Papież nie może ulec skażeniu albo obaleniu
przez niedowiarstwo lub herezję

ŚW. FRANCISZEK SALEZY (*)

BISKUP I KSIĄŻĘ GENEWY, DOKTOR KOŚCIOŁA

Biskup genewski nie miał zwyczaju poruszać w swych pismach zagadnień teologii dogmatycznej. Z wyjątkiem książek polemicznych, jakimi są Kontrowersje i Sztandar Krzyża, wszystkie jego dzieła należą do moralno-ascetycznych. Jeżeli jednak zajmuje się kwestiami dogmatycznymi, czyni to znakomicie i okazuje się mistrzem w całym znaczeniu słowa.

W jednym z rozdziałów Kontrowersyj, który przytaczano często w czasie rozpraw Soboru Watykańskiego, wyraża się w następujący sposób:

Święty Piotr, ów kamień węgielny władzy i zarządu Kościoła, nie może ulec skażeniu albo obaleniu przez niedowiarstwo lub herezję, które niechybnie do piekła prowadzą. Kościół nie zawsze może zwoływać sobory powszechne, a w pierwszych trzech wiekach nie było ich wcale. W zdarzających się zatem trudnościach do kogo zwracać się należy, u kogo szukać pewniejszej reguły, lepiej określonego prawa, jeżeli nie u naczelnej Głowy, u Namiestnika Chrystusowego na ziemi? Tymi namiestnikami są po świętym Piotrze wszyscy następcy tego Apostoła. Dopóki trwa przyczyna, dotąd i skutki trwać muszą. Kościół potrzebował zawsze nieomylnej wyroczni, do której mógłby się uciekać; fundamentu, którego ani bramy piekielne, ani herezja zwyciężyć by nie mogły; wreszcie potrzebował Pasterza, któryby swej owczarni w błąd nie wprowadził. Wszyscy zatem następcy świętego Piotra muszą być obdarzeni tymi przywilejami, które nie są przywiązane do osób, lecz wypływają z ich godności i pasterskiego urzędu (1).

Św. Franciszek Salezy

Cyt. za: Ks. Hamon, Żywot świętego Franciszka Salezego Biskupa i Księcia Genewy, Doktora Kościoła. Przekład z nowego jubileuszowego wydania z 1922 r. dokładnie przejrzanego i poprawionego przez Ks. Gonthier kanonika anezyjskiego i Ks. Letourneau proboszcza Stow. Świętego Sulpicjusza. Tom II. Kraków 1934, ss. 270-271.

Śladami Chrystusa. Cnoty i cuda św. Franciszka Salezego. Według dzieła Ks. Hamon'a: Żywot św. Franciszka Salezego. Przekład z francuskiego za pozwoleniem Autora. Kraków 1934, ss. 22-23. (Fragment Rozdziału II. Wiedza teologiczna św. Franciszka Salezego).

(Pisownię nieznacznie uwspółcześniono; tytuł art. od red. Ultra montes).

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

Przypisy:

(1) Controverses, cz. II, r. VI, art. XIV, str. 304-305.

(*) "Św. Franciszek Salezy (Franciscus Salesius), Biskup, Wyznawca, Doktor Kościoła; – święto 29 stycznia.

Ur. 21 sierpnia 1567 na zamku Sales pod Thorens (Sabaudia), jako najstarszy syn Franciszka de Sales pana na Nouvelles i Franciszki de Sionnas. Słuchał prawa w Paryżu i Padwie, postanowił jednak zostać kapłanem i przyjął święcenia w r. 1593. W ciągu 4 lat niezmordowaną pracą duszpasterską i bezgranicznym poświęceniem zdobywał z powrotem dla katolicyzmu całkiem już skalwinizowaną prowincję Chablais. W r. 1599 mianowany koadiutorem biskupa genewskiego, po jego śmierci w r. 1602 został biskupem Genewy (stolica w Annecy). Założył seminarium, organizował konferencje dla duchowieństwa i synody. Z św. Joanną Franciszką de Chantal założył zakon wizytek. Nadzwyczajną uprzejmością, dobrocią, łagodnością a zarazem mądrą stanowczością zdobywał tysiące dusz dla Chrystusa i Kościoła. Niezrównany spowiednik, kaznodzieja i pisarz duchowny. (Wstęp do życia pobożnego – Filotea, Traktat o miłości Bożej). Um. 28 grudnia r. 1622 w Lugdunie; grób w Annecy. Kanonizowany w r. 1665, ogłoszony Doktorem Kościoła w r. 1877, patronem dziennikarzy i literatów w r. 1923". – Biskup Karol Radoński, Święci i Błogosławieni Kościoła Katolickiego. Encyklopedia Hagiograficzna. Warszawa – Poznań – Lublin [1947], s. 135. (Przyp. red. Ultra montes).

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2006