O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER SECUNDUS

Admonitiones ad interna trahentes

KSIĘGA DRUGA

Upomnienia skłaniające ku życiu wewnętrznemu

––––––

CAPUT IV.

De pura mente et simplici intentione

ROZDZIAŁ IV.

O czystej myśli i o prostej chęci

1. Duabus alis homo sublevatur a terrenis, simplicitate scilicet et puritate. Simplicitas debet esse in intentione, puritas in affectione. Simplicitas intendit Deum, puritas apprehendit eum et gustat. Nulla bona actio te impediet, si liber intus ab inordinato affectu fueris. Si nihil aliud, quam Dei beneplacitum et proximi utilitatem intendis et quaeris, interna libertate perfrueris. Si rectum esset cor tuum, tunc omnis creatura speculum vitae et liber sanctae doctrinae esset. Non est creatura tam parva et vilis, quae Dei bonitatem non repraesentet.

1. Człowiek wzbija się nad rzeczy ziemskie dwoma skrzydłami, to jest prostotą i czystością. Prostota powinna być w chęci, a czystość w uczuciu. Prostota dąży do Boga, czystość Go dosięga, obejmuje i w Nim się rozpływa. Żaden dobry uczynek trudnym ci nie będzie, jeśli wewnątrz wolny będziesz od nieporządnej skłonności. Jeśli niczego innego nie pragniesz i nie szukasz, jeno woli Bożej i pożytku bliźniego, wtedy wewnętrznej swobody zupełnie używać będziesz. Gdybyś miał serce proste, wtedy wszelkie stworzenie byłoby ci zwierciadłem życia i księgą mądrości świętej. Nie masz stworzenia tak małego i lichego, które by ci nie stawiło przed oczy dobroci Boga.

2. Si tu esses intus bonus et purus, tunc omnia sine impedimento videres et bene caperes. Cor purum penetrat coelum et infernum. Qualis unusquisque intus est, taliter judicat exterius. Si est gaudium in mundo, hoc utique possidet puri cordis homo. Et si est alicubi tribulatio et angustia, hoc melius novit mala conscientia. Sicut ferrum missum in ignem amittit rubiginem, et totum candens efficitur: sic homo integre ad Deum se convertens a torpore exuitur, et in novum hominem transmutatur.

2. Gdybyś był wewnątrz dobrym i czystym, wtedy byś bez przeszkody wszystko dobrze widział i pojmował. Serce czyste przenika niebo i piekło. Każdy sądzi o rzeczach zewnętrznych, podług wewnętrznego usposobienia swojego. Jeśli na świecie jest radość jaka, zaiste posiada ją tylko człowiek czystego serca. A jeśli jest gdzie utrapienie i ucisk, człowiek złego sumienia najprędzej go dozna. Jako żelazo w ogniu rdzę traci, a czystym się staje: tak człowiek zupełnie zwracający się ku Bogu, traci gnuśność i niedołężność, i przemienia się w nowego człowieka.

3. Quando homo incipit tepescere, tunc parvum metuit laborem et libenter externam accipit consolationem. Sed quando perfecte incipit se vincere et viriliter in via Dei ambulare, tunc minus ea reputat, quae sibi prius gravia esse sentiebat.

3. Kiedy człowiek zaczyna ostygać, wtedy lęka się najmniejszej pracy i chętnie przyjmuje zewnętrzną pociechę. Lecz kiedy zacznie doskonale zwyciężać siebie i mężnie postępować na drodze Bożej, wtedy ma za nic to, co mu się pierwej wydawało ciężkim i trudnym.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 82-83.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 128-130.

Cracovia MMX, Kraków 2010

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: