O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER TERTIUS

De interna consolatione

KSIĘGA TRZECIA

O wewnętrznym pocieszeniu

––––––

CAPUT XIII.

De obedientia humilis subditi ad exemplum Jesu Christi

ROZDZIAŁ XIII.

O posłuszeństwie pokornego podwładnego na wzór Jezusa Chrystusa

1. Fili, qui se subtrahere nititur ab obedientia, ipse se subtrahit a gratia; et qui quaerit habere privata, amittit communia. Qui non libenter et sponte suo superiori se subdit, signum est, quod caro sua necdum perfecte sibi obedit, sed saepe recalcitrat et remurmurat. Disce ergo celeriter superiori tuo te submittere, si carnem propriam optas subjugare. Citius namque exterior vincitur inimicus, si interior homo non fuerit devastatus. Non est molestior et pejor animae hostis, quam tu ipse tibi, non bene concordans spiritui. Oportet omnino verum te assumere tui ipsius contemptum, si vis praevalere adversus carnem et sanguinem. Quia adhuc nimis inordinate te diligis, ideo plene te resignare aliorum voluntati trepidas.

1. Chrystus. Synu, kto usiłuje usunąć się od posłuszeństwa, usuwa się od łaski: a kto szuka osobistych korzyści, ten wspólne dobro utraca. Kto nie podlega chętnie i dobrowolnie zwierzchnikowi swojemu, ten okazuje, że ciało jego nie jest mu jeszcze doskonale posłusznym, lecz często buntuje się i szemrze. Ucz się więc skorego posłuszeństwa zwierzchnikowi swojemu, jeśli żądasz ujarzmić twe ciało. Albowiem łatwiej zwyciężyć zewnętrznego nieprzyjaciela, jeśli człowiek wewnętrzny nie jest w wojnie sam z sobą. Nie masz gorszego i przykrzejszego nieprzyjaciela twej duszy, jako ty sam, kiedy twe ciało nie zgadza się z duchem. Potrzeba koniecznie, abyś się przejął prawdziwą wzgardą ku sobie samemu, jeśli chcesz przemóc krew i ciało twoje. Ponieważ jeszcze zbyt nieporządnie kochasz sam siebie, dlatego wzdrygasz się na samą myśl poddania się woli drugich.

2. Sed quid magnum, si tu, qui pulvis es et nihil, propter Deum te homini subdis, quando ego omnipotens et altissimus, qui cuncta creavi ex nihilo, me homini propter te humiliter subjeci? Factus sum omnium humillimus et infimus, ut tuam superbiam mea humilitate vinceres. Disce obtemperare, pulvis. Disce te humiliare, terra et limus, et sub omnium pedibus incurvare. Disce voluntates tuas frangere et ad omnem subjectionem te dare.

2. Lecz cóż w tym wielkiego, że dla Boga poddajesz się człowiekowi, ty któryś prochem i niczym jest; kiedy ja Wszechmocny, Najwyższy, którym z niczego wszystko stworzył, pokornie człowiekowi poddałem się dla ciebie? Stałem się najpokorniejszym i najniższym ze wszystkich, ażebyś moją pokorą zwyciężył pychę swoją. Ucz się posłusznym być, prochu. Ucz się korzyć ziemio i glino, i uniżać się pod stopy wszystkich. Ucz się łamać wolę twoją i poddać się na wszelką uległość.

3. Exardesce contra te, nec patiaris tumorem in te vivere, sed ita subjectum et parvulum te exhibe, ut omnes super te ambulare possint et sicut lutum platearum conculcare. Quid habes, homo inanis, conqueri? Quid, sordide peccator, potes contradicere exprobrantibus tibi, qui toties Deum offendisti et infernum multoties meruisti? Sed pepercit tibi oculus meus, quia pretiosa fuit anima tua in conspectu meo: ut cognosceres dilectionem meam et gratus semper beneficiis meis existeres, et ut ad veram subjectionem et humilitatem te jugiter dares, patienterque proprium contemptum ferres.

3. Powstań przeciwko sobie i nie dopuszczaj, ażeby duma w tobie żyć miała: lecz uczyń się tak uległym i małym, ażeby wszyscy po tobie chodzić i jako błoto na rozdrożu, deptać cię mogli. O cóżbyś się miał uskarżać, próżny człowiecze? I cóż sromotny grzeszniku odpowiedzieć możesz tym, którzy ci w oczy złości twoje wyrzucać będą; ty, któryś tylekroć obraził Boga i tyleś już razy na piekło zasłużył? Ale pobłażało ci oko moje, bo dusza twoja drogą jest w obliczu moim: i przebaczyłem ci, abyś znał miłość moją, abyś za dobrodziejstwa moje na zawsze był wdzięczen; abyś się ustawicznie oddawał prawdziwej uległości i pokorze, i wszelką pogardę cierpliwie znosił.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 150-152.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 200-202.

Cracovia MMXII, Kraków 2012

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: