JEZUSA CHRYSTUSA

SYNA BOŻEGO

JOHANN PETER SILBERT

––––––––

§. XXXIX. Rozmaici uczniowie

1. Jakoż oddalił się Jezus z bóżnicy. I przybliżył się jeden z uczonych w Piśmie do Niego, na którym zdaje się, wysoka mądrość Jego skutkowała, który jednak spodziewał się podobno, że do znakomitej świetności i zaszczytu przyjdzie, gdy kiedyż tedyż królestwo mesjaszowe w swej wielmożności się okaże. Zatem rzekł do Jezusa: "Nauczycielu! pójdę za Tobą, gdzie tylko pójdziesz!". – Lecz rzekł mu Jezus: "Liszki mają jamy i ptacy niebiescy gniazda: a Syn człowieczy nie ma gdzie by głowę skłonił" (Mt. 8, 19. 20). – I tenci to był doczesny majątek Tego, który tak mógł wyrzec: "Ja i Ojciec jedno jesteśmy" (Jan 10, 30). – Wszelako nie czytamy, żeby ten uczony w Piśmie był poszedł za Nim.

2. Inny znowu, któremu Pan sam za sobą iść kazał, tak mu powiedział: "Panie, dopuść mi pierwej odejść i pogrześć ojca mego", tj. doczekiwać się jeszcze śmierci mego podeszłego ojca, zanim się do Ciebie przyłączę. – Jezus rzekł do niego: "Niechaj umarli grzebią swych umarłych; a ty idź, a opowiadaj królestwo Boże" (Łk. 9, 59. 60).

3. A trzeci rzekł: "Panie, pójdę za Tobą, ale pierwej mi dopuść rozprawić te rzeczy, który są w domu". – Jezus rzekł do niego: "Żaden, który rękę swą przyłożył do pługa, a ogląda się nazad, nie jest sposobny do królestwa Bożego" (Łk. 9, 61. 62). – Odpowiedzi te, które Pan dał tym dwom uczniom, zawierają w sobie nader ważne nauki dla tych, których Bóg do swojej szczególnej usługi powołuje, aby w natchnieniu łaski Jego bez oglądania się w tył na świat, byli rączo posłusznymi; świat bowiem zwykle nie omieszkiwa, aby ich pod pięknymi i chwalebnymi pozorami wstrzymał, i od powołania swego ich odwiódł.

–––––––––––

Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa Syna Bożego. Przez J. P. Silberta. Przekład Ks. M. K., Lwów 1844, ss. 85-87.

Powrót do spisu treści dzieła J. P. Silberta pt.
Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa Syna Bożego

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: