KS. ALOJZY JOUGAN
ROZDZIAŁ CZWARTY
§ 55. Reguła wiary
1. Pojęcie reguły wiary. Pismo św. i Tradycja
zawierają prawdy objawione od Boga, zowią się przeto słusznie źródłem
Objawienia, skąd je czerpać można. Aby jednak Boskie objawienie można także
niezłomną wiarą przyjąć, musi je nieomylny urząd nauczycielski Kościoła
ogłosić jako prawdę objawioną, to znaczy musi je do wierzenia podać. Nauka
tedy Kościoła katolickiego, z której poznać można prawdy objawione i znaczenie,
w jakim je rozumieć należy, jest i nazywa się regułą wiary.
2. Jej potrzeba. Taka reguła wiary jest
nieodzownie potrzebną, gdyż:
a) Chrystus
Pan ogłosił swą naukę nie tylko dla apostołów i ludzi współczesnych, lecz dla
wszystkich ludzi i na wszystkie czasy. Musiał przeto postarać się o
to, by naukę Jego objawioną i jej należyte znaczenie mogli poznać wszyscy
ludzie, zawsze i wszędzie, z zupełną pewnością i bez wszelkiej obawy pobłądzenia;
b) Chrystus Pan podał tylko jedną naukę, musiał przeto postarać
się o to, by jedność tej nauki i wiara w nią zachowała się wszędzie
niesfałszowaną, to znaczy, by żadna prawda objawiona nie była w głoszeniu
pominiętą, by żadna nieobjawiona do niej nie była dodaną, ani też by
jakiekolwiek błędy do wiary prawdziwej nie były domieszane.
3. Nadanie reguły wiary. Chrystus Pan dał
istotnie taką zupełnie wystarczającą regułę wiary przez to właśnie, że w
swym Kościele ustanowił żywy i nieomylny urząd nauczycielski i zobowiązał
wszystkich ludzi, aby go słuchali. Dla wierzącego katolika jest przeto nic
innego, tylko nauka Kościoła katolickiego jedyną regułą, w co ma wierzyć
i jak wierzyć.
4. Uzasadnienie. Chrystus Pan nie dał żadnej
innej reguły wiary prócz nauczania Kościoła. Okazuje się to z Jego i apostołów
postępowania. I tak:
a) Chrystus
Pan głosił swą naukę z Boską władzą, której się wszyscy mieli poddać, i władzę
tę przeniósł na apostołów.
b)
apostołowie na mocy posłannictwa Chrystusowego głosili dalej ewangelię i
przelewali władzę nauczania na innych, a w ten sam sposób miało się to odbywać
dalej aż do końca świata.
5. Krótkie streszczenie nauki o Kościele zamyka
się w następujących prawdach: Chrystus Pan założył rzeczywiście jeden tylko
Kościół widzialny, z jedną widzialną głową na to, aby wszystkim ludziom głosił
nieomylnie prawdy objawione i by wszystkich uświęcił i doprowadził do
zbawienia. W tym celu nadał mu ustrój, władzę i urzędy odpowiednie do jego
zadania i przeznaczenia, wyróżnił go przez znaki zewnętrzne od innych
fałszywych społeczności religijnych, zabezpieczył mu niespożytość co do trwania
i nieomylność w nauczaniu. Zaczem wszyscy ludzie są obowiązani wierzyć w jego
naukę i słuchać go, jeżeli pragną osiągnąć zbawienie wieczne, w nim tylko i
przez niego zapewnione. Tym prawdziwym Kościołem Chrystusowym jest tylko rzymsko-katolicki.
Słusznie przeto zowią katolicy Kościół ten swoją Matką. On ich we Chrzcie św. duchowo odradza i synami Bożymi czyni, karmi ich słowem Bożym i Chlebem anielskim, wychowuje ich w bojaźni Pańskiej, towarzyszy im przez drogę życia doczesnego aż do ostatniego tchnienia, a nawet po śmierci niesie im przez swe modlitwy pomoc duchowną. Jakież to szczęście żyć na łonie tego jedynie prawdziwego i zbawiającego Kościoła, jego nauką się karmić, jego środkami łaski wzmacniać, krzepić danymi mu obietnicami, słuchać go i kochać jako najlepszą z matek, by w nim i przezeń zapewnić sobie zbawienie, przyjście do Ojca w niebie i oglądanie Go na wieki. Gdyż wedle zapewnienia wielkiego Ojca Kościoła (Cypr. de unit. Eccl. 1, 19):
Nie może ten mieć Boga za Ojca, kto nie ma Kościoła za
Matkę.
–––––––––
X.
Dr. Jougan, Katolicka dogmatyka ogólna dla szkół średnich. Lwów 1898,
ss. 180-181.
(Pisownię
i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pozwolenie Władzy Duchownej:
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Kraków 2006
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: