KATECHIZM
RZYMSKO-KATOLICKI
KS. JÓZEF DEHARBE SI
CZĘŚĆ PIERWSZA
–––––––
O dziewiątym artykule wiary
"Święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie"
§ 1. O Kościele w ogólności (1)
1. P. Co uczynili Apostołowie, otrzymawszy Ducha Świętego?
O. Apostołowie, otrzymawszy Ducha Świętego, rozeszli się po wszystkich krajach, nauczali, chrzcili i gromadzili około siebie wszystkich, którzy uwierzyli i dali się ochrzcić.
2. P. Cóż powstało z tych zgromadzeń wiernych chrześcijan po rozmaitych miejscach?
O. Z tych zgromadzeń wiernych chrześcijan powstały gminy chrześcijańskie, których przełożonymi byli Apostołowie.
3. P. Cóż czynili Apostołowie, gdy było coraz więcej takich gmin chrześcijańskich?
O. Apostołowie wybierali starszych i cnotliwych, wyświęcali ich na biskupów tych gmin i dawali im władzę wyświęcać także innych.
4. P. Czy były połączone z sobą te gminy chrześcijańskie?
O. Wszystkie te gminy chrześcijańskie były z sobą połączone, chociaż zamieszkiwały rozmaite kraje; były one jedną wielką gminą chrześcijańską, bo wszystkie wyznawały jedną i tę samą wiarę, przyjmowały jedne i te same sakramenty święte, a przełożonym wszystkich był św. Piotr.
5. P. Jakże nazywała się ta wielka gmina chrześcijańska, której najwyższym przełożonym był św. Piotr?
O. Ta wielka gmina chrześcijańska, której przełożonym najwyższym czyli rządcą był św. Piotr, nazywała się Kościołem katolickim czyli powszechnym.
6. P. Czy trwa i teraz Kościół katolicki?
O. Kościół katolicki trwa i teraz i trwać będzie do końca świata, bo Jezus Chrystus dał Kościołowi to przyrzeczenie, mówiąc: "Oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata" (Mt. XXVIII, 20).
7. P. Cóż jest Kościół katolicki?
O. Kościół katolicki jest zgromadzeniem wszystkich chrześcijan katolików na ziemi, połączonych jedną wiarą, pod zarządem papieża i podwładnych mu biskupów.
8. P. Któż tak urządził Kościół?
O. Jezus Chrystus urządził tak Kościół, a Jego rozkaz wykonali Apostołowie.
*9. P. Skąd wiemy, że Chrystus Pan w ten sposób urządził Kościół?
O. Wiemy to ze słów, które wyrzekł Chrystus Pan, gdy Apostołom swoim dawał władzę, jaką On sam posiadał, i gdy ich wysyłał, aby wszystkich ludzi nauczali i chrzcili, i pod zwierzchnictwem św. Piotra rządzili wiernymi.
*10. P. Którymi to słowy dał Chrystus Apostołom tę władzę?
O. Chrystus dał Apostołom tę władzę następującymi słowy: "Dana mi jest wszystka władza na niebie i na ziemi. Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w Imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego, nauczając je chować wszystko, comkolwiek wam przykazał. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt. XXVIII, 18-20).
11. P. Jakiż więc urząd dał Chrystus Pan Apostołom?
O. Jezus Chrystus dał Apostołom urząd : 1) nauczania; 2) składania ofiary czyli Mszy św. i rozdawania sakramentów św.; 3) rządzenia Kościołem; tj. urząd nauczycielski, kapłański i pasterski.
12. P. Dlaczego mieli Apostołowie urząd ten wykonywać tylko pod zwierzchnictwem św. Piotra?
O. Apostołowie mieli swój urząd wykonywać tylko pod zwierzchnictwem św. Piotra, ponieważ Pan Jezus Piotra ustanowił zastępcą swoim na ziemi i widzialną głową całego Kościoła.
*13. P. Skąd to poznajemy, że Jezus Chrystus ustanowił św. Piotra widzialną głową Kościoła?
O. Poznajemy to ze słów Jezusa Chrystusa, powiedzianych do Piotra: "Tyś jest Piotr, to jest opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój: a bramy piekielne nie zwyciężą go. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego. A cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebiesiech; a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebiesiech" (Mt. XVI, 18-19). "Paś baranki moje, paś owce moje" (Jan XXI, 15-17). Te słowa znaczą właśnie, że Piotr miał rządzić całym Kościołem.
*14. P. Czy po śmierci św. Piotra miał ustać urząd widzialnej głowy Kościoła?
O. Nie; ponieważ Kościół ma trwać do skończenia świata, więc musi także trwać urząd widzialnej głowy Kościoła.
15. P. Któż jest po Piotrze widzialną głową Kościoła?
O. Każdy Ojciec Święty czyli papież, który jest prawnym następcą św. Piotra i biskupem rzymskim.
16. P. Co to znaczy, że biskup rzymski jest głową Kościoła?
O. To znaczy, że biskup rzymski rządzi całym Kościołem i stara się o niego.
17. P. Czemu nazywa się rządca Kościoła "Ojcem Świętym", "Papieżem"?
O. Nazywa się "Papieżem" czyli "Ojcem Świętym", ponieważ jak ojciec o dobro dzieci, tak on się stara o to, aby wszyscy wierni byli świętymi i dostąpili zbawienia.
18. P. Czy urząd Apostołów miał także trwać zawsze?
O. I urząd Apostołów miał także trwać zawsze; bo z rozporządzenia Chrystusa miał przechodzić na następców Apostołów bez przerwy, aż do skończenia świata.
*19. P. Skąd poznajemy to rozporządzenie Chrystusa?
O. To rozporządzenie Chrystusa poznajemy ze słów, które rzekł do Apostołów: "Ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt. XXVIII, 20). – Te słowa wyrzekł Chrystus Pan nie tylko do Apostołów, lecz do ich następców, bo Apostołowie nie mieli żyć aż do skończenia świata.
20. P. Którzy są właściwi następcy Apostołów?
O. Następcami Apostołów są biskupi, którzy, prawnie poświęceni, z papieżem są w jedności, czyli biskupi katoliccy.
21. P. Kto pomaga biskupom w wykonywaniu ich urzędu?
O. Biskupom pomagają w wykonywaniu ich urzędu podwładni im kapłani czyli pasterze dusz.
22. P. Jakimże sposobem utrzymuje się w całym Kościele jedność i porządek?
O. Jedność i porządek utrzymują się w całym Kościele tym sposobem, że wszyscy, którzy nie są kapłanami czyli księżmi, posłuszni są księżom, księża biskupom, a biskupi papieżowi.
Upomnienie: Miej zawsze w sercu i okazuj głębokie uszanowanie i posłuszeństwo dla Ojca Świętego, papieża i dla połączonych z nim biskupów i kapłanów, bo oni w zastępstwie Boga są twoimi przełożonymi, nauczają cię w Jego imieniu, udzielają Jego łask i prowadzą do zbawienia.
§ 2. O znamionach Kościoła
23. P. Czy ustanowił Jezus Chrystus więcej Kościołów?
O. Jezus Chrystus ustanowił tylko jeden Kościół, jak jednej tylko wiary nauczał; mówi też do Piotra św. o jednym tylko Kościele: "Na tej opoce zbuduję Kościół mój" (Mt. XVI, 18).
*24. P. Czy są także inne zgromadzenia chrześcijan, które nazywają się kościołem?
O. Są także inne zgromadzenia chrześcijan, które nazywają się kościołem, np. luterski, kalwiński itd.
*25. P. Czy te zgromadzenia są prawdziwym Kościołem Chrystusa?
O. Te zgromadzenia nie są prawdziwym Kościołem Chrystusa, ponieważ nie przez Chrystusa zostały ustanowione, lecz przez ludzi w późniejszym czasie, i nie mają ani tej wiary, ani tego urządzenia, które On dał prawdziwemu Kościołowi swemu.
26. P. Po czymże można poznać prawdziwy Kościół Chrystusa?
O. Prawdziwy Kościół Chrystusa można poznać po tych czterech znakach czyli znamionach: 1) że jest jeden; 2) święty; 3) katolicki czyli powszechny; 4) apostolski.
*27. P. Dlaczego tylko ten Kościół może być prawdziwym Kościołem Chrystusa, który ma cztery znamiona?
O. Ponieważ Jezus Chrystus chciał, aby Jego prawdziwy Kościół był jeden, święty, katolicki i apostolski.
28. P. Któryż Kościół ma wszystkie te cztery znamiona?
O. Wszystkie te cztery znamiona ma tylko Kościół rzymskokatolicki, tj. ten, który uznaje papieża w Rzymie za najwyższego rządcę.
29. P. Dlaczegóż jest tylko rzymskokatolicki Kościół jednym?
O. Tylko rzymskokatolicki Kościół jest jednym, ponieważ tylko on ma zawsze i wszędzie: 1) jedną i tę samą wiarę; 2) jedną i tę samą ofiarę i sakramenty święte; 3) jednego wspólnego rządcę.
30. P. Dlaczego jest tylko rzymskokatolicki Kościół świętym?
O. Tylko rzymskokatolicki Kościół jest świętym, ponieważ: 1) tylko jego założyciel jest święty i nauka święta; 2) tylko on ma wszystkie, przez Chrystusa ustanowione sakramenty święte, przez które uświęca ludzi; 3) on tylko ma zawsze prawdziwych Świętych, których świętość Bóg sam potwierdził cudami (2).
31. P. Dlaczego tylko rzymski Kościół jest katolickim czyli powszechnym?
O. Tylko rzymski Kościół jest katolickim czyli powszechnym, ponieważ:
1) tylko Kościół rzymski trwa nieprzerwanie od czasów Chrystusa Pana;
2) tylko on rozszerzył się po całym świecie i ciągle rozszerza;
3) tylko on ustanowiony jest dla zbawienia wszystkich ludzi.
32. P. Dlaczego jest tylko rzymskokatolicki Kościół apostolskim?
O. Tylko rzymskokatolicki Kościół jest apostolskim, ponieważ:
1) tylko jego początek sięga czasów Chrystusa i Apostołów;
2) tylko jego nauka jest nauką Jezusa Chrystusa i Apostołów;
3) tylko jego przełożeni – to jest papież i biskupi – są prawowitymi następcami Apostołów.
33. P. Cóż wynika z tego, że tylko Kościół rzymskokatolicki ma te cztery znamiona prawdziwego Kościoła Chrystusa?
O. Stąd wynika, że tylko Kościół rzymskokatolicki jest jedynie prawdziwym, że tylko on jest Kościołem przez Chrystusa założonym.
Upomnienie: Módl się często i gorliwie o pokój i wywyższenie Kościoła, o nawrócenie błędnowierców i niewiernych.
*§ 3. O przeznaczeniu Kościoła
34. P. Na co ustanowił Jezus Chrystus Kościół?
O. Jezus Chrystus ustanowił Kościół, aby przez niego doprowadził wszystkich ludzi do zbawienia.
35. P. Cóż uczynił Jezus Chrystus, aby Kościół mógł to zadanie spełnić?
O. Jezus Chrystus: 1) pozostawił Kościołowi swoją naukę, środki łaski i swoją władzę; 2) udzielił mu pomocy Ducha Świętego, aby tę naukę Boską przechowywał zawsze nieskazitelną, środków łaski należycie udzielał, i władzy tej używał ku zbawieniu ludzi.
36. P. Jakim sposobem przechowuje się w Kościele nauka Boska zawsze nieskazitelna?
O. Nauka Boska przechowuje się w Kościele zawsze nieskazitelna przez nieomylne nauczycielstwo Kościoła.
37. P. Którzy są nieomylni nauczyciele Kościoła?
O. Nieomylni nauczyciele Kościoła są papież i zjednoczeni z nim biskupi, którzy też dlatego nazywają się Kościołem nauczającym, podczas gdy wszyscy wierni nazywają się Kościołem słuchającym.
38. P. Dlaczego nazywa się Kościół nauczający nieomylnym?
O. Kościół nauczający dlatego nazywa się nieomylnym, ponieważ za pomocą Ducha Świętego nie może się mylić w naukach wiary i obyczajów.
39. P. Któż nam dał to zapewnienie, że Kościół nauczający nie może się mylić?
O. Sam Jezus Chrystus dał nam to zapewnienie, gdy rzekł, że:
1) "z Kościołem będzie po wszystkie dni aż do skończenia świata" (Mt. XXVIII, 20);
2) że "Duch prawdy z nim mieszkać będzie na wieki" (Jan XIV, 16-17);
3) że, "Kościoła nie zwyciężą nigdy bramy piekielne" (Mt. XVI, 18), to znaczy kłamliwe nauki szatańskie.
40. P. Skąd bierze Kościół te nieomylne prawdy wiary i obyczajów?
O. Kościół bierze je z Pisma św. i z tradycji czyli podania.
41. P. Czy może Kościół nauczać, czego nie ma w Piśmie św. i tradycji?
O. Nie; Kościół może tylko tego nauczać, co jest zawarte w Piśmie św. i tradycji.
42. P. Cóżeśmy zatem powinni czynić, jeśli powstanie spór w rzeczach wiary?
O. Jeśli powstanie spór w rzeczach wiary, powinniśmy w to wierzyć, co nam ogłosi nieomylny Kościół.
43. P. Któż ogłasza nieomylne nauki wiary i obyczajów?
O. Nieomylne nauki wiary i obyczajów ogłasza albo papież, gdy przemawia jako zastępca Jezusa Chrystusa i najwyższy nauczyciel Kościoła, albo zgromadzenie biskupów pod przewodnictwem papieża, które nazywa się soborem powszechnym.
44. P. Do czego jeszcze jesteśmy obowiązani względem Kościoła, jeśli chcemy być zbawieni?
O. Jeśli chcemy być zbawieni, jesteśmy jeszcze obowiązani do posłuszeństwa względem Kościoła, jako jego dzieci, to znaczy, powinniśmy wierzyć w jego naukę, używać środków łaski, których udziela, i pełnić jego przykazania.
45. P. Kto zobowiązał nas do tego posłuszeństwa względem Kościoła?
O. Do tego posłuszeństwa względem Kościoła zobowiązał nas sam Jezus Chrystus słowami: "Kto by nie słuchał Kościoła, niech ci będzie jako poganin i jawnogrzesznik" (Mt. XVIII, 17).
46. P. Więc cóż wyznajemy tymi słowami apostolskiego składu wiary: "święty Kościół powszechny"?
O. Tymi słowy apostolskiego składu wiary wyznajemy, że Jezus Chrystus ustanowił nieomylny Kościół, któremu wierzyć i którego słuchać powinniśmy bez wymówek, jeśli chcemy osiągnąć zbawienie, i że tym Kościołem żaden inny nie jest, tylko Kościół rzymskokatolicki.
Upomnienie: Szanuj i miłuj Kościół święty, jako twoją matkę, a z pokorą wypełniaj jego ustawy i przykazania; bo kto nie chce mieć Kościoła za matkę, nie może mieć Boga ojcem.
*§ 4. O rozszerzeniu i zachowaniu Kościoła (3)
47. P. Z jakim skutkiem ogłaszali Apostołowie naukę Chrystusa Pana?
O. Apostołowie ogłaszali naukę Chrystusa Pana ze skutkiem nadzwyczajnie pomyślnym; bo już za ich życia bardzo wielu żydów i pogan w rozmaitych krajach przyjęło tę naukę i dało się ochrzcić.
48. P. Komu trzeba przypisać ten pomyślny skutek?
O. Ten pomyślny skutek trzeba przypisać nie ludziom, lecz Bogu; ponieważ Kościół Chrystusowy nadzwyczajnie szybko rozszerzył się po całej ziemi, chociaż ludzie, tak poganie, jak żydzi, królowie i cesarze, wszelkimi sposobami starali się przeszkodzić jego rozszerzeniu.
49. P. Cóż czynili żydzi i poganie, aby przeszkodzić rozszerzeniu Kościoła?
O. Żydzi i poganie prześladowali i męczyli chrześcijan przez 300 lat w sposób najokrutniejszy, ponieważ nienawidzili wiary Chrystusa, która potępiała ich występki.
50. P. Kto położył koniec prześladowaniom Kościoła?
O. Cesarz Konstantyn Wielki położył koniec prześladowaniom Kościoła.
51. P. Co skłoniło Konstantyna do tego?
O. Skłoniło go do tego cudowne zjawisko krzyża na niebie, z napisem: "W tym znaku zwyciężysz".
52. P. Jak długo trwa już Kościół katolicki?
O. Kościół katolicki trwa już przeszło 1800 lat.
53. P. Czy miał Kościół katolicki nieprzyjaciół od czasów Konstantyna?
O. Kościół katolicki miał zawsze wielu i potężnych nieprzyjaciół, lecz nigdy nie był i nie może być zwyciężonym.
54. P. Dlaczego Kościół katolicki nie może być zwyciężonym?
O. Kościół katolicki nie może być zwyciężonym, ponieważ mu to przyrzekł Jezus Chrystus słowami: "Bramy piekielne nie zwyciężą go" (Mt. XVI, 18).
55. P. Którzy byli od czasów Konstantyna najniebezpieczniejsi nieprzyjaciele Kościoła katolickiego?
O. Najniebezpieczniejsi nieprzyjaciele Kościoła katolickiego byli błędnowiercy, którzy szerzyli fałszywe nauki, odłączyli się od Kościoła, i założyli osobne gminy czyli sekty.
56. P. Czy te sekty trwają także tak długo jak Kościół katolicki?
O. Nie; te sekty giną, a po nich powstają znowu inne, aby zginęły jak tamte. Tak działo się przez wszystkie wieki aż dotąd.
57. P. Czy przepowiedział Jezus Chrystus, że powstaną sekty?
O. Jezus Chrystus i Apostołowie przepowiadali to wyraźnie i często.
58. P. Dlaczego pozwala Bóg, aby powstawały sekty?
O. Bóg pozwala, aby powstawały sekty, ponieważ:
1) przez nie źli a niepoprawni odłączają się od Kościoła i nie psują wiernych;
2) Kościół wtenczas właśnie zatwierdza na nowo swoją naukę, i coraz dokładniej daje ją poznać wiernym.
59. P. Czym nagradza Bóg zwykle Kościołowi ubytek tych, którzy odłączają się od niego jako heretycy?
O. Bóg nagradza zwykle Kościołowi ubytek tych, którzy się odłączają od Kościoła, nawróceniem narodów pogańskich, które lepiej sobie cenią łaskę wiary i z niej korzystają.
60. P. Przez co zatwierdza Kościół naukę swoją i daje ją poznać dokładniej?
O. Kościół zatwierdza swoją naukę i daje ją dokładniej poznać przez wyroki soborów powszechnych czyli zgromadzeń biskupów, które, oświecone przez Ducha Świętego, tłumaczą nieomylnie dawną katolicką naukę, potwierdzają ją, a nowe błędne nauki potępiają.
61. P. Ile odbyło się soborów powszechnych?
O. Soborów powszechnych odbyło się dotąd 20.
62. P. Gdzie i kiedy odbył się ostatni sobór powszechny?
O. Ostatni sobór powszechny, który nazywa się "Soborem Watykańskim", odbył się w Rzymie, roku 1869.
63. P. Co uchwalił powszechny Sobór Watykański o nieomylności papieża?
O. Sobór powszechny Watykański uchwalił, że nieomylność papieża jest prawdą wiary, w Piśmie św. i w tradycji zawartą.
64. P. Co rozumiemy przez nieomylność papieża?
O. Przez nieomylność papieża rozumiemy dar, który Chrystus Pan dał Piotrowi św. i wszystkim jego następcom, że mylić się nie mogą, jeśli, jako najwyżsi nauczyciele Kościoła, ogłaszają prawdy wiary i obyczajów.
†65. P. Co to znaczy, że nieomylność papieża jest prawdą wiary?
O. To znaczy, że w nieomylność papieża powinniśmy wierzyć tak samo, jak we wszystkie inne objawione prawdy wiary, pod utratą zbawienia.
†66. P. Dlaczego powinniśmy wierzyć w nieomylność papieża jako w prawdę wiary?
O. Ponieważ sobór powszechny, Duchem Świętym rządzony, ogłosił ją za prawdę wiary, w Piśmie św. i tradycji zawartą.
†67. P. Które słowa Pisma św. potwierdzają tę prawdę wiary?
O. Najprzód te słowa Chrystusa, do Piotra św. i następców jego powiedziane: "Tyś jest Piotr, to jest opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, i bramy piekielne nie zwyciężą go" (Mt. XVI, 18). Po wtóre słowa: "Paś baranki moje, paś owce moje" (Jan XXI, 16-17).
†68. P. Co znaczą te słowa Chrystusa Pana?
O. Te słowa Chrystusa Pana nie mogą nic innego znaczyć, tylko to: że Piotr i jego następcy, papieże, mieli zawsze niewzruszenie strzec wiary i, jako najwyżsi nauczyciele Kościoła, nauczać jej bez błędu czyli nieomylnie; bo gdyby papież mógł zbłądzić w nauce wiary i obyczajów, już by przestał być opoką Kościoła, a bramy piekielne czyli błędna nauka zwyciężałaby Kościół.
69. P. Które mianowicie słowa Pisma św. potwierdzają tę prawdę wiary?
O. Mianowicie te słowa Chrystusa Pana do Piotra św.: "Ja prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty potwierdzaj bracią twoją" (Łk. XXII, 32).
†70. P. Co znaczą te słowa Chrystusa Pana?
O. Te słowa znaczą, że Chrystus Pan wyjednał u Boga Ojca Piotrowi świętemu i następcom jego, papieżom, tę łaskę, iż wiara ich nigdy nie ustanie, tj. że będą zawsze tak wierzyć, jak Chrystus Pan każe, i że będą wszystkich ludzi utwierdzać w prawdziwej wierze, a więc że podawać im będą bez błędu-naukę wiary i obyczajów.
†71. P. Co mówi tradycja o tej prawdzie wiary?
O. Tradycja mówi, że papieże od początku Kościoła rozstrzygali spory w rzeczach wiary i obyczajów i ogłaszali wyroki, które wierni przyjmowali jako nieomylne.
†72. P. Czy tedy prawda wiary o nieomylności papieża jest dawną?
O. Prawda wiary o nieomylności papieża jest tak dawna, jak sam Kościół, ale dopiero na ostatnim soborze została ogłoszoną, bo tak chciał Duch Święty.
†73. P. Czy godzi się katolikowi odrzucać prawdę wiary o nieomylności papieża?
O. Nie; bo odrzucając prawdę wiary, przez Kościół katolicki ogłoszoną, przestałby być katolikiem, a stałby się błędnowiercą i naraziłby się na potępienie.
74. P. Cóż mamy czynić, jeśli ktoś ogłasza naukę błędną, tj. przeciwną nauce Kościoła?
O. Powinniśmy się wystrzegać błędnej nauki, ktokolwiek by ją głosił słowem czy pismem, a wierzyć niewzruszenie nauce rzymskokatolickiego Kościoła.
Upomnienie: Dziękuj Bogu z głębi serca, że jesteś dzieckiem Kościoła katolickiego, nad którym Bóg czuwa tak widocznie; lecz zarazem chluby mu przynoś życiem, prawdziwie chrześcijańskim, inaczej bowiem, nie miałbyś stąd pożytku, że należysz do niego.
§ 5. O obcowaniu Świętych
75. P. Czy tylko chrześcijanie katolicy, żyjący na ziemi, są z sobą połączeni w Kościół?
O. Chrześcijanie katolicy, żyjący na ziemi, nie tylko z sobą są połączeni, lecz sposobem duchowym także z Świętymi w niebie i z duszami w czyśćcu cierpiącymi.
*76. P. Na czym polega to duchowe połączenie?
O. To duchowe połączenie polega na tym, że wszyscy chrześcijanie katolicy, wraz ze Świętymi w niebie i z duszami w czyśćcu, stanowią jakoby jedno ciało, którego głową jest Chrystus, i dlatego też jedni korzystać mogą z dóbr duchownych drugich.
77. P. Jak się nazywa to duchowe połączenie?
O. To duchowe połączenie nazywa się obcowaniem Świętych.
*78. P. Dlaczego nazywają się Świętymi wszyscy, do tego obcowania należący?
O. Wszyscy do tego obcowania należący nazywają się Świętymi dlatego, że wszyscy powołani są do świętości, wszyscy przez chrzest są poświęceni, i że wielu z nich osiągnęło już zupełną świętość.
79. P. Jaki pożytek przynosi nam nasze obcowanie z Świętymi w niebie?
O. Nasze obcowanie z Świętymi w niebie przynosi nam ten pożytek, że ich zasługi i modlitwy jednają nam pomoc Boga.
80. P. Jaki pożytek przynosi duszom w czyśćcu nasze obcowanie z nimi?
O. Obcowanie nasze z duszami w czyśćcu przynosi nam ten pożytek, że im pomóc możemy naszymi modlitwami, jałmużną i dobrymi uczynkami, szczególnie zaś ofiarą Mszy św. Dlatego odprawiają się nabożeństwa za zmarłych, szczególnie w dzień zaduszny.
81. P. Jaki pożytek przynosi nam wspólne nasze obcowanie z wiernymi na ziemi?
O. Wspólne nasze obcowanie z wiernymi na ziemi przynosi nam ten pożytek, że korzystamy ze wszystkich Mszy św., modlitw i dobrych uczynków, które chrześcijanie katolicy wykonują.
Upomnienie: Módl się codziennie za twoich współwyznawców, którzy jeszcze na ziemi walczą o pozyskanie nieba, lub w czyśćcu pokutują, a polecaj się rano i wieczór opiece Świętych, szczególnie Patronów, w niebie.
–––––––––––
Katechizm rzymsko-katolicki podług Ks. J. Deharbe T. J. dla szkół ludowych. We Lwowie. NAKŁADEM ZAKŁADU NARODOWEGO IMIENIA OSSOLIŃSKICH. 1885, ss. 125-145.
Przypisy:
(1) Zobacz: Zarys dziejów religii, § 29, 30 i 31.
(2) Zobacz: Zarys dziejów religii § 37, 41, 46.
(3) Zobacz: Zarys dziejów religii od § 31 do końca.
© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Powrót do spisu treści
Katechizm rzymsko-katolicki
POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: