ŻYWOT
PANA NASZEGO
JEZUSA CHRYSTUSA
SYNA BOŻEGO
JOHANN PETER SILBERT
––––––––
§. XXXVII. Mowy Jezusa do faryzeuszów
1. Przy okazji pierwszych tych cudownych uzdrowień w Jeruzalem a mianowicie nad sadzawką owczą, miał Jezus w kościele odezwę do kapłanów, nauczycielów zakonu i faryzeuszów, w której im swoje Bóstwo nader jaśnie wykazał. Albowiem gdy Go prześladowali, że trzydziestoletniego chorego w dzień sobotni uzdrowił, rzekł był tak do nich: "Ojciec Mój aż dotąd działa, i Ja działam. Zaprawdę, zaprawdę mówię wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, jedno co ujrzy Ojca czyniącego: albowiem cokolwiek On czyni, to i Syn także czyni. Bo Ojciec miłuje Syna i wszystko Mu ukazuje, co sam czyni, i większe Mu nad te uczynki ukaże, abyście się wy dziwowali. Albowiem jako Ojciec wzbudza umarłych i ożywia, tak i Syn, których chce, ożywia. Bo Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi; aby wszyscy czcili Syna, jako czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci Ojca, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iż kto słowa Mego słucha, a wierzy Onemu, który Mię posłał, ma żywot wieczny, i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł z śmierci do żywota" (Jan. 5, 17-24).
2. "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: że idzie godzina i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usłyszą, ożyją! Albowiem jako Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, aby miał żywot sam w sobie; i dał Mu władzę sąd czynić, iż jest Synem człowieczym. Nie dziwujcież się temu, boć przychodzi godzina, w którą wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos Syna Bożego, i wynijdą: którzy dobrze czynili na zmartwychwstanie żywota, a którzy źle czynili na zmartwychwstanie sądu. – Nie mogę Ja sam od siebie nic czynić. Jako słyszę, sądzę; a sąd Mój jest sprawiedliwy: Ja nie szukam woli Mojej, ale woli Tego, który Mię posłał" (Jan. 5, 25-30).
3. "Jeśli Ja sam o sobie daję świadectwo, świadectwo Moje nie jest prawdziwe. Inszy jest, który o Mnie świadczy, i wiem, że prawdziwe jest świadectwo, które wydawa o Mnie; wyście słali do Jana i dał świadectwo prawdzie. A Ja nie od człowieka świadectwo biorę, ale to mówię, abyście wy byli zbawieni. On był świecą gorejącą i świecącą, a wyście chcieli do czasu uweselić się w światłości jego. Aleć Ja mam świadectwo większe, niźli Janowe; albowiem uczynki, które dał Ojciec, abym je wykonywał; same uczynki, które Ja czynię, świadczą o Mnie, iż Mię Ojciec posłał. A Ojciec który Mię posłał, Onże świadectwo dał o Mnie. I nie słyszeliście nigdy głosu Jego, aniście osoby Jego nie widzieli; i słowa Jego nie macie w sobie mieszkającego; iż którego On posłał, Temu wy nie wierzycie" (Jan. 5, 31-38).
4. "Rozbierajcie Pisma, bo się wam zda, że w nich żywot wieczny macie; a one są, które świadectwo dają o Mnie. A do Mnie przyjść nie chcecie, abyście żywot mieli. – Chwały od ludzi nie biorę; alem poznał was, iż miłości Bożej nie macie w sobie. Jam przyszedł w imię Ojca Mego i nie przyjmujecie Mię; jeśli przyjdzie inny w imię swe, onego przyjmiecie. Jakoż wy możecie wierzyć, którzy chwałę jeden od drugiego bierzecie; a chwały, która od samego Boga jest, nie szukacie? – Nie mniemajcież, abym Ja was oskarżać miał u Ojca; jest, który was oskarża, Mojżesz, w którym wy nadzieję macie. Bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, podobno byście i Mnie wierzyli; bowiem on o Mnie pisał. Lecz jeśli jego pismom nie wierzycie, jakoż Moim słowom uwierzycie?" (Jan. 5, 39-47).
5. Podobnie też mówił do nich innym razem, gdy Mu za to wyrzuty czynili, że uczniowie Jego będąc głodni, w szabat idąc przez zboża, kłosy zrywali, takowe rękoma wycierając ziarnka z nich jedli: "Aniście tego nie czytali, co uczynił Dawid, gdy sam łaknął i co z nim byli? Jako wszedł do domu Bożego i wziął chleby pokładne i jadł i dał tym, którzy z nim byli, których nie godzi się jeść, jedno tylko kapłanom?" (Łk. 6, 3-4). "Alboście nie czytali w zakonie, że w szabaty kapłani w kościele gwałcą szabat, a bez winy są? Lecz mówię wam, iż tu większy jest, niż kościół. A gdybyście wiedzieli, co jest: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary, nigdy byście byli nie potępiali niewinnych!" (Mt. 12, 5-7). I mówił im: "Szabat uczynion jest dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. A tak Syn człowieczy jest panem też i szabatu" (Mk. 2, 27-28).
–––––––––––
Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa Syna Bożego. Przez J. P. Silberta. Przekład Ks. M. K., Lwów 1844, ss. 80-82.
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXX, Kraków 2020
Powrót do spisu treści dzieła J. P. Silberta pt.
Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa Syna Bożego
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: