Życie sakramentalne Kościoła w dobie modernistycznej apostazji (1)
BP MARK A. PIVARUNAS CMRI
Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy!
26 września w święto św. Izaaka Jogues'a i Towarzyszy (Męczenników kanadyjskich), ks. Timothy Geckle przyjął święcenia diakonatu. Może on teraz pomagać przy udzielaniu Komunii Świętej, zwłaszcza na niedzielnych Mszach i odwiedzać chorych w naszej parafii. Ta uroczystość była szczególnie radosnym wydarzeniem, ponieważ ukończył on Akademię Mater Dei i został wyświęcony w obecności studentów. Bliskie sąsiedztwo seminarium i obiektów akademii oraz internatu było źródłem inspiracji dla naszych młodych mężczyzn i chłopców i zasiało ziarna przyszłych powołań.
Święcenia diakonatu
Okoliczność tych święceń przypomina nam o konstytucji apostolskiej Sacramentum ordinis papieża Piusa XII z 1947 roku, w której papież nieomylnie określił materię i formę święceń diakonów, kapłanów i biskupów. Choć Ojciec Święty rozstrzygnął wówczas trwające wśród teologów dyskusje, to opatrznościowo, konstytucja apostolska stanowi dzisiaj dla tradycyjnego ruchu wielki argument obronny. Po Vaticanum II, w 1968 roku Paweł VI zmienił formę konsekracji biskupów i formę ustaloną przez papieża Piusa XII zastąpił dwuznaczną formą podobną do nieważnej formy używanej przez protestancki kościół anglikański za czasów Cranmera (którą papież Leon XIII uznał za nieważną w konstytucji apostolskiej Apostolicae curae z 1896 roku).
Gdy weźmiemy pod uwagę nauczanie kilku ostatnich prawdziwych papieży sprzed Vaticanum II, to stwierdzimy, że Bóg w Swej nieskończonej mądrości przekazał nam jasną i treściwą doktrynę katolicką, by uchronić nas przed Wielką Apostazją, która dewastuje Kościół. Oto kilka przykładów tego papieskiego nauczania:
• Syllabus Błędów wydany przez papieża Piusa IX w 1864 roku, potępiający wolność religijną ogłoszoną podczas Vaticanum II w deklaracji Dignitatis humanae w 1965 roku.
• encyklika Libertas papieża Leona XIII z 1888 roku, która również potępia fałszywe nauki Dignitatis humanae oraz encyklika Satis cognitum z 1896 roku, która potępia błędy Vaticanum II zgodnie z którymi jeden prawdziwy Kościół Chrystusowy nie jest utożsamiany wyłącznie z Kościołem katolickim.
• encyklika Pascendi i dekret Lamentabili papieża św. Piusa X z 1907 roku, zawierające potępienie różnych błędów modernistów, które to błędy wywarły tak przemożny wpływ na "hierarchię" kościoła Vaticanum II.
• Kodeks Prawa Kanonicznego papieża Benedykta XV z 1917 roku, ustanawiający prawo przeciwko communicatio in sacris, czyli czynnemu uczestnictwu w aktach kultu niekatolików (kanon 1258).
• encyklika Mortalium animos papieża Piusa XI z 1928 roku, która potępia fałszywy ekumenizm Vaticanum II i tych, którzy go praktykują uznaje za winnych odstępstwa od prawdziwej wiary.
• encyklika Mediator Dei papieża Piusa XII, która przestrzegała przed różnymi innowacjami i zmianami, jakie zostały wprowadzone wraz z ogłoszeniem "Mszy" Novus Ordo.
To tylko kilka przykładów uderzającej różnicy między Kościołem katolickim sprzed Vaticanum II i nową, ekumeniczną religią, która się po nim pojawiła. Powtarzam po raz kolejny, Bóg w swojej Opatrzności wyposażył nas w te klarowne nauki papieży, by kierowały nami w tych czasach zamętu.
Biskup Davila i biskup Pivarunas wraz z seminarzystami CMRI
W ubiegłym miesiącu odwiedził seminarium biskup Martin Davila z Meksyku, którego konsekrowałem w 1999 roku. Minęło już wiele lat od czasu, gdy ostatnio spotkałem się z biskupem Davila i bardzo dobrze było omówić wzajemnie ze sobą sytuację tradycyjnego ruchu w Meksyku i Stanach Zjednoczonych.
W tym miesiącu Różańca Świętego, odnówmy nasze nabożeństwo do Matki Bożej przez pobożne odmawianie i rozważanie tajemnic Różańca. "Dziewico Maryjo, wszystkie herezje sama zniszczyłaś na całym świecie!". Św. Dominik przepowiedział, że z pomocą Różańca i Szkaplerza, pewnego dnia świat zostanie uratowany.
Z modlitwą i błogosławieństwem
Bp Mark A. Pivarunas CMRI
Artykuł z czasopisma "Adsum", October 2014 ( www.cmri.org ) (2)
Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1) Tytuł artykułu od red. Ultra montes.
(2) Por. 1) Bp Mark A. Pivarunas CMRI, a) Cześć ku Najświętszej Maryi Pannie katolicką odpowiedzią na niepokoje współczesnego świata. b) Fałszywa tolerancja i bluźnierstwo Franciszka I (Jorge Bergoglio). c) Zapowiedź "kanonizacji" Jana Pawła II – człowieka, który odstąpił od wiary katolickiej łamiąc I przykazanie Dekalogu. d) Ocena spotkań w Asyżu w 1986 i 2011. e) Cześć do Najświętszego Sakramentu u katolików i świętokradztwa modernistów. f) Boskie Macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny. g) Sedewakantyzm. h) Odpowiedzi na zarzuty wobec stanowiska sedewakantystycznego. i) Vaticanum II "w świetle Tradycji"? j) O Przysiędze antymodernistycznej. k) Czasy ostateczne a fałszywy ekumenizm. l) Sede vacante. Rocznica śmierci papieża Piusa XII. m) Fatima, negocjacje FSSPX z modernistami i stanowisko arcybiskupa Lefebvre.
2) Św. Pius X, Papież, a) Encyklika Pascendi dominici gregis o zasadach modernistów. b) Przysięga antymodernistyczna.
3) Papież Pius XI, Encyklika Mortalium animos. O popieraniu prawdziwej jedności religii.
4) a) Mały katechizm o Syllabusie. b) Mały katechizm o Nieomylności Najwyższego Pasterza.
5) Henryk Hello, a) Nowoczesne wolności w oświetleniu encyklik. Wolność sumienia – wolność wyznania – wolność prasy – wolność nauczania. b) Syllabus w wieku XX.
6) Ks. Andrzej Macko, Znaczenie encykliki o modernizmie.
7) O. Mikołaj Jamin OSB, Myśli Teologiczne odnoszące się do błędów współczesnych. O jedności prawdziwej religii.
8) Ks. Antoni Nojszewski, Liturgia rzymska.
9) Ks. Ignacy Grabowski, Prawo kanoniczne. O występkach przeciw wierze i jedności kościelnej.
10) Św. Wincenty z Lerynu, Pamiętnik (Commonitorium). Rozprawa Pielgrzyma o starożytności i powszechności wiary katolickiej przeciw niezbożnym nowościom wszystkich kacerzy.
(Przyp. red. Ultra montes).
( PDF )
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMXIV, Kraków 2014
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: