O NAŚLADOWANIU

JEZUSA CHRYSTUSA

KSIĄG CZWORO

TOMASZ À KEMPIS

––––––––

LIBER SECUNDUS

Admonitiones ad interna trahentes

KSIĘGA DRUGA

Upomnienia skłaniające ku życiu wewnętrznemu

––––––

CAPUT II.

De humili submissione

ROZDZIAŁ II.

O pokornym zdaniu się na Boga

1. Non magni pendas, quis pro te vel contra te sit; sed hoc age et cura, ut Deus tecum sit in omni re, quam facis. Habeas conscientiam bonam, et Deus bene te defensabit. Quem enim Deus adjuvare voluerit, nullius perversitas nocere poterit. Si tu scis tacere et pati, videbis procul dubio auxilium Domini. Ipse novit tempus et modum liberandi te, et ideo te debes illi resignare. Dei est adjuvare et ab omni confusione liberare. Saepe valde prodest ad majorem humilitatem servandam, quod defectus nostros alii sciunt et redarguunt.

1. Mało zważaj na to, kto jest za tobą, albo przeciw tobie; lecz tak czyń i o to się staraj, aby Bóg był z tobą we wszystkim, co czynisz. Miej dobre sumienie, a Bóg będzie obrońcą twoim. A kogo Bóg wspierać zechce, temu złość ludzka zaszkodzić nie zdoła. Jeśli umiesz milczeć i cierpieć, bezwątpienia ujrzysz pomoc Bożą. On zna najlepiej czas i sposób wyzwolenia twego, i dlatego powinieneś zupełnie zdać się na Boga. Boża to rzecz jest wspierać i wyzwalać od wszelkiego smutku i zawstydzenia. Często bardzo to służy do nadania nam większej pokory, że inni znają i wytykają wady nasze.

2. Quando homo pro defectibus suis se humiliat, tunc faciliter alios placat et leviter satisfacit sibi irascentibus. Humilem Deus protegit et liberat, humilem diligit et consolatur, humili homini se inclinat, humili largitur gratiam magnam et post ejus depressionem levat ad gloriam. Humili sua secreta revelat, et ad se dulciter trahit et invitat. Humilis accepta confusione satis bene est in pace, quia stat in Deo et non in mundo. Non reputes te aliquid profecisse, nisi omnibus inferiorem te esse sentias.

2. Kiedy człowiek z powodu wad swoich upokarza się, wtedy łatwo sobie drugich jedna, a zagniewanych na siebie prędko uspokaja. Bóg pokornego broni i oswobadza; pokornego miłuje i pociesza; ku pokornemu się skłania; pokornego obdarza łaską wielką; a po uniżeniu wznosi go do chwały. Pokornemu objawia tajemnice swoje i ku sobie słodko pociąga i wzywa. Pokorny doznawszy zawstydzenia, nie zachwieje się w pokoju swoim: bo się opiera na Bogu, a nie zaś na świecie. Nie rozumiej, żeś cośkolwiek postąpił w dobrem, dopóki nie poczujesz, żeś niższy od wszystkich.

–––––––––––

Venerabilis Thomae a Kempis de Imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt Orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima. Editio stereotypa, accuratissime emendata. (Exemplar primum). Ratisbonae. Sumtibus G. Josephi Manz. 1854, pp. 78-79.

O naśladowaniu Jezusa Chrystusa ksiąg czworo, z łacińskiego przetłumaczył X. Alexander Jełowicki. Wydanie drugie. Poznań. Nakładem Księgarni Katolickiej. 1886, ss. 124-125.

Cracovia MMX, Kraków 2010

Powrót do spisu treści
DE IMITATIONE CHRISTI
O naśladowaniu Chrystusa

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: