O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER TERTIUS

De interna consolatione

KSIĘGA TRZECIA

O wewnętrznym pocieszeniu

––––––

CAPUT XX.

De confessione propriae infirmitatis et hujus vitae miseriis

ROZDZIAŁ XX.

O wyznawaniu własnej niemocy i o nędzach tego żywota

1. Confitebor adversum me injustitiam meam; confitebor tibi, Domine, infirmitatem meam. Saepe parva res est, quae me dejicit et contristat. Propono, me fortiter acturum, sed cum modica tentatio venerit, magna mihi fit angustia. Valde vilis quandoque res est, unde gravis tentatio provenit. Et dum puto me aliquantulum tutum, cum non sentio, invenio me nonnunquam paene devictum ex levi flatu.

1. Uczeń. Wyznam przeciwko sobie niesprawiedliwość moją (1); przed Tobą, Panie, wyznam niemoc moją. Częstokroć mała i drobna rzecz obala mię i zasmuca. Postanawiam sobie działać mężnie, lecz skoro mała pokusa przyjdzie, wnet wielce się trwożę. Niekiedy rzecz bardzo licha sprawia mi wielkie pokuszenie. A gdy sądzę się nieco ubezpieczonym, niekiedy niespodzianie lada powiew obala mię.

2. Vide ergo, Domine, humilitatem meam et fragilitatem tibi undique notam. Miserere, et eripe me de luto, ut non infigar, ne permaneam dejectus usquequaque. Hoc est, quod me frequenter reverberat et coram te confundit, quod tam labilis sum et infirmis ad resistendum passionibus. Etsi non omnino ad consensionem, tamen mihi etiam molesta et gravis est earum insectatio, et taedet valde sic quotidie vivere in lite. Exhinc nota mihi fit infirmitas mea, quia multo facilius irruunt abominandae semper phantasiae, quam discedunt.

2. Wejrzyj więc, Panie! na uniżenie moje i zewsząd znaną Tobie ułomność moją. Zmiłuj się nade mną i wyrwij mię z błota, abym w nim nie ugrzązł (2) i nie został porzucony na wieki. Często mię to zbija i zawstydza przed Tobą, że tak łatwo upadam, i że tak bezsilny jestem w opieraniu się namiętnościom. Chociaż im nie zupełnie przyzwalam, wszakże ciężką mi jest i dokuczliwą ich napaść, i tęskno mi jest żyć tak codziennie w ustawicznym boju. A w tym nade wszystko poznaję niemoc moją: że szkaradne marzenia łatwiej daleko wdzierają się do myśli mojej, aniżeli się z niej wygnać dają.

3. Utinam, fortissime Deus Israel, zelator animarum fidelium, respicias servi tui laborem et dolorem, assistasque illi in omnibus, ad quaecunque perrexerit. Robora me coelesti fortitudine, ne vetus homo, misera caro spiritui necdum plene subacta, valeat dominari, adversus quam certare oportebit, quamdiu spiratur in hac vita miserrima. Heu qualis est haec vita, ubi non desunt tribulationes et miseriae, ubi plena laqueis et hostibus sunt omnia! Nam una tribulatione seu tentatione recedente alia accedit; sed et priore adhuc durante conflictu aliae plures superveniunt et insperatae.

3. O! Najpotężniejszy Boże Izraela, gorliwy miłośniku dusz wiernych, wejrzyj na spracowanie i na boleść sługi Twojego, i wspieraj go we wszystkich prawych dążeniach jego. Wzmocnij mię Niebieską mocą, ażeby nie przemógł i nie panował stary człowiek, to nędzne ciało, nie zupełnie jeszcze duchowi poddane, a przeciw któremu potrzeba będzie walczyć aż do ostatniego tchnienia w tym najnędzniejszym żywocie naszym. Niestety! czymże jest to życie, w którym utrapienie i nędza nigdy nie ustawają, w którym zewsząd jest pełno sideł i nieprzyjaciół. Bo skoro jedna dolegliwość lub pokusa ustępuje, wnet druga nadchodzi, a nawet gdy jeszcze z pierwszymi bój nasz nie ustał, wiele już innych niespodzianie na nas uderza.

4. Et quomodo potest amari vita hominis, tantas habens amaritudines, et tot subjecta calamitatibus et miseriis? Quomodo etiam dicitur vita, tot generans mortes et pestes? Et tamen amatur, et delectari in ea quaeritur a multis. Reprehenditur frequenter mundus, quod fallax sit et vanus; nec tamen facile relinquitur, quia concupiscentiae carnis nimis dominantur. Sed alia trahunt ad amandum, alia ad contemnendum. Trahunt ad amorem mundi desiderium carnis, desiderium oculorum et superbia vitae: sed poenae ac miseriae, juste sequentes ea, odium mundi pariunt et taedium. Sed vincit, proh dolor! delectatio prava mentem mundo deditam, et esse sub sentibus delicias reputat, quia Dei suavitatem et internam virtutis amoenitatem nec vidit, nec gustavit. Qui autem mundum perfecte contemnunt, et Deo vivere sub sancta disciplina student, isti divinam dulcedinem veris abrenuntiatoribus promissam non ignorant, et quam graviter mundus errat et varie fallitur, clarius vident.

4. I jakże można polubić to życie, napełnione tylu goryczami, tylu klęskom i nędzom podległe? Jakże nawet nazywać życiem to, w czym się wyradza tyle chorób i śmierci? A jednak lubią je i wielu zatopiło w nim serce swoje. Przyganiamy często światu, że jest zwodniczy i marny; a jednak nie łatwo go porzucamy, bo żądze cielesne nazbyt w nas panują. Z jednej strony świat nęci ku sobie, a z drugiej odpycha. Lecz inne rzeczy ciągną do zamiłowania świata, inne do wzgardy jego. Żądze ciała, pożądliwość oczu i pycha żywota (3) ciągną do zamiłowania świata; lecz cierpienie i nędza, które słusznie idą za nimi, wzniecają nienawiść świata i rodzą tęsknotę. Ale niestety! dusza światu oddana, zwyciężona występnym upodobaniem, ma sobie za rozkosz być pod władzą zmysłów: albowiem słodkości Bożej i wewnętrznego wdzięku cnoty ani czuje, ani dostrzega. Ci zaś, którzy doskonale wzgardzili światem i starają się żyć Bogu pod świętą karnością, ci znają słodkość Bożą, obiecaną tym, którzy się prawdziwie zrzekną wszystkiego dla Boga: ci widzą jasno, jak świat ciężko błądzi i zwodzi sam siebie.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 166-169.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 218-221.

Przypisy:

(1) Psalm XXXI, 5.

(2) Psalm LXVIII, 15.

(3) I Jan. II, 16.

Cracovia MMXII, Kraków 2012

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: