętszej Panny . . . . str. 260

ROZDZIAŁ VIII. O Odpustach . . . . str. 261

Odpust w godzinie śmierci . . . . str. 264

Akty z Odpustami . . . . str. 189

Modlitwy z Odpustami . . . . str. 265

Litania o Najsłodszym Imieniu Jezus . . . . str. 266

Najświętsze Oblicze Chrystusa Pana

–––––––––––

Wykład Nauki Chrześcijańskiej, ułożony z rozkazu Klemensa VIII Papieża, przez kardynała Roberta Bellarmina (1). Na polski język przetłumaczony i w Propagandzie wydany, w Rzymie 1844 (2). Ku większej chwale Bożej, i ku zbawieniu bliźnich przedrukowany, str. 268+[IV]. (3)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

NIHIL OBSTAT

Josephus Hube Rector Ecclesiae SS. Andreae et Claudii

Doctor S. Theologiae ac Censor Deputatus.

IMPRIMATUR

Fr. Dominicus Buttaoni O. P. S. P. A. M.

IMPRIMATUR

Joseph Canali Archiep. Colossen.

Vicesgerens.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przypisy:

(1) "Św. Robert Bellarmin (Robertus), Biskup, Wyznawca, Doktor Kościoła; – święto 13 maja. Syn Wincentego Bellarmino i Cyntii z Cervinich, siostry papieża Marcelego II, przyszedł na świat w r. 1542 w Montepulciano (Toskania). Rodzina ta szlachecka nie posiadała większego majątku, przy tym obarczona była dwanaściorgiem dzieci. Robert odznaczał się niezwykłymi zdolnościami, toteż chlubnie ukończył studia w kolegium jezuickim rodzinnego miasta i w r. 1560 wstąpił w Rzymie do nowicjatu tegoż zakonu. Teologii słuchał w Padwie i Lowanium, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie w r. 1570, po czym został kaznodzieją i profesorem uniwersytetu lowańskiego. W r. 1576 objął katedrę «kontrowersyj» w kolegium rzymskim, i tu przez 11 następnych lat wykładał wobec przedstawicieli różnych narodów obronę prawd wiary, zaczepianych przez protestantów. Jako przyboczny teolog, towarzyszył kardynałowi Gaetano w r. 1589-90 do Paryża. Powróciwszy, był ojcem duchownym kolegium rzymskiego i w tym czasie kierownikiem duchownym św. Alojzego [Gonzagi], którego też przygotował na drogę wieczności. Przez 3 lata zarządzał neapolitańską prowincją zakonną; odwołany z woli papieża, powrócił by pracować w kongregacjach rzymskich. W r. 1599 otrzymał kapelusz kardynalski, w r. 1602 stolicę arcybiskupią w Kapui. Po śmierci Klemensa VIII i Leona XI o mało nie został obrany papieżem. Z woli Pawła V zrezygnował z arcybiskupstwa, by cały czas poświęcić pracy w kongregacjach. Umarł 17 września r. 1621. Proces beatyfikacyjny ciągnął się głównie z powodu trudności natury politycznej przez blisko 300 lat, tak że beatyfikacja nastąpiła dopiero w r. 1923, kanonizacja w r. 1930, a w r. 1931 Bellarmin ogłoszony został Doktorem Kościoła. Zwłoki spoczywają w kościele Al Gesu w Rzymie. Święto jego obchodzi się 13 maja (rocznica beatyfikacji). Robert Bellarmin to jeden z wielkich uczonych Kościoła, umysł jasny, świetny wykładowca, znawca całej współczesnej literatury religijnej, zarówno katolickiej jak i protestanckiej. Jego «Dysputy i kontrowersje o spornych kwestiach wiary chrześcijańskiej», wydane w 4 wielkich tomach, tłumaczone na różne języki, są po dziś dzień najpełniejszą obroną nauki katolickiej. Dwa dalsze dzieła «Katechizm większy i mniejszy», wydawane wciąż jeszcze, tłumaczone na 60 języków, nie straciły nic na wartości. Ze słynnym jezuitą Salmeronem pracował nad wydaniem «Komentarza do Pisma świętego». Był też autorem wielu tomów kazań oraz znanych jeszcze dziś dzieł ascetycznych «O wiecznym szczęściu świętych», «O sztuce dobrego umierania», «O wstępowaniu duszy do Boga», «O wzdychaniu gołębicy», «O siedmiu słowach Chrystusa». Przy całej olbrzymiej wiedzy i powadze, jaką się cieszył, był zadziwiająco pokorny. Surowy i bezwzględny dla siebie, pełen miłości dla bliźnich, zwłaszcza ubogich, oddany całą duszą Chrystusowi i Kościołowi". – Biskup Karol Radoński, Święci i Błogosławieni Kościoła Katolickiego. Encyklopedia Hagiograficzna. Warszawa – Poznań – Lublin [1947], ss. 407-408.

(2) Tłumaczenia na język polski katechizmu kard. Bellarmina w obecnym wydaniu dokonał ks. Aleksander Jełowicki na polecenie papieża Grzegorza XVI. Zob. Encyklopedia Kościelna podług teologicznej Encyklopedii Wetzera i Weltego z licznemi jej dopełnieniami przy współpracownictwie kilkunastu duchownych i świeckich osób wydana przez X. Michała Nowodworskiego. Tom X. Karaici. – Kongregacje dekanalne. Warszawa 1877, s. 219.

(3) Por. 1) Św. Robert kard. Bellarmin SI, a) Wykład nauki chrześcijańskiej (katechizm większy). b) Catechismus, seu: Explicatio doctrinae christianae. c) Katechizm mniejszy czyli Nauka Chrześcijańska krótko zebrana. d) Compendium Doctrinae Christianae. e) La Dottrina Cristiana composta per ordine della s. m. di Papa Clemente VIII dal ven. Cardinale Roberto Bellarmino. Torino-Roma. Giacinto Marietti. 1899.