DOGMATYKA KATOLICKA

CZĘŚĆ OGÓLNA

KRÓTKO NAPISAŁ

KS. JACEK TYLKA
 

V. Traktat

O Kościele Chrystusowym

"Kościół" (jest to) "filar i utwierdzenie prawdy" (1 Tym. 3, 15).

Część I.

O Kościele Chrystusowym w ogóle

Rozdział I.

O USTANOWIENIU I ISTOCIE KOŚCIOŁA

Artykuł VI.

O potrzebie Kościoła (1)

Teza LXV. Musimy koniecznie należeć do Kościoła, jeżeli chcemy dostąpić zbawienia; kto zaś z własnej winy do niego nie należy, nie może być zbawiony

Teza ta jest prawdą wiary (2) (de fide). Powiada bowiem Sobór Lateraneński IV (3): "Jeden jest Kościół powszechny, poza którym nikt nie dostępuje zbawienia".

Przeciwnikami tezy są indyferentyści, którzy głoszą, że w każdym wyznaniu można dostąpić zbawienia. Dowody.

1. Zbawiciel wyraźnie powiada (Jan 14, 6): "Jam jest droga i prawda i żywot". Kto tedy nie idzie tą drogą, jaką On wskazał, nie trzyma się tej prawdy, którą On podał, nie jest uczestnikiem żywota, którego On jest twórcą, nie otrzyma zbawienia. A o Kościele mówił Pan Jezus (Mt. 18, 17): "Jeśliby Kościoła nie usłuchał, niech ci będzie jako poganin i celnik".

2. Potwierdzają tę prawdę i Apostołowie, którzy ciągle troszczyli się o rozszerzenie Kościoła po całym świecie i w myśl Mistrza Boskiego głosili, że poza Kościołem nie ma zbawienia.

3. Stwierdzają tę prawdę i Ojcowie święci. I tak św. Ignacy (ad Phil. n. 3) pisze: "Albowiem ci, którzy są Boga i Jezusa Chrystusa, są z Biskupem. Nie błądźcie bracia moi. Jeżeli kto idzie za wywołującym schizmę, nie osiągnie Królestwa Bożego". Św. Augustyn (serm. ad caes. Eccl. pleb. n. 6) mówi: "Poza Kościołem katolickim wszystko mieć może (Emeritus, biskup Donatystów) prócz zbawienia". A św. Cyprian (de unit. Eccl.): "Nie może mieć Boga ojcem, któremu Kościół nie jest matką". Św. Hieronim (ep. 15. ad Damasum): "Ktokolwiek poza tym domem, tj. Kościołem, pożywałby baranka, bezbożny jest. Jeżeli kto nie jest w arce Noego (to jest w Kościele), zginie".

4. Warto też uwzględnić i zdania protestantów o Kościele Chrystusowym, bo i oni zrozumieli, że nie można być zbawionym poza jego obrębem, a tylko w tym ciężko zbłądzili, że oderwali się od Kościoła rzymskokatolickiego. I tak Luter (catech. major. p. 2. symbol. Apost. act. 3) mówi: "Poza chrześcijaństwem, tam gdzie nie ma miejsca dla tej ewangelii, nie ma żadnego odpuszczenia grzechów, równie jak niemożliwe jest uświęcenie". Kalwin (Inst. 1. 4. c. 2): "Poza jego (Kościoła) łonem nie trzeba się spodziewać odpuszczenia grzechów, ani zbawienia".

Domówienie. Z tego, cośmy powiedzieli, wynika też, że skoro poza Kościołem nie ma zbawienia, więc on ma prawo rozszerzać swą naukę pośród wszystkich narodów, na całej ziemi, a nikt nie ma prawa sprzeciwiać się temu, ani żydzi, których religia była czasową, jak mówi Paweł św. (Żyd. 7, 18-19): "Odrzucenie staje się przeszłego przykazania dla słabości jego i nieużyteczności, bo zakon niczego nie przywiódł ku doskonałości", ani pogańskie narody i państwa, ani protestanci, którzy wyparli niesłusznie katolicyzm ze swoich krajów, ani narody schizmatyckie, które zerwały bez słusznej przyczyny jedność ze Stolicą Apostolską, ale same nie zaprzeczają, że w Kościele rzymskim można dostąpić zbawienia. Historia zresztą przekonywa (jak już powiedzieliśmy wyżej), że działalność Kościoła jest i dla państwa zbawienną, kiedy przeciwnie sekciarze i schizmatycy wywołują rozstrój i wojny domowe, o czym świadczą szczególnie wieki 16-ty i 17-ty.
 

Dogmatyka katolicka. Część ogólna. Krótko napisał X. J. Tylka. Drugie wydanie. Tarnów 1900, ss. 277-279.

Przypisy:
(1) cfr. Card. Zigliara, Propaedeutica ad s. Theologiam, p. 398 et sqq.; Card. Mazzella, De religione et Ecclesia, p. 399 et sqq.

(2) Ile razy w następnych artykułach będzie mowa: teza jest prawdą wiary – tyle razy odpowiada łacińskiemu de fide.

(3) cap. Firmiter: "Una est fidelium universalis Ecclesia, extra quam nullus omnino salvatur".

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2005