DUCH
ŚWIĘTEGO FRANCISZKA SALEZEGO

CZYLI

WIERNY OBRAZ MYŚLI I UCZUĆ TEGO ŚWIĘTEGO

CZĘŚĆ II
O MIŁOŚCI BOŻEJ

ROZDZIAŁ XI
O JEDNOSTAJNEJ ZAWSZE MIŁOŚCI

Prawdziwym znakiem, mówił św. Biskup, że kochamy jedynie Boga we wszystkim, jest kochać Go jednostajnie i zarówno we wszystkich rzeczach. Bóg jest w sobie zawsze niezmienny, więc też zawsze jednostajnie kochanym być powinien, a niejednostajność naszej ku Niemu miłości ma swoje źródło w tym, że cenimy rzecz jakąś nie w Bogu i nie dla Boga.

Życzyć by należało, aby ta prawda wyryta była na frontach domów naszych i na czele każdej duchownej książki, abyśmy mając ją zawsze przed naszymi oczami, tym doskonalej zachować ją mogli. Jednostajność miłości naszej ku Bogu jest kamieniem probierczym, dla odróżnienia prawdziwej cnoty od fałszywej. O! gdyby dusza nasza znajdowała się w tym jednostajnym stanie świętej miłości: moglibyśmy wtedy powiedzieć o niej że na podobieństwo arki Noego spoczęła bezpiecznie na szczycie najwyższych gór, na najwznioślejszych wyżynach pobożności.

Na ten czas wszystko byłoby dla nas obojętnym: życie czy śmierć, zdrowie czy choroba; żadne zmienne koleje tego życia nie zdołałyby nas zaniepokoić, bo wszystkie uważalibyśmy jako spełnienie opatrznych zamiarów Boga, który jest zawsze równo godzien kochania, czy dotyka i karze, czy nas łaskami swymi pieści. Sprawiedliwość i miłosierdzie są zarówno córkami dobroci Boga, dobrotliwa ręka Jego gdy nas dotyka, to jako ręka operującego lekarza rani tylko dlatego, aby uzdrowić. Same nawet gromy Boga zmieniają się w dobroczynny deszczyk, orzeźwiający dusze wybranych Jego. Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni (1). Dusza wielkiego Apostoła narodów przejętą była tą jednostajnością świętej miłości, gdy śmiało oznajmiał, że nic na świecie nie mogłoby odłączyć go od miłości Jezusa Chrystusa (2).

Duch Świętego Franciszka Salezego, czyli wierny obraz myśli i uczuć tego Świętego. Tłumaczył z francuskiego ks. Adolf Pleszczyński K. Ś. T., Warszawa 1882, ss. 68-70.

Przypisy:

(1) Mt. V, 5.

(2) Rzym. VIII, 35-38.

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2006