PIERWSZE PRZEMÓWIENIE OJCA ŚWIĘTEGO PIUSA XI

DO CAŁEGO ŚWIATA – PRZEZ RADIO

Do wszelkiego stworzenia.

My, którzy z niezbadanych wyroków Bożych zostaliśmy Następcą Księcia Apostołów, tych Apostołów, których nauka i przepowiednia z rozkazu Bożego przeznaczona jest dla wszystkich ludów i dla wszelkiego stworzenia (Matth. 28, 19 i Marc. 16, 15) i którzy pierwsi możemy na tym miejscu korzystać z przedziwnego wynalazku Marconiego, zwracamy się naprzód do wszystkich ze słowami: "Słuchajcie, niebiosa, co mówię: niech słucha ziemia słów moich'' (Cant. Moys. Deut. 32, 1). "Słuchajcie tego wszystkie narody, weźmijcie w uszy wszyscy mieszkańcy świata pospołu, bogaty zarówno jak i ubogi" (Ps. 48, 1). "Słuchajcie, wyspy, a uważajcie narody z daleka" (Is. 49, 1).

Do Boga.

Pierwszymi naszymi słowami: niech będzie: "Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli" (Luc. 2, 14). "Chwała Bogu, który dał za dni naszych taką moc ludziom" (Matth. 9, 8), "że słowa ich rzeczywiście dosięgają krańców ziemi" (Ps. 18, 5; Rom. 10, 18), "a pokój na ziemi, gdzie działamy w imię owego Zbawiciela Jezusa" (2 Cor. 5, 20), "który przyszedł opowiadać pokój tym, którzy są z daleka, i tym, którzy są z bliska" (Eph. 2, 17), "jednając we krwi Krzyża tak te, które są na ziemi, jak i te, które są w niebiosach" (Col. 1, 20).

Do katolików.

A gdy się zwracamy do ludzi, nakazuje Apostoł, abyśmy dobrze czynili wszystkim, a najwięcej domownikom wiary (Gal. 6, 10). Przede wszystkim więc miło nam przemówić do tych, którzy, przyjęci do rodziny i owczarni Pańskiej Kościoła katolickiego i w nim żyjący, nazywają Nas słodkim imieniem Ojca, do pasterzy i wiernych, których Nam powierzył Pasterz i Król wszystkich, Chrystus, abyśmy ich wszystkich paśli i nimi rządzili (Joann. 21, 15).

Do hierarchii kościelnej.

Do was mówimy, współbracia Nasi, świętego Rzymskiego Kościoła Kardynałów, Patriarchów, Biskupów, Prałatów i Kapłanów, stojących na różnych stopniach hierarchii, będących głównym przedmiotem codziennych trosk Naszych i ustawicznej pracy Naszej pomocnikami.

Prosimy i zaklinamy was, aby każdy trwał w powołaniu, do którego jest wezwany (1 Cor. 7, 20), i abyście chodzili godnie w powołaniu, w którym powołani jesteście (Eph. 4, 1). Paście trzódkę Bożą, która jest między wami, stawajcie się zawsze dla niej wzorem (1 Petr. 5, 2), abyście, kiedy się zjawicie przed Księciem Pasterzy, otrzymali niewiędnący wieniec chwały (1 Petr. 5, 4). Tymczasem zaś "Bóg pokoju, który wywiódł od umarłych wielkiego Pasterza owiec we krwi testamentu wiecznego, Pana naszego Jezusa Chrystusa, niechaj was sposobi do wszelakiego dobra, abyście czynili wolę Jego, sprawując w was co by się podobało przed Nim, przez Jezusa Chrystusa" (Hebr. 13, 20-21).

Do zakonów.

Teraz do was się zwracamy, Synowie i Córy, szczególnie umiłowani, którzy, ubiegając się o lepsze dary (1 Cor. 12, 31), posłuszni jesteście w duchu swoim powołaniu i karności zakonnej, nie tylko nakazom, ale pragnieniom i radom Boskiego Króla i Oblubieńca, napełniacie Kościół Boży wonią dziewictwa, oświecacie kontemplacją, wspieracie modlitwami, służycie wiedzą i nauką, opromieniacie i przyczyniacie się do jego wzrostu, obsługując słowem i dziełem apostolstwa. Przeto, uczestnicząc w powołaniu prawdziwie niebieskim i anielskim (Hebr. 3, 1), o ile droższy skarb piastujecie, o tyle pilniejszych dokładacie starań, abyście nie tylko przez uczynki pewnymi wezwanie i wybranie wasze czynili (2 Petr. 1, 10), lecz żeby w waszych sercach, jako Bogu szczególnie wiernych i oddanych, serce Króla i Oblubieńca znalazło otuchę i wynagrodzenie za niezliczone zniewagi i zaniedbania, którymi ludzie odpłacają za niewysłowioną Jego miłość.

Do misjonarzy.

Teraz przemawiamy do was, Synowie i Córy w Chrystusie najdrożsi, którzy na różnych misjach, wśród modlitw, pracujecie nad rozwojem świętej wiary Chrystusowej i rozszerzaniem Jego królestwa. Jak pierwsi apostołowie Kościoła, tak i wy stawaliście się widowiskiem (Hebr. 10, 33) w niebezpieczeństwach, w wielkich cierpieniach, w niedostatkach, i uciskach (2 Cor. 1, 10; 6, 4), jak oni, tak i wy "chwała Chrystusa" (2 Cor. 8, 23), wy, którzy w pracach, często w kajdanach i we krwi waszej aż do śmierci walczycie, dobrym i wielkim potykaniem wiarę i cierpliwość zachowując, wyznając dobre wyznanie (1 Tim. 6, 12; 2 Tim. 4, 7; Hebr. 10, 32), pozyskujecie dusze ludzkie i przygotowujecie panowanie przyszłe Chrystusa. Witajcie, dzielni żołnierze Chrystusa. Pozdrawiam także i tubylczych kapłanów, gorliwych katechistów, którzy są owocem podstawowym waszych prac, a zarazem uczestnikami waszych trudów.

Do wszystkich wiernych.

Serce Nasze zwraca się do was wszystkich (2 Cor. 6, 11) wiernych Naszego Biskupiego Miasta i całego świata: przede wszystkim zaś do was, którzy w świeckim stanie z Nami i wielebnymi braćmi Naszymi, biskupami i kapłanami, oddajecie się apostolskiej pracy jak się apostolstwu oddawali ci pierwsi mężowie i niewiasty, których zaleca Apostoł (Phil. 4, 3); wy, słudzy Boga i owieczki pastwiska Jego (Ps. 99, 3), wy, rodzaju wybrany, królewskie kapłaństwo, narodu święty i ludu nabycia (1 Petr. 2, 9). Więc skromność wasza niech będzie wiadoma wszystkim ludziom i cokolwiek jest prawdziwego, cokolwiek wstydliwego, cokolwiek sprawiedliwego, cokolwiek świętego, cokolwiek przyjemnego, cokolwiek dobrej sławy, jeżeli która cnota, jeżeli która chwała karności (Phil. 4, 5. 8), to obmyślajcie i czyńcie, aby we wszem był Bóg pochwalony (1 Petr. 4, 11).

Do niewiernych i odszczepionych.

Do was też się zwraca myśl Nasza i Nasze słowa, którzy jesteście oddzieleni od wiary i jedności z Chrystusem, za was codziennie składamy modły i ofiarę Bogu i Panu wszechrzeczy, usilnie błagając, by was oświecił swym światłem i przyłączył do owiec, które słuchają Jego głosu, i aby się stała jedna owczarnia i jeden Pasterz (Joann. 10, 16).

Do władców.

Ponieważ zaś wszystkim jesteśmy równie zobowiązani, dlatego na pierwszym miejscu zwracamy się do was, którzy władzę sprawujecie, abyście rządzili w sprawiedliwości i miłości, w budowaniu, a nie w burzeniu (2 Cor. 10, 8), zawsze mając w pamięci, że nie ma władzy, jeno od Boga (Rom. 13, 1) i że Bogu zdacie sprawę na surowym sądzie (Sap. 6, 6).

Do poddanych.

Poddanym zaś mówimy, abyście nie jako ludziom, lecz jako Bogu byli posłuszni, wiedząc, że kto sprzeciwia się zwierzchności, sprzeciwia się postanowieniom Boga; a kto się sprzeciwia, ściąga na siebie potępienie (Rom. 13, 1).

Do bogatych.

Podobnie mówimy bogatym i ubogim. Bogatym, aby się uważali za narzędzie Boskiej Opatrzności i za przechowujących i rządzących dobrami Jego, którym sam Jezus Chrystus polecił ubogich, a od których Boski Sędzia więcej się domagać będzie (Luc. 12, 48), niech nigdy nie zapominają o owych Boskich słowach: Biada Wam bogaci (Luc. 6, 24).

Do ubogich.

Ubogich zaś usilnie w Panu upominamy, aby, patrząc na ubóstwo Jezusa Chrystusa, Pana i Zbawiciela naszego, i pamiętając o Jego przykładzie i obietnicy, nie zaniedbywali lepszego o sobie starania o bogactwa duszy, a w staraniach o polepszenie bytu, które im jest dozwolone, niech się polecą Bogu dobrym i prostym sercem, a nie wyciągają ręki swej ku nieprawościom (Ps. 124, 3).

Do robotników i pracodawców.

Robotników i pracowników usilnie prosimy, aby nie we wrogich walkach i współzawodnictwach, lecz w przyjaźni i w braterskim przymierzu jedni dając materiał i kierownictwo, drudzy pracę rąk i pilność, żądając tego, co słusznie, co słusznie jest dając, przyczyniali się do powiększania i uogólnienia dóbr w pokoju i ładzie.

Do cierpiących.

Na ostatnim miejscu w przemówieniu, ale pierwszym w intencji i serca potrzebie zwracamy się do was, którzy pogrążeni jesteście w dolegliwościach i bólach, utrapieniach i uciskach, zwłaszcza do was, którzy to wszystko znosicie ze strony nieprzyjaciół Boga i ludzkiej społeczności.

Niosąc wam ofiarę modlitwy i pomoc wedle naszej możności i polecając was sercom wszystkich, mówimy wam w imieniu Chrystusa, którego Osobę zastępujemy: "Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i jesteście obciążeni, a ja was ochłodzę" (Matth. 11, 28).

W końcu Urbi et Orbi, miastu i światu i wszystkim innym mieszkańcom udzielamy apostolskiego błogosławieństwa, w Imię Ojca † i Syna † i Ducha † Świętego. Amen.

(KAP.)

–––––––––––

"Głos Karmelu". Miesięcznik szkaplerzny zakonu OO. Karmelitów Bosych w Polsce pod patronatem świętego Józefa i świętej Teresy od Dzieciątka Jezus. Rok V. Nr V. Maj 1931, ss. 180-185. (1)

(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).

Przypisy:

(1) Por. Papież Pius XI, Encyklika "Mortalium animos". O popieraniu prawdziwej jedności religii. (Przyp. red. Ultra montes).

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: