O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER TERTIUS

De interna consolatione

KSIĘGA TRZECIA

O wewnętrznym pocieszeniu

––––––

CAPUT IX.

Quod omnia ad Deum, sicut ad finem ultimum, sunt referenda

ROZDZIAŁ IX.

Do Boga, jako do ostatecznego końca, wszystko odnosić należy

1. Fili, ego debeo esse finis tuus supremus et ultimatus, si vere desideras esse beatus. Ex hac intentione purificabitur affectus tuus, saepius ad se ipsum et ad creaturas male incurvatus. Nam si te ipsum in aliquo quaeris, statim in te deficis et arescis. Omnia ergo ad me principaliter referas, quia ego sum, qui omnia dedi. Sic singula considera, sicut ex summo bono manantia; et ideo ad me, tanquam ad suam originem, cuncta sunt referenda.

1. Chrystus. Synu, jeśli szczerze pragniesz być błogosławionym, ja powinienem być twoim najwyższym i ostatecznym końcem. Taki koniec i takie pragnienie, oczyści serce twoje, tak często a źle skłaniające się ku sobie samemu i ku stworzeniom. Bo jeśli siebie samego w czym szukasz, wnet upadasz i usychasz sam w sobie. A więc przede wszystkim, wszystko do mnie odnosić masz, bo ja jestem, który wszystko dałem. Uważ, że wszelkie pojedyncze dobro wypływa z ogólnego i najwyższego dobra: a więc do mnie, jako do ich początku, wszystkie dary odnosić należy.

2. Ex me pusillus et magnus, pauper et dives, tanquam ex fonte vivo, aquam hauriunt vivam; et qui mihi sponte et libere deserviunt, gratiam pro gratia accipient. Qui autem extra me voluerit gloriari, vel in aliquo privato bono deleclari, non stabilietur in vero gaudio neque in corde suo dilatabitur, sed multipliciter impedietur et angustiabitur. Nihil ergo tibi de bono adscribere debes, nec alicui homini virtutem attribuas, sed totum da Deo, sine quo nihil habet homo. Ego totum dedi, ego totum rehabere volo, et cum magna districtione gratiarum actiones requiro.

2. We mnie, jako w nieprzebranym źródle, czerpią wodę życia wiecznego: i maluczki i wielki, i ubogi i bogaty: a którzy mi ochotnie i serdecznie służą, odbiorą dobre za dobre, i łaska obfita cieszyć i wspierać ich będzie. Kto by zaś gdzie indziej, a nie we mnie szukał chwały swojej, albo radości swojej: ten nie znajdzie trwałego i prawdziwego wesela, serce jego nigdy się nie napełni, i zawsze na troski i udręczenia wydane będzie. A więc nic dobrego sobie przyznawać nie masz, ani też komubądźkolwiek przypisywać cnotę jaką: lecz wszystko to odnoś do Boga, bez którego człowiek nic nie ma. Ja wszystko dałem, ja ciebie całego mieć chcę: i z wielką ścisłością dziękczynienia wymagam.

3. Haec est veritas, qua fugatur gloriae vanitas. Et si intraverit coelestis gratia et vera caritas, non erit aliqua invidia nec contractio cordis, neque privatus amor occupabit. Vincit enim omnia divina caritas et dilatat omnes animae vires. Si recte sapis, in me solo gaudebis, in me solo sperabis; quia nemo bonus, nisi solus Deus, qui est super omnia laudandus et in omnibus benedicendus.

3. Oto jest prawda, która rozpędza wszelką marną chwałę. A gdy wnijdzie łaska Niebieska i miłość prawdziwa: nie postanie w sercu ani smutek, ani zazdrość, ani miłość własna. Albowiem miłość Boga zwycięża wszystko, wszystkie siły duszy rozszerza i wzmacnia. Jeśli zdrowo sądzisz, we mnie jednym radować się, we mnie jednym nadzieję pokładać będziesz: bo nikt nie jest dobrym, jedno Bóg sam (1), którego nad wszystko wielbić i we wszystkim błogosławić należy.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 140-141.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 190-192.

Przypisy:

(1) Mt. XIX, 17.

Cracovia MMXI, Kraków 2011

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: