O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER TERTIUS

De interna consolatione

KSIĘGA TRZECIA

O wewnętrznym pocieszeniu

––––––

CAPUT X.

Quod spreto mundo dulce est servire Deo

ROZDZIAŁ X.

Wzgardziwszy światem, słodko jest służyć Bogu

1. Nunc iterum loquar, Domine, et non silebo; dicam in auribus Dei mei et Regis mei, qui est in excelso. O quam magna multitudo dulcedinis tuae Domine, quam abscondisti timentibus te! Sed quid es amantibus, quid toto corde tibi servientibus? Vere ineffabilis dulcedo contemplationis tuae, quam largiris amantibus te. In hoc maxime ostendisti mihi dulcedinem caritatis tuae, quia cum non essem, fecisti me, et cum errarem longe a te, reduxisti me, ut servirem tibi, et praecepisti, ut diligam te.

1. Uczeń. Teraz znowu odezwę się do Ciebie Panie, a nie zamilkną usta moje; przemówię do uszów Boga mojego, Pana i Króla mojego, który jest na wysokości. O! jakoż wielkie mnóstwo słodkości Twej Panie, którą zachowałeś bojącym się Ciebie! (1) Lecz czymże jesteś o Panie! tym którzy Cię miłują, i którzy całym sercem Ci służą? O jak niewymowna jest słodycz zatapiania się w Tobie, którą obdarzasz miłośników Twoich! W tym nade wszystko okazałeś mi słodkość miłości Twojej, iż kiedy nie byłem, stworzyłeś mię: a kiedy błąkałem się daleko od Ciebie, przyciągnąłeś mię do siebie, abym Ci służył, i rozkazałeś, abym miłował Cię.

2. O fons amoris perpetui, quid dicam de te? Quomodo potero tui oblivisci, qui mei dignatus es recordari, etiam postquam contabui et perii? Fecisti ultra omnem spem misericordiam cum servo tuo, et ultra omne meritum gratiam et amicitiam exhibuisti. Quid retribuam tibi pro gratia ista? Non enim omnibus datum est, ut omnibus abdicatis saeculo renuntient et monasticam vitam assumant. Numquid magnum est, ut tibi serviam, cui omnis creatura servire tenetur? Non magnum mihi videri debet servire tibi, sed hoc potius magnum mihi et mirandum apparet, quod tam pauperem et indignum dignaris in servum recipere et dilectis tuis adunare.

2. O! źródło wiecznej miłości, cóż powiem o Tobie? Jakżebym mógł zapomnieć Ciebie, kiedy Ty raczyłeś pamiętać na mnie, wtedy nawet gdym usechł i zginął? Uczyniłeś miłosierdzie nad sługą Twoim, nad wszelką nadzieję: i obdarzyłeś go miłością i łaską nad wszelką zasługę jego. Cóż Ci oddam za taką łaskę? Nie wszystkim bowiem dano jest, aby wszystkiego zaniechawszy, świat porzucili, a wzięli życie zakonne. I cóż wielkiego, że służyć będę Tobie, któremu wszelkie stworzenie służyć powinno? A więc służba moja małą jest rzeczą; lecz to mi się raczej wielkim i dziwnym wydaje, iż mię tak nędznego i niegodnego raczyłeś przyjąć za sługę, i dołączyć do liczby ulubionych sług Twoich.

3. Ecce omnia tua sunt, quae habeo, et unde tibi servio. Verumtamen vice versa tu magis mihi servis, quam ego tibi. Ecce coelum et terra, quae in ministerium hominis creasti, praesto sunt tibi et faciunt quotidie, quaecunque mandasti. Et hoc parum est; quin etiam Angelos in ministerium hominis creasti et ordinasti. Transcendit autem haec omnia, quod tu ipse homini servire dignatus es, et te ipsum daturum ei promisisti.

3. Oto, wszystko co mam, Twoje jest; i dar służenia Tobie, Twój jest. A jednak skądinąd, Ty mi więcej służysz niżeli ja Tobie. Oto niebo i ziemia, któreś utworzył ku posłudze człowieka, są przede mną, i na każdy dzień spełniają rozkazanie Twoje. I to mało: albowiem i Aniołów Twoich dałeś ku posłudze ludzkiej. Ale co największa, Ty sam raczyłeś służyć człowiekowi, i siebie samego jemu przyrzekłeś.

4. Quid dabo tibi pro omnibus istis millibus bonis? Utinam possem tibi servire cunctis diebus vitae meae! Utinam vel uno die dignum servitium exhibere sufficerem! Vere tu es dignus omni servitio, omni honore et laude aeterna. Vere Dominus meus es, et ego pauper servus tuus, qui totis viribus teneor tibi servire, nec unquam in laudibus tuis debeo fastidire. Sic volo, sic desidero; et quidquid mihi deest, tu digneris supplere.

4. Cóż ci dam Panie, za te wszystkie tysiączne dobrodziejstwa Twoje? Obym Ci mógł służyć przez wszystkie dni życia mojego! Obym choć przez dzień jeden godnie Ci służyć zdołał! Zaprawdę, wszelkiej i wiecznej służby, wszelkiej i wiecznej czci i chwały, Tyś godzien. Zaprawdę, Tyś Pan mój, a ja ubogi sługa Twój; jam Ci powinien służyć ze wszystkich sił moich, i nigdy nie ustawać w chwale Twojej. Tak chcę, tak pragnę: a na czym mi zbywać będzie, Ty racz dopełnić.

5. Magnus honor, magna gloria, tibi servire et omnia propter te contemnere. Habebunt enim gratiam magnam, qui sponte se subjecerint tuae sanctissimae servituti. Invenient suavissimam Spiritus sancti consolationem, qui pro amore tuo omnem carnalem abjecerint delectationem. Consequentur magnam mentis libertatem, qui arctam pro nomine tuo ingrediuntur viam, et omnem mundanam neglexerint curam.

5. Wielka to cześć i chwała, Tobie służyć i wszystkim wzgardzić dla Ciebie. Albowiem obfitą łaskę mieć będą ci, którzy ochotnie poddadzą się świętej służbie Twojej. I znajdą najsłodszą pociechę Ducha Świętego, ci, którzy dla miłości Twojej zrzekną się wszelkich zmysłowych rozkoszy. Dostąpią wielkiej swobody myśli, ci, którzy dla Imienia Twojego wejdą na drogę Twoją i zaniechają wszelkich światowych zabiegów.

6. O grata et jucunda Dei servitus, qua homo veraciter efficitur liber et sanctus! O sacer status religiosi famulatus, qui hominem Angelis reddit aequalem, Deo placabilem, daemonibus terribilem, et cunctis fidelibus commendabilem! O amplectendum et semper optandum servitium, quo summum promeretur bonum, et gaudium acquiritur sine fine permansurum!

6. O! jakże wdzięczną jest służba Boża, jak miłą ta niewola, w której człowiek rzeczywiście wolnym i świętym się staje! O! święty stanie zakonnego życia, przez które człowiek staje się równy Aniołom, miły Bogu, straszny szatanom, i godny naśladowania i szacunku u wszystkich wiernych! O! pożądana niewolo i służbo, która wysługujesz najwyższe dobro, i wieczne wesele.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 142-145.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 192-195.

Przypisy:

(1) Psalm XXX, 20.

Cracovia MMXI, Kraków 2011

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: