O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER QUARTUS

De Sacramento Altaris

KSIĘGA CZWARTA

O Sakramencie Ciała i Krwi Pańskiej

––––––

CAPUT VII.

De discussione propriae conscientiae et emendationis proposito

ROZDZIAŁ VII.

O roztrząsaniu własnego sumienia i o postanowieniu poprawy

Vox Dilecti.

1. Super omnia cum summa humilitate cordis et supplici reverentia, cum plena fide et pia intentione honoris Dei, ad hoc Sacramentum celebrandum, tractandum et sumendum oportet Dei accedere Sacerdotem. Diligenter examina conscientiam tuam, et pro posse tuo vera contritione et humili confessione eam munda et clarifica: ita ut nil grave habeas aut scias, quod te remordeat et liberum accessum impediat. Habeas displicentiam omnium peccatorum tuorum in generali, et pro quotidianis excessibus magis in speciali doleas et gemas. Et si tempus patitur, Deo in secreto cordis cunctas confitere passionum tuarum miserias.

Głos Chrystusa.

1. Nade wszystko potrzeba, aby do święcenia, do piastowania i do przyjmowania Najświętszego Sakramentu, kapłan przystępował z największą pokorą serca, z najwyższą czcią, z najzupełniejszą wiarą, i z najczystszym pragnieniem Chwały Bożej. Pilnie roztrząsaj sumienie twoje; a przez skruchę prawdziwą i przez pokorną spowiedź, ile możności oczyść i oświeć je; tak ażeby nic w nim nie pozostało z wiedzą twoją, co by cię niepokoić, i swobodnego do mnie przystępu wzbraniać ci mogło. Żałuj za wszystkie twe grzechy w ogólności, lecz w szczególności żałuj i pokutuj za te grzechy, w które codziennie wpadasz. A jeśli masz czas po temu, wyznawaj przed Bogiem w skrytości serca twojego, wszystkie nędze, w które cię wtrącają namiętności twoje.

2. Ingemisce et dole, quod adhuc ita carnalis sis et mundanus; tam immortificatus a passionibus, tam plenus concupiscentiarum motibus; tam incustoditus in sensibus exterioribus, tam saepe multis vanis phantasiis implicatus; tam multum inclinatus ad exteriora, tam negligens ad interiora; tam levis ad risum et dissolutionem, tam durus ad fletum et compunctionem; tam promptus ad laxiora et carnis commoda, tam segnis ad rigorem et fervorem; tam curiosus ad nova audienda et pulchra intuenda, tam remissus ad humilia et abjecta amplectenda; tam cupidus ad multa habenda, tam parcus ad dandum, tam tenax ad retinendum; tam inconsideratus in loquendo, tam incontinens in tacendo; tam incompositus in moribus, tam importunus in actibus; tam effusus super cibum, tam surdus ad Dei verbum; tam velox ad quietem, tam tardus ad laborem; tam vigilans ad fabulas, tam somnolentus ad vigilias sacras; tam festinus ad finem, tam vagus ad attendendum; tam negligens in horis persolvendis, tam tepidus in celebrando, tam aridus in communicando; tam cito distractus, tam raro plene tibi collectus; tam subito commotus ad iram, tam facilis ad alterius displicentiam; tam pronus ad judicandum, tam rigidus ad arguendum; tam laetus ad prospera, tam debilis in adversis; tam saepe multa bona proponens, et modicum ad effectum perducens.

2. Jęcz i ubolewaj, żeś jeszcze tak cielesnym i światowym: tak nieuskromionym w namiętnościach: tak pełnym pożądliwości. Tak mało czuwającym nad zmysłami: tak często zajętym próżnymi marzeniami. Tak ochoczo nakłaniającym się ku rzeczom zewnętrznym: tak niedbałym w rzeczach wewnętrznych. Tak skorym do śmiechu i do rozrywek: tak ciężkim do płaczu i do skruchy. Tak chętnym do rozkoszy i do wygód ciała: tak leniwym do życia twardego a żarliwego. Tak ciekawym słyszeć nowości i oglądać osobliwości: tak bojącym się wszelkiego upokorzenia i wzgardy. Tak chciwym bogactw: tak skąpym w jałmużnie: takim sknerą we wszystkim. Tak nierozważnym w mówieniu: tak niewytrwałym w milczeniu. Tak niesfornym w obyczajach: tak cierpkim w obcowaniu. Tak niewstrzemięźliwym w jedzeniu: tak głuchym na słowo Boże. Tak skwapliwym do spoczynku: tak opieszałym do pracy. Tak czuwającym na zabawach: tak niecierpliwym, nieuważnym, albo ospałym w modlitwie. Tak niedbałym we wszelkiej modlitwie: tak oziębłym przy Mszy świętej: tak oschłym przy Komunii świętej. Tak łatwo roztargnionym: tak rzadko zebranym w sobie. Tak porywczym do gniewu: tak skorym do obrażania. Tak pochopnym w sądzeniu: tak ostrym w napominaniu. Tak zbytnio radującym się w szczęściu: tak słabym w przeciwnościach. Tak obfitym w dobre postanowienia: a tak ich mało do skutku przywodzącym.

3. His et aliis defectibus tuis cum dolore et magna displicentia propriae infirmitatis confessis ac deploratis, firmum statue propositum semper emendandi vitam tuam et in melius proficiendi. Deinde cum plena resignatione et integra voluntate offer te ipsum in honorem nominis mei in ara cordis tui holocaustum perpetuum, corpus tuum scilicet et animam mihi fideliter committendo: quatenus et sic digne merearis ad offerendum Deo sacrificium accedere, et Sacramentum Corporis mei salubriter suscipere.

3. Te i inne wady twoje, wyznawszy i opłakawszy z wielkim żalem i ubolewaniem nad własną ułomnością, uczyń mocne postanowienie ustawicznej poprawy i doskonalenia życia twojego. Potem z pełną wolą zupełnego poddania się woli Bożej, na ołtarzu serca twojego, ofiaruj siebie na wieczną ofiarę, ku czci Imienia mojego: oddając mi wiernie ciało twoje i duszę twoją. Ażebyś tym sposobem stał się godnym przystąpić do ofiarowania Ofiary Pańskiej i przyjąć zbawiennie Sakrament święty.

4. Non est enim oblatio dignior et satisfactio major pro peccatis diluendis, quam se ipsum pure et integre cum oblatione Corporis Christi, in Missa et in Communione Deo offerre. Si fecerit homo, quod in se est, et vere poenituerit, quotiescumque pro venia et gratia ad me accesserit: Vivo ego, dicit Dominus, qui nolo mortem peccatoris, sed magis ut convertatur et vivat: quoniam peccatorum suorum non recordabor amplius, sed cuncta sibi indulta erunt.

4. Nie ma bowiem godniejszej ofiary, i zupełniejszego zadośćuczynienia za grzechy, jak siebie samego szczerze i zupełnie ofiarować z ofiarą Chrystusa Pana, we Mszy świętej i przy Komunii świętej. Jeśli człowiek uczyni ile może, i szczerze pokutować będzie, ilekroć po odpuszczenie i łaskę do mnie przychodzić będzie. Żyję ja, mówi Pan Bóg: nie chcę śmierci niezbożnego, ale żeby się nawrócił niezbożny od drogi swej, a żył (1): bo wszystkich nieprawości jego, które uczynił, pamiętać nie będę, ale wszystkie odpuszczone mu będą.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 311-314.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 374-377.

Przypisy:

(1) Ezech. XXXIII, 11.

Cracovia MMXVI, Kraków 2016

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: