O UBÓSTWIE
Są pragnienia ziemskie i pragnienia niebiańskie. Pragnienia niebiańskie należy bezustannie rozniecać w naszym sercu; są one skrzydłami gołębicy, o które Prorok prosi Boga, aby wzlecieć na nich do krainy prawdziwego spoczynku (1).
Co się tyczy pragnienia dóbr przemijających, marnych, które nas przywiązują do znikomości ziemskich: tego nigdy dosyć pozbyć się nie można.
Święty Augustyn nazywa je lepem, w którym lgną skrzydła duchowe serca naszego.
Od tych żądz wolnym było zupełnie serce naszego Świętego. "Mało bardzo rzeczy pragnę, mówił on, i tego czego chcę, niezbyt pragnę; a gdybym mógł się odrodzić, nie chciałbym wcale mieć żadnego pragnienia".
W rzeczy samej, czymże jest ta ziemia? Fraszką, a raczej, mówiąc ściśle, niczym ona jest dla tego, kto pragnie nieba; czas teraźniejszego życia jest tylko znikomym cieniem dla tych, którzy dążą do wieczności.
–––––––––––
Duch Świętego Franciszka Salezego, czyli wierny obraz myśli i uczuć tego Świętego. Tłumaczył z francuskiego ks. Adolf Pleszczyński K. Ś. T., Warszawa 1882, s. 206.
Przypisy:
(1) Ps. 54, 7.
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2008
Powrót do spisu treści
Ducha św. Fr. Salezego
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: