O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER TERTIUS

De interna consolatione

KSIĘGA TRZECIA

O wewnętrznym pocieszeniu

––––––

CAPUT XVIII.

Quod temporales miseriae exemplo Christi aequanimiter sunt ferendae

ROZDZIAŁ XVIII.

Nędze doczesne na wzór Chrystusa spokojnie znosić należy

1. Fili, ego descendi de coelo pro tua salute; suscepi tuas miserias, non necessitate, sed caritate trahente, ut patientiam disceres et temporales miserias non indignanter ferres. Nam ab hora ortus mei usque ad exitum in cruce non defuit mihi tolerantia doloris, at defectum rerum temporalium magnum habui. Multas querimonias de me frequenter audivi, confusiones et opprobria benigne sustinui, pro beneficiis ingratitudinem recepi, pro miraculis blasphemias, pro doctrina reprehensiones.

1. Chrystus. Synu, jam zstąpił z Nieba dla twego zbawienia: wziąłem na siebie twą nędzę nie z konieczności, ale z miłości ku tobie, abyś się nauczył cierpliwości i abyś nędze doczesne bez szemrania znosił. Albowiem od godziny narodzenia mego, aż do śmierci na krzyżu, nie zabrakło mi na znoszeniu boleści. Cierpiałem wielki niedostatek rzeczy doczesnych: częste i liczne skargi na siebie słyszałem: upokorzenie i obelgi znosiłem łagodnie: odbierałem niewdzięczność za dobrodziejstwa, przygany za naukę, bluźnierstwa za cuda.

2. Domine, quia tu patiens fuisti in vita tua, in hoc maxime implendo praeceptum Patris tui, dignum est, ut ego misellus peccator, secundum voluntatem tuam patienter me sustineam, et donec ipse volueris, onus corruptibilis vitae pro salute mea portem. Nam etsi onerosa sentitur praesens vita, facta est tamen jam per gratiam tuam valde meritoria, atque, exemplo tuo et Sanctorum tuorum vestigiis, infirmis tolerabilior et clarior; sed et multo magis consolatoria, quam olim in lege veteri fuerat, cum porta coeli clausa persisteret; et obscurior etiam via ad coelum videbatur, quando tam pauci regnum coelorum quaerere curabant. Sed neque qui tunc justi erant et salvandi, ante passionem tuam, et sacrae mortis debitum, coeleste regnum poterant introire.

2. Uczeń. Panie, ponieważ byłeś cierpliwy w Twym życiu, doskonale przez to spełniając wolę Ojca Twojego, słuszna jest, ażebym ja nędzny grzesznik cierpliwie się zachował wedle woli Twojej, i dla zbawienia mojego znosił ciężar znikomego życia, dopóki sam zechcesz. Bo chociaż niniejszy żywot ciężkim się być zdaje, jednakże łaska Twoja to sprawiła, iż przezeń wielce zasłużyć się można: a zaś Twój przykład i ślady Świętych Twoich znośniejszym i jaśniejszym dla nas ułomnych go czynią. I więcej też pociechy daje ten żywot, aniżeli niegdyś w starym Zakonie, kiedy podwoje Nieba były zawarte, kiedy droga do Nieba zdawała się ciemniejszą, kiedy tak mała liczba była tych, którzy starali się szukać Królestwa Niebieskiego. A i ci nawet, którzy wtedy sprawiedliwymi byli i zbawionymi być mieli: przed spełnieniem męki Twojej i przed okupem przenajświętszej śmierci Twojej, do Królestwa Niebieskiego wnijść nie mogli.

3. O quantas tibi gratias teneor referre, quod viam rectam et bonam dignatus es mihi et cunctis fidelibus ad aeternum regnum tuum ostendere! Nam vita tua via nostra; et per sanctam patientiam ambulamus ad te, qui es corona nostra. Nisi tu nos praecessisses et docuisses, quis sequi curaret? Heu, quanti longe retroque manerent, nisi tua praeclara exempla inspicerent! Ecce, adhuc tepescimus auditis tot signis tuis et doctrinis; quid fieret, si tantum lumen ad sequendum te non haberemus?

3. O! ileż dziękczynień składać Ci winienem za to, żeś mnie i wszystkim wiernym prostą i dobrą drogę do wiekuistego Królestwa Twego okazać raczył? Albowiem życie Twoje jest drogą naszą: a święta cierpliwość prowadzi nas ku Tobie, który jesteś koroną naszą. Gdybyś nie był poprzedził nas i nie nauczył nas, któżby się starał iść za Tobą? O jakżeby wielu daleko pozostało, gdyby nie patrzali na jasne i przezacne przykłady Twoje! Oto usłyszawszy tyle cudów i nauk Twoich, jeszcze stygniemy! cóżby to było, gdybyśmy tak wielkiego światła do prowadzenia nas za Tobą nie mieli?

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 161-163.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 212-215.

Cracovia MMXII, Kraków 2012

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: