KATECHIZM
RZYMSKO-KATOLICKI
KS. JÓZEF DEHARBE SI
CZĘŚĆ TRZECIA
–––––––
O sakramencie ostatniego namaszczenia
1. P. Co jest sakrament ostatniego namaszczenia?
O. Sakrament ostatniego namaszczenia jest sakramentem, w którym chory przez namaszczenie olejem św. i modlitwę kapłana otrzymuje łaskę Boską dla dobra duszy, a często także dla dobra ciała.
*2. P. Skąd wiemy, że Jezus Chrystus ustanowił sakrament ostatniego namaszczenia?
O. Że Jezus Chrystus ustanowił sakrament ostatniego namaszczenia, wiemy: 1) z Pisma św.; 2) z ustawicznej nauki Kościoła.
*3. P. Co mówi Pismo święte o sakramencie ostatniego namaszczenia?
O. Święty Jakub Apostoł mówi: "Choruje kto między wami? Niechaj wwiedzie kapłany Kościoła, a niech się modlą nad nim, pomazując go olejem w Imię Pańskie. A modlitwa wiary uzdrowi niemocnego, i ulży mu Pan; a jeśliby w grzechach był, będą mu odpuszczone" (Jakub V, 14. 15).
*4. P. Jak udziela kapłan sakramentu ostatniego namaszczenia?
O. Kapłan namaszcza olejem świętym pięć zmysłów chorego, to jest: oczy, uszy, nos, usta, dłonie i stopy, mówiąc za każdym namaszczeniem: "Przez to święte namaszczenie i swoje najłaskawsze miłosierdzie niechaj ci Bóg przebaczy, cokolwiek zgrzeszyłeś wzrokiem, słuchem itd.".
*5. P. Jakie skutki sprawuje ostatnie namaszczenie dla dobra duszy?
O. Ostatnie namaszczenie: 1) pomnaża łaskę poświęcającą; 2) odpuszcza grzechy powszednie i te śmiertelne, z których chory już nie może się spowiadać, i wzbudza wielką ufność w miłosierdziu Bożym; 3) niszczy złe skłonności, pozostałe po grzechu, i odpuszcza kary doczesne, o ile chory na to zasługuje; 4) umacnia w cierpieniach i pokusach, szczególnie w chwili śmierci.
*6. P. Jakie skutki sprawuje ostatnie namaszczenie dla dobra ciała?
O. Ostatnie namaszczenie sprawia często ulgę w chorobie, a nawet przywraca zdrowie, jeśli ono służy do zbawienia duszy.
7. P. Kto może i powinien przyjmować sakrament ostatniego namaszczenia?
O. Każdy chrześcijanin katolik, który już przyszedł do używania rozumu, a jest niebezpiecznie chory, może i powinien przyjmować sakrament ostatniego namaszczenia.
8. P. Jak powinien chory przyjmować sakrament ostatniego namaszczenia?
O. Chory powinien przyjmować sakrament ostatniego namaszczenia: 1) w stanie łaski, dlatego też ma się pierwej spowiadać, albo w razie niemożności spowiedzi wzbudzać skruchę doskonałą; 2) z wiarą, nadzieją, miłością i poddaniem się woli Bożej.
*9. P. Kiedy powinien chory przyjmować sakrament ostatniego namaszczenia?
O. Chory powinien ile możności przyjmować sakrament ostatniego namaszczenia wtenczas, kiedy ma jeszcze przytomność umysłu, i po przyjęciu wiatyku.
*10. P. Czy ten sakrament dlatego nazywa się ostatnim namaszczeniem, że chory po jego przyjęciu musi umrzeć?
O. Nie; bo sakrament ten przywraca nawet zdrowie, jeśli tego zbawienie wymaga, a nazywa on się tak dlatego, że z wszystkich namaszczeń świętych, to namaszczenie przyjmuje się zwykle ostatnie.
11. P. Czy tedy dobrze czynią ci, którzy z bojaźni zwlekają przyjęcie sakramentu ostatniego namaszczenia?
O. Tacy pozbawiają się łaski Bożej, najpewniejszej ulgi w chorobie, a często najskuteczniejszego lekarstwa, które może przywrócić zdrowie; a jeśli to czynią z niedbalstwa, mogą narazić swoje zbawienie na niebezpieczeństwo.
12. P. Czy krewni lub znajomi czynią przysługę choremu, jeśli lękając się przerazić go, nic mu nie mówią o przyjęciu sakramentów świętych?
O. Tacy nie tylko nie czynią choremu przysługi, lecz wyrządzają mu największą krzywdę, bo go pozbawiają najcenniejszych łask, a może i zbawienia, siebie samych zaś obarczają ciężką odpowiedzialnością przed Bogiem.
*13. P. Jak często można przyjmować sakrament ostatniego namaszczenia?
O. Sakrament ostatniego namaszczenia można przyjmować raz w każdej niebezpiecznej chorobie; a nawet w jednej i tej samej chorobie można go przyjąć powtórnie, jeśli niebezpieczeństwo śmierci minęło, a potem znowu się pojawiło.
Upomnienie: Jeśli Bóg nawiedzi cię ciężką chorobą, nie odkładaj przyjęcia sakramentów świętych do ostatniej chwili, bo może cię zajść śmierć, zanim zdoła przybyć kapłan. Nie unoś się też fałszywą czułością w chorobie krewnych i znajomych, tając przed nimi potrzebę przyjęcia sakramentów świętych. Milczeniem nie uratujesz ich od śmierci ciała; ale uratować możesz ich duszę, jeśli ich wczas nakłonisz do tego, że przez sakramenty święte oczyszczą się z grzechów, i usprawiedliwieni staną przed sądem Boga.
–––––––––––
Katechizm rzymsko-katolicki podług Ks. J. Deharbe T. J. dla szkół ludowych. We Lwowie. NAKŁADEM ZAKŁADU NARODOWEGO IMIENIA OSSOLIŃSKICH. 1885, ss. 283-286.
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Powrót do spisu treści
Katechizm rzymsko-katolicki
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: