JEZUSA CHRYSTUSA

SYNA BOŻEGO

JOHANN PETER SILBERT

––––––––

§. XXVIII. Trzecie świadectwo Janowe

1. Gdy już przeminęły dni uroczyste, udał się był Jezus z uczniami swymi nad brzegi Jordanu. Wielkie jest podobieństwo, że Pan tamże udzielił uczniom swoim onego chrztu, którego wyobrażeniem był chrzest Janów, i zlecił im tych wszystkich chrzcić, którzy by się zewsząd garnęli do chrztu przyjęcia. Albowiem nie jest do prawdy podobną, aby Pan uczniom sakrament swego Bożego ciała podał, i postanowił ich za kapłanów, gdyby pierwej chrztu nie byli przyjęli byli. – Ale i Jan chrzcił jeszcze; prawda, że nie w Betanii, bo stamtąd, jak się zdaje, wyparli go faryzeusze; lecz w Annon, niedaleko Salim, w powiecie Heroda. – "I wszczęło się gadanie od uczniów Janowych z Żydami około oczyszczenia" (Jan. 3, 25). Albowiem ci, co od uczniów Jezusa byli ochrzczeni, twierdzili, że chrzest, który przyjęli jest przedniejszym, niżeli chrzest Jana.

2. To zaś obudziło tych ostatnich zawiść: Przyszli tedy do Jana i rzekli: "Rabbi! Który z tobą był za Jordanem, któremuś ty dał świadectwo, ten oto chrzci, a wszyscy idą do niego!" – "chociaż, dodaje Ewangelista, Jezus nie chrzcił, ale uczniowie Jego" (Jan. 3, 26; 4, 2). – Tę lekką zazdrość swych uczniów, sprostował ten wielce świątobliwy Chrzciciel, sposobem najszlachetniejszym, gdy rzekł: "Nie może nic wziąć człowiek, jeśliby mu nie było dane z nieba. Wy sami jesteście mi świadkami, żem powiedział: Nie jestem ja Chrystus, ale iżem posłany przed Nim". Jakoż powiedziałem: "Przyjdzie za mną, który przede mną stał się" (Jan. 1, 27), a "Ten będzie chrzcił Duchem Świętym i ogniem" (Mt. 3, 29). – "Kto ma oblubienicę, oblubieńcem jest". – Jego zaś oblubienicą jest oblubienica Kościoła wybranych synów Bożych. – "Lecz przyjaciel oblubieńca, który stoi a słucha Go, weselem się weseli dla głosu oblubieńcowego. To tedy wesele moje wypełnione jest" (Jan. 3, 27-29).

3. "On ma rość a ja się umniejszać (1). Który z wysoka przychodzi, nad wszystkimi jest, tj. kto z wysokich niebios przychodzi, Ten jest nad wszystkich patriarchów i proroków, który z ziemi jest, podobnie jak ja, z ziemi mówi, który zaś z nieba przyszedł, jak Jezus – jest nad wszystkimi, a co widział i słyszał na łonie Boga, toż świadczy; a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje! – Kto Jego świadectwo przyjął, zapieczętował, iż Bóg jest prawdziwy. Albowiem Ten którego Bóg posłał, słowa Boże powiada. Bo nie pod miarą Bóg dawa Ducha; albowiem Ojciec miłuje Syna, i wszystko oddał w ręce Jego. Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny; a kto nie wierzy Synowi, nie ogląda żywota, ale gniew Boży nad nim zostawa" (Jan. 3, 30-36). – To jest trzecie uroczyste świadectwo, które Jan dał Bóstwu Jezusa; a to świadectwo jest niejako powtórzeniem tego, co Syn Boski sam o sobie Nikodemowi był objawił.

4. W krótkim czasie potem ogłosiciel ten prawdy i sprawiedliwości został do więzienia wsadzonym, ponieważ naganiał publiczne zgorszenie, które Herod Antypas z siebie dawał, który swoją bratową Herodiadę, jeszcze za życia jej męża a brata swego Filipa za żonę był pojął. Tym aż do zajadłości oburzona Herodiada, kobieta całkowicie bezwstydna, poprzysięgła świątobliwemu Janowi wieczystą zgubę, i Heroda, który go wielce poważał, dotąd nie poprzestała nękać, aż go pod tym błahym pozorem, jakoby wiele ludu do chrztu jego przychodziło, a stąd łatwo mógłby powstać rozruch, do więzienia rozkazał wsadzić.

–––––––––––

Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa Syna Bożego. Przez J. P. Silberta. Przekład Ks. M. K., Lwów 1844, ss. 63-64.

Przypisy:

(1) Oprócz właściwego znaczenia tych słów, zdaje się świątobliwy Chrzciciel przez nie na swoje ścięcie i na podwyższenie Jezusa na krzyżu zakrawać.

Powrót do spisu treści dzieła J. P. Silberta pt.
Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa Syna Bożego

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: