Z BOGIEM

 

ROZMYŚLANIA DLA LUDZI ŚWIECKICH

NA WSZYSTKIE DNI ROKU

W DUCHU AKCJI KATOLICKIEJ

 

O. ATANAZY BIERBAUM OFM

 

––––––––––

 

TYDZIEŃ W OKTAWIE CHRYSTUSA-KRÓLA

 

Niedziela

 

Onego czasu rzekł Piłat do Jezusa: Czy ty jesteś królem żydowskim? (Jan 18, 33).

 

Piłat jest przedstawicielem dzisiejszego świata. Do obydwu można odnieść surowy, ale aż nazbyt słuszny wyrzut: "Mają oczy, a nie widzą, mają uszy, a nie słyszą" (Ps. 113, 13). Albowiem królewski charakter Chrystusa dla każdego, kto ma trochę choćby dobrej woli, jest prawie namacalnym faktem.

 

Chrystus jest Królem jako Bóg-Człowiek. Przez to bowiem, iż przybrał ludzką naturę blaskami prawdziwego Bóstwa, wyniósł ją do najwyższego szlachectwa. Tak więc On, jako Bóg-Człowiek jest najwyższym, najgodniejszym z ludzi, Królem całego rodu ludzkiego. Słusznie więc śpiewa Kościół: "Od wieków zamierzchłych Ty jedynie jesteś koroną, skarbem i ozdobą plemienia ludzkiego!".

 

Chrystus jest Królem jako Odkupiciel. Albowiem przez dzieło odkupienia zbawił On wszystkich ludzi. Wszyscy są Jego dłużnikami. On jest Królem wszystkich. Dlatego znowu śpiewa Kościół: "Nie bojaźnią, przemocą i podbiciem ludzkości w niewolę zdobył On sobie koronę; lecz gdy został podniesiony na haniebnym drzewie krzyża, pociągnął wszystko ku sobie potęgą miłości".

 

Chrystus jest Królem ze względu na swą miłość w Eucharystii. Albowiem przez Najświętszy Sakrament Ołtarza dał nam ludziom najwyższy dowód swej miłości. Z należnym Mu więc prawem wielbi Go Kościół w litanii, jako Króla i zjednoczenie serc wszystkich.

 

Tak więc miał On całkowite prawo zapewnić przed Piłatem: "Sam mówisz – Jestem ja królem" (Jan 18, 37). Dlatego ma On też prawo, by święcić i uroczyście obchodzić uroczystości Jego królewskiej godności. Składaj więc sercem i usty hołd pełnemu chwały Chrystusowi-Królowi i całą duszą odmawiaj głęboką w treść modlitwę odpustową: "O Jezu Chryste, oddaję Ci hołd jako Królowi świata. Wszystkie stworzenia dla Ciebie są uczynione. Rozporządzaj mną jako własnością swoją. Odnawiam moje przyrzeczenia chrztu św., wyrzekam się szatana, jego pychy i jego spraw i obiecuję żyć, jak przystoi dobremu katolikowi. W szczególniejszy sposób obowiązuję się użyć wszystkich sił, aby dopomóc do zwycięstwa prawom Bożym i prawom Kościoła świętego. Boskie Serce Jezusa, ofiaruję Ci wszystkie nędzne uczynki moje w tej intencji, ażeby wszystkie serca uznały Twe święte królowanie i aby w ten sposób mocno utrwaliło się na całym świecie Twoje królestwo pokoju. Amen". (Odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. 21 lutego 1923).

 

Poniedziałek

 

Jezus odpowiedział: Czy to pytanie stawiasz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o mnie?! (Jan 18, 34).

 

Ty nie potrzebujesz pytać się innych o królewski charakter Chrystusa. Rzuć tylko okiem na karty Ewangelii i w dzieje świata, a przekonają cię niezbicie o królewskiej władzy Zbawiciela.

 

Ewangelista notuje: "Moc promieniowała z Niego" (Łk. 6, 19). Morze uspokoiło się, choroby ustępowały, szatani drżeli, śmierć surowa oddawała swe ofiary, rota w ogrodzie Getsemani pada pokotem na ziemię przed Jego stopy, a gdy kona na krzyżu cała natura składa Mu hołd. Mądrość Jego nauki nawet na najzaciętszych Jego wrogach wymusza to wyznanie: "Uczył, jako władzę mający" (Mt. 7, 29).

 

Próbuj zgłębić także iście królewskie triumfy Jego Kościoła. Zwycięstwa nad zbezczeszczonymi krwią prześladowcami pierwszych trzech wieków, nad przeróżnymi błędnymi naukami następujących czasów, zwycięstwa nad wewnętrznym i zewnętrznym rozkładem moralności, nad reformacją, rewolucją, zapędami sekularyzacyjnymi, nad tak zwanym oświeceniem i modernizmem. Prawdziwe triumfy, które przetrwały wszystkie potęgi ziemskie, wszystkich faraonów, cezarów, despotów, cesarzy i władców i wszystkich pogrążyły w mglistym zapomnieniu. Prawdziwe triumfy, zdobyte nie przemocą i mieczem, lecz duchem Tego, który rzekł: "Ufajcie, jam zwyciężył świat!" (Jan 16, 33). Triumfy od długich 19 stuleci!

 

Jest coś tragicznego w zaślepieniu i zatwardziałości świata, który wie o tych zwycięstwach, o tej potędze Chrystusa, a mimo to odmawia posłuszeństwa Jego królewskiej władzy. Straszny to grzech przeciw Duchowi Świętemu!

 

Lecz ty nuć pienia hołdu Panu i wołaj: "Ty, Chryste, jesteś Królem chwały!". Składaj Mu też hołd praktycznie, głównie przez apostolstwo świeckie. Niech dumą twoją będzie pracować, walczyć i cierpieć pod sztandarem Chrystusa Króla i Jego Kościoła. Wołaj z natchnionym św. Śpiewakiem: "Wydało serce moje dobre słowo; poświęcam czyn mój Królowi!" (Ps. 44, 2).

 

Wtorek

 

Piłat odrzekł: Czyżem ja Żyd? – lud twój, i przedniejsi kapłani wydali cię w ręce moje (Jan 18, 35).

 

"Lud Twój!". Gorzko to brzmiało dla Zbawiciela. Podwójnie gorzko, gdyż dopiero co przebrzmiały triumfalne, radosne okrzyki tego samego ludu: "Hosanna! Błogosławiony, który idzie, w imię Pana! Król Izraela!" (Jan 12, 13).

 

Oto twój obraz w Jego narodzie. Ty również i to nie jeden raz w szlachetnym uniesieniu wołałeś: Chrystus moim Królem! Przy chrzcie św., przy pierwszej Komunii św., w czasie misyj i przy tylu, tylu innych okolicznościach. Śpiewałeś wtedy z Kościołem: "O niedościgły Książę wieku, o Chryste, Królu narodów, ku Twojej chwale nucimy pienia, Ciebie zwiemy przewodnikiem serc naszych. Chociaż grzmi wrogów wycie: Nie chcemy, by Chrystus nad nami panował! To jednak my tym głośniej i ochotniej zwiemy Cię naszym szlachetnym Królem!".

 

A jednak i ty poszedłeś do Piłata, by wyprzeć się Jezusa i zdradzić Go. Poszedłeś do Piłata, którym jest świat, zmysłowość, do Piłata względu ludzkiego, do Piłata opieszałości w rzeczach religijnych, do Piłata wrogiej Chrystusowi i Kościołowi prasy, do Piłata wrogich Kościołowi partyj. Masz jeszcze czas do nawrócenia. Opowiedz się na nowo całkowicie za Chrystusem-Królem. Odnów przysięgę, iż nigdy nie wyprzesz się Go przez grzech śmiertelny. Iż nigdy nie wyprzesz się Go przez pychę i zmysłowość. Iż nigdy się Go nie wyprzesz przez niewłaściwe sądy i opinie o religii, Kościele, papieżu, biskupach i kapłanach. Inaczej drżeć ci wypada przed strasznymi słowy, które śpiewasz w Te Deum: "Gdy zabrzmi trąba sroga przyjdziesz sądzić ludzkie czyny".

 

Oby twoje wewnętrzne przekonanie i postępowanie znalazło wyraz w tym płynącym z głębi serca wyznaniu: "A Królowi wieków nieśmiertelnemu, samemu Bogu cześć i chwała na wieki wieków!" (I Tym. 1, 17).

 

Środa

 

Rzekł tedy Piłat do Niego: Więc Ty królem jesteś? Jezus odpowiedział: Sam mówisz, – bo jestem ja królem (Jan 18, 37).

 

To własne świadectwo Jezusa nie jest jedynym dowodem na charakter królewski Chrystusa Pana. Oprócz tego mamy mnóstwo innych świadectw.

 

Daniel ogląda w widzeniu jak Starowieczny "daje" Odkupicielowi "władzę, cześć i królestwo; a wszystkie narody, pokolenia i języki służyć Mu muszą" (Dan. 7, 13). – Prorok Jeremiasz mówi o Nim, jako o "Królu, który będzie władał" (Jer. 23, 5). – Izajasz wielbi Go, jako "Księcia pokoju" (Iz. 9, 6). – Posłaniec z nieba Gabriel oznajmia z polecenia Najwyższego: "Będzie królował nad rodem Jakuba na wieki" (Łk. 1, 32). – Przy przemienieniu na Taborze ogłosił Go sam Ojciec Przedwieczny Panem i Królem wszystkich: "Jego słuchajcie!" (Mt. 17, 5). – Święci trzej Mędrcy wyznawają Go następującym pytaniem: "Gdzie jest nowonarodzony Król żydowski?!" (Mt. 2, 2). – Tłumy zachwycone witają Go radosnymi okrzykami w Niedzielę Palmową: "Hosanna, Królowi Izraela!" (Jan 12, 13). – I wbrew woli sam Piłat staje się heroldem Jego królewskiego posłannictwa, gdy nad krzyżem umieszcza napis, który w trzech językach głosi całemu kulturalnemu światu po łacinie, grecku i żydowsku: "Ten jest Król Żydowski!" (Łk. 23, 38).

 

Nie dopuść do tego, byś był gorszym od tych świadków. Ślubuj na nowo na sztandar Chrystusowy wierność swemu Królowi. Bądź wierny tam właśnie, gdzie wymaga to ofiary: Ofiary przy warsztacie wśród niewierzących kolegów, ofiary w służbie niewierzącego pana, ofiary w słuchaniu Mszy św., ofiary w walce z namiętnością i grzechem, ofiary w wiernym spełnianiu obowiązków stanu. Jako święta przysięga niech płynie ci z duszy: "Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz!" (Łk. 9, 57).

 

Czwartek

 

Jezus odpowiedział: Królestwo moje nie jest z tego świata (Jan 18, 36).

 

Oczywiście nie z tego świata, który liczy się z wojskiem, karabinami i armatami. Św. Augustyn zauważa całkiem słusznie: "On o tyle jest Królem, że panuje nad duszami, zyskuje je dla wieczności i wszystkie, które wierzą tu, ufają i kochają, wprowadzi do królestwa niebieskiego". Królestwo Chrystusa zaś jest na świecie i On sam nazwał je Kościołem!

 

To królestwo Kościoła wytrwało przez wszystkie wieki wiernie przy swoim Królu. Już w starożytności chrześcijańskiej kończy Kościół wszystkie modlitwy tymi słowy: Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. I buduje Mu królewskie gmachy – bazyliki.

 

W średniowieczu czci on swego Króla dzień w dzień w modlitwach kapłańskich następującym hołdem: "Królowi apostołów, Królowi męczenników, Królowi wyznawców, Królowi dziewic pójdźmy i pokłońmy się!".

 

Czasy dzisiejsze na zlecenie tego samego Kościoła modlą się do Jezusa Króla chwały, do Króla i zjednoczenia serc wszystkich.

 

Za dni naszych Kościół składa cały świat do stóp Chrystusa-Króla i przez osobne święto chce uświetnić Jego panowanie.

 

Ciesz się, iż jesteś dziecięciem takiego Kościoła. Idź śladem jego i przejmij się jego duchem chrześcijańskiej gorliwości o królestwo Chrystusowe. Święto Chrystusa Króla niech będzie dla ciebie wielką uroczystością! Obraz Chrystusa Króla niech zajmuje w twoim domu i twoim mieszkaniu najzaszczytniejsze miejsce. Wołaj raz po raz z Piłatem do swego otoczenia, ale przejęty dogłębnie duchem Kościoła i z przełamującym wszelkie zapory przekonaniem: "Oto Król wasz!" (Jan 19, 14).

 

Piątek

 

Jezus odpowiedział: Ja na to na świat przyszedłem, aby prawdzie dać świadectwo (Jan 18, 37).

 

To więc było królewskim zadaniem Zbawcy. On chciał, jak to śpiewa Kościół w prefacji, "założyć na ziemi królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju". Gdy więc Mistrz przed odejściem swoim rzucił okiem na dzieło swego życia, mógł wyznać z podniesionym czołem: "Ojcze, spełniłem dzieło, któreś mi kazał spełnić" (Jan 17, 4).

 

W służbie Chrystusowi Królowi i ty masz spełnić swoje zadania. Przestroga twego Króla brzmi: "Nie każdy, kto mi mówi: Panie, Panie! wnijdzie do królestwa niebieskiego" (Mt. 7, 21). Powinieneś zatem składać hołd Chrystusowi Królowi czynem. Czynem masz Go wielbić, oświadczając się zawsze i wszędzie, nawet w otoczeniu wrogim wierze, Jego wasalem, a czyń to tym chętniej i ochotniej, im więcej ludzi w swoim szaleństwie krzyczy: "Nie chcemy, aby ten nad nami królował!" (Łk. 19, 14). Czynem, tak, by pierwszą twoją myślą z rana i ostatnią wieczorem, także pod wieczór życia było: Wszystko dla Ciebie, o Jezu, mój Królu i Panie! Czynem, tak, byś przy danej sposobności otwarcie w Jego obronie występował na polu walki i bojował o wszystko, co jest katolickie i nazywa się katolickim: o katolicką prasę, o katolicką szkołę, o organizacje i stowarzyszenia katolickie, o posłów katolickich do sejmu i rady miejskiej. To katolicka akcja!

 

Twoje święte ślubowanie niech brzmi: "Żywie Pan, i żywie Król, Pan mój, iż na którymkolwiek miejscu będziesz, Królu, Panie mój, choć w śmierci, choć w żywocie, tam będzie sługa Twój!" (2 Król. 15, 21).

 

Uwaga: W sobotę weź na rozmyślanie następujące z kolei wezwanie litanii loretańskiej.

 

–––––––––––

 

 

O. Atanazy Bierbaum O. F. M., Z Bogiem. Rozmyślania dla ludzi świeckich na wszystkie dni roku w duchu Akcji Katolickiej. Z niemieckiego przełożył Ks. Fr. Ilków T. J., Kraków 1934. WYDAWNICTWO KSIĘŻY JEZUITÓW, ss. 562-570. (1)

 

(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Pozwolenie Władzy Duchownej:

 

MOŻNA DRUKOWAĆ

 

Kraków, dnia 20 października 1933 r.

 

Ks. Włodzimierz Konopka T. J.

 

Prowincjał Małopolski

 

L. 11329/33

 

POZWALAMY DRUKOWAĆ

 

Z Książęco-Metropolitalnej Kurii.

 

Kraków, dnia 28 października 1933 r.

 

† Adam Stefan

 

Ks. Stefan Mazanek

 

kanclerz

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Przypisy:

(1) Por. 1) Ks. Ignacy Czechowski, a) Chrystus Król. Kazanie na uroczystość Chrystusa Króla. b) Krótkie kazania na niedziele i święta całego roku. c) O nieomylności Kościoła.

 

2) Zbigniew Załęski, Chrystus król społeczeństw.

 

3) Dr M. A., Chrystus Król a czasy obecne.

 

4) Ks. Jan Domaszewicz, Jezus Chrystus Zbawiciel świata: Wcielenie i Odkupienie. (Christologia, de Christo Salvatore).

 

5) Papież Pius XII, Encyklika "Mystici Corporis Christi". O Mistycznym Ciele Chrystusa.

 

6) Ks. Jan Rosiak SI, a) Chrystus mistyczny. b) Idąc nauczajcie. c) Tu es Petrus. d) Wiara i "doświadczenie religijne". e) Suarez. 1548 – 1617.

 

7) Abp Emil Guerry, Kodeks Akcji Katolickiej.

 

8) O. Gabriel Paláu SI, Katolik uczynkiem i prawdą.

 

9) Ks. Marian Wiśniewski MIC, Pro Christo! Dość agitacji – trza się brać do organizacji!

 

10) Ks. Leon Gąsiorowski, Proboszcz w Biskupicach, Droga do poznania Boga i zjednoczenia się z Jezusem Chrystusem. Rozmyślania na każdy dzień roku.

 

(Przyp. red. Ultra montes).

 

 

( PDF )

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Cracovia MMXIX, Kraków 2019

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: