O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER TERTIUS

De interna consolatione

KSIĘGA TRZECIA

O wewnętrznym pocieszeniu

––––––

CAPUT XIX.

De tolerantia injuriarum, et quis verus patiens probetur

ROZDZIAŁ XIX.

O znoszeniu obelg i o znamionach prawdziwej cierpliwości

1. Quid est, quod loqueris, fili? Cessa conqueri, considerata mea et aliorum Sanctorum passione. Nondum usque ad sanguinem restitisti. Parum est, quod tu pateris, in comparatione eorum, qui tam multa passi sunt, tam fortiter tentati, tam graviter tribulati, tam multipliciter probati et exercitati. Oportet te igitur aliorum graviora ad mentem reducere, ut levius feras tua minima. Et si tibi minima non videntur, vide, ne et hoc tua faciat impatientia. Sive tamen parva sive magna sint, stude cuncta patienter sufferre.

1. Chrystus. Synu, czymże jest to, co mówisz? Zważając na mękę moją i tylu Świętych moich, przestań uskarżać się. Jeszcześ aż do krwi nie wytrwał (1). Mało cierpisz w porównaniu z tymi, którzy tak wiele wycierpieli, tak silnie byli kuszeni, tak ciężko trapieni, tak wielolicznie miotani i doświadczani. Trzeba więc, innych cięższe cierpienia sobie na myśl przywodzić, ażeby swoje najmniejsze lżej znosić. A jeśli cierpienia twoje nie zdają ci się najmniejsze, uważ czy temu nie jest winna niecierpliwość twoja? Wszakże czy wielkie, czy małe będą, staraj się wszystkie cierpliwie znosić.

2. Quanto melius ad patiendum te disponis, tanto sapientius agis et amplius promereris; feres quoque levius, animo et usu ad hoc non segniter paratus. Nec dicas: Non valeo haec ab homine tali pati, nec hujuscemodi mihi patienda sunt: grave enim intulit damnum et improperat mihi, quae nunquam cogitaveram; sed ab alio libenter patiar, et sicut patienda videro. Insipiens est talis cogitatio, quae virtutem patientiae non considerat, nec a quo coronanda erit, sed magis personas et offensas sibi illatas perpendit.

2. Im lepiej usposabiasz się do cierpienia, tym roztropniej czynisz, tym więcej nabywasz zasługi, a tym lżejszym ci będzie cierpienie twoje, im częściej mężnym umysłem ponosić je będziesz. I nie mów: Nie mogę znieść tego od takiego człowieka, ani też takich rzeczy znosić powinienem; on mi bowiem zadał wielką krzywdę, i to mi zarzuca, o czym nigdy nie pomyślałem: lecz od innego zniosę chętnie, i tak jak mi się będzie zdawało. Bezrozumna jest myśl taka, która nie ma względu na cnotę cierpliwości, ani na tego, który ma ją uwieńczyć, lecz bardziej zważa na krzywdę swoją i na tego, który ją wyrządził.

3. Non est verus patiens, qui pati non vult, nisi quantum sibi visum fuerit, et a quo sibi placuerit. Verus autem patiens non attendit a quo homine, utrum a Praelato suo, an ab aliquo aequali aut inferiori, utrum a bono et sancto viro vel a perverso et indigno exerceatur: sed indifferenter ab omni creatura, quantumcunque et quotiescunque ei aliquid adversi acciderit, totum hoc de manu Dei gratanter accipit et ingens lucrum reputat; quia nil apud Deum, quantumlibet parvum, pro Deo tamen passum, poterit sine merito transire.

3. Nie jest prawdziwie cierpliwy, kto tyle tylko chce cierpieć, ile mu się podoba i od kogo mu się podoba. Prawdziwie cierpliwy nie zważa na to, kto go doświadcza, czy przełożony, czy równy, czy niższy; czy dobry i święty człowiek, czy też niecny i przewrotny. Lecz ilekolwiek, kiedykolwiek i od jakiego bądź stworzenia przydarzy mu się przeciwność jaka, wszystko to jako z ręki Boga wdzięcznie przyjmuje i ceni jako zysk niezmierny. Bo nic i najdrobniejszego, byle tylko dla Boga było wycierpianym, nie będzie mogło przeminąć bez zasługi przed Bogiem.

4. Esto itaque expeditus ad pugnam, si vis habere victoriam. Sine certamine non potes venire ad patientiae coronam. Si pati non vis, recusas coronari. Si autem coronari desideras, certa viriliter, sustine patienter. Sine labore non tenditur ad requiem, nec sine pugna pervenitur ad victoriam.

4. Bądź przeto gotów do walki, jeśli chcesz mieć zwycięstwo. Bez walki korony cierpliwości osiągnąć nie możesz. Jeśli nie chcesz cierpieć, tym samym nie chcesz korony. Jeśli zaś tej korony pragniesz, walcz mężnie i znoś cierpliwie. Bez pracy nie masz odpocznienia; bez walki nie masz zwycięstwa.

5. Fac mihi possibile, Domine, per gratiam, quod mihi impossibile videtur per naturam. Tu scis, quod modicum possum pati, et quod cito dejicior levi exsurgente adversitate. Efficiatur mihi quaelibet exercitatio tribulationis pro nomine tuo amabilis et optabilis; nam pati et vexari pro te valde salubre est animae meae.

5. Uczeń. Panie! niech mi to będzie podobnym przez łaskę Twoją, co mi się przez ułomność moją niepodobnym być zdaje. Ty wiesz, że mało znieść mogę, i że za lada przeciwnością natychmiast upadam. Niech wszelkie troski i utrapienia staną mi się miłymi i pożądanymi dla Imienia Twojego; albowiem cierpieć i być dręczonym dla Ciebie, bardzo to jest zbawiennym dla duszy mojej.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 163-165.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 215-217.

Przypisy:

(1) Żyd. XII, 4.

Cracovia MMXII, Kraków 2012

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: