DUCH

ŚWIĘTEGO FRANCISZKA SALEZEGO

 

CZYLI

 

WIERNY OBRAZ MYŚLI I UCZUĆ TEGO ŚWIĘTEGO

 

CZĘŚĆ VII

 

O UBÓSTWIE

 

ROZDZIAŁ I

 

RÓŻNE RODZAJE UBÓSTWA

 

Nasz Święty rozróżniał trzy rodzaje ubóstwa: 1) ubóstwo w uczuciu, 2) ubóstwo w skutku, w rzeczywistości, i 3) ubóstwo w uczuciu i w sku­tku zarazem.

 

Pierwszy rodzaj ubóstwa jest wyborny i może być zachowany nawet wśród największych bo­gactw. Jest to ubóstwo w sercu. Takimi byli: Abra­ham, Dawid, św. Ludwik i tylu innych świętych, którzy będąc ubogimi uczuciem, gotowi zawsze byli przyjąć ubóstwo rzeczywiste z dziękczynie­niem, jeżeliby Bogu się podobało dopuścić je na nich kiedykolwiek.

 

Job należał także do tego rodzaju ubogich, ponieważ ujrzawszy się ogołoconym ze wszystkich swoich dostatków, poprzestał na słowach, z poko­rą wymówionych: Pan dał, Pan odjął, niech będzie imię Pańskie błogosławione (1).

 

Drugiego rodzaju ubodzy są podwójnie nie­szczęśliwi, bo będąc w rzeczy samej biednymi i pragnąc niepomiernie bogactw, tym dotkliwiej czują niedostatek, którego uniknąć nie mogą. To ubóstwo nie jest chrześcijańskie i nie może też ono nazwać się cnotą, ani spodziewać się jakiej bądź nagrody.

 

Trzeci rodzaj ubóstwa jest prawdziwie ubó­stwem ewangelicznym. Może się ono wykonywać dwojako: 1) poprzestając ochotnie na ubóstwie, wynikającym z urodzenia lub z jakiegoś nieszczę­ścia, i błogosławiąc świętą Opatrzność, że dozwala nam w tym naśladować Jezusa Chrystusa, najświę­tszą Jego Matkę i świętych apostołów.

 

2) Jest jeszcze inny, o wiele doskonalszy spo­sób zachowania ubóstwa: to jest sprzedać, według rady ewangelii, wszystką posiadłość, rozdać ją ubo­gim, dla naśladowania z większą doskonałością Jezu­sa Chrystusa, i pracować własnymi rękoma, nie tylko dla wyżywienia siebie, ale też i dla udzielenia wsparcia drugim potrzebującym. Takim było ubóstwo św. Pawła. Srebra i złota, mówi on, albo szaty żadnegom nie pożądał, jako i sami wiecie, iż moim potrzebom i tych, którzy są ze mną, służyły te ręce. Wszystkom wam ukazał, iż tak pracując, po­trzeba podejmować słabych: a pamiętać na słowo Pana Jezusowe, że On mówił: szczęśliwsza jest dawać, ni­żeli brać (2).

 

–––––––––––

 

 

Duch Świętego Franciszka Salezego, czyli wierny obraz myśli i uczuć tego Świętego. Tłumaczył z francuskiego ks. Adolf Pleszczyński K. Ś. T., Warszawa 1882, ss. 202-203.

 

Przypisy:

(1) Job. I, 21.

 

(2) Dz. Ap. XX, 33-35.

 
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Kraków 2008

Powrót do spisu treści
Ducha św. Fr. Salezego

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: