ŻYWOTY

 

ŚWIĘTYCH

 

PATRONÓW POLSKICH

 

NAPISAŁ

 

X. PIOTR PĘKALSKI

 

ŚW. TEOLOGII DOKTOR, KANONIK STRÓŻ ŚW. GROBU CHRYSTUSOWEGO

 

––––––––

 

 

Żywoty Świętych Patronów polskich (djvu, 62.8 Mb)

 

Program do otwierania plików djvu: DjVuBrowserPlugin.exe (exe, 15.4 Mb)  

 

–––––––––––

 

 

Żywoty Świętych Patronów polskich, napisał X. Piotr Pękalski Ś. T. Dr. Kan. Stróż Ś. Grobu Chrystusowego (1). Z ośmią rycinami. Kraków W DRUKARNI C. K. UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO 1862, str. 600. (2)

 

Przypisy:

(1) "Pękalski Franciszek Borgiasz Piotr, h. Odrowąż, ostatni z zakonu Miechowi­tów w Polsce. Ur. 10 października 1790 r. w Cieszynie, syn Jędrzeja marszałka dwo­ru księcia Karola Radziwiłła «Panie Ko­chanku» i Katarzyny z Fabijańskich. Ukończywszy gimnazjum w Cieszynie kilka lat strawił na gospodarstwie wiejskim pod Kentami, a 1815 r. przybyw­szy do Krakowa, słuchał filozofii w Uniwersytecie Jagiellońskim poczym w rok później wstą­pił w Miechowie do zakonu Kanoników regularnych Stróżów Grobu Chrystusowego (zob.). Już w r. 1819 przyjął z rąk Generała zako­nu, Tomasza Nerwińskiego biskupa biblijskiego święcenia kapłańskie, poczym był prokuratorem zakonu. W r. 1821 przy­był do Krakowa, by poświęcić się dalej studiom teologicznym, które zakończył doktoratem na podstawie rozprawy: De Petri Militis per S. Stanislaum Episcopum cracovien. resuscitatione, Kra­ków 1826. Zaraz też powołany został do wykładu języków wschodnich w wydzia­le teologicznym, a w 1830 został ich profesorem nadzwyczajnym aż do reorganizacji uniwersytetu w 1833, do zgonu zaś (30 marca 1874) był rządcą kościoła św. Barbary należącego do Miechowitów, po odebraniu im kościoła św. Jadwigi na Stradomiu. Należał do Akademii Umiejętności, jako członek nadzwyczajny, której też był dobrodziejem, jak i kilku instytucyj dobroczynnych krakowskich. Wydał: Żywoty Świętych Pa­tronów polskich. Kraków 1862; Ży­wot św. Wojciecha biskupa i męczennika z uwagami nad podaniem Czechów, jakoby zwłoki jego w Pradze spoczywały. Kra­ków 1858; Ołtarz nowy czyli nabo­żeństwo na cześć Świętych Patronów pol­skich, zastosowane do nabożeństwa ko­ścielnego. Kraków 1852; Historyczne podanie o Bractwach krakowskich, [w:] Pamiętniku jubileuszowym Towarzystwa Dobroczynności. 1868; Uwagi nad po­daniem starodawnej pieśni Bogaro­dzica. Kraków 1871; przełożył na pol­ski: Wiadomość historyczna o skut­kach nowego medalu (cudownego). Kraków 1837; Wyznania św. Augusty­na, Kraków 1847. Pozostawił w manuskrypcie: Wykład dwóch Ewangelij św. Mateusza i św. Jana. (Por. Ho­szowski, Wspomnienia zasług x. Pękalskiego, [w:] LXII Roczniku krakowskim Towarzystwa Dobroczynności, Kraków 1881)". – Marian Bartynowski (artykuł w: "Podręczna Encyklopedia Kościelna" opr. pod red. ks. Zygmunta Chełmickiego, P., Tom XXXI-XXXII. Warszawa 1913, ss. 24-25).

 

(2) Por. 1) Ks. Piotr Pękalski, Żywoty Świętych Patronów polskich. Wydanie drugie.

 

2) Johann Peter Silbert, Żywot Pana naszego Jezusa Chrystusa Syna Bożego.

 

3) O. Franciszek Świątek CSsR, Świętość Kościoła w Polsce w okresie rozbiorowym i porozbiorowym. Życiorysy świątobliwych Polaków i Polek ostatnich wieków.

 

4) Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Żywoty Świętych, z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin.

 

5) Ks. Piotr Skarga SI, Żywoty Świętych Starego i Nowego Zakonu na każdy dzień przez cały rok.

 

6) O. Florian Jaroszewicz OFM, Matka Świętych Polska. Męczeństwa niektórych dziatek zamordowanych od żydów.

 

7) "Szkoła Chrystusowa", Sława Sarmacji, jasnoświetna Pochodnia Kaznodziejskiego Zakonu. Żywot Ks. Wawrzyńca Owłoczymskiego (1724 – 1763).

 

8) Ks. Dr Franciszek Trochu, Proboszcz z Ars, Święty Jan Maria Vianney (1786 – 1859). Na podstawie aktów procesu kanonizacyjnego i niewydanych dokumentów.

 

9) Ks. Jan Badeni SI, Życie św. Ignacego Loyoli, założyciela zakonu Towarzystwa Jezusowego.

 

10) Św. Alfons Maria Liguori, a) O wielkim środku modlitwy do dostąpienia zbawienia i otrzymania od Boga wszystkich łask, jakich pragniemy. Cz. I-II. b) Myśli pobożne. c) Uwielbienia Maryi (De Mariae gloriis). d) Doskonałość chrześcijańska według nauk i pism św. Teresy.

 

11) Ks. Alfons Rodriguez SI, O doskonałości chrześcijańskiej.

 

12) O. Fryderyk William Faber, Postęp duszy, czyli wzrost w świętości.

 

13) O. Jan Tauler OP, Ustawy duchowe. Dzieło z XIV wieku.

 

14) Ks. Wawrzyniec Scupoli, Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej.

 

15) O. Brunon Vercruysse SI, Przewodnik prawdziwej pobożności czyli nowe praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku o życiu Pana Naszego Jezusa Chrystusa.

 

16) Bp Karol Ludwik Gay, Sufragan Diecezji Poitiers, Wykład tajemnic Różańca świętego.

 

17) Ks. Jacek Tylka SI, a) Dogmatyka katolicka. b) O cnotach heroicznych.

 

(Przypisy od red. Ultra montes).

 

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Cracovia MMXVII, Kraków 2017

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: