O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER QUARTUS

De Sacramento Altaris

KSIĘGA CZWARTA

O Sakramencie Ciała i Krwi Pańskiej

––––––

CAPUT IV.

Quod multa bona praestantur devote communicantibus

ROZDZIAŁ IV.

Bóg zlewa obfite łaski na tych, którzy nabożnie przystępują do Stołu Pańskiego

Vox Discipuli.

1. Domine Deus meus, praeveni servum tuum in benedictionibus dulcedinis tuae, ut ad tuum magnificum Sacramentum digne ac devote merear accedere. Excita cor meum in te, et a gravi torpore exue me. Visita me in salutari tuo ad gustandam in spiritu suavitatem tuam, quae in hoc Sacramento tamquam in fonte plenarie latet. Illumina quoque oculos meos ad intuendum tantum mysterium, et ad credendum illud indubitata fide me robora. Est enim operatio tua, non humana potentia; tua sacra institutio, non hominis adinventio. Non enim ad haec capienda et intelligenda aliquis idoneus per se reperitur, quae Angelicam etiam subtilitatem transcendunt. Quid ergo ego peccator indignus, terra et cinis, de tam alto sacro secreto potero investigare et capere?

Głos ucznia.

1. Panie i Boże mój uprzedź sługę Twego błogosławieństwy słodkości Twojej (1), abym zasłużył godnie i święcie przystąpić do Twego najgodniejszego i najświętszego Sakramentu. Wzbudź serce moje ku Tobie, i z gnuśnej ociężałości wyrwij mię. Nawiedź mię przez zbawienie Twoje (2), ażeby duch mój doznał słodkości Twojej, która w tym Sakramencie, jako w źródle obficie ukrywa się. Oświeć także oczy moje, ażeby zdołały wpatrywać się w tak wielką tajemnicę: i umocnij mię, abym w nią wierzył niezachwianą wiarą. Albowiem tajemnica ta jest dziełem miłości Twojej, nie zaś potęgi ludzkiej; jest ona świętym postanowieniem Twoim, nie zaś wymysłem ludzkim. A przeto nikt nie jest sam przez się zdolny, pojąć i zrozumieć te rzeczy, które przechodzą bystrość Aniołów. Cóż więc, ja grzesznik niegodny, proch i popiół, cóż ja w tak wzniosłej i świętej tajemnicy dojść i pojąć zdołam?

2. Domine, in simplicitate cordis mei, in bona firma fide et in tua jussione ad te cum spe ac reverentia accedo, et vere credo, quia tu praesens es hic in Sacramento, Deus et homo. Vis ergo, ut te suscipiam, et me ipsum tibi in caritate uniam. Unde tuam precor clementiam, et specialem ad hoc imploro mihi donari gratiam: ut totus in te liquefiam et amore pereffluam, atque de nulla alia consolatione amplius me intromittam. Est enim hoc altissimum et dignissimum Sacramentum salus animae et corporis, medicina omnis spiritualis languoris: in quo vitia mea curantur, passiones frenantur, tentationes vincuntur aut minuuntur, gratia major infunditur, virtus incepta augetur, firmatur fides, spes roboratur et caritas ignescit ac dilatatur.

2. Panie, w prostocie serca mojego, w dobrej i stałej wierze, i z rozkazania Twojego, ze czcią i nadzieją przychodzę do Ciebie; i wierzę mocno, że Ty Bóg i człowiek, tu w tym Sakramencie obecny jesteś. Chcesz, abym Cię przyjął, i z Tobą połączył się w miłości? Dlatego wzywam miłosierdzia Twego, i błagam abyś mi dał ku temu szczególną łaskę; iżby serce moje roztajało w Tobie i opływało w miłość Twoją, i abym już żadnych innych pociech nie szukał. Albowiem ten najdostojniejszy i najświętszy Sakrament, jest zbawieniem duszy i ciała, i lekarstwem przeciwko wszelkiej niemocy ducha: on leczy złości moje, on hamuje namiętności moje, on zmniejsza i zwycięża pokusy moje; on większą łaskę wlewa; on cnotę pomnaża, wiarę umacnia, nadzieję pokrzepia, miłość zapala i rozprzestrzenia.

3. Multa namque bona largitus es, et adhuc saepius largiris in Sacramento dilectis tuis devote communicantibus, Deus meus, susceptor animae meae, reparator infirmitatis humanae, et totius dator consolationis internae. Nam multam ipsis consolationem adversus varias tribulationes infundis, et de imo dejectionis propriae ad spem tuae protectionis erigis, atque nova quadam gratia eos intus recreas et illustras: ut, qui anxii primum et sine affectione se ante Communionem senserant, postea refecti cibo potuque coelesti in melius se mutatos inveniant. Quod idcirco cum electis tuis ita dispensanter agis, ut veraciter agnoscant et patenter experiantur, quantum infirmitatis ex se ipsis habeant, et quid bonitatis ac gratiae ex te consequantur. Quia ex semet ipsis frigidi, duri, et indevoti: ex te autem ferventes, alacres, et devoti esse merentur. Quis enim ad fontem suavitatis humiliter accedens non modicum suavitatis inde reportat? Aut quis juxta copiosum ignem stans non parum caloris inde percipit? Et tu fons es semper plenus et superabundans, ignis jugiter ardens et nunquam deficiens.

3. Udzieliłeś bowiem, i co dzień niezliczonych dobrodziejstw udzielasz w tym Sakramencie, tym wszystkim ukochanym Twoim, którzy Cię w nim nabożnie przyjmują; o Boże mój, Zbawco mej duszy, Naprawicielu ułomności ludzkiej, i Dawco wszelkiej wewnętrznej pociechy. Albowiem wlewasz wielką pociechę przeciw rozlicznym utrapieniom, i z głębi zwątpienia podnosisz aż do nadziei i ufania w pomoc i obronę Twoją: a nadto, nową jakowąś łaską wewnątrz rozweselasz, ożywiasz i oświecasz: tak dalece, że ci, którzy przed Komunią czuli oziębłość i trwogę, posileni Ciałem Twoim, czują żarliwość i pokój. Tak to obdarzasz wybranych Twoich, ażeby rzeczywiście uznali i widocznie doświadczyli, ile ułomności mają z siebie samych, a ile dobrodziejstw i łask otrzymują od Ciebie. Bo sami przez się, zimni, gnuśni i bezbożni; przez Ciebie stają się żarliwi, ochotni i nabożni. Któż bowiem, przystępując z pokorą do źródła słodkości, choć odrobinę słodkości stamtąd nie odniesie? Albo któż stojąc przy wielkim ogniu, choć trochę ciepła z niego nie nabierze? A Tyś o! Panie, źródłem zawsze pełnym i najobfitszym, ogniem zawsze gorejącym, nigdy nieustawającym.

4. Unde si mihi non licet haurire de plenitudine fontis nec usque ad satietatem potare, apponam tamen os meum ad foramen coelestis fistulae, ut saltem modicam inde guttulam capiam ad refocillandam sitim meam et non penitus exarescam. Et si necdum totus coelestis et tam ignitus, ut Cherubim et Seraphim, esse possum: conabor tamen devotioni insistere et cor meum praeparare, ut vel modicam divini incendii flammam, ex humili sumptione vivifici Sacramenti conquiram. Quidquid autem mihi deest, Jesu bone, Salvator sanctissime, tu pro me supple benigne ac gratiose, qui omnes ad te dignatus es vocare, dicens: Venite ad me omnes, qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos.

4. A przeto, jeśli mi nie wolno czerpać w pełności źródła i pić z niego aż do sytości; przytknę przecież usta moje do brzegu Niebieskiego strumyka, i choć małą kropelkę z niego zachwycę, ku uśmierzeniu pragnienia mojego, ażebym nie usechł do szczętu. A chociaż nie jestem jeszcze zupełnie przejęty i tak gorejący ogniem Niebieskim, jak Cherubiny i Serafiny, jednakże będę usiłował wzbudzać w sobie ducha pobożności, i tak przygotować serce moje, ażebym przez pokorne przyjęcie ożywiającego Sakramentu, mógł otrzymać choć jedną iskierkę Bożego tchnienia. A na czymkolwiek mi zbywa ku temu, Ty racz to zastąpić łaską i miłosierdziem Twoim, o! dobry Jezu, Zbawco Przenajświętszy, który wszystkich ku sobie wzywać raczysz, mówiąc: Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy spracowani i obciążeni jesteście, a ja ochłodzę was (3).

5. Ego quidem laboro in sudore vultus mei, dolore cordis torqueor, peccatis oneror, tentationibus inquietor, multis malis passionibus implicor et premor; et non est qui adjuvet, non est qui liberet et salvum faciat, nisi tu, Domine Deus, salvator meus: cui committo me et omnia mea, ut me custodias et perducas in vitam aeternam. Suscipe me in laudem et gloriam nominis tui, qui Corpus tuum et Sanguinem in cibum et potum mihi parasti. Praesta, Domine Deus salutaris meus, ut cum frequentatione mysterii tui crescat meae devotionis affectus.

5. Ja zaś pracuję w pocie czoła mojego, boleść rozdziera serce moje, grzechy mnie obciążają, pokusy nagabają, mnogość złych namiętności uciska mię i wikła; i nie masz kto by mię wsparł, nie masz kto by mię wyswobodził i zbawił, jedno Ty Panie i Boże mój, Zbawco mój! Tobie też poruczam siebie i wszystko moje, abyś mię strzegł i doprowadził do żywota wiecznego. Przyjm mię ku czci i chwale Imienia Twojego, Ty, któryś na pokarm i napój, dał mi Ciało Twoje i Krew Twoją. Spraw Panie i Boże, Zbawicielu mój, aby przez częste przystępowanie do stołu Twojego, rosła i wzmagała się pobożność moja.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 302-306.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 365-369.

Przypisy:

(1) Psalm XX, 4.

(2) Psalm CV, 4.

(3) Mt. 11, 28.

Cracovia MMXVI, Kraków 2016

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: