O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER TERTIUS

De interna consolatione

KSIĘGA TRZECIA

O wewnętrznym pocieszeniu

––––––

CAPUT XXVI.

De eminentia liberae mentis, quam supplex oratio magis meretur, quam lectio

ROZDZIAŁ XXVI.

O doskonałej swobodzie ducha, na którą więcej zasługuje się przez pokorną modlitwę, niżeli przez czytanie

1. Domine, hoc opus est perfecti viri nunquam ab intentione coelestium animum relaxare et inter multas curas quasi sine cura transire, non more torpentis, sed praerogativa quadam liberae mentis, nulli creaturae inordinata affectione adhaerendo.

1. Uczeń. Panie, dziełem to jest doskonałego męża, aby umysłu i serca swego nigdy nie odwracać od rzeczy Niebieskich, i pomiędzy liczne starania niejako bez starania przechodzić; nie z powodu niedbałości, lecz z powodu doskonałej swobody ducha, która to sprawia, iż człowiek nie przywiązuje się nieporządnym uczuciem do żadnego stworzenia.

2. Obsecro te, piissime Domine Deus meus, praeserva me a curis hujus vitae, ne nimis implicer; a multis necessitatibus corporis, ne voluptate capiar; ab universis animae obstaculis, ne molestiis fractus dejiciar. Non dico ab his rebus, quas toto affectu ambit vanitas mundana, sed ab his miseriis, quae animam servi tui communi maledicto mortalitatis poenaliter gravant et retardant, ne in libertatem spiritus, quoties libuerit, valeat introire.

2. Błagam Cię, o najmiłosierniejszy Boże mój! zachowaj mię od zbytnich starań tego żywota, abym się nie uwikłał; zachowaj mnie od wielu potrzeb ciała, abym się nie dał usidlić cielesnym rozkoszom; zachowaj mię od wszelkich niepokojów duszy, ażebym uciskami złamany, nie upadł. Zachowaj mię nie tylko od tych rzeczy, za którymi całą siłą ubiega się próżność światowa, lecz od tych nawet, które skutkiem wspólnego wszystkim przekleństwa śmiertelności, za karę grzechu obciążają i wstrzymują duszę sługi Twojego, iżby nie mogła, ilekroć zapragnie, w pełnej swobodzie ducha wznosić się ku Tobie.

3. O Deus meus, dulcedo ineffabilis, verte mihi in amaritudinem omnem consolationem carnalem, ab aeternorum amore me abstrahentem et ad se intuitu cujusdam boni delectabilis praesentis male allicientem. Non me vincat, Deus meus, non vincat caro et sanguis, non me decipiat mundus et brevis gloria ejus, non me supplantet diabolus et astutia illius. Da mihi fortitudinem resistendi, patientiam tolerandi, constantiam perseverandi. Da pro omnibus mundi consolationibus suavissimam spiritus tui unctionem, et pro carnali amore tui nominis infunde amorem.

3. O Boże mój! Słodkości niewymowna. Obróć mi w gorycz wszelką pociechę cielesną, odciągającą mię od zamiłowania dóbr wiecznych, a przyłudzającą niegodziwie do siebie pozorem rozkoszy jakiegoś obecnego dobra. Niech mię nie zwycięża, Boże mój! niech nie zwycięża krew i ciało moje: niech mię nie uwodzi świat i krótka chwała jego: niech mię nie podkopuje szatan i chytrość jego. Daj mi moc w opieraniu się, cierpliwość w znoszeniu, stałość w wytrwaniu. A zamiast wszystkich pociech świata daj mi najmilszą słodycz Twojego ducha.

4. Ecce cibus, potus, vestis ac cetera utensilia ad corporis sustentaculum pertinentia ferventi spiritui sunt onerosa. Tribue, talibus fomentis temperate uti, non desiderio nimio implicari. Abjicere omnia non licet, quia natura sustentanda est; requirere autem superflua, et quae magis delectant, lex sancta prohibet: nam alias caro adversus spiritum insolesceret. Inter haec, quaeso, manus tua me regat et doceat, ne quid nimium fiat.

4. Oto, pokarm, napój, odzienie i wszelkie inne rzeczy do utrzymania ciała służące ciężarem są żarliwemu duchowi. Daj mi więc wstrzemięźliwość, ażebym zbytnim pożądaniem tych rzeczy nie uwikłał się. Wszystkich potrzeb ciała zaniechać nie godzi się, albowiem życie utrzymywać należy; lecz prawo święte zabrania szukać rzeczy zbytecznych, i tych, które rozkoszniej dogadzają ciału: albowiem inaczej ciało uzuchwala się i powstaje przeciwko duchowi. W tym wszystkim, błagam Cię Panie, niech mię uczy i prowadzi ręka Twoja, iżbym się od zbytku uchował.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 184-186.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 238-240.

Cracovia MMXIII, Kraków 2013

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: