De discussione propriae conscientiae et emendationis proposito. – De Imitatione Christi. IV. 7. Thomas a Kempis.

THOMAE A KEMPIS

DE IMITATIONE CHRISTI

LIBRI QUATUOR

TEXTUM EDIDIT,

CONSIDERATIONES

AD CUIUSQUE LIBRI SINGULA CAPITA EX CETERIS EIUSDEM

THOMAE A KEMPIS OPUSCULIS COLLEGIT ET ADIECIT

HERMANNUS GERLACH

––––––––

LIBER IV.

DE SACRAMENTO

–––––

CAPUT VII.

De discussione propriae conscientiae et emendationis proposito

Vox dilecti.

1. Super omnia cum summa humilitate cordis et supplici reverentia, cum plena fide et pia intentione honoris Dei, ad hoc sacramentum celebrandum, tractandum et sumendum oportet Dei accedere sacerdotem. Diligenter examina conscientiam tuam et pro posse tuo vera contritione et humili confessione eam munda et clarifica: ita ut nil grave habeas aut scias, quod te remordeat et liberum accessum impediat. Habeas displicentiam omnium peccatorum tuorum in generali, et pro cotidianis excessibus magis in speciali doleas et gemas. Et si tempus patitur, Deo in secreto cordis cunctas confitere passionum tuarum miserias.

2. Ingemisce et dole, quod adhuc ita carnalis sis et mundanus; tam immortificatus a passionibus, tam plenus concupiscentiarum motibus; tam incustoditus in sensibus exterioribus, tam saepe multis vanis phantasiis implicatus; tam multum inclinatus ad exteriora, tam neglegens ad interiora; tam levis ad risum et dissolutionem, tam durus ad fletum et compunctionem; tam promptus ad laxiora et carnis commoda, tam segnis ad rigorem et fervorem; tam curiosus ad nova audienda et pulchra intuenda, tam remissus ad humilia et abiecta amplectenda; tam cupidus ad multa habenda, tam parcus ad dandum, tam tenax ad retinendum; tam inconsideratus in loquendo, tam incontinens in tacendo; tam incompositus in moribus, tam importunus in actibus; tam effusus super cibum, tam surdus ad Dei verbum; tam velox ad quietem, tam tardus ad laborem; tam vigilans ad fabulas, tam somnolentus ad vigilias sacras; tam festinus ad finem, tam vagus ad attendendum; tam neglegens in horis persolvendis, tam tepidus in celebrando, tam aridus in communicando; tam cito distractus, tam raro plene tibi collectus; tam subito commotus ad iram, tam facilis ad alterius displicentiam; tam pronus ad iudicandum, tam rigidus ad arguendum; tam laetus ad prospera, tam debilis in adversis; tam saepe multa bona proponens, et modicum ad effectum perducens.

3. His et aliis defectibus tuis, cum dolore et magna displicentia propriae infirmitatis confessis ac deploratis, firmum statue propositum semper emendandi vitam tuam et in melius proficiendi. Deinde cum plena resignatione et integra voluntate offer te ipsum in honorem nominis mei in ara cordis tui holocaustum perpetuum, corpus tuum scilicet et animam mihi fideliter committendo: quatenus et sic digne merearis ad offerendum Deo sacrificium accedere, et sacramentum corporis mei salubriter suscipere.

4. Non est enim oblatio dignior et satisfactio maior pro peccatis diluendis, quam se ipsum pure et integre cum oblatione corporis Christi in missa et in communione Deo offerre. Si fecerit homo, quod in se est, et vere paenituerit, quotienscumque pro venia et gratia ad me accesserit: Vivo ego, dicit Dominus, qui nolo mortem peccatoris, sed magis, ut convertatur et vivat: quoniam peccatorum suorum non recordabor amplius, sed cuncta sibi indulta erunt.

Consideratio

Misereri potius eligo quam irasci, parcere malens quam punire. Tam pius et misericors sum, ut semper paratior sim ad indulgendum, quam tu ad paenitendum, promptior ad dandum, quam tu ad rogandum. Quid igitur times, quid trepidas, ad sinum tantae pietatis accedere? Et cur te alienares a gratia mea tam sponte oblata? Quid dicit propheta de me? «Accedite», inquit, «ad eum, et illuminamini et facies vestrae non confundentur» (Ps 33, 6). Ego magis accuso raritatem accessus tui, quam frequentem accessum, et plus timidam verecundiam, quam promptam veniae praesumptionem. De mea bonitate confidere, rectae humilitatis et magnae fidei est indicium. Haec dico, ut non pecces; quodsi peccaveris, non desperes, sed cito resurgas (1).

Cum humilitate et cordis contritione ad confessionis remedium celeriter recurrendum est (2). Cito namque veniam a Deo obtinebit: quisquis de peccatis suis veraciter dolens, de cetero firmiter se emendare proponit (3).

Deus meus, vitam meam maculavi peccatis multis; sed vide lacrimas meas, quas fundo in conspectu tuo pro eis. Scio enim, quia non habitat in me bonum, et quamdiu mortale gero corpus, non sum liber a peccatis. Facio igitur malum et pecco cotidie, et quod gravius est, multa patior abire sine gemitu et digna contritione. Nam exterioribus rebus et vanis curiositatibus saepius intentus et implexus, non possum tam celeriter reverti ad salutares fletus. Ideo tam fortiter multiplicantur in me peccatorum tenebrae, fontes obstruentes gratiae et venas divinae consolationis non admittentes. Parce mihi, Domine, parce mihi. Tuum est dare cor novum, creare cor mundum et praeparare ibi secretum habitaculum, ut fiat locus requietionis tuae et tabernaculum nominis tui, qui es amator munditiae et hospes bonae conscientiae (4).

––––––––––––

Thomae a Kempis De imitatione Christi libri quatuor. Textum edidit, Considerationes ad cuiusque libri singula capita ex ceteris eiusdem Thomae a Kempis opusculis collegit et adiecit Hermannus Gerlach. Editio tertia aucta et emendata. CUM APPROBATIONE REV. ARCHIEP. FRIBURGENSIS. Friburgi Brisgoviae. SUMPTIBUS HERDER, TYPOGRAPHI EDITORIS PONTIFICII. [1909], pp. 457-461.

Notae:

(1) Soliloquium animae c. 18, n. 4 5.

(2) Sermones ad novicios 8, P. 6, p. 59, l. 27.

(3) Sermones de vita et passione Domini 26, P. 3, p. 239, l. 2.

(4) Soliloquium animae c. 3, n. 1 3.

Cracovia MMXVI, Kraków 2016

Reditus ad indicem
DE IMITATIONE CHRISTI

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ: