INSTAURARE OMNIA IN CHRISTO

Katolik uczynkiem i prawdą

O. Gabriel Paláu SI

Co mogę zdziałać sam, a co z drugimi

1. Jeżeli sądzisz Mój synu, że akcja wspólna da się zorganizować naprędce, tyle osiągniesz, że zwycięstwu bezbożnych przysporzysz skuteczności i rozgłosu.

2. Wtedy się odnosi pewne i rzetelne skutki wspólnej pracy, gdy każdy z osobna myśli o spełnieniu tej części zadania, która na niego przypada.

3. Im wprawniejsze do pracy jednostki, tym łatwiej osiągnąć tak indywidualne jak ogólne dobro.

4. Brak wyszkolenia, lenistwo, tchórzostwo, gonienie za chwilowym pożytkiem – oto najgłówniejsi nieprzyjaciele wspólnej akcji i regularnej wojny.

5. Nie wystawiaj sobie, że wystarczy do zwycięstwa, by pojawił się wielki człowiek i nie oddawaj się próżnym marzeniom o jego tryumfach.

6. Ja się zjawiłem jako największy z Bożych cudów, oczekiwany od założenia świata, a gdym się ukazał, nie poznali Mnie ci właśnie, którzy oczekiwali Mnie najbardziej.

7. Słabe i niedołężne duchy zawsze oczekują cudów, a ci, co szukają samych siebie, dużo rozprawiają o bliskości nowych epok zbawienia.

8. Jednakowoż, nie próżne nadzieje, nie ufność w ludziach zapobiegną złemu, ale własna praca ujęta w ramy dobrej organizacji, a podjęta z pomocą Mej łaski.

9. Co najpożyteczniejsze i prawie zawsze konieczne, to apostolstwo wśród jednostek, celem zawiązania licznego, prostego, a praktycznego stowarzyszenia.

10. Dar porywania, jednoczenia, organizowania wielu, nie wszystkim jest dany; każdy jednak powinien umieć wyrabiać ludzi praktycznie pod względem religijnym i społecznym.

11. Kto się skarży na brak dobrych stowarzyszeń, niech baczy, by w dawne nie wnosił rozdziału i nie przeszkadzał powstaniu odpowiednich nowych.

12. Gdyby każdy myślał o tym, aby oświecić, wzmocnić, wyprowadzić z błędu, i na dobrą drogę wprowadzić jednego przynajmniej człowieka, nie byłoby ducha drobiazgowej stronniczości, a w stowarzyszeniach zakwitłaby jedność.

13. Gdyby każdy pomagał bliźniemu w spełnieniu cnót i obowiązków społecznych, nikt by się nie skarżył na brak sił do postępowania po dobrej drodze.

14. Niech każda rodzina daje dobry przykład cnotliwego życia, a uniknie się wiele złego.

15. Powołałem Mych apostołów każdego z osobna i każdemu z osobna powiedziałem we właściwym czasie to, co było mu najodpowiedniejsze.

16. Jak najwięcej módlcie się wspólnie; często śpiewajcie razem; niech każdy z osobna tak pracuje, jakby od niego jednego zawisło dobro wszystkich.

17. Jeśli będzie za wiele odrębnych organizacji, zamiast jedności i ogólnego ruchu, powstanie zamęt, który i jednostki ogarnie.

18. Mało jest ludzi, których stać na dzieła wielkie; każdego stać na dzieła wspólne.

19. W każdej rozmowie, w każdej podróży, przy każdym interesie, przy każdych odwiedzinach staraj się zjednywać i wyrabiać jednostki pod względem religijnym i społecznym, pouczając o należytym używaniu praw i o dokładnym spełnianiu społecznych obowiązków.

20. Rozmyślaj w Mym życiu, a znajdziesz mnogie przykłady na potwierdzenie tego, co mówię.

O. GABRIEL PALÁU SI, KATOLIK UCZYNKIEM I PRAWDĄ. Z hiszpańskiego oryginału przełożyli JAN POPIEL I KS. J. ROSTWOROWSKI SI, wydanie drugie, KRAKÓW 1910, ss. 214-217.

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2005