O. Marian Morawski SI

NAUKA

o Niepokalanym Poczęciu
Najświętszej Maryi Panny w zarysie

"Zdrowaś łaski pełna" (Łk. 1, 28)

Cześć innych Świętych ma swój czas, lecz cześć Maryi zawsze się wzmaga, powstała jak jutrzenka i coraz bardziej jaśnieje. Rzućmy okiem w najdawniejsze dzieje Chrześcijaństwa. W katakumbach jaśnieją obrazy Maryi; na Efeskim Soborze zwycięża Jej macierzyństwo, później zakony prastare Karmelitów i Trynitarzy Jej czci oddane. Następnie liczne stowarzyszenia pod Jej się gromadzą sztandarem. Kościoły na Jej cześć stawiane, królestwa, które Ją za Królową obierają. To wszystko wymowne, piękne dowody niespożytości czci Niepokalanej. W naszym wieku ostatni, najkosztowniejszy brylant do Jej korony dodany. Nikt nie wątpił, że była bez grzechu, ale o tym nie było zupełnego przekonania, że w swym poczęciu była czystą i to rozstrzygnął nieomylnym wyrokiem Pius IX.

Ta prawda wiary w dzisiejszej Ewangelii jest zawartą w tych słowach: "łaskiś pełna". Zastanówmy się więc nad dzisiejszą Ewangelią, z której poznamy stosunek darów natury do darów łaski i tym więcej te ostatnie cenić się nauczymy.

1. Przenieśmy się myślą w chwilę, którą nam opisuje ta Ewangelia. Bóg postanowił Syna swego posłać na świat, Ten miał się wcielić dla zbawienia rodu ludzkiego. Chodzi o wybór Matki dla Niego. Kogóż Bóg wybierze na Matkę swoją? Posyła Księcia Niebieskiego, Gabriela. Gdzie? Do Nazaret, wzgardzonej mieściny, do młodej dziewicy, imieniem Maryi. Nic tu nie ma z tego, co świat szanuje. Ani sławy, ani bogactw, ani wielkich wobec świata czynów. Uboga dziewica, z narodu wzgardzonego od świata, mieszkająca w nieznanej i nędznej mieścinie; stan jej niski, bo jest poślubiona Józefowi, rzemieślnikowi. Żadnymi czynami dotąd nie wsławiona, bo dopiero po raz pierwszy imię jej jako nieznane się wymienia w dziejach świętych: "A imię Panny Maryja".

Do niej to poseł niebieski przybywa z nowiną, której oczekiwały wieki. Taki jest wybór Boski. Czy brakowało na świecie wiele innych niewiast, ubogaconych tym wszystkim, co świat poważa? Nie, ale z tych Bóg nie wybierze, jeno Maryję, nieznaną, ubogą, za rzemieślnika wydaną, bo chce pokazać, że te ziemskie zalety są niczym w Jego oczach; wybiera pannę, bo dziewictwo jest Mu miłym, dziewictwa anielska piękność jest Mu lubą; woń dziewictwa Go przyciąga; nie chce mieć innej Matki jak dziewicę.

O jakże nasze zdania dalekie są od zdań Boskich, jak dalece, iż tak powiem, nasze gusta różnią się od gustu Bożego. Jakże innym okiem zapatrujemy się na dostatki, na poważanie i sławę u świata, na stanowisko socjalne, może nawet na czystość i panieństwo? Ale zdanie przeciwne wiedzy, mądrości możeż być prawdziwe? Poganom wolno się tak zapatrywać, ale nam chrześcijanom, oświeconym wiarą, nie wznosić się wyżej?! "Sursum corda!". Wznieśmy serca w górę, pogardzajmy próżnościami świata, ponętami ciała. Czy nam je Bóg dał, czy ich odmówił. Wtedy nas Bóg wybierze do wielkich rzeczy, do tronów książęcych w królestwie niebieskim. "Podnoszący z ziemie nędznego i z gnoju wywyższając ubogiego" (Ps. 112, 7).

2. Widzieliśmy więc, jak Maryja była uposażona w dary ziemskie. Teraz obaczmy dary niebieskie, jakimi Bóg przybrał Tę, którą obrał za Matkę. Bóg gardzi zaletami ziemskimi, ale za to w niebieskie dary przyobleka swoich. Ewangelista mówi, że Maryja była "łaski pełną".

Co to jest łaska? Anioł mówi: "Zdrowaś łaski pełna". Cóż to jest łaska? Najmilsi, poza grubą zasłoną tych rzeczy widzialnych, ukrywa się jakby cały świat rzeczy niewidzialnych, nadnaturalnych, Bożych. My podziwiamy piękność świata, ale jest wśród świata niewidzialna dla naszych oczu inna piękność, piękność łaski. Łaska jest to dar nadnaturalny, pierwiastek żywota wiecznego, który duszę przetwarza, czyni ją dzieckiem Bożym, wszędzie łączy nas z Bogiem, Bóg w takiej duszy mieszka. "Nie wiecie, że świątynią Boga jesteście". "Do niego przyjdziemy i mieszkanie uczynimy". I dlatego Anioł powiedziawszy, że jest "łaski pełną", mówi "Pan z Tobą". Ona też jest największym dobrem i szczęściem i dlatego mówi: "błogosławionaś między niewiastami".

Ta łaska może być mniej lub więcej obficie udzielona. Inni Święci mieli tylko częściowo łaskę, Maryja zaś całą jej pełność. Wszystkie władze Jej duszy, wszystkie Jej uczynki i poruszenia serca, wszystkie chwile życia pełne łaski. Nawet pierwsza chwila poczęcia. Była łaski pełna i dlatego niepokalanie poczętą. Więc nic w Niej czysto naturalnego, ale wszystko uszlachetnione łaską, wszystko podniesione do porządku Boskiego.

I nam Pan Bóg te dary łaski udziela, ale stopniowo je powiększa, w miarę naszego współdziałania. O te skarby się starajmy i skarbmy sobie bogactwa nieskazitelne: dobre uczynki, sakramenty, a nade wszystko Jezusa Utajonego. "Przez którego największe i kosztowne obietnice nam darował; abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, odbieżawszy skażenia tej pożądliwości, która jest na świecie" (2 Piotr. 1).

Ks. Marian Morawski SI (b. prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego), Kazania i szkice. Kraków 1921, ss. 127-129. (1)
(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przypisy:
(1) Por. 1) Ks. Jules Didiot, Niepokalane Poczęcie. 2) O. Marian Morawski SI, Kazanie na uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. 3) Ks. Zygmunt Golian, Związek tajemnicy Niepokalanego Poczęcia z niepokalanością życia Chrystusowego i naszego. 4) O. Józef Stanisław Adamski SI, Niepokalane zwierciadło skalanej ludzkości. (Kazanie na uroczystość Niepokalanego Poczęcia). (Przyp. red. Ultra montes).

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2004