O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER TERTIUS

De interna consolatione

KSIĘGA TRZECIA

O wewnętrznym pocieszeniu

––––––

CAPUT II.

Quod veritas intus loquitur sine strepitu verborum

ROZDZIAŁ II.

Prawda przemawia wewnątrz bez brzmienia słów

1. Loquere, Domine, quia audit servus tuus. Servus tuus sum ego; da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua. Inclina cor meum in verba oris tui, fluat ut ros eloquium tuum. Dicebant olim filii Israël ad Moysen: Loquere tu nobis, et audiemus; non loquatur nobis Dominus, ne forte moriamur. Non sic, Domine, non sic oro, sed magis cum Samuele Propheta humiliter ac desideranter obsecro: Loquere, Domine, quia audit servus tuus. Non loquatur mihi Moyses, aut aliquis ex Prophetis: sed tu potius loquere, Domine Deus, inspirator et illuminator omnium Prophetarum; quia tu solus sine eis potes me perfecte imbuere, illi autem sine te nihil proficient.

1. Mów Panie, bo słucha sługa Twój (1). Sługa Twój jestem: daj mi rozumienie, abym umiał świadectwa Twoje (2). Nakłoń serce moje ku słowom ust Twoich; niech płynie jako rosa wymowa Twoja (3). Synowie Izraelscy mówili niegdyś do Mojżesza: Mów ty do nas, a słuchać będziemy; niech Pan do nas nie mówi, byśmy snać nie pomarli (4). Nie tak Panie, nie tak ja proszę, lecz raczej z Samuelem prorokiem pokornie i usilnie błagam: Mów Panie, bo słucha sługa Twój (5). Niech nie mówi do mnie ani Mojżesz, ani żaden Prorok; ale Ty sam mów do mnie, Panie i Boże, Ty, któryś natchnął i oświecił wszystkich Proroków: bo Ty sam bez nich, możesz mię napełnić duchem Twoim, a oni bez Ciebie nic nie dokażą.

2. Possunt quidem verba sonare, sed spiritum non conferunt. Pulcherrime dicunt, sed te tacente cor non accendunt. Litteras tradunt, sed tu sensum aperis. Mysteria proferunt, sed tu reseras intellectum signatorum. Mandata edicunt, sed tu juvas ad perficiendum. Viam ostendunt, sed tu confortas ad ambulandum. Illi foris tantum agunt, sed tu corda instruis et illuminas. Illi exterius rigant, sed tu fecunditatem donas. Illi clamant verbis, sed tu auditui intelligentiam tribuis.

2. Brzmią ich słowa, lecz ducha nie dają. Pięknie mówią, lecz serca nie zapalają, kiedy Ty milczysz. Oni podają słowo, lecz Ty otwierasz znaczenie jego. Oni ogłaszają tajemnice, lecz Ty je odsłaniasz. Oni opowiadają przykazania, lecz Ty pomagasz do ich spełnienia. Oni wskazują drogę, lecz Ty dajesz siłę postępowania Twoimi drogami. Oni zewnętrznie tylko działają, lecz Ty oświecasz i zapalasz serca. Oni skrapiają, ale Ty użyźniasz. Oni wołają słowy, ale Ty do słuchu dodajesz pojęcie.

3. Non ergo loquatur mihi Moyses, sed tu Domine Deus meus, aeterna veritas, ne forte moriar et sine fructu efficiar, si fuero tantum foris admonitus et intus non accensus; et ne sit mihi ad judicium verbum auditum et non factum, cognitum nec amatum, creditum et non servatum. Loquere igitur, Domine, quia audit servus tuus; verba enim vitae aeternae habes. Loquere mihi ad qualemcumque animae meae consolationem et ad totius vitae meae emendationem, tibi autem ad laudem et gloriam et perpetuum honorem.

3. Niech więc nie mówi do mnie Mojżesz, ale Ty, Panie i Boże mój, Prawdo przedwieczna mów do mnie, abym snać nie umarł i bez pożytku nie został, jeślibym tylko zewnątrz upominanie odbierał, a wewnątrz nie gorzał ogniem miłości Twojej. Aby mi się nie obróciło na potępienie słowo słyszane a nie spełnione, poznane a nie pokochane, wierzone a nie zachowane. A przeto: Mów Panie, bo słucha sługa Twój (6); słowa bowiem Twoje, są słowami żywota wiecznego (7). Mów do mnie dla pocieszenia mojego i dla poprawy całego żywota mojego. – Mów do mnie dla czci Twojej, dla wiecznej chwały Imienia Twojego.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 116-118.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 165-167.

Przypisy:

(1) I Król. III, 10.

(2) Psalm CXVIII, 125.

(3) Psalm CXVIII, 36; Deut. XXXII, 2.

(4) Exod. XX, 19.

(5) I Król. III, 10.

(6) I Król. III, 10.

(7) Jan VI, 69.

Cracovia MMXI, Kraków 2011

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: