PIERWSZA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

NAUKA

ŚWIĘTEGO GRZEGORZA PAPIEŻA

OJCA I DOKTORA KOŚCIOŁA

(540 – 604)

O KUSZENIU ZBAWICIELA

––––––––

"Wonczas był zawiedzion Jezus na puszczę od Ducha, aby był kuszon od diabła".

Ew. u św. Mat., r. 4.

Stary nieprzyjaciel wystawił przeciw pierwszemu rodzicowi naszemu Adamowi trzy pokusy: kusił go bowiem łakotliwością, próżną chwałą i chciwością: a tym sposobem doświadczając go, odniósł nad nim zwycięstwo, gdyż przez Adamowe na pokusy przyzwolenie, zagarnął go pod moc swoją, stał się panem i władcą jego.

Kusił go łakotliwością, kiedy mu pokazał owoc zakazanego drzewa i do jedzenia zachęcał (1). Kusił go próżną chwałą, kiedy mówił: "będziecie jako bogowie" (2). Kusił go wreszcie chciwością, gdy mówił: "wiedząc złe i dobre" (3). Chciwość bowiem nie tylko bywa na pieniądze, ale i na wywyższenie się.

Ale jakimi sposobami pierwszego człowieka pognębił, takimiż sposobami i sam kusiciel drugiemu człowiekowi Chrystusowi uległ. Bo i Chrystusa kusił łakotliwością, mówiąc: "rzecz, aby te kamienie stały się chlebem" (4). Kusił próżną chwałą, powiadając: "jeśliś jest Syn Boży, rzuć się na dół" (5). Kusił przez chciwość wywyższenia, gdy Mu wszystkie królestwa świata okazał i mówił: "to wszystko dam tobie, jeśli upadłszy uczynisz mi pokłon" (6).

Wszelako, tymiż sposobami przez człowieka drugiego został zwyciężony, którymi człowieka pierwszego zwyciężył: iżby pognębiony na samym wstępie, oddalał się od serc naszych, gdy zrazu przypuszczony, zupełnie je opanowywał.

Obok tego, w tym kuszeniu Pana, wyświetla się jeszcze rzecz inna. Ponieważ Chrystus Pan kuszony od szatana, przytacza wyroki Pisma świętego, i jako Przedwieczne Słowo, mogąc szatana pogrążyć w przepaść bezdenną, jednakże potęgi swojej nie okazuje i na samym tylko przytaczaniu wyroków Pisma świętego poprzestaje; z cierpliwości więc swojej daje nam przykład, abyśmy w razie doznawanych cierpień ze strony złych ludzi, pobudzali się wzorem postępku Jego, raczej do nauki niż do zemsty. (7)

Weźmy do serca ten przykład i składajmy dowody podobnej cierpliwości zawsze, ale szczególniej w poście, któryśmy za łaską Bożą od środy popielcowej rozpoczęli. We wszystkim stosujmy się do woli Pana naszego Jezusa Chrystusa, i czcijmy Go jak umiemy i możemy na ziemi, abyśmy zasłużyli czcić i wielbić Go w niebie przez wieczność całą. Amen.

–––––––––––

Nauki na niedziele i święta całego roku miane w Kollegiacie Łowickiej przez Księdza Antoniego Chmielowskiego. T. II: Czas Wielkiego Postu i Wielkiejnocy. Warszawa. W DRUKARNI STANISŁAWA NIEMIERY, PLAC WARECKI N. 4. 1892, ss. 91-92. (a)

(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

APPROBATUR.

Varsaviae die 14 (26) Junii 1891 anno.

Judex Surrogatus,

Canonicus Metropolitanus

R. Filochowski.

pro Secretario

J. Podbielski.

N. 2870.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przypisy:

(1) Rodz. 3, 1.

(2) Rodz. 3, 5.

(3) Rodz. 3, 5.

(4) Mt. 4, 3.

(5) Mt. 4, 6.

(6) Mt. 4, 9.

(7) Gregor. M. hom. 16. t. 3 ed. Rom. 1591.

(a) Por. 1) Św. Grzegorz Wielki, Papież, a) Homilia o słuchaniu słowa Bożego. b) O Zmartwychwstaniu naszym. 2) Św. Alfons Liguori, O ważności zbawienia wiecznego. 3) Ks. Antoni Chmielowski, Nauka na pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, o poście. (Przyp. red. Ultra montes).

Cracovia MMXII, Kraków 2012

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: