Masoneria i karbonaryzm

 

wobec

 

ZDROWEGO ROZUMU

 

i

 

społeczeństwa

 

KS. ALEKSANDER LAKSZYŃSKI

 

––––––––––

 

VII. Streszczenie nauki masońskiej

 

Masoneria wyraźnie mówi, że nikogo ze swoich nie obowiązuje do trzymania się jakiego bądź dogmatu religijnego czy filozoficznego; że swoje loże otwiera zarówno materialistom, pozytywistom, panteistom jak spirytystom; że dowolne wszystkiego tłumaczenie sobie jest jej zasadą i regułą życia. Ona odrzuca wiarę i kult Boga prawdziwego jako przesąd i zabobon, jako plagę rodzaju ludzkiego, jako urojenie i szalbierstwo księży sprzymierzonych z tyranami w celu dręczenia i zniweczenia rodzaju ludzkiego. Sekta masońska utrzymuje, że dusza jest nie tylko częścią ciała lecz i ciałem naszym, a zatem że nie jest duchową, ani nieśmiertelną; że duchowość jej i nieśmiertelność są przypuszczeniami wykoncypowanymi przez księży i prawodawców w celu straszenia głupców i rządzenia nimi, przez wpajanie w nich przesądów o karach i nagrodach życia przyszłego. Że rozum najwyższy rozlany po całym świecie, jako też rozum człowieka, stoi na równi z rozumem ciał niebieskich, z rozumem kapusty i kłosów itp.

 

Nauka masońska nie uznaje żadnego Boga Stworzyciela i Sędziego ludzi, żadnej osobistej odpowiedzialności, żadnej poza grobem kary ani nagrody: a zatem precz z próżnymi postrachami i głupią nadzieją opartą na łatwowierności pospólstwa! Masoneria naucza, że jednostka traci po śmierci swoją osobistość i że składowe jej elementy łączą się z podobnymi sobie elementami natury dla tworzenia nowej przemiany; że nad człowieka nie ma żadnej istoty wyższej, ponieważ nie ma ani Boga, ani ducha; że bracia masonowie sami, którzy przez dochodzenie i poszukiwania (?) dochodzą do masońskiej niewinności i postępują zgodnie z istotnym ich Zakonu duchem, stawają się godnymi nazwy Bogów ziemskich. A zatem człowiek jest obowiązany adorować tylko naturę, tj. siebie samego i podlegać prawu tylko natury, która jest prawem powszechnym i jedyną religią, w całym znaczeniu tego wyrazu; że prawo natury opiera się na naturze człowieka i że celem jego jest zachowanie i uszczęśliwienie rodzaju ludzkiego, i że przepisy tegoż prawa zawierają się w tych trzech maksymach: zachowuj siebie, nauczaj siebie, miarkuj siebie, a to dla własnego i ludzkości interesu, dla pozyskania sobie miłości i publicznego szacunku, a w braku tego wszystkiego, dla nadania powagi samemu sobie; że karą za niestosowanie się do praw natury ma być nienawiść, wzgarda i oburzenie ze strony społeczeństwa.

 

Takie to są zasady, dogmaty i prawo wiary pp. masonów, dla których rozszerzenia sprzysięgli się oni wytępić: przesądy, tj. wiarę w Boga i Jego naukę; zabobony, tj. prawdziwy kult Bogu należny; i fanatyzm, tj. naukę rzymsko-katolickiego Kościoła, do czego zmierzają pod szumnymi szyldami: wolność, równość, braterstwo, dla łatwiejszego zwiedzenia głupich i łatwowiernych.

 

–––––––––––

 

 

Masoneria i karbonaryzm wobec zdrowego rozumu i społeczeństwa podług własnych słów masonów, oraz w pracy niniejszej cytowanych a na jej końcu przytoczonych źródeł niewątpliwych, przez ks. A. L., W Krakowie. Nakładem Księdza Aleksandra Lakszyńskiego. CZIONKAMI DRUKARNI UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO pod zarządem I. Stelcla. 1876, ss. 17-19.

 

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)

Powrót do spisu treści dzieła ks. Aleksandra Lakszyńskiego pt.
MASONERIA I KARBONARYZM

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: