O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER TERTIUS

De interna consolatione

KSIĘGA TRZECIA

O wewnętrznym pocieszeniu

––––––

CAPUT XII.

De informatione patientiae et luctamine adversus concupiscentias

ROZDZIAŁ XII.

Potrzeba przyuczać się do cierpliwości i walczyć przeciwko złym żądzom

1. Domine Deus, ut video, patientia est mihi valde necessaria; multa enim in hac vita accidunt contraria. Nam qualitercumque ordinavero de pace mea, non potest esse sine bello et dolore vita mea.

1. Uczeń. O! Panie i Boże mój, widzę, że cierpliwość wielce mi jest potrzebna, bo liczne przeciwności zdarzają się w tym życiu. Albowiem jakkolwiek obmyślam mój pokój, życie moje nie może być bez walki, i bez boleści być nie może.

2. Ita est, fili. Non enim volo te talem quaerere pacem, quae tentationibus careat aut contraria non sentiat, sed tunc etiam aestimare te pacem invenisse, cum fueris variis tribulationibus exercitatus et in multis contrarietatibus probatus. Si dixeris te non posse multa pati, quomodo tunc sustinebis ignem purgatorii? De duobus malis minus est semper eligendum. Ut ergo aeterna futura supplicia possis evadere, mala praesentia studeas pro Deo aequanimiter tolerare. An putas, quod homines saeculi hujus nihil vel parum patiantur? Nec hoc invenies, etiamsi delicatissimos quaesieris.

2. Chrystus. Tak jest, synu mój. Lecz ja chcę, abyś nie szukał pokoju wolnego od pokus i przeciwności. Lecz abyś rozumiał, że wtedy pokój znalazłeś, kiedy cię trapią rozmaite troski i nawiedzają liczne przeciwności. Jeśli powiesz, że wiele znieść nie możesz, a jakżeż zniesiesz ogień czyśćcowy? Z dwojga złego zawsze mniejsze złe wybierać należy. Abyś przeto mógł uniknąć kar wiecznych, usiłuj złe doczesne mężnym umysłem dla Boga znosić. Czyż myślisz, że ludzie światowi mało, albo nic nie cierpią? Zapytaj tych, którzy we wszystko obfitują i najbardziej rozkoszują, a zobaczysz, że nie tak jest.

3. Sed habent, inquis, multas delectationes et proprias sequuntur voluntates, ideoque parum ponderant suas tribulationes. Esto, ita sit, ut habeant, quidquid voluerint; sed quamdiu, putas, durabit? Ecce, quemadmodum fumus deficient abundantes in saeculo, et nulla erit recordatio praeteritorum gaudiorum. Sed et cum adhuc vivunt, non sine amaritudine et taedio ac timore in eis quiescunt. Ex eadem namque re, unde sibi delectationem concipiunt, inde doloris poenam frequenter recipiunt. Juste illis fit, ut, quia inordinate delectationes quaerunt et sequuntur, non sine confusione et amaritudine eas expleant.

3. Ale powiesz, że mają liczne rozkosze i że dogadzają zachceniom swoim, a więc za mało ważą troski swoje. Dajmy na to, że mają wszystko, co tylko zapragną; lecz jak myślisz, czy długo to potrwa? Oto, jak dym znikną bogacze i rozkosznicy świata, i nie pozostanie ani wspomnienie radości, które przeminęły. Lecz i za życia nie bez goryczy, nie bez tęsknoty i trwogi opływają oni w obfitość swoją. I częstokroć w tejże samej rzeczy, z której czerpią rozkosz, znajdują karę boleści. I słusznie im się to dzieje, że gdy szukają nierządnej rozkoszy, nie bez trwogi i goryczy używać jej mogą.

4. O quam breves, quam falsae, quam inordinatae et turpes omnes sunt! Verumtamen prae ebrietate et caecitate non intelligunt, sed velut muta animalia, propter modicum corruptibilis vitae delectamentum mortem animae incurrunt. Tu ergo, fili, post concupiscentias tuas non eas, et a voluntate tua avertere. Delectare in Domino, et dabit tibi petitiones cordis tui.

4. O! jak krótkie i zwodnicze, jak występne i sromotne są te rozkosze! A wszakże ludzie w ślepocie i upojeniu nie widzą tego, lecz jako bydlęta bezrozumne, dla marnej uciechy w tym znikomym życiu gubią duszę swoją. Ty więc synu, nie chodź za pożądliwościami twoimi, a odwracaj się od woli twojej (1). Kochaj się w Panu, i da tobie prośby serca twego (2).

5. Etenim si veraciter vis delectari et abundantius a me consolari, ecce in contemptu omnium mundanorum et in abscissione omnium infimarum delectationum erit benedictio tua, et copiosa tibi reddetur consolatio. Et quanto te plus ab omni creaturarum solatio subtraxeris, tanto in me suaviores et potentiores consolationes invenies. Sed primo non sine quadam tristitia et labore certaminis ad has pertinges. Obsistet inolita consuetudo, sed meliori consuetudine devincetur. Remurmurabit caro, sed fervore spiritus frenabitur. Instigabit et exacerbabit te serpens antiquus, sed oratione fugabitur; insuper et labore utili aditus ei magnus obstruetur.

5. Zaiste, jeśli chcesz prawdziwie radować się, jeśli chcesz, abym cię obficiej pocieszał, oto w pogardzie świata, i w zaniechaniu wszelkich ziemskich rozkoszy, będzie błogosławieństwo twoje, a obfita pociecha daną ci będzie. A im dalej umkniesz się od wszelkiej pociechy, jaką stworzenia dać mogą, tym słodsze i obfitsze pocieszenie znajdziesz we mnie. Lecz w początkach, nie bez smutku i nie bez ciężkiej walki, zdołasz osiągnąć to szczęście. Nałóg złośliwy powstawać będzie, lecz dobry nałóg zwycięży go. Ciało szemrać będzie, lecz duch żarliwy poskromi je. Wąż dawny będzie ci się uprzykrzać pokusami swymi, będzie cię napastował i dręczył, ale modlitwa odpędzi go, a użyteczna praca najskuteczniej przetnie mu drogę i wzbroni przystępu do duszy twojej.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 147-150.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 197-200.

Przypisy:

(1) Ekli. XVIII, 30.

(2) Psalm XXXVI, 4.

Cracovia MMXII, Kraków 2012

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: