Za Przyczyną Maryi

Przykłady opieki Królowej Różańca św.

Złote myśli o różańcu św.

Złote ziarna

Różaniec z ludzi uczyni aniołów

Wśród aniołów są różne hierarchie. Jedni roznoszą światło i natchnienia Boże, drudzy strzegą, bronią i prowadzą; wszyscy widzą, wielbią i kochają Boga. Różaniec prowadzi nas również do poznania i uwielbienia Boga, on nam przypomina, iż Jezus jest nieśmiertelnym Królem wieków; Maryja, Królową Aniołów, a wszystkie wojska niebieskie stają w pogotowiu, by składać Bogu hołdy, a nam pomagać do zbawienia. Różaniec jest dla nas środkiem do miłowania i chwalenia Boga – jeśli umiemy go dobrze odmawiać i rozważać, uczyni z nas aniołów.

(Bulletin du Rosaire).

Różaniec w parafii

"Dałby Bóg, by to piękne nabożeństwo krzewiło się i kwitło w naszych parafiach, gdyż ufamy, że przyczyni się do ożywienia życia chrześcijańskiego i wyjedna nam skuteczną pomoc Najświętszej Maryi Panny w dzisiejszych trudnych czasach".

(Kurenda VI Najp. Ordynariatu lwow. obrz. łac. z dnia 19 września 1898, nr 30).

Różaniec jako dar Boży

Ceńmy wielce różaniec św. jako na to zasługuje, uprawiajmy go jak roślinę niebieską, jako dar Boży, jako środek doskonały w dopomaganiu nam do zbawienia.

Różaniec przynosi światło, pociechę i ochłodę

Gdy wzrok nasz pada na ziemię, spotyka tam tylko ciemność i ślady śmierci. Różaniec jako jutrzenka zaranna rozświeca nam te ciemności światłem swych tajemnic. Przynosi on ze sobą życie, ukazując nam Jezusa Chrystusa odbywającego tę wielką pielgrzymkę z ziemi do nieba i wzywającego nas za sobą. Ofiarowanie różańca za dusze w czyśćcu cierpiące przynosi im światło, pociechę i ochłodę!

Różaniec treścią nauki chrześcijańskiej

Różaniec jest to najwznioślejsza nauka chrześcijańska. Jest to istota chrystianizmu przedstawiona jakby w obrazach, w najważniejszych tajemnicach wiary, jest to życie wewnętrzne i zewnętrzne Jezusa i Maryi, roztaczające się przed oczyma duszy naszej: w radościach poprzedzających dzień odkupienia, w boleściach, w jakich dokonało się odkupienie świata i wreszcie w chwale, która staje się koroną dzieła odkupienia.

Różaniec księgą dla wszystkich

Różaniec to księga przystępna dla wszystkich. Jest on księgą biednego wyrobnika i rolnika, który czytać nie umie; księgą wieśniaczki, która zeń czyta tajemnice wiary św. Różaniec to księga chorego, który doznaje pociechy, wzywając Maryi na łożu boleści; to księga starców, których oczy zamykają się na próżności tego świata, by otworzyć się na wieczne światło. Różaniec to nie tylko księga, co oświeca, to kwiat, co napełnia serce i duszę słodyczą swej woni.

Różaniec koroną kwiatów

Różaniec jest najpiękniejszą koroną kwiatów duchownych, bo składa się z najpiękniejszych modlitw. Składajmy różańcowe korony u stóp Maryi, a Ona je dnia jednego weźmie w Swe ręce, by nas uwieńczyć nimi w wieczności.

Różaniec gwiazdą wiodącą do Boga

Różaniec jest to gwiazda jaśniejąca każdodziennie na niebie naszej duszy, by ją oświecać promieniami wiary i prowadzić ją wśród ciemności tego życia do Boga ukrytego w Tabernakulum.

Dusze chrześcijańskie słuchajcie różańca i idźcie za nim a znajdziecie Boga.

Różaniec pomocnikiem

O mój różańcu oświecaj mnie, wzmacniaj i zbaw! Ty jesteś streszczeniem chrystianizmu, a ponieważ cię miłuję i ponieważ przysiągłem nigdy nie rozłączać się z tobą, ty mi dopomożesz do wiernego spełniania wszystkich świętych praktyk naszej religii.

Różaniec szkołą cierpienia i miłości

Miłość i cierpienie dopełniają się wzajemnie. Tam, gdzie jest cierpienie, jest i miłość. Gdzież napotkamy tyle cierpienia świętego, co na Kalwarii? Gdzież więc napotkamy i tyle miłości? Idźmy więc z różańcem w ręku do stóp krzyża i uczmy się cierpieć i miłować jak Jezus i Maryja.

Różaniec nie nuży

Różaniec jest modlitwą najbardziej harmonizującą z sercem człowieka. Fundamentalną podstawą różańca jest "Pozdrowienie Anielskie" powtarzane 150 razy, bo miłość posiada jedno tylko słowo, które często powtarzane nie nuży jednak nigdy.

Różaniec wyrazem miłości

Częste powtarzanie "Pozdrowienia Anielskiego" przy modlitwie różańca jest prawdziwie mową miłości. Dziecię igrające u stóp swej matki nie uczy się sposobów przemawiania do niej; ilekroć bowiem zechce, by matka zrozumiała wyraz jego miłości, powtarzać go będzie zawsze w tej samej formie. Kwiat jest zawsze piękny i wonny, mimo iż przedstawia się nam co dzień w jednakowej barwie i jednaką woń wydaje.

Różaniec to wieniec modłów i uczuć

Łańcuch różańca łączy nas z Maryją tak ściśle, jak dzieci z matką łączy miłości łańcuch. Z każdego ziarnka różańcowego wydobywa się woń najcudniejsza, z którą ku niebu ulatują modły nasze; a Dziewica święta skłania się ku nam z miłością i mile przyjmuje wieńce z róż, jakie u stóp Jej składamy.

Różaniec św. jest pochodnią przyświecającą na drodze do Boga, on nas w podróży doczesnego żywota umacnia i zachęca.

Różaniec św. jest przewodem dobrodziejstw Bożych.

Różaniec św. jest podnietą prawdziwej pobożności.

Różaniec św. jest wieńcem uwitym z niebiańskich kwiatów, którym wierne dzieci Maryi zdobią codziennie Jej skronie.

Różaniec jest pewnym znakiem zwycięstwa.

Różaniec jest godłem katolika, po nim poznaje się uczniów Chrystusa i wierne dzieci Maryi.

Różaniec to podwójna modlitwa

Różaniec św. jest to modlitwa, czyli wzniesienie ducha do Boga. Modlitwa myślna i ustna. Pierwsza polega jedynie na wewnętrznym ćwiczeniu ducha, drugą Chwalimy Boga usty i sercem. Jeżeli tylko usta poruszają się, modlitwa jest bezowocną, to raczej bezmyślne powtarzanie monotonnych słów. Wzniesienie ducha wymagane w odmawianiu różańca św. powinno być pobożnym rozważaniem tajemnic radosnych, bolesnych i chwalebnych. Przy odmawianiu więc szczerymi usty "Ojcze nasz" – "Zdrowaś Maryjo" myśl nasza powinna być zajęta rozważaniem tajemnic każdej dziesiątki.

Różaniec zarzewiem wiary, nadziei i miłości

Różaniec jest światłem – które oświeca, ogniem, – który ogrzewa; pokarmem nasycającym duszę, dźwiękiem melodii niebieskiej, fontanną zraszającą zeschłą ziemię, obłokiem dobroczynnym, użyźniającym niwę duszy naszej, rosą łask Bożych.

Różaniec utrzymuje w duszy trzy cnoty teologiczne, czyli Boskie: wiarę, nadzieję i miłość!

Różaniec jest pociechą duszy w życiu, lecz nade wszystko, w godzinie śmierci!

Różaniec otwiera niebo, zamyka piekło, wypróżnia czyściec.

Chrześcijanin bez różańca, to żołnierz bez broni, który zostaje zwyciężonym. Chrześcijanin bez różańca, to rolnik bez pługa; pole jego duszy pozostanie nieuprawne. Chrześcijanin bez różańca, to ogrodnik bez narzędzi; ogród jego duszy wydawać będzie same zielska i trawy.

Różaniec to róża na opoce Piotrowej

Tyś jest opoka a na niej zbuduję Kościół mój, rzekł Chrystus do Piotra. I od dwudziestu wieków Piotr i jego następcy wznoszą tę budowę. A na świętej tej opoce zakwitła róża! I napełnia Kościół św. takim blaskiem, wdziękiem i wonią, iż papieże napełnieni radością zalecili, by wonność tej róży niebiańskiej po całym rozlała się świecie. Tą różą, to Różaniec Maryi!... Odmawiać różaniec i rozmyślać jego tajemnice jest to ożywiać w sobie cnoty i wdychać woń tego kwiatu różanego, jest to przydawać mu wdzięku i blasków.

Różaniec sztandarem Maryi

Ktokolwiek nie czci i nie miłuje Najświętszej Dziewicy szczególną czcią i miłością, nie jest prawdziwym chrześcijaninem. Ojciec Przedwieczny bowiem uczynił Maryję Królową i Współodkupicielką rodzaju ludzkiego! O! co za szczęście dla nas, iż możemy postępować drogą życia pod sztandarem tej najmilszej Niebios Królowej, trzymając w ręku naszym różaniec jako znak wyłącznej do Niej przynależności.

Różaniec jako zadośćuczynienie

Aby zachować świat grzeszny, sprawiedliwość Boża bezustannie równoważy występki grzeszników z zadośćuczynieniem ze strony sprawiedliwych. Jeśli winy nasze położymy na jednej szali, włóżmy na drugą różaniec, bo dzięki zasługom Jezusa Chrystusa i Przenajświętszej Dziewicy Maryi modlitwa różańcowa jest niewyczerpanym źródłem zadośćuczynienia.

Różaniec tarczą wiary

Różaniec jest tarczą naszej wiary, ponieważ jego tajemnice zawierają całą naukę katolicyzmu, to jest wszytko, w co chrześcijanin powinien wierzyć, czego spodziewać się, co kochać i praktykować. Jakiż jest cel bezbożności? Zniszczenie Kościoła aż do szczętu i wygładzenie nawet z myśli Boga. Postępuje ona powoli, ale krokiem pewnym naprzód. Do nas, czcicieli Maryi, należy zwracać wszelkie usiłowania nieprzyjaciół religii ku ich własnemu zawstydzeniu.

Jest jeden katechizm, którego przeciwnicy nasi niezdolni są nam go odebrać – to różaniec św.

Dopóki znajdą się jeszcze rodzice chrześcijańscy, odmawiający codziennie różaniec wraz z dziećmi, dopóki dzieci wierne czwartemu przykazaniu naśladować będą przykłady rodziców, słowo Boże i wiara święta może być prześladowaną, lecz nigdy z serc wyrwaną nie będzie. Umiejmy tylko być wiernymi różańcowi, a zwyciężymy!

–––––––––––

Za Przyczyną Maryi. Przykłady opieki Królowej Różańca św., Przedruk z roczników Róży Duchownej (1898 – 1925), redagował O. Teodor Jakób Naleśniak św. Teologii Lektor Zakonu Kaznodziejskiego. Tom II. (Przykłady na październik). Lwów. Wydawnictwo OO. Dominikanów. 1927, ss. 477-482.

Powrót do spisu treści
"Za przyczyną Maryi"

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: